ตอนที่ 2 เครื่องหมายในใจของสุพจน์

จันทรัต ตะโกนออกมา ใจเหมือนถูกมีดบาด ชื่อนี้เป็นมะเร็งใน ใจเธอ แต่เป็นเครื่องหมายในใจของสุพจน์

ตอนนั้นจันทรัตร์บังคับสุพจน์แต่งงานกับเธอ ไล่กรรณาราออก จากชีวิตเขาโดยไม่คำนึงถึงผลกระทบใดๆทั้งสิ้น ยิ่งกว่านี้คือ ทำให้แม่ของกรรณาราต้องตาย จนกรรณาราท้อแท้เลิกกับสุ พจน์ เธอถึงมีโอกาสเข้ามาชีวิตเขา ใช้ทรัพย์สมบัติตระกูลผูกมัด เขาไว้ตลอดชีวิต

สุพจน์เกียจเธอมาหลายปี ไม่ชอบเธอพูดถึงกรรณารา วันนี้ เธอผิดสัญญาอีก

สุพจน์กัดหมัดแน่น หันกลับมาใช้แววตาดุดันจ้องมองเธอ

“เธอมีสิทธิ์อะไรเรียกชื่อนี้ ผมให้เธอทำหน้าที่ภรรยาให้ดี เริ่ม

จากการปิดปากของเธอ

ที่ผ่านมาเธอไม่เคยเอ่ยชื่อเธอต่อหน้าสุพจน์ เพราะว่าเธอก็ไม่ อยากให้กรรณารามาทำลายความรักของเธอ “ค่ะ ต่อไปฉันจะ ไม่พูดละ พรุ่งนี้เช้าคุณอยากกินอะไร ฉันทำให้ อีกอย่างเสื้อผ้า คุณฉันซักเสร็จแล้ว หากคุณไปบริษัท อย่าลืมเอาไปด้วย ฉันใส่ ถุงให้เรียบร้อยแล้ว ฉัน…….

“พอแล้ว “แววตาของสุพจน์เต็มไปด้วยความรำคาญ “จัน ทรัตร์ เวลาผ่านไปหลายปี เธอยังเหมือนเดินไม่เคยเปลี่ยน”
“ให้คนรังเกียจ”

เอาหมอนและผ้าห่มออกจากตู้ สุพจน์เตรียมตัวไปนอนห้อง รับแขกคืนหนึ่ง

จันทรัตร์จับมือเขาไว้ไม่ให้ไป ด้วยสายตาร้องขอมองหน้า พจน์พักหนึ่ง

“พี่สุพจน์ อยู่กับฉันอีก10เดือนนะ หลัง10เดือน ฉันจะหย่ากับ

คุณ ฉันขอร้องล่ะ อย่าเกลียดฉันนะ”

คำพูดเหล่านี้หลุดออกจากปากจันทรัตร์ ทำให้สุพจน์ตกใจไม่ น้อย ตอนที่จันทรัต อยากแต่งงานกับเขาทำได้ทุกอย่าง ยังพูด ว่าจะ

ผูกมัดเขาตลอดชีวิต ถึงแม้ว่าเขาไม่รักเธอ รังเกียจเธอ แค่ขอ ให้เขาอยู่เคียงข้างเธอก็พอ เดี๋ยวนี้กลับพูดว่าอีก10เดือนจะหย่า กับเขา มันไม่เหมือนคำพูดที่คนที่ชื่อจันทรัต พูดเลย

สุพจน์ พูดแบบเยาะเย้ยว่า “เล่นมุกไหนของเธอ

“ฉันเหนื่อยละอยากปล่อยตัวบ้าง

จันทรัต ก้มหน้าตลอด ที่ไหนได้ น้ำตาหยดลงบนหลังมือเป็น เม็ดๆ

ปกติสุพจน์จะกลับบ้านทุกวัน แต่กลับดึกมาก ไม่ค่อยได้พูด คุยกับจันทรัตร์เลย นอกจากเรื่องบนเตียง และไม่กินข้าวกับเธอ ด้วย
จู่ๆจันทรัตร์ก็พูดว่าอีก10เดือนจะหย่ากัน ทำให้สุพจน์แปลก ใจยิ่งขึ้น จันทรัต ยอมปล่อยมือง่ายๆ จริงหรือ

ตอนที่เขาแต่งงานกับจันทรัตร์ ได้สัญญากับพ่อจันทรัตรไว้ว่า จะดูแลเธอดีๆ

จันทรัตร์เป็นคนดูแลตัวเองไม่เป็น ไม่มีเขา เท่ากับไม่มีโลก หย่ากับเขาแล้ว เธอจะใช้ชีวิตอย่างไร

เพื่อที่จะมีลูกของสุพจน์ จันทรัตร์ใช้เข็มเจาะถุงยางเป็นรูๆ หา ทุกวิธีเพื่อให้สุพจน์นอนกับเธอ ทุกครั้งที่สุพจน์เข้าตัวเธอจาก ด้านหลัง ก็ให้ความร่วมมืออย่างดี ตอบสนองอย่างดูดดื่ม เหมือนใช้เสียวชีวิตสุดท้ายอยู่กับสุพจน์

คืนนี้ สุพจน์ดื่มจนเมา เขาจูบจันทรัตร์ จันทรัตร์ยดีใจมาก แต่ เมื่อได้ยินเขาเรียกชื่อออกมาว่า “กรรณารา” เหมือนถูกน้ำเย็นๆ ราดใส่ทันที

เขาพูดว่า กรรณารา ผมหย่ากับจันทรัตร์ก็แต่งงานกับเธอนะ

จันทรัต น้ำตาไหลท่วมหน้า มองเพดานด้วยแววตาว่างเปล่า เขารอจนไม่ไหว อยากจะแต่งงานกับกรรณาราขนาดนั้นเชียว หรือ

เสียดาย เธอมองไม่เห็นแล้ว

วันต่อมา จันทรัตร์และเพื่อนสนิทหทัยพัชรมาเดินห้างกัน หทัย พัชรตั้งครรภ์4เดือนแล้ว จันทรัตร์กลัวว่าตอนเขาคลอด เธอนอน อยู่ห้องคนป่วยไม่สามารถเป็นเพื่อนเขาได้ เธอเลยอยากเตรียมเสื้อผ้าเด็กไว้ก่อน กังวลยิ่งกว่าคนเป็นแม่เสียอีก

หทัยพัชรเห็นเธอมีพฤติกรรมผิดปกติ เลยถามว่า “จันทรัตร์ เธอทำอะไร เด็กออกมาค่อยซื้อก็ยังทันอยู่ เดี๋ยวนี้แค่กี่เดือนเอง

“ฉันกลัวไม่มีโอกาสแล้ว”

“เธอจะไม่มีโอกาสได้ไง เธอเป็นแม่บุญธรรมของลูกนะ

จันทรัตร์แค่ยิ้ม แต่เธอก็หวังให้ตนมีลูก จะได้เหมือนหทัยพัชร เป็นแม่ที่มีความสุข

“จันทรัตร์ ดูซิ ฉันเห็นสุพจน์” หทัยพัชรเรียกอย่างตื่นเต้นและ ดึงแขนจันทรัตรไว้

จันทรัตร์หันไปดู รอยยิ้มนิ่งอยู่ เธอกำมือไว้แน่น หัวใจเหมือน โดยสลายเป็นชิ้นๆ ผู้ชายที่เลือกเสื้อผ้าอยู่ไม่ไกลนั้นไม่ใช่ใคร ที่ไหน เป็นสุพจน์กับกรรณารานั้นเอง