บทที่ 2 ไปขอคุณปู่ภัทร

ทํายังไงดี

สามปีที่แต่งงานมา เขาไม่เคยนอนในบ้านเลย

เธอถือว่าเป็นตัวอะไร ก็แค่ผู้หญิงเลวทรามที่สุดใน สายตาของเขา

และผู้ชายคนนั้น ปล่อยให้เธอครองตำแหน่งของผู้ หญิงที่เขารักมากที่สุด ก็ไม่ยอมหย่าร้างแล้วเสียเงินของ ตัวเองแม้แต่สลึงเดียว

นาราเครียดจนใกล้จะเป็นบ้า ภายใต้ความประหม่า เธอทำได้เพียงไปขอร้องคุณปู่ภัทรแล้ว

ตอนนั้น คุณปู่ภัทรเห็นว่าเรื่องนี้มีข้อสรุปแล้ว จึงให้ ธงไชยแต่งงานกับนารา

คุณปู่ภัทรและคุณปู่ของเธอ ถึงแม้จะเป็นเพื่อนเก่า กันมาก่อน ทว่าตอนนั้นที่นาราทำเรื่องแบบนี้ ก็ทำให้คุณปู่ ภัทรรู้สึกใจหายจริงๆ

วันนี้ เธอยังจะไปยืมเงินกับเขาอีก

เกรงว่าเธอกับคุณปู่ภัทรคงไม่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อ

กันไป
ตรงหน้าอกยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกเจ็บ เธอสามารถเลือกที่จะ ไม่รักษา ทว่าอาการของแม่เธอยืดเยื้อไม่ได้จริงๆ เธอไม่มี วิธีอื่นแล้วจริงๆ

คุณปู่ภัทรหันหลังใส่เธอ แล้วพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำมาก พร้อมกับพูดกับเธอด้วยความหวัง “นานา ถึงแม้ตอนนั้น หนูวางยาให้ไชย ทำให้หนูรินพิการขาทั้งสองข้าง ทว่าฉัน ก็ยังให้ไชยแต่งงานกับหนู”

นารารู้สึกจุกตรงคอ และน้ำตาคลอ

คุณปู่ภัทรถอนหายใจ “ที่ผ่านมาฉันนึกว่าหนูเป็นเด็ก ที่เชื่อฟังมาโดยตลอด นึกไม่ถึงว่าหนูจะทำเรื่องแบบนั้น แต่ต่อให้หนูทำแบบนั้น ฉันยังเห็นแก่หน้าของคุณปู่หนู ให้หนูแต่งเข้าตระกูลสุขสิริ”

“แต่นึกไม่ถึง…….เธอแค่เห็นแก่เงินของตระกูลสุข

สิริ”

น้ำตาของนาราไหลรินลงมาเหมือนหยาดน้ำฝนที่ ตกลงมาอย่างหนัก

“ไม่ใช่แบบนี้.……………….” นาราสายหน้า เธอรู้สึกเจ็บจน ยืนไม่ไหวอีกแล้ว เธอพิงอยู่ตรงผนัง แล้วค่อยๆคุกเข่าลง พร้อมพูดด้วยความสะอึกสะอื้น “หนูไม่ได้วางยาให้เขาคุณหนูเชื่อหนูนะ หนูไม่ได้เพื่อเงินด้วย วันข้างหน้าหนู ต้องคิดหาวิธีคืนให้คุณปู่ คุณปู่เชื่อหนูสักครั้งเถอะ โอกาส สุดท้าย……..แม่ของหนูยังอยู่โรง………

อาการเจ็บปวดนี้ยิ่งอยู่ยิ่งร้ายแรงกว่าเดิม นารารู้สึก สะลึมสะลือ แล้วสลบไปในที่สุด

ตอนที่สลบไสล นาราฝันอย่างหนึ่ง

เธอฝันเห็นธงไชยให้เงินเธอ แล้วให้เธอไสหัวไป ชีวิตนี้พวกเขาสองอย่าได้เจอกันอีก

เธอฝันถึงสามปีก่อน รินดาส่งข้อความให้ตัวเอง แล้ว นัดเธอและธงไชยไปที่โรงแรม ตอนที่เธอไปถึง ธงไชยก็ ถูกวางยาแล้ว จึงเห็นว่าเธอเป็นรินดา และในวันที่สองที่ ตื่นมา นอกประตูก็มีสื่อมวลชนและนักข่าวเต็มไปหมด

เพราะว่าเรื่องนี้ ธงไชยจึงถูกบีบบังคับให้แต่งงานกับ

นารา

คืนเขาเรือนหอ ธงไชยทิ้งท้ายแค่คำๆเดียวว่า “นารา ฉันต้องให้คุณรับผิดชอบแน่นอน” จากนั้นเขาก็เดินจากไป

“ปัง!”
จู่ๆ ประตูห้องผู้ป่วยก็ถูกคนผลักออก

เธอเงยหน้าขึ้น ก็เห็นธงไชยเดินมาที่เธอด้วยความ โมโหเป็นฟืนเป็นไฟ……..………