ตอนที่4 จันทรัต เธอกลัวความมืด

สุพจน์คิดว่าเธอแกล้งทำ เจตนาประจักษ์ต่อหน้ากรรณาราเช่นนี้ จับแขนจันทรัตร์อย่างแรง เธอทำแบบนี้หมายความว่าไงไม่ อร่อยจนขนาดนี้เลยหรือ จน ให้เธออ้วก

จันทรัต สายศีรษะ “อร่อยมาก แต่ฉันไม่ชินกับรสชาตินี้

เท่านั้น ”

สุพจน์พูดอย่างเหยียบย่ำดูถูก “หึงหวง ผมกับกรรณาราอยู่ ด้วยกันมานานแล้ว ก็ไม่เคยเห็นเธอผิดปกติเช่นนี้ สวมนามของ คุณนายสุพจน์ แต่ไม่ได้เป็นสามีภรรยาที่แท้จริง ไม่พอใจหรือ “

จันทรัตร์กับสุพจน์เติบโตมาด้วยกัน รู้จักกัน20กว่าปีแล้ว พ่อ แม่พวกเขาเป็นเพื่อนที่ดี และได้ให้สองคนหมั้นไว้ตอนเด็กๆ ตั้งแต่จันทรัตร์มีความจำ เริ่มรู้จักความรัก เธอก็ชอบสุพจน์ไม่มี วันเปลี่ยนใจ

จนรักมา13ปี แต่สุพจน์มีความรู้สึกรักกับเธอตลอดมา ไม่เคย รู้ว่าเธอรักเขามานานมาก แม้จะเป็นหินที่แข็งแกร่งก็ควรจะ ละลายแล้ว แต่ก็ไม่สามารถละลายหัวใจที่เย็นชาของสุพจน์ได้ เพื่อเขาเธอทําเรื่องโง่ๆไปมากมาย เขาไม่เคยมองเห็น

เขาสองคนได้แต่งงานได้สำเร็จอย่างราบรื่น เป็นเพราะพ่อของ จันทรัตร์ ก่อนพ่อเธอจะเสียชีวิตได้ฝากจันทรัตร์แก่สุพจน์ดูไว้ และมอบทรัพย์สินทั้งหมดให้แก่เขา จันทรัตรเติบโตด้วยความ รักและความเอาใจใส่ ไม่รู้จักการบำรุงชีวิต
พ่อจันทรัต กลัวว่าหลังเขาตายแล้วไม่มีคนดูแลจันทรัตร์ บังคับให้สุพจน์แต่งงานกับเธอ

จันทรัตร์จับมือสุพจน์แน่น ยิ้มแบบโล่งอก “พี่สุพจน์ ฉันมีเวลา แค่10เดือนแล้ว ต่อไปจะไม่มีคนมาพัวพันกับพี่แล้ว พี่วางใจได้ พี่ จะได้รับอิสระ 10เดือนนี้กรุณาดีต่อฉันหน่อยได้ไหมคะ”

เธอพูดเหมือนว่าจะตายจากกัน สุพจน์สะบัดมือเธอออกอย่าง รวดเร็ว ใช้แววตาที่สงสัยจ้องมองจันทรัตร์ เธอ โล่งอกอย่างนี้ ทําให้เขาหวาดกลัวขึ้นมา จันทรัตร์พัวพันกับเขามาหลายปี จะ ปล่อยมือง่ายๆอย่างนี้หรือ

“จันทรัตร์ เธอโรคจิตหรือเปล่า”สุพจน์ด่าและเดินออกไปโดย ความไม่เชื่อ

เมื่อกี้สุพจน์ช่วยกรรณาราดูบาดแผล หลังของกรรณารามีแผล เป็นขนาดใหญ่ หลายปีก่อนกรรณาช่วยเขาได้รับแผลนี้มา ฉะนั้น สุพจน์รู้สึกผิดมาตลอด สัญญาว่าจะดูแลเธอตลอดชีวิต 5ปีก่อน เขามีแผนจะแต่งงานกับกรรณารา แต่พ่อจันทร์ให้เขาแต่งงาน กับจันทรัตร์กะทันหัน เรื่องนี้ก็เลยถูกดองไว้

กรรณาราเป็นเมียเขาโดยไม่มีนามมา5ปี

“พี่สุพจน์ อีก10เดือน เราจะแต่งงานจริงหรือคะ”กรรณาราพูด อย่างไม่สงบใจ เธอกลัวว่าสิบเดือนนี้เป็นแค่กลลวง

สุพจน์สงสัยไปด้วย พฤติกรรมของจันทรัตร์ในช่วงนี้เหมือน การลาตาย
“ใช่ครับ

กรรณาราดีใจมาก ผลักสุพจน์นอนลงบนโซฟา จูบริมฝีปาก เขา มือเข้าในเสื้อของสุพจน์ สุพจน์กอดเอวกรรณารา ตอบจูบโดยไม่ลังเล พลิกและกดเธอ ลงบนโซฟา ทันใดนั้น เขามองไปท้องฟ้าข้างนอก ดึกมากแล้ว

มืดตึดตื้อ เหมือนฝนจะตก นึกขึ้นว่าจันทรัต กลัวความมืด เขา

ไม่มีอารมณ์ที่จะทำต่อกับกรรณาราอีก

“พี่สุพจน์” กรรณาราเรียก

สุพจน์ปล่อยเธอ จัดสูทตัวเองเรียบร้อย “ดึกแล้ว ผมต้องกลับ บ้าน ต่อไปเรามีเวลาอยู่ด้วยกันอีกมากมาย

สีหน้ากรรณาราเหมือนอารมณ์ไม่ดีมาก “พี่จะไปพบจันทรัตร์ ใช่ไหม พี่สงสารเขาหรือไง”

“ถึงแม้จะหย่ากัน ผมก็ต้องดูแลเธอ” นี่คือคำสัญญาที่สุพจน์

ให้ไว้กับพ่อของจันทรัตร์

กรรณาราไม่พอใจ ถ้าจันทรัตร์ยังขวางอยู่ระหว่างเธอกับสุ พจน์ เขาสองคนจะไม่มีวันอยู่ด้วยกันได้

ไฟในห้องส่องสว่างเกือบทุกด้านทุกมุม

ข้างนอกฝนตกหนัก ฟ้าผ่าฟ้าร้องคะนองเป็นช่วงๆ จันทรัตร์ กอดขาทั้งสองข้างไว้ ซึ่งร่างให้แน่นนั่งอยู่บนโซฟา

เธอไม่ชอบสภาพอากาศฝนตกฟ้าร้องคะนองอย่างนี้ ได้มีครั้งหนึ่ง สภาพอากาศเลวร้ายเช่นนี้ เธอเปียกโชกทั้งตัวไปหา พจน์ เพื่อที่จะส่งขนมคุกกี้ที่เธอทําเองให้เขา

หน้าประตู ฟ้าผ่าลงตรงหน้าเธอเลย ทำให้วงจรไฟฟ้าในบ้าน ถูกตัดหมด ฟ้าร้องดังมากทำให้จันทรัตร์หูหนวกไปสามวัน คุกกี้ ที่เธอทำเองเน่าไปหมด โชคดีที่เธอไม่เป็นอะไรไป แต่ ประสบการณ์นี้ทําให้เป็นเงาที่ลบไม่ออก ในความทรงจำของวัย

ไฟแลบ ไฟดับ

จันทรัตตกใจเงยหน้าขึ้น ห้องรับแขกที่มืดดำเหมือนไม่มีสัก คน จันทรัต รีบเอามือถือมาส่อง อยากโทรหาสุพจน์เป็นคนแรก แต่คิดไปแล้ว มันก็คงอันตรายมากที่รีบร้อนจากบริษัทกลับมา บ้านก็อันตราย เธอก็หยุดโทร

กอดตัวอยู่มุมโซฟา จันทรัตร์ปิดตาสนิท รู้สึกว่ามีเสียงเข้ามา จันทรัต เงยหน้าขึ้น ตกใจไปใหญ่ ร่างใหญ่ยืนอยู่หน้าเธอ ฉัน ทรัต เกือบกรี๊ดออกมา แต่อีกฝ่ายเปิดไฟฉายก่อน เสียงหมอง คล้าพูดว่า “ผมเอง”