ตอนที่ 3 นัดบอด 3
“กินข้าวมาหรือยัง” อาติถามขึ้น
“ง” ฉันเสสายตาหันไปมองทางอื่น เพราะไม่อยากให้เขา เห็นว่าตอนนี้ ดวงตาของฉันกำลังน้ำแค่ไหน
“เป็นอะไร”
“ยังจะมาถามอีก” ฉันบ่นพึมพำ โดยไม่รู้หรอกว่าเขาได้ยิน หรือไม่ได้ยิน
“เจียวเจียว…
“ไม่!! หนูไม่อยากได้ยินอาพูดอะไรทั้งนั้นแหละ!!
“พูดจาดีๆ”
ฉันกอดอก ขมวดคิ้ว จ้องมองพื้นถนนด้วยความไม่พอใจ ก็ ใครจะอยากได้ยินเขาพูดถึงเรื่องนั้นกัน
“ขึ้นรถ จะพาไปกินข้าว
ร้านข้าวต้ม
ไม่รู้ว่าทำไมฉันต้องมาตามคำสั่งเขาด้วย โกรธเขาอยู่ไม่ใช่เห
รอ บ้าบอที่สุด!!
ฉันนั่งอยู่ในร้านข้าวต้มด้วยใบหน้าที่หงิกงอที่สุดเท่าที่เคย เป็นมา ก็ปกติไม่ค่อยมีเรื่องอะไรให้คิดมากเท่าไหร่ ยกเว้นเรื่องของผู้ชายตรงหน้านี่แหละ
“เป็นอะไร”
“เปล่า”
“อย่ามาทําตัวน่าอึดอัด…เป็นอะไร” ถามเหมือนเป็นห่วงอย่าง
นั้นแหละ
“อามีคนที่ชอบอยู่แล้วเหรอ”
“ฉันบอกตอนไหนว่ามีคนที่ชอบ
“เพื่อนอาเป็นคนบอกหนูเอง… อยู่บนตัก “แทนที่จะบอกหนู” ” ฉันก้มหน้ามองมือที่กำแน่น
“ถ้าฉันบอก เธอตัดใจได้เหรอ… ”
ใครบ้าที่ไหนจะติดได้ แค่คิดยังไม่กล้าจะทำเลย ก็แค่อยากให้ บอก จะได้รู้ว่ามีศัตรูหัวใจตัวร้ายอีก 1 คน
“ในเมื่อตัดใจไม่ได้ก็ช่างเถอะ
“แสดงว่าเป็นความจริงสินะ”
“แล้วแต่จะคิด”
“อา!!”
“อะไร”
“ผู้หญิงคนนั้น สวยหรือเปล่า
“ถามทําไม”
“สวยหรือเปล่าเล่า!!
“แล้ว….แล้วเค้าชอบอาหรือเปล่า”
“ไม่รู้”
“แสดงว่า…” แสดงว่าอาชอบเขาข้างเดียวเหรอ แสดงว่า…
“กินข้าว” อาติรับถ้วยโจ๊กมาจากพนักงานเสิร์ฟ แล้ววางตรง
หน้าฉัน
“อาคะ ตกลงอาชอบเขาข้างเดียวเหรอ”
“จะถามอะไรนักหนา
“ก็หนูอยากรู้ ผู้หญิงคนนั้น สวยกว่าหนูหรือเปล่า”
“อยากรู้เหรอ”
“อื้อ” ฉันพยักหน้าหมึกหงักด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“อืม สวยกว่าเธอ”
โอ๊ย!! เจ็บไปทั้งหัวใจทำไมยังทน…ทำไมเจ็บแบบนี้นะ ให้
ตายเถอะ
“ช่างเถอะ ผู้หญิงคนนั้น อาจจะทำศัลยกรรมมาก็ได้ ไม่เหมือน หนู สวยธรรมชาติ” ฉันต้องให้กำลังใจตัวเองเสียหน่อย ไม่ เป็นไรอาเจียว ไม่เป็นไร
“กินสักที ฉันมีประชุมตอนเข้า
“อือ…
หลังจากเรากินอาหารเสร็จแล้วอาติก็ขับรถมาที่บริษัท ด้วย ความที่ฉันเป็นที่คุ้นหน้าคุ้นตาของคนที่มีอยู่แล้ว จึงไม่มีใครว่า อะไรที่ฉันขึ้นลิฟต์ผู้บริหารไปพร้อมกับอา
“อาติ…เลขามันไปไหนเหรอคะ”
“ทำธุระอยู่ข้างบน…ถามทำไม
“เปล่า ไม่มีอะไรค่ะ แล้วอาเลิกประชุมกี่โมงคะ
“ไม่รู้”
“อาจะไปดูหนูแคสไหม ถ้าอาไป หนูต้องมีกำลังใจมากขึ้น
แน่ๆ ”
ติ้ง
ลิฟต์มาถึงชั้นเป้าหมายแล้ว…ฉันก้าวเท้าเดินออกมานอกลิฟต์ ก่อนจะหันไปมองชาติที่ยืนอยู่ข้างใน เพื่อหวังจะขอกำลังใจเล็กๆ
น้อยๆ เท่านั้น
แต่…ยังไม่ทันได้อ้าปากพูดออกมา
“ตั้งใจ”
“…” ฉันก็ได้ยินเขาเอ่ยเสียงเบา พูดจบประตูลิฟต์ก็ปิดลงพอดี
ให้ตายสิ!! เขาบอกว่าตั้งใจ เขาบอกว่าตั้งใจ!!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