บทที่ 2 แบบที่เขาชอบ เธอหมด

ริศารู้ เส้นประสาทใบหน้าของตัวเองเสียการ ควบคุมของเธอน่ากลัวกว่าผีอีก

เธอตายก็ไม่อยากให้ณัฐกิตติเห็นหน้าที่น่าเกลียด

ของเธอ

ตอนที่คนอยู่จุดสิ้นหวัง ก็จะมีพลังที่เหนือการคาด

ริศาผลักณัฐกิตติออกอย่างแรง แล้วหนีไป เอายาออกจากกระเป๋าอย่างสั่น เธอรีบกลืนลงไป ริศาโซเซ พยายามใช้มือปิดหน้าที่บิดเบี้ยวของตัว

ข้างหลังจู่ๆก็มีเสียงฝีเท้าที่หนักแน่นของณัฐกิตติ

ดังขึ้น

การช่วยลุกลี้ลุกลน ริศารีบวิ่งไปทางหนีไฟ เปิด ประตูห้องเก็บของแล้วจับประตูไว้แน่น

ขดตัวอยู่ในห้องที่มืด ข้อต่อกระดูกบนร่างของเธอ และรวมไปถึงเครื่องในของเธอ เหมือนมีมีดมากรีดมาขูด

เจ็บจริงๆ……
เธอเจ็บมากจนอยากชนหัวแตก……

เธอใช้แรงกัดริมฝีปากไว้ แล้วกลืนเลือดที่ออกมา เพื่อที่จะไม่ให้ณัฐกิตติได้ยินเสียงแม้แต่น้อย

ทนจนเสียงฝีเท้าไปไกลแล้ว ริศาก็ทรุดลงทันที

เธออยู่ได้อีกไม่นานแล้ว…..

ก่อนที่สติจะหลุดหายไป เหมือนว่าเธอจะเห็น ผู้ชายที่สดใสและสะอาดในความทรงจำที่ลึก ทนความ เจ็บทั้งตัวของเธอ ใช้อ้อมกอดที่ไม่ใหญ่มากของเขา กอดเธอไว้แน่น “ไม่ต้องกลัว มีฉันอยู่ ใครก็อย่าคิดที่จะ ทําร้ายเธอ”

ใจของริศาอุ่น แล้วพูดพึงพำ

“จุน ฉันไม่กลัว ครั้งนี้ เปลี่ยนฉันมาปกป้อนนายนะ”

หลังจากได้สติ ท้องฟ้าก็เริ่มสว่างแล้ว

ริศาพยายามลุกขึ้น เดินออกจากตึกใหญ่อย่างเซไปเซมา
บนท้องฟ้ากลับมีหิมะตก

ณัฐกิตติไม่มีทางจำได้แน่นอน ว่าวันนี้เป็นวันอะไร

วันนี้เมื่อ 3 ปีก่อน วันนั้นที่เขาลากเธอไปจด ทะเบียนสมรส เดือน 1 วันที่ 27 ข้างนอกหิมะก็ตกแบบ นี้

127 รักภรรยาตลอด

หน้าที่อ่อนโยนของยิ้มอย่างรักใคร่ หิมะเต็มหัว พวกเขาเหมือนเดิม เหมือนอยู่ตรงหน้าเลย

แต่วันนี้หลังจาก 3 ปี กลับเป็นวันที่พวกเขาจะหย่า และจากกัน

ที่จริงคิดว่าจะนอนอยู่ที่อ้อมกอดของเขาผ่านคืน

สุดท้ายนี้ไป

แต่พระเจ้ากลับไม่ยอมให้ความหวังเล็กๆน้อยๆนี้

สมปรารถนาเลย

ริสากดทับอกที่เกิดแน่นเจ็บ โทรไปหาณัฐกิตติ

ด้วยมือที่สั่น

หายใจเข้าลึกๆ หนึ่ง
ใช้สำเนียงชิวๆ

“ฮาโหล ตื่นหรือยัง ลงมากินข้าวเช้ากันแล้วไปที่ อำเภอ เลิกกันโดยดี นายว่าเป็นไง?

ณัฐกิตติที่สูบบุหรี่ทั้งคืน รีบรับโทรทศัพท์พร้อม อารมณ์ที่ร้อน

คนที่ยั่วเขาอย่างไร้ยางอายคือเธอ ไปถึงครึ่งทาง บอกหยุดก็คือเธอ

เมื่อคืนเขายังอุส่าตามออกไปหาเธอเพราะเป็นห่วง แต่เธอกลับมาเหมือนคนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

เขาจะไม่มีทางบอกผู้หญิงคนนี้ ไม่ว่าเธอจะชั่วร้าย ขนาดไหน เขาก็ถูกเธอดึงดูดอย่างไม่รู้ตัว

แบบที่เขาชอบ ผู้หญิงคนนี้มีหมดเลย

แต่ติดที่ว่าสุนิสาได้ช่วยชีวิตของเขาไว้ เขาเลย ต้องใช้ความเย็นชาหลายเท่ากดทับใจดวงนั้นที่เต้น อย่างบ้าคลั่งเพราะเธอ

3 ปีมานี้ โดนตะกูลวาระกุลกดดันและความทรมาน ของหัวใจ เขาก็ไม่ได้พูดเรื่องหย่า

เธอ ริศาจะมีสิทธิ์อะไร
“ในเมื่อกล้ายั่วยุฉัน ทั้งชีวิตของเธออย่างคิดว่าจะ สบายเลย ทุกอย่างที่เธออยากทำ ฉันจะไม่มีทางให้มัน ได้ดั่งใจเธอ ฉันกับเธอก็อยู่ด้วยกันไปแบบนี้แหละ อยู่ จนถึงคนใดคนหนึ่งตายไปเลย”

เขาพูดอย่างโกรธมาก แล้วก็ตัดสายอย่างแรง

ไม่ได้ยินที่ริศาพูดหลังจากไม่กี่วิที่เขาตัดสาย สะอึกแล้วพูด

“คู่ชีวิตตายไปจะโชคร้าย…….ฉันก็แค่ ก็แค่ไม่ ากให้นายโชคร้าย…. อยาก

เธอเงยหน้ามองบนตึก

หิมะที่เย็นตกใส่ที่หน้าเธอ

ไม่รู้ทำไม กลับละลายเป็นน้ำแล้วไหลลงมาตาม

จุน ในเมื่อนายไม่ยอมมา ถ้าอย่างนั้นฉัน……ไป

แล้วนะ

การจากลาแบบนี้ก็ดี

เด็ดขาดดี ดีจริงๆ
มีคำพูดและคำสัญญาที่อบอุ่นที่เขาเคยให้ ทั้งชีวิต ของเธอถึงจะสั้นแต่ก็คุ้มแล้ว

ริคาเช็ดหน้าที่มีน้ำตาไหลเยอะมากกว่าเดิม บน ถนนช่วงเช้าที่เย็น วิ่งไปอย่างเซ

จู่ ข้างหลังก็มีรถเสียงเครื่องยนต์ดังขึ้น

ริศารีบหันหัวกลับไปดูอย่างตกใจ

รถออฟโรดคันหนึ่งขับขึ้นทางเดินเท้าแล้วพุ่งตรง มาหาเธอ……