เจ้าหญิงในดวงใจ (1)

“พี่นลขา…น้องอยากกอดแม่อร” เด็กผู้หญิงตัวน้อยขนตางอน งามที่ส่อเค้าว่าโตขึ้นแล้วจะต้องเป็นสาวสวยมากคนหนึ่งกำลัง สวมกอดแขนของเด็กชายอนล เกียรติกรไกร ผู้เป็นพี่ชายเอาไว้ แน่น เด็กผู้หญิงร้องอ้อนหาคนเป็นแม่ เด็กชายอนไม่กล้าบอก กับน้องสาวที่เพิ่งวัยสี่ปีออกไปว่าแม่อรทัยของพวกเขานั้นหลับ สนิทแบบไม่มีวันที่จะลืมตาตื่นขึ้นมายิ้มและกอดพวกเขาได้อีก แล้ว เด็กชายอนลได้แต่กอดเด็กหญิงอิสรียา เกียรติกรไกรเอาไว้

“แม่อรกำลังเฝ้ามองน้องกับพื้นลอยู่บนฟ้า แม่อรไม่ต้องเจ็บ ป่วยทรมานแบบที่ผ่านมาแล้ว

“น้องไม่เข้าใจที่พี่นลพูดเลย พี่นลขา…น้องแค่อยากกอดแม่ อรเท่านั้น” เด็กหญิงอิสรียาเริ่มร้องไห้ออกมาอีกครั้ง เมื่อพี่ชาย ของเธอไม่ยอมพาเธอไปหาแม่อรทัยเสียที เธอไม่ได้เจอกับแม่อร ทัยมาหลายวันจนจำไม่ได้แล้วว่านานเท่าไร

“น้องรักของพี่นล พี่นลจะเป็นทุกอย่างในชีวิตให้น้องเอง น้อง ไม่ร้องไห้นะครับ พ่อครับ…น้องร้องไห้หาแม่มาหลายวันแล้ว เด็กชายอนลส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปที่ผู้เป็นพ่อ อาวุธเพิ่ง เสียภรรยาไปไม่ถึงเดือน ครอบครัวเกียรติกรไกรกำลังตกอยู่ใน ความโศกเศร้า

อาวุธ เกียรติกรไกร ไม่เคยคิดฝันมาก่อนเลย ชีวิตนี้เขาต้อง มาพบกับการสูญเสียคู่ชีวิตไปก่อนเวลาอันควร ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เขาความรักและความเป็นลูกชายและลูกสาวถอดพิมพ์หน้าของภรรยาจากไป ด้วยโรคมะเร็งที่ อาวุธลุกขึ้นเดินเข้าไปกอดลูกชายและสาวที่ กําลังโศกเศร้าต่อการจากไปอรทัย

“น้องต้องไม่ร้องไห้ ต่อจากไปบ้านของเราจะกันแค่สามแม่อรไปรอพวกเราอยู่บนสวรรค์แล้ว

“สวรรค์อะไร ทําไมแม่อรต้องบนสวรรค์พ่อวุธ …แม่อรไม่น้องแล้วหรือ แม่อรถึงทิ้งน้องเอาแบบนี้ น้อง คิดถึงแม่อรเด็กหญิงวัยปีถาม

“แม่อรรักน้องมาก แต่ตอนแม่อรกลายเป็นนางฟ้า แม่อรไป เฝ้ามองดูน้องกับพี่นลบนสวรรค์แทน”

“น้องอยากกอดแม่อร น้องคิดถึงแม่อร ยอมรับด้วย เธอแค่อยากกอดแม่เท่านั้น

น้องต้องเป็นเด็กไม่ร้องไห้ ยิ่งร้องไห้แบบแม่อรอยู่ บนสวรรค์จะยิ่งลำบากใจ สวรรค์ไกลจากโลกมาก แม่อรยัง มาน้องกับพ่อไม่ได้ลูก

“ไม่ไหมถามเด็กหญิงตัวน้อยทำเอาอาวุธและอนลตอบ คําถามนี้ได้ทั้งอาวุธได้แต่ยิ้มปลอบขวัญสาวตัวน้อยได้เท่านั้น

“พ่อวุธไม่รู้ แต่ที่พ่อวุธ พ่อจะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้น้องกับพี่ นล ตอนนี้เจ้าหญิงตัวน้อยของพ่อได้เวลาเข้านอนแล้ว พ่อจะ กล่อมเจ้าหญิงของพ่อให้นอนหลับฝันดี” อาวุธอุ้มลูกสาวตัวน้อย และพาอนลเดินไปกล่อมอิสรียาด้วยกันในห้องนอนสีชมพูหวาน แบบที่อิสริยาชอบ

