บทที่ 4

“ให้ผมไปส่งไหมครับคุณผู้หญิง” ณิตาและอลิสาตกใจกับ เสียงของผู้ชายที่เอ่ยขึ้นมาจากด้านหลัง จึงเห็นชายหนุ่มนัยน์ตา สีฟ้าน้ำทะเล จมูกโด่งคมสั้น และชายหนุ่มอีกคนที่นัยน์ตาสีเทา เดินเข้ามาใกล้พวกเธอทั้งสองคน ความหล่อเหลาของทั้งคู่นั้น เด่นสะดุดตา แต่การเข้ามาทักทายในเวลานี้นั้นไม่ใช่เรื่องดีแน่

“ไม่เป็นไร ขอบคุณคะ ไปกันเถอะแอม” ตาปฏิเสธทันทีโดย ไม่สนใจว่าทั้งคู่จะมาดีหรือมาร้ายแต่ในเวลาอย่างนี้ผู้ชายที่เข้า มาช่วยเหลือมักจะต้องการสิ่งตอบแทนที่ล้ำค่าที่สุดของผู้หญิงอยู่ แล้ว

“เดี๋ยวก่อนสิครับ คุณอย่าเพิ่งปฏิเสธคำชวนของผม

มือใหญ่จับข้อมือเล็กของณิตาไว้ก่อนกระตุกข้อมือของเธอ ร่างเล็กปะทะเข้ากับอกแกร่งของชายหนุ่ม ตกอยู่ในอ้อมกอด โดยไม่ทันตั้งตัว ไรอันท์ตกใจกับการกระทำของตนเองเป็นอย่าง มาก เขาไม่เคยดื้อผู้หญิงเหมือนที่ทำกับหญิงสาวใบหน้าสวย หวานคนนี้เลย กลิ่นหอมจากกายของหญิงสาวยิ่งทำให้เขา ต้องการเธอมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าจนแทบคุมตัวเองไม่อยู่ อยากจะใช้กำลังแล้วลากเธอขึ้นรถไปกับเขาโดยไม่สนใจอะไร ทั้งสิ้นตั้งแต่ตอนนี้ แต่ก็ต้องหักห้ามใจไว้ก่อนเพราะสายตาของ เธอที่มองมาบอกกับเขาว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายเหมือนที่เขา

เคยเจอมาก่อน
“คุณนั่นเอง ที่เป็นพวกจิตใจสกปรก คิดว่าฉันจะเต็มใจไปกับ คุณเหรอ ฝันไปเถอะ อย่าคิดว่าผู้หญิงทุกคนจะเต็มใจนอนกับ คุณ ซื้อได้ด้วยเงินของคุณ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ไปตายซะ!!

ณิตารู้ได้ทันทีว่าผู้ชายคนนี้คือคนเดียวกับที่ส่งลูกน้องมาเชิญ ชวนพวกเธอตั้งแต่ในผับ ดูจากการกระทำและคำพูดแล้วคิดว่า ไม่ผิดแน่

“ปล่อยเพื่อนของฉันได้แล้วนะคะ” อลิสาที่หายจากอาการ ตกใจ ตะโกนบอกชายหนุ่มให้ปล่อยเพื่อนรักของตน ก่อนจะเดิน เข้าไปช่วยตาที่โดนกอดอยู่ให้เป็นอิสระ

“คุณคนสวย ใจเย็นๆ ก่อนสิครับ ผมและเพื่อนแค่ต้องการไป ส่งพวกคุณกลับที่พักเท่านั้นเองนะครับ” ไคล์ที่นั่งมองดู เหตุการณ์ตรงหน้าและหญิงสาวที่เขาถูกใจกำลังจะเข้าไปช่วย เพื่อนรัก จึงเข้าไปจับข้อมือของอลิสาไว้ก่อนที่เธอจะเข้าไปช่วย เพื่อนสาว

