บทที่ 5 เขาจะรังเกียจเธอให้ตาย

คำพูดของสุนิสาก็ไม่ต่างกับระเบิดที่ร้ายแรง ระเบิดอย่างดัง

ริศาหันหัวกลับอย่างตกใจ ตัวสั่นไปหมดเลย….

“ฉันว่าจะบอกข่าวดีนี้ให้คุณวันนี้ แต่ว่าพี่ริศามา หาฉันแล้วพูดแบบนั้นกับฉัน ฉันกลัวว่าคุณจะรักเธอเข้า แล้วไม่เอาฉัน ก็เลยเสียสติไป อยากพาเด็กไปจากโลก นี้ เพื่อไม่เป็นปัญหาให้คุณ”

สุนิสาพูดอย่างเศร้าใจพร้อมเสียงร้องไห้ที่ดังขึ้น

แค่พริบตา ณัฐกิตติก็ได้มองมาที่ริศา

ในสายตาของเธอที่อึ้งเหมือนมีความเจ็บ ทำให้ใจ ของเขาบิดแน่น

เหอะ เขาต้องดูผิดไปแน่ๆ

ผู้หญิงคนนี้ที่คิดหาวิธีสกปรกเพื่อหลอกใช้เขา จะ ไปเจ็บได้ยังไง

เขาย้ายสายตาไปที่สุนิสา แล้วใช้มือที่ใหญ่โอบ กอดสุนิสาไว้ น้ำเสียงนุ่มนวล “พูดอะไรบ้าๆ มีลูกฉัน ดีใจด้วยซ้ำไป จะเรียกว่าปัญหาได้ยังไง รักษาตัวดีๆ อย่าไปคิดมั่วๆอีกนะ เข้าใจไหม?
ริศามองเขาเหมือนถูกธนูยิงเข้าที่ใจหลายหมื่นนัด

“ณัฐกิตติ นายทำไมถึง….”

เธอรู้ว่าซักวันเขาต้องเอาร่างของสุนิสา ถึงแม้ว่า เธอจะเจ็บมาก แต่นั้นก็เป็นเรื่องหลังจากที่เธอตาย แล้ว……

แต่ว่าตอนนี้เธอยังไม่ตาย

เมื่อคืนเขาเข้าไปในตัวเธอ ก็ต้องเข้าไปในตัวของ สุนิสาที่น่าขยะแขยงอยู่แล้ว

นี้เขาตั้งใจจะให้เธอรังเกียจตายเลยหรอ

มองบนหน้าของริศาที่เศร้าละสิ้นหวัง ในใจของ ณัฐกิตติกลับเจ็บขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ

ผู้หญิงคนนี้ สมควรที่เขาจะเจ็บใจหรอ

เขายิ้มอย่างเย็นชา “ทำไมจะไม่ได้ ฉันกับนิสา ต้องอยู่ด้วยกันทั้งชีวิต พวกเราวางแผนจะเอาลูกหลาย คน แต่นี้เกี่ยวอะไรกับเธอหรอ? มือที่สามที่คิดหาวิธี สกปรกเพื่อทำลายความรักของพวกเรา ไปเอาหน้ามา จากไหน?
มองหน้าที่ซีดของริศา ใจของเขายิ่งถูกบิดแน่น มากกว่าเดิม แต่ก็ปนไปด้วยความสะใจที่ได้เอาคืน

ร่างของเขาเกรง ทั้งสองมือมีเส้นเลือดนูนขึ้น

มือของสุนิสา จู่ๆก็เขย่าเขาอย่างอ่อนโยน

“พี่จุน อย่าโหดกับพริศาแบบนี้ น้ายุวดีก็แค่เป็น ห่วงฉัน ก็เลยพูดออกมาแบบนั้น พี่ริศาไม่เคยรังเกและ ทำร้ายฉันเลย ฉันเอาเขาเป็นพี่สาวแท้ๆตลอด

หน้าตาของสุนิสาที่จิตใจดีเหมือนกับกระต่ายน้อย ขนาดใจที่ใช้เหล็กทำก็ต้องละลายไปตามแน่นอน

ณัฐกิตติรีบโอบกอดเธอไว้ เธอก็ไปตาม สถานการณ์แล้วมุดเข้าที่อ้อมกอดของเขาแล้วร้องไห้

“พี่จุน ฉันรู้ว่าโรคของฉันรักษาไม่ได้ จะเป็นบ้า ได้ตลอดเวลาและทำให้พี่ขายหน้า หรือว่าจู่ๆวันไหน ตายไปแล้ว ทำให้พี่เสียใจ พี่จุน ไม่อย่างนั้น พี่กับพี่ริศา ใช้ชีวิตร่วมกันดีๆเถอะ ขอแค่พวกพี่มีความสุข ฉันก็มี ความสุขแล้ว…..

ณัฐกิตติพูดเสียงต่ำเพื่อขัด “นิสา ไม่ต้องพูด

สุนิสาเงยหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา ส่ายหัวอย่างแรง“จริงนะพี่จุน ที่พูดออกมาทั้งหมดมาจากใจจริงของฉัน ฉันไม่ได้เรื่องเอง รู้ทั้งรู้ว่าพี่แต่งงานแล้ว ก็ยังรักพี่อยู่ ยังมีลูกให้พี่อีก….ฉันไม่ดีเอง…..ฉันสมควรตาย…

เธอพูดไปๆ อารมณ์ก็ขึ้นมา แล้วตีหน้าตัวเองเฉย

สุจารีรีบกดมือของเธอไว้แล้วพูดว่า “จุน ถ้าคุณ ไม่รักนิสาแล้ว ฉันก็จะส่งเธอไปต่างประเทศ ถ้ายังแบบ นี้ต่อไป นิสาต้องได้ทิ้งชีวิตไปซักวันหนึ่ง ลูกของพวก เธอก็อยู่ไม่รอด”

คิ้วของณัฐกิตติขมวดเข้าหากันอย่างแน่น

คนรอบข้างของเขา รู้หมดว่าเขาเคยรักสุนิสามาก ขนาดไหน

มีแต่เขาที่ทำให้ความทรงจำที่รักเขามาก ไม่ ชัดเจนซะอย่างนั้น

ตกลงเขาต้องมนต์อะไรกันแน่

ผู้หญิงของตัวเองไม่ยอมไปรัก แต่กลับไปรักผู้ หญิงที่คิดหาวิธีสกปรกคนนั้น

มใจมาก เขากลัดกลุ้มใจ | พูดออกมาอย่างเสียงต่ำ “ฉัน รักแค่นิสาคนเดียวมาโดยตลอด
จับแผลตรงข้อมือของสุนิสาไว้ เขาบังคับให้ตัวเอง ตัดสินใจ “ฉันจะหย่ากับเขา แล้วรีบแต่งงานกับเธอ จะ ไม่ให้เธอน้อยใจอีกต่อไป”

ตอนที่เขาถูกหมอบอกว่าตายแล้ว สุนิสากรีดข้อ มือจะตายไปกับเขา

พอรู้ว่าที่เมืองนอกมีหมอที่บ้าในด้านการวิจัยสมา รถช่วยเขาได้ เธอก็ไม่สนชีวิตแล้วไปขอร้องให้หมอมา ช่วยเขา แล้วยังเป็นคนลองยาใหม่ๆที่ยังสำเร็จไปเลย ทำให้มีผลกระทบที่ประสาทสมอง ก็เลยเป็นเหมือนวันนี้ ที่พูดอะไรก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง บางครั้งก็จะฆ่าตัวตายเพราะ อัดอั้นตันใจ

ถ้าไม่มีสุนิสา เขาณัฐกิตติก็กลายเป็นผงกระดูกไป

เขาจะลืมบุญคุณได้ยังไง

เห็นว่าบีบบังคับให้ณัฐกิตติยอมหย่ากับเขาแล้ว ใน ใจของสุนิสาดีใจจนดอกไม้บานแล้ว

รู้ว่าเด็กสามารถใช้ได้ขนาดนี้ เขาก็มีลูกให้เขาตั้ง นานก็ได้แล้วนี้น่า….

แต่ภายนอกสีหน้าของเขาก็ยังแกล้งเศร้าใจ “แต่ แต่ว่า……..ความบริสุทธิ์ของพี่ให้กับคุณแล้ว ถ้าเธอไม่ยอมหย่า คุณจะทิ้งเธอไปหรอ”

พอนึกถึงเรื่องที่ริศาทำมาทั้งหมด ก็แค่เอาเขาเป็น เครื่องมือที่หลอกใช้…….ในสายตาที่เย็นชาของณัฐ กิตติพูดออกมาว่า “เขาสมควรได้รับแล้ว”

อยู่ที่มุมกำแพงสั่นไม่หยุด ถูกความรู้สึกหลาก หลายกำลังทรมาน ริศาใกล้ถึงขีดจำกัดแล้ว พอได้ยิน คนที่รักมากพูดคำว่า “สมควรได้รับ”จู่ๆก็หัวเราะออก มา

ยิ้มออกมาโดยน้ำตาเต็มหน้า

ถ้าหากว่าเธอสามารถมีชีวิตรอด เธอจะต้องสู้กับ ผู้หญิงที่เสแสร้งคนนี้ให้ถึงที่สุด ต้องแย่งผู้ชายของเธอ กลับมาให้ได้

เสียดาย พระเจ้าไม่ให้ถ้าหากว่าแก่เธอ….

“สุนิสา ฉันขอให้เธอ อยู่อย่างสงบสุขไม่มีฝันร้าย

ทั้งชีวิต”

“ไสหัวออกไป”

ณัฐกิตติจู่ๆก็ตะคอก ทำให้ทุกคนตกใจ

ริศากดอกไว้
ตรงที่หัวใจ เจ็บมาก

เลือดที่ออกมา เหมือนจะอัดอยู่ที่อก เธอเกือบ หายใจไม่ออกแล้ว

เธอมีคำพูดมากมายที่อยากจะพูดกับเขา

แต่ว่า

พูดแล้ว เธอจะสามารถควงแขนเขาจนหัวงอกขึ้น

หรอ?

พูดแล้ว ถ้าเขาจำความลับที่ถูกซ้อนไว้ ถูกทำลาย จนตายดีกว่ามีชีวิตอยู่ เธอจะมีความสุขหรอ?

อีกอย่าง เขากับผู้หญิงคนนั้นก็มีลูกกันแล้วด้วย

เลือดที่สดได้พุ่งขึ้นมา

ริศาปิดปากไว้ แล้วก็ได้กลืนเลือดลงไป…

เธอจะให้ณัฐกิตติรู้ว่าเธอใกล้ตายแล้วไม่ได้..……….