“พ่อวุธครับ คืนนี้นลขอไปนอนเป็นเพื่อนน้องได้ไหมครับ” อน สงสารน้องสาวที่ยังไม่เข้าใจความหมายของการจากลาไม่มี วันกลับมาของแม่

“นลต้องหัดให้น้องเข้มแข็ง คืนนี้พ่อวุธดูแลน้องเอง ผลไป นอนพักเถอะ พ่อรักลูกทั้งสองคน พรุ่งนี้ลูกทั้งสองคนต้องไป โรงเรียนกันแล้ว” อาวุธหันไปตบไหล่ให้กำลังใจลูกชายที่เขารู้ ว่าลูกชายกำลังเสียใจอยู่ไม่แตกต่างกันกับเขาเลย

“พ่อครับ นลคิดถึงแม่อร แต่นลทนเห็นแม่อรทรมานมากไป กว่านี้ไม่ได้เหมือนกัน บางครั้งผลก็คิดนะครับ การจากไปของแม่ อรอาจจะทำให้แม่อรไม่เจ็บปวดอีก แต่นลยังอยากให้แม่อยู่กับ นลและน้องให้นานกว่านี้” น้ำตาของลูกชายที่พูดไปร้องไห้ไป มันบาดลึกในหัวใจของอาวุธเช่นกัน เขาเสียใจต่อการจากไปขอ งอรทัยไม่ต่างกับลูกทั้งสองคนเลย แต่หน้าที่ความรับผิดชอบ และโซ่ทองคล้องใจทั้งสองคนเป็นสิ่งที่เตือนสติให้อาวุธไม่ ร้องไห้ฟูมฟายออกมาอย่างที่เขาอยากจะทำ เขาต้องเป็นหลักยึด ให้ลูกสองคน คนหนึ่งโตพอจะรับรู้ทุกอย่างและอีกคนหนึ่งยัง เด็กเกินกว่าจะเข้าใจความหมายของการจากไปของคนเป็นแม่
“ทุกอย่างบนโลกของเรา เราไปกำหนดอะไรไม่ได้เลย แต่เรา ต้องทำให้วันนี้ดีที่สุด เพื่อให้วันพรุ่งนี้ดีไปด้วย พ่อห้ามไม่ให้แม่ อรจากพวกเราไปไม่ได้ แต่พ่อดีใจที่ทุกวินาทีที่แม่อรหายใจอยู่ พ่อได้ทำหน้าที่ดูแลแม่ของผลและน้องให้มีความสุขจนวินาที สุดท้ายของลมหายใจได้ นล…พ่อ และน้อง เราสามคนต้องใช้ ชีวิตให้มีความสุขแทนแม่อรนะลูก”

“ผลจะพยายามครับพ่อ ผลจะดูแลน้องให้ดีแทนแม่อรครับ” อนลพยักหน้ารับคำสอนของพ่อและยอมไปนอนในห้องของตัว เองแม้ว่าจะนอนไม่หลับก็ตาม

??

ค่ำคืนที่แสนเจ็บปวดของสามคนพ่อลูกเกียรติกรไกรผ่านไป ได้เกือบหนึ่งปี ไม่มีใครในบ้านรู้เลยว่าเด็กหญิงตัวน้อยยังคง ร้องไห้ก่อนนอนทุกคืนและหลับพร้อมคราบน้ำตา ค่ำคืนนี้ไม่แตก ต่างกับค่ำคืนอื่น ๆ ที่ผ่านมา เพียงแต่ว่าค่ำคืนนี้ครอบครัว เกียรติกรไกรมีแขกจากอังกฤษมาเยี่ยมเยียน และเด็กหญิงอิสรี ยาวัยห้าปียังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจภาษาอังกฤษที่พ่อและพี่ชาย สื่อสารกับคนต่างชาติในสายตาของอิสรียา

อาวุธกับโลแกน เมดิสัน เป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่สมัยที่อาวุธ ไปเรียนต่อปริญญาตรีที่อังกฤษ โลแกนแต่งงานกับ จีน่า คู่หมั้นที่ ครอบครัวเลือกไว้ให้และโชคดีที่ทั้งสองคนเกิดตกหลุมรักกันจริง จนมีลูกชายสองคน เจมส์ เมดิสัน ลูกคนโตที่อายุมากกว่าคนล สองปี ส่วนโรเบิร์ต เมดิสัน ลูกชายคนเล็กมีอายุเท่ากับอน เด็ก ชายทั้งสามคนต่างเป็นเพื่อนสนิทกันได้ไม่ยากเลย โดยเฉพาะอน ที่วางแผนจะไปเรียนต่อที่อังกฤษหลังจบประถมปลาย การ เป็นเพื่อนกับโรเบิร์ตทำให้อน เลิกลังเลเรื่องไปเรียนต่อโดยสิ้น

“น้องสาวนายอายุเท่าไรหรอก” โรเบิร์ตมองเด็กผู้หญิงผม หยักศกตากลมโตหวานรับกับขนตางอนด้วยความสนใจ เด็กผู้ หญิงตัวเล็กนิดเดียวในสายตาของโรเบิร์ตกำลังยืนหลบอยู่ด้าน หลังของอนลและมีแววตาตื่นกลัวคนต่างชาติ

“น้องสาวเราเพิ่งสี่ขวบย่างห้าขวบ รอบ…นายอย่าไปจ้องน้อง เราแบบนี้ ยายน้องไม่คุ้นเคยกับคนต่างชาติ ปีหน้าพ่อว่าให้น้อง ย้ายไปเรียนโรงเรียนนานาชาติแล้ว” อนลโต้ตอบเป็นภาษา อังกฤษกับโรเบิร์ต ให้เพื่อนสนิทเลิกจ้องมองน้องสาว นัยน์ตาสี ฟ้าน้ำทะเลของ โรเบิร์ตยิ่งทำให้อิสรียากลัวคนต่างชาติหนัก เข้าไปใหญ่

“พี่นลขา…คนนี้เป็นปีศาจหรือเปล่า ตาของเขาเป็นสีฟ้าด้วย ผมก็สีแดงแปลกประหลาด น้องกลัว เขาจะจับน้องกินไหม” อนล ลูบศีรษะน้องสาวปลอบโยนและอดที่จะขำไปกับจินตนาการของ น้องสาวที่ถูกเลี้ยงมาดั่งไข่ในหินไปด้วย

“เขาเป็นคนเหมือนกับพี่นลและน้องแหละครับ แต่ร็อบแค่แตก ต่างกับผมสีดำ ตาสีน้ำตาลแบบน้องกับพี่ เพราะเขามาจาก คนละบ้านคนละเมืองกัน ถ้าเราสองคนไปเดินบ้านเมืองของร็อบ คนเขาต้องมองเราสองคนแปลกประหลาดเหมือนกัน น้องลอง ยิ้มให้ ร็อบซิครับ” อนลตั้งใจสอนน้องสาวให้มีมารยาทกับแขก ต่างชาติ
อิสริยาเพิ่งเคยสนทนากับคนต่างชาติครั้งแรกได้แต่ส่งยิ้ม น้อย ๆ ไปให้อย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ทั้งที่เด็กน้อยยังคงกลัวดวงตา สีฟ้าของ โรเบิร์ตจับใจ โรเบิร์ตยิ้มตอบและส่งมือทำความรู้จัก ให้เด็กหญิงตัวน้อย ที่เขาคิดว่าหน้าหวานยิ่งกว่าขนมหวานอะไร ในโลกที่เขาเคยกินมาทั้งชีวิต

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ พี่ชื่อร็อบ” คำทักทายของโรเบิร์ตทำเอา อิสรียาวิ่งมาหลบข้างหลังของอนเหมือนเดิม โรเบิร์ตได้แต่ยื่น มือและยืนยิ้มค้างอยู่ตรงหน้าอนล

“นายท่น้องเรากลัวเสียแล้วเพื่อน เอาไว้รอให้น้องของเราโต อีกหน่อย นายค่อยมาทำความรู้จักกับน้องของเราแล้วกัน ตอนนี้ เชิญแยกย้ายไปนอนได้แล้ว แม่นายบอกให้นายกับพี่เจมส์ไป นอนห้องของเรา เราจะไปส่งน้องเข้านอนก่อน

“เราขอตามนายไปกล่อมน้องนอนด้วยคนได้ไหม” โรเบิร์ตไม่ เข้าใจเลยว่าทำไมเขาถึงอยากตามไปมองหน้าหวานของอิสริยา อีกสักหน่อย เด็กอะไรหน้าหวานจนติดตาเขาขนาดนี้

“ไม่ได้ น้องสาวของเรา เราหวง นายพาพี่เจมส์ไปที่ห้องของ เราดีกว่า น้องสาวของเราคนนี้เป็นเจ้าหญิงของบ้าน” อนลหันไป จูงมืออิสรียาที่จับมืออนเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

“พี่นลขา…เล่านิทานให้น้องฟังก่อนนอนนะคะ” อนลยิ้มแสน อบอุ่นให้กับอิสรียาและไม่สนใจว่าโรเบิร์ตจะมองตาค้างไปกับ รอยยิ้มของเจ้าหญิงตัวน้อยอยู่ข้างหลังของเขาหรือไม่

ในวินาทีที่ปากน้อยช่างเจรจากับพี่ชายของเธอ โรเบิร์ตเริ่มอยากเข้าใจว่าสองคนพี่น้องกำลังคุยเรื่องอะไรกัน แต่โชคร้าย ตกเป็นของเขา เขาฟังภาษาไทยไม่เข้าใจแม้แต่คำเดียวเลย