ตอนที่ 3 นัดบอด 4

10.30 u.

บริษัท Tin

“เลิกเขย่าเขาสักที เสียบุคลิก

” ฉันเม้มปาก กามือแน่นด้วยความตื่นเต้น

“ไม่ต้องคิดมาก ยังไงก็ผ่านก็อยู่แล้ว”

“แก… ฉันหัวใจเต้นแรงมาก” ฉันเอื้อมไปจับมือมึกไว้เพื่อให้ สัมผัสถึงความหนาวเย็น

“คุณชญาณภัทรค่ะ”

“ค่ะ! ”

“เชิญเข้ามาเลยค่ะ”

ฉันเอากระเป๋าวางไว้บนตักของมิกก่อนจะถอนหายใจออกมา จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปในห้องแคสติ้งทันที…

1 ชั่วโมงผ่านไป

แกร๊ก

“เป็นไงบ้าง…กรรมการว่าไงบ้าง”

“มึก…เขาบอกว่า…ถ้าผ่านแล้วจะมีคนติดต่อไป…แกรู้ไหมว่าใครมาด้วย…

“ใคร? ”

“พี่ปีเตอร์ ผู้กำกับมือทอง…แกดูดิ มือฉันมีแต่เหงื่อ มันตื่นเต้น มากจริงๆ ” ฉันเอื้อมมือไปจับมือมิกไว้

“แกทําเต็มที่แล้วใช่ไหม”

ฉัน…เต็มที่แล้ว…มั้ง….ตอนที่ไปยืนอยู่หน้าห้อง แล้วต้อง ลองเล่นบทที่เขายื่นมาให้มันทั้งตื่นเต้น กังวล ผสมปนเปกันไป หมด แต่เพราะได้กำลังใจดีมาจากอาดิเมื่อเช้า…

ทำให้หัวใจพองโตตลอดเวลา เป็นยังไงก็ไม่รู้

ตอนที่แยกกันในลิฟต์ เขาพูดว่า ‘ตั้งใจ’ แค่ประโยคเดียวก็ ทำให้ฉันรู้สึกหวั่นไหวจนแทบละลายแล้ว

“อื้อ…ฉันทำเต็มที่แล้ว…มิก เราไปหาอะไรกินกันเถอะ ฉันหิว

แล้ว”

“อยากกินไร”

“อยากกินเอมเค…เลี้ยงฉันหน่อยสิ”

“เนื่องในโอกาสอะไรครับคุณอาเจียว”

เนื่องในโอกาสที่เพื่อนมาแคสงานไง…ถ้าฉันโด่งดังขึ้นมา ฉันจะไม่มีวันลืมแกเลยนะเพื่อนรัก
หลังจากประชุมเสร็จ ติสรณ์ยังคงนั่งเหม่อลอยมองไปที่ว นอกหน้าต่าง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่จนเลขาหนุ่มต้องเรียกเสียง

เป

“บอสครับ…บอส”

“อืม”

“จะกลับห้องเลยไหมครับ”

“แคสติ้งเลิกหรือยัง”

“เลิกแล้วครับ ตอนนี้เที่ยงเกือบบ่ายแล้ว”

“สั่งอาหารขึ้นมาให้ด้วย”

“ครับ”

คอนโด

19.02 น.

“โทษที พอดิฉันอยากกินหมูกระทะ กลัวจะกินไม่หมดก็เลย

ชวนพวกแกมาด้วย

ฉันนั่งอยู่ที่เก้าอี้ หน้าโต๊ะอาหารขนาดใหญ่ มีอาตินั่งอยู่ฝั่ง

ตรงข้ามกับฉัน และมีเพื่อนผู้หญิงคนนั้น นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับอาจ “เอ่อ…อยากกินอะไรอีกหรือเปล่า ฉันจะได้สั่งมาเพิ่ม อาจกาม

“แค่นี้ก็เยอะแยะแล้ว จะสั่งมาทำไมอีก” พี่ผู้หญิงคนนั้นตอบ

“นั่นสิ”

“เดี๋ยวหนูปิ้งให้” ฉันรีบลุกขึ้นยืน ทำหน้าที่เป็นแม่ศรีเรือนใน การปิ้งย่างอย่างตั้งอกตั้งใจ

“วันนี้แคสหน้ากล้องมาเป็นไงบ้าง” อาจถามขึ้น

“อาจรู้ไหม ว่าใครไปด้วย

“ใคร?”

“ผู้กำกับมือทอง พี่ปีเตอร์”

“ปีเตอร์?”

“หนูนะ แทบละลายเลย ทำไมเขาหล่อขนาดนั้นก็ไม่รู้

“ให้มันน้อยๆ หน่อย

“แต่ก็ยังสู้อาติของหนูไม่ได้อยู่ดี” ฉันพูดไปด้วยพลางเหลือบ สายตามองอาดที่กำลังตักข้าวผัดกินด้วยสีหน้านิ่งเฉย

“ได้ข่าวว่ามีคนไปสมัครเยอะอยู่ใช่ไหม” พี่พืชถามขึ้น

“อืม ใช่ปี คนสมัครเยอะมาก

“ต้องเลือกทั้งหมดกี่คนเหรอ”

20 คน แล้วก็ให้เข้าไปอยู่ในบ้านเพื่ออบรมและเรียนรู้การเป็นนักแสดง”

“ถ้าอาเจียวได้ อาเจียว รายการเหรอ” ก็ต้องเข้าไปอยู่ในบ้านที่จัดไว้ใน

“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ รายการเป็นรายการใหญ่ เพราะมีบริษัท 2 แห่งร่วมลงทุนด้วยกัน สื่อถึงให้ความสนใจกันเยอะ” อาจบอก

ตอนแรก ฉันอยากจะมาสมัครเพราะต้องการเซ็นสัญญากับ บริษัทของอาติ แต่ดูเหมือนมันจะไม่เป็นอย่างที่คิด ทำไมต้องมี การย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านด้วย แล้วถ้าเกิดผ่านคัดเลือกขึ้นมา…

“อาเจียว!! หมูไหม้แล้ว!!