“ฉันบอกให้ปล่อย!!” ณิตาตะโกนก้อง พยายามสะบัดให้หลุด จากอ้อมกอดของชายหนุ่มแต่ก็ไม่เป็นผล “ไม่ปล่อยใช่ไหม ได้!! จัดให้” ณิตากระทืบรองเท้าส้นสูงสามนิ้วลงบนรองเท้าหนังราคา แพง ก่อนจะผลักชายหนุ่มที่ไม่ทันตั้งตัวให้ล้มลงไปกองกับพื้น

เมื่ออลิสาเห็นเพื่อนกระทืบเท้าลงบนเท้าของหนังจนหลุดพ้น จากเงื้อมมือของชายหนุ่มแล้ว จึงรีบใช้มืออีกข้างที่เป็นอิสระจับ ข้อมือใหญ่แล้วบิดหงายขึ้น มันเจ็บจนทำให้ไคล์ต้องปล่อยข้อ มือเล็กของอลิสา ให้เป็นอิสระ
“โอ๊ย!!! โอ๊ย!!!”

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทําให้บอกการ์ดส่วนตัวของทั้งสองคนรับ วิ่งไปหาเจ้านายทั้งสองของตน สองสาวที่เป็นอิสระจึงรีบวิ่งหนี ขึ้นแท็กซี่ที่ผ่านมาพอดีออกจากผับไปอย่างรวดเร็ว

“เจ้านายเป็นยังไงบ้างครับ พวกแกรีบตามไปจับผู้หญิงสอง คนนั้นเดี๋ยวนี้” ครอสรีบวิ่งเข้าไปหาเจ้านายก่อนจะตะโกนสั่งลูก น้อง ให้รีบตามหญิงสาวสองคนที่หนีขึ้นแท็กซี่ไปแล้ว

“ไม่ต้อง!! พวกแกหยุดอยู่ตรงนั้น ไม่ต้องตามไป” ไรอันท์ ตะโกนบอกลูกน้องก่อนจะหันมาสั่งงานให้ครอสไปจัดการ

“แกไปตามสืบประวัติของผู้หญิงสองคนนั้นมาให้ฉันภายใน คืนนี้ ไปกันเถอะไคล์”

ไรอันท์ลุกขึ้นจัดการปัดฝุ่นติดตามร่างกายออกแล้วเดินกลับ ไปขึ้นรถที่เปิดประตูรอเขาเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะสั่งให้ทั้งหมด ออกรถกลับไปยังโรงแรมที่พัก ไม่ต้องรีบตามไปจัดการเธอตอน นี้เพราะถ้าเขาอยากได้อะไรเขาต้องได้

ณิตารู้สึกประหม่าที่ต้องมานั่งรอพบประธานบริษัทหลังจากได้ รับคำสั่งที่ให้เธอมาพบตั้งแต่เช้า ร่างบางนั่งใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ ด้วยไม่เข้าใจว่าตัวเองถูกตามตัวมาอย่างเร่งด่วนด้วยเรื่องอะไร ณิตาไม่เคยพบหน้าท่านประธานมาก่อนตั้งแต่เธอเข้าทำงานที่ โรงแรมแห่งนี้ได้สองปี เมื่อวันศุกร์ที่มีการประชุมการก่อสร้าง รีสอร์ทที่เชียงใหม่และเธอไม่ได้เข้าร่วมประชุม ด้วยติดที่เธอต้อง ไปต้อนรับแขกผู้ใหญ่ที่เข้ามาดูงานแทนเอกวิทย์ หัวหน้าเธอจึงต้องเข้าร่วมประชุมโดยไม่มีเธอจึงไม่มีโอกาสได้เจอหน้าท่าน ประธานในวันนั้น เธอจึงไม่เข้าใจความคิดของประธานที่เรียก ให้เธอมาพบด้วยเรื่องอะไรทั้งที่เธอเป็นแค่เลขาของเอกวิทย์ หรือท่านประธานต้องการจะติดต่องานกับคุณเอกวิทย์แต่ทำไม ไม่ให้เลขาส่วนตัวของเขามาติดต่อเธอหรือคุณเอกวิทย์โดยตรง