ตอนที่ 8 ความหวาดกลัวของกรรณารา

บางครั้งจันทรัตร์ที่มีความรู้สึกเกลียดตัวเอง เพื่อสุพจน์เธอทำ เรื่องไร้สาระแบบนี้ จันทรัตร์พยายามทำให้ตนเองสงบลง ไม่ให้ คําพูดของสุพจน์สะทกสะท้านเธอ “หย่าแน่นอน และลูกก็เป็น ของคุณด้วย”

สุพจน์หัวเราะ รู้สึกจันทรัตร์กำลังพูดเล่นอยู่ เธอคลอดลูก อย่างลำบาก สุดท้ายให้เขาอย่างง่าย ใครจะไปเชื่อ มันเป็นไป ไม่ได้

“พูดเพราะดีเนอะ เล่ห์เหลี่ยมเธอเยอะมาก เธอคิดว่าผมจะเชื่อ เหรอ รีบไปทําแท้งซะ” สุพจน์พูดอย่างโหดร้าย

จันทรัตร์หน้าซีด ไม่กล้าเชื่อว่าเขาจะให้เธอไปทำแท้ง

จันทรัตรไม่ยอม คำพูดอันโหดร้ายกำแพงที่คุ้มครองเธอฟัง

หมด “ไม่ ฉันต้องคลอดออกมา นี่คือเลือดเนื้อของเราสองคน

“คุณรู้ไหม ผมเกลียดคุณ” สุพจน์ดึงมือจันทรัตรไว้ “เกลียดทั้ง สายเลือดเธอ คลอดออกมาก็เป็นเด็กกรรม รีบไปทำแท้งเลย

จันทรัต น้ำตาไหลเต็มหน้า ความตื่นตระหนกกับคำพูดโหด ร้ายกระแทกประสาทเธอ เกือบเป็นลม เลือด ในตัวจันทรัตร์กำลัง ไหลย้อนกลับ ทำให้เธอพูดอะไรไม่ออกในเวลานั้น

จันทรัตร์รู้สึกตัวอีกที คือสุพจน์ลากเธอไปคณะสูติศาสตร์และ นรีเวชวิทยา เธอเช็ดน้ำตา พยายามดึงมาออกจะมือสุพจน์ “คุณปล่อยฉันนะ”

“จันทรัตร์ เธอรู้ไหมทำไมผมไม่อย่ามีลูกกับเธอ เพราะว่าถ้ามี

ลูกอยู่ระหว่างเราก็จะตัดขาดกันไม่ได้ นี่คือฝันร้ายของผม แต่งงานกับเธอก็เป็นฝันร้ายของผมเช่นกัน

“พอแล้ว! ”

จันทรัต เจ็บใจเหมือนตายทั้งเป็น เพียะ! สุพจน์โดนตบอย่าง

แรง

เสียงตบทำให้สุพจน์นิ่งไว้ เสียงนี้ก็ทำให้จันทรัตตื่นด้วย จัน ทรัตร์จ้องมองสุพจน์ด้วยน้ำตานอง สายตาเต็มด้วยความผิดหวัง “เราหย่ากันเดี๋ยวนี้เลย ส่วนลูกฉันก็ไม่ให้คุณล่ะ

สุพจน์ตกใจไปพักหนึ่ง มองจันทรัตร์อย่างไม่มีตัวตน มือก็ ปล่อยไปแล้ว

พอจันทรัตร์ได้อิสระ ก็หันเดินไปเหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ในชีวิตนี้เธอไม่ใช่มีแต่สุพจน์ ยังมีลูก แต่น่าสงสารลูกจัง เกิดมา ก็ไม่มีแม่ ไม่มีพ่อ

เวลานี้ จันทรัตร์สับสนแล้ว สิ่งที่เธอกำลังทำถูกต้องไหม

หากลูกไม่มีความสุข เธอคลอดลูกออกมาจะมีความหมาย อะไร

จันทรัต ร้องไห้เงียบๆคนเดียว ไม่รู้จะทำยังไง ลูกเป็นอนุสรณ์ ที่เธออยากให้สุพจน์ แต่เขาไม่เอา
“ฉันท้องแล้วและเป็นลูกคุณ สุพจน์ คุณไม่เอาฉันแล้วหรือ

กรรณาราหวาดกลัวมาก กลัวว่าจันทรัตร์ท้องสุพจน์จะทิ้งเธอ ไป ติดตามสุพจน์และถามบ่อยๆ สุพจน์รู้สึกเครียด ถูกกรรณารา ถามบ่อยๆ ยิ่งเครียดขึ้น ปัดมือกรรณาราทิ้ง สายตาแฝงด้วย ความเย็นชา “กรรณารา เธอไม่เชื่อใจผมหรือไม่เชื่อใจตัวเอง

กรรณารานิ่งไว้ ก้มหัวลง ความโลภของเธอทําให้เธออึดอัด ใจมาก เธอไม่ใช่ไม่เชื่อใจสุพจน์ วันหนึ่งที่จันทรัตร์ไม่ยอมหย่า กับสุพจน์ เธอก็จะอึดอัดใจไปวันหนึ่ง สักวันเมื่อความจริงปรากฏ ความเท็จก็จะสลายไป ถึงวันนั้นเธอไม่ได้สุพจน์และสุพจน์ก็จะ เกลียดเธออีก เธอไม่อยากเห็นสภาพแบบนี้มากที่สุด

“ไม่ใช่แน่นอนคะ”กรรณาราฝืนยิ้ม รีบจับมือเขาไว้ “ฉันไม่ได้ วางใจจันทรัต ต่างหาก เธอมีเล่ห์เหลี่ยมมาก เพื่อผลประโยชน์ ตัวเองอะไรก็ทําได้ ฉันก็เกือบตายในมือเขา ฉันกลัวค่ะ

สุพจน์ผลักกรรณาราออกไป “ผมไม่อยากได้ยินชื่อจันทรัตร์อีก

หากเธอเหนื่อยก็พักผ่อนดีๆ เรื่องที่ไม่เกี่ยวก็อย่าไปยุ่ง

สุพจน์จากไปด้วยระคายเคือง บัดนี้เขาไม่มีความอดทน เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตอนกรรณาราพูดถึงเรื่องจันทรัตร์ ทำให้ เขาอึดอัดใจมาก แยกแยะไม่ออกความรักของตัวเอง คิดถึงแวว ตาที่ผิดหวังของจันทรัตร์ เขารู้สึกหวาดกลัวมาก กลัวจันทรัตร์จะ จากเขาไปกะทันหัน ฉะนั้นเขาต้องปล่อยวางเรื่องทำแท้งก่อน

กรรณาราพูดเรื่องจันทรัตร์ต่อหน้าเขาบ่อยๆ และพูดว่าฉัน ทรัตร์เคยทำอะไรๆ เขาเกลียดมาก ไม่อยากให้คนอื่นทำลายชื่อเสียงของจันทรัตร์ ความรู้สึกที่ผสมผสานกันอย่างนี้ทำให้เขา ทรมานมาก เขาปวดหัวอีกแล้ว

สุพจน์กินยาไปสองเม็ด หายใจเข้าลึกๆ อาการปวดหัวบ่อยๆ

หายไป

“ปวดหัวอีกแล้วเหรอ”