ตอนที่ 3 นัดบอด 2

07.45 u..

ฉันเปิดประตูเดินออกมาจากห้อง พอดีกับที่ประตูข้างห้องเปิด ออกมา แล้วก็เจอกับอาติ ผู้ชายที่ทำฉันร้องไห้เกือบทั้งคืน

ถ้าเป็นเมื่อวาน ฉันคงระริกระรีบวิ่งเข้าไปเกาะแข้งเกาะขา เขาแล้ว แต่ตอนนี้แค่แรงเดินยังจะไม่มีเลย…

เอ้อ ขอเวลาทําใจหน่อยแล้วกัน จะเลิกชอบใครสักคนมันก็ ไม่ใช่เรื่องง่าย ฉันเดินเชิดหน้าไปยืนกดลิฟต์โดยไม่สนใจผู้ชาย

คนนั้น

“จีกลับมาหรือยัง” จู่ๆ ก็มีเสียงจากผู้ชายที่เดินตามมาจาก

ข้างหลัง

“ค่ะ”

“แล้วจะไปยังไง”

“ถามทําไมคะ”

” ไม่ไปส่งเหรอ”

“เดี๋ยวมิกมารับ”

!
ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิด ฉันก็เดินเข้าไปตามด้วยอาติเดินเข้ามา ยืนข้างกาย ก็พยายามจะขยับออกไปให้ห่างแล้วนะ แต่ลิฟต์มัน แคบเกินไปจริงๆ

ให้ตายเถอะ ไม่อยากอยู่ในลิฟต์กับเขาสองต่อเลย

“เปิดแคสตอน 10 โมงไม่ใช่เหรอ”

“ค่ะ”

“จะรีบไปไหน”

ทำไมต้องถามด้วย ปกติไม่เห็นจะสนใจอะไรอยู่แล้วไม่ใช่เห

รอ

“จะไปไหนก็เรื่องของหนู” ใช่นั่นแหละ อาเจียวตอบไปแบบ

นั้นแหละ

“ฮัลโหล…อืม…นายไม่ว่างฉันจะไปให้ก็แล้วกัน…อืมโอเค”

อาวางสายสนทนาก่อนจะหันมามองฉัน

ที่เห็นเพราะประตูลิฟต์มันเป็นกระจกสะท้อนอยู่

ตั้ง

“ไปเจอกันที่รถ ฉันจะไปคุยธุระก่อนแป๊บหนึ่ง

“อะไร…เจอกันที่รถอะไรไม่ได้บอกว่าจะไปด้วยสักหน่อย

“ฝากฉันไปส่งเธอ” พูดจบก็เดินแยกออกไป
กะแล้วเชียว คนอย่างอาตินะเหรอจะชวนไปด้วย ถ้าไม่โดนอา วานให้ไปส่งก็ต้องถูกบังคับให้มาอยู่แล้วแหละคาดหวังอะไร อยู่อาเจียว

แต่สุดท้าย ฉันก็เลือกไปยืนรอข้างรถของเขาอยู่ดี คือ ไม่ได้จะ ไปด้วยนะ แค่จะรอเพื่อบอกว่า ไม่ไปแล้ว จะให้เพื่อนมารับ ก็ เท่านั้นเอง

นั่นไง เขากลับมาแล้ว