บทที่ 6

“ให้ดิฉันประกาศรับสมัครเลขาคนใหม่ให้ท่านประธานใหม คะ”

ผมต้องการคุณเท่านั้น!!” ไรอันท์พูดเสียงดังพร้อมกับลุงขึ้น ชะโงกหน้าเข้ามาใกล้เธอ กลิ่นหอมจากตัวหญิงสาวทำให้ไรอัน เผลอสูดกลิ่นกายสาวเข้าไปเต็มปอดและขยับเข้าใกล้หญิงสาว มากขึ้น โดยไม่รู้ตัว เขาไม่เคยต้องการผู้หญิงไหนมากเท่าผู้หญิง ตรงหน้านี้มาก่อน ดวงตาสีดำกลมโตล้อมด้วยแพขนตาหนา ยิ่ง เห็นหล่อนใกล้ๆแบบนี้ยิ่งสวยกว่าคืนนั้นหลายเท่านัก

ณิตาตกใจขยับตัวถอยห่างจนแผ่นหลังชนเข้ากับพนักเก้าอี้ แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่หยุดคุกคามขยับเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆจน ริมฝีปากของเขาแทบจะสัมผัสกับริมฝีปากของเธอ หัวใจเต้นแรง จนแทบจะทะลุออกมาเต้นข้างนอก เหมือนจะขาดอากาศหายใจ ถ้าหากเขาไม่ถอย ใบหน้ากลับไปให้เธอได้สูดอากาศเข้าปอดอีก ครั้ง

“คุณกลับไปเก็บของ โต๊ะทำงานของคุณแล้วกลับขึ้นมาทำ หน้าที่เลขาส่วนตัวของผมภายในสามสิบนาที ไม่งั้นคุณจะถูก ลงโทษที่ไม่ทำตามคำสั่งผม เรื่องเมื่อคืนวันศุกร์ผมยังไม่ได้ ลงโทษคุณเลยนะที่คุณกระทืบเท้าแล้วผลักผมจนล้ม แต่ผมจะไม่ เอาเรื่องคุณหรอกนะถือว่าผมไม่ดีเองก็แล้วกัน ส่วนเรื่องเลขา ของคุณเอกวิทย์ผมจะจัดการเอง” สายตาของไรอันท์เป็นประกาย รอยยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อพูดถึงการลงโทษหญิงสาวที่อยู่ตรง หน้า มันทําให้เขารู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นกว่าตอนที่ต้องไล่ต้อน ให้เธอ ยอมมาเป็นเลขาของเขาเสียอีก

ณิตารีบกลับไปเก็บของที่โต๊ะทำงานของตนเองด้วยความ โมโหแล้วหอบข้าวของทั้งหมดกลับขึ้นไปยังห้องทำงานประธาน บริษัทอีกครั้ง เมื่อไปถึงหน้าห้องกลับไม่พบโต๊ะทำงานที่ควรจะ เป็นของเธอตั้งอยู่แถวนั้นจึงหันไปถามชายหนุ่มที่จำได้ว่าเป็นคน เข้าไปทักเธอ ในผับด้วยความสงสัย

“ขอโทษค่ะ แล้วโต๊ะทำงานของฉันละคะ”

“โต๊ะทำงานของคุณณิตาอยู่ในห้องครับ

“อะไรนะ!!เจ้านายคุณบ้าหรือเปล่า ทำไมต้องเอาโต๊ะทำงาน ฉันไปตั้งไว้ในห้องด้วย

“เข้ามาได้แล้วคุณณิตา งานของคุณรออยู่ แล้วนั่น ครอส เขา เป็นมือขวาคนสนิทของผม” ไรอันท์เปิดประตูออกมารับเลขาสาว คนใหม่ พร้อมกับแนะนำลูกน้องคนสนิทให้รู้จัก

ณิตาเดินตามประธานหนุ่มเข้าไปในห้องด้วยความไม่เต็มใจ โต๊ะทำงานตัวใหม่เอี่ยมถูกวางไว้ตรงจุดที่เธอยืนมองบรรยากาศ ภายนอกเมื่อกี้ ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับโต๊ะทำงานของเขาพอดี

“โต๊ะทำงานของคุณอยู่ตรงนั้น งานแรกของคุณคือวางของ แล้วไปชงกาแฟมาให้ผม กาแฟสอง น้ำตาลสอง ครีมหนึ่ง แล้ว จำไว้ด้วยเพราะผมจะบอกแค่ครั้งเดียวเท่านั้น”
ประธานหนุ่มสั่งแล้วเดินตรงไปนั่งรอที่โต๊ะทำงาน หยิบแฟ้ม เอกสารขึ้นมาอ่านโดยไม่สนใจคนที่อยู่ตรงหน้า ปล่อยให้ตา ยืนงงกับคำสั่งของชายหนุ่มอยู่กลางห้อง เมื่อตั้งสติได้ตาจึง วางของที่ถืออยู่ลงบนโต๊ะแล้วเดินหายเข้าไปในห้องซึ่งเป็นส่วน ของแพนทรี่ที่จัดไว้ให้สำหรับชายหนุ่มเพียงคนเดียว

ณิตาถือถาดที่มีถ้วยกาแฟหอมกรุ่นเดินออกมาจากห้องแพนท รี่เล็กที่อยู่ด้านขวาของห้อง ตรงไปยัง โต๊ะทำงานของประธาน หนุ่มก่อนจะวางแก้วกาแฟไว้บนโต๊ะ ไรอันท์ยกกาแฟขึ้นจิบเพียง เล็กน้อยแล้วจึงวางแก้วไว้ที่เดิม

“ท่านประธานจะให้ดิฉันเริ่มงานจากตรงไหนคะ

“คุณไปชงกาแฟมาใหม่ รสชาติยังใช้ไม่ได้

“คะ…ดิฉันก็ชงตามที่ท่านประธานสั่งนะคะ” ณิตามีนงงกับคำ สั่งของท่านประธานหนุ่ม ที่เหมือนจงใจหาเรื่องแกล้งเธอให้กลับ ไปชงกาแฟแก้วใหม่ทั้งๆ ที่เธอก็ใส่ทุกอย่างตามที่เขาสั่งแล้ว แท้ๆ

“ผมบอกว่าไปทํามาใหม่ก็ไปทำสิ” ประธานหนุ่มออกคำสั่ง ก่อนจะก้มหน้าเซ็นเอกสารบนโต๊ะต่อ

ณิตาไม่เข้าใจท่านประธานหนุ่มของเธอเลย เธอก็ชงตามที่ ชายหนุ่มสั่งทุกอย่างแต่ทำไมถึงไม่ถูกใจสักที จนถึงตอนนี้เธอ ถูกไล่มาชงกาแฟใหม่เป็นแก้วที่แปดแล้วหลังจากที่ประธานหนุ่ม สั่งให้เธอชงกาแฟให้เขาจนกว่าจะถูกใจ เพราะกาแฟทุกแก้วที่ ผ่านมาจะต้องมีปัญหาให้เธอกลับมาทำใหม่ทุกที หวานบ้างละขมไปบ้างละ สารพัดคำพูดที่จะหามาแกล้งเธอได้

“เอาแต่ใจชะมัดแก้วที่แปดละนะ อีตาประธานนี้ต้องเอาคืนเรา เรื่องเมื่อวันศุกร์แน่เลย ทำเป็นมาพูดว่าไม่เอาเรื่อง ถ้าแก้วนี้ยัง ไม่อร่อยอีกนะแม่จะเหวี่ยงจริงๆ ด้วยคอยดูเหอะ”