รักจอมปลอม?

ตอนที่ 4 การผมแตะต้องตัวคุณ มันก็ไม่ได้ผิดกฎหมาย



ตอนที่ 4 การผมแตะต้องตัวคุณ มันก็ไม่ได้ผิดกฎหมาย

ตอนที่ 4 การผมแตะต้องตัวคุณ มันก็ไม่ได้ผิดกฎหมาย

ฉินหลิน เห็นโม่อมีทีท่าที่ไม่พูดอะไร สายตาