ตอนที่5 สติแตก 1

สติแตก

ฉันยืนตัวแข็งทื่อสักพัก ขาทั้งสองข้างก็ค่อยๆ ก้าวถอยหลัง อย่างระมัดระวัง ก่อนจะหมุนตัวและวิ่งออกจากห้องนั้นไป โดย ไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าจะไปไหน ไปยังไง รู้แค่ว่า ถ้าฉันยังยืนอยู่ในห้อง มีหวังน้ำตาท่วมโรงแรมแน่ ฉันวิ่งออกมาจนถึงป้ายรถเมล์ ก็ ตัดสินใจทิ้งตัวนั่งลงตรงเก้าอี้ตัวยาว

เหตุการณ์เมื่อกี้ เหมือนความฝันเลย และมันก็เป็นความฝันที่ เจ็บปวดที่สุดเท่าที่เคยรู้สึก ได้โปรด ให้ฉันตื่นสักทีเถอะ ฉันไม่ อยากเจ็บอีกแล้ว ขอร้องล่ะ

ครีด ครืด ครีด กรีด

ฉันตั้งสติก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูหน้าจอ…เป็นสายเรียก เข้าของอาจี…คงมีแต่อาจที่สนใจฉันเท่านั้นแหละ

ทําไมวะ ทําไมอาไม่เห็นบอกสักคำว่ากำลังจะหมั้น แล้วทำไม จู่ๆ ก็มีผู้หญิงโผล่ขึ้นมา บอกว่าเป็นคู่หมั้นของอา

แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ดันสวยจนฉันไม่กล้าจะเปรียบเทียบกับตัว เองเลยด้วยซ้ำ แค่คิด น้ำตาก็พรั่งพรูไหลออกมายิ่งกว่าเดิม ฉัน เงยหน้าขึ้นเพื่อหวังให้น้ำตาไหลย้อนกลับ แต่มันก็แค่นั้นแหละ เพราะยังไงมันก็ไม่มีทางย้อนกลับไปได้อยู่ดี

23.00 .
ผับ Red Blood

ฉันเดินมาตามทาง ขึ้นแท็กซี่และให้ไปส่งโรงแรมใกล้ที่สุด ก็ นมาโผล่โรงแรมที่นี่ แต่ก็ดี เพราะอย่างน้อย ฉันจะได้เที่ยวผับ ใต้ดินได้

เลิกสนใจเรื่องอื่น และไปมีความสุขไม่ดีกว่าเหรออาเจียว

ฉันเช็คอินห้องพัก ก่อนจะลงมาในชั้นใต้ดินเพื่อปลดปล่อย ความโศกเศร้าเสียใจ เลือกหาที่นั่งที่ใกล้กับเคาน์เตอร์บาร์ และ สั่งเหล้าทันที

“เอาเหล้าที่แรงที่สุด”

ฉันเท้าคางนั่งมองบาร์เทนเดอร์ชงเหล้าก่อนจะส่งแก้วให้ น้ำ ในแก้วสีอำพันทำให้ฉันเหม่อมองจนไม่ได้ยินเสียงบริเวณรอบ ข้าง สมองกำลังคิดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิด และความทรงจำอีกหลายๆ อย่างที่เคยเกิดขึ้นระหว่างฉันกับอา

ทุกอย่างมักจะมีแต่ความทรงจำแย่ๆ ที่เขาพยายามผลักไส พูดว่าเกลียดฉัน พูดว่าไม่ชอบฉัน แต่กลับเทียบเท่าไม่ได้กับคำ ว่าหมั้นเดียว เพราะมันคือเส้นบางๆ ที่กั้นไว้ว่าเขามีเจ้าของ แล้ว…และฉันถือคติว่าจะไม่ยุ่งกับคนมีแฟนแล้วเด็ดขาด ไม่ว่าจะ เป็นใครก็ตาม

แต่มันเร็วเกินไป กะทันหันจนฉันยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจที่ จะออกจากชีวิตของเขาเลยด้วยซ้ำ….

ฉันหยิบแก้วขึ้นมากระดกเหล้าจนหมด ก่อนจะยื่นส่งให้บาร์เทนเดอร์เพื่อขอเพิ่มอีกครั้ง

เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ รู้แต่ว่า แสงไฟริบหรี่ทำให้ บรรยากาศเงียบเหงาทั้งที่ยังมีคนอยู่มากมาย เหล้าในแก้ว ผ่านไปกี่แก้วต่อแก้วก็ยังไม่สามารถทำให้ฉันลืมเรื่องราวที่เกิด ขึ้นในวันนี้ได้อยู่ดี

“ผมขอนั่งด้วยคนนะครับ”

ฉันแค่ปรายสายตามองไปยังชายหนุ่มที่กำลังจะนั่งลงข้างฉัน ก่อนจะหันมาสนใจแก้วเหล้าในมือตามเดิม

ผู้ชายที่เข้ามาส่วนใหญ่ก็เป็นพวกเจ้าชู้ประตูดินหวังหลอกฟัน กันทั้งนั้นแหละ ฉันเห็นเพื่อนสนิทโดนทิ้งบ่อยอย่างกับอะไรดี ก็ เลยเก็บสิ่งที่เห็นเป็นบทเรียนให้ตัวเองเสมอ แต่ตอนนี้ กลับมี ความรู้สึกอยากลองอะไรใหม่ๆ ดูบ้าง

“เอาแบบเธอคนนี้ครับ”

น้ำเสียงก็ทุ่มดูน่าฟังดี งั้นก็คงหล่อเหลาเอาการอยู่ล่ะมั้ง

ฉันเอียงคอหันไปมองผู้ชายที่อยู่ข้างๆ คิ้วดกดำ จมูกโด่งเป็น สัน ริมฝีปากบางกำลังส่งยิ้มให้ฉัน ดวงตาก็เป็นประกายมีเสน่ห์ เลื่อนสายตาลงมาที่ลำคอก็เห็นโครงเรือนร่างกาย ท่อนแขนที่ ถูกปกปิดด้วยเสื้อเชิ้ตมันรัดจนเห็นกล้ามเนื้อเล็กน้อย ทำให้ฉัน ไม่สามารถละสายตาไปไหนได้เลย

คนบ้าอะไรหล่อจังวะ ไม่รู้ว่าภายใต้เสื้อผ้าจะน่ามองเหมือน กันหรือเปล่า
“มองด้วยสายตาแบบนั้นไม่ดีนะครับ”

“ครับ? ”

“ไปนอนด้วยกันไหม”

***

“ช่างเถอะ… ”

“คุณพูดตรงดี ผมชอบ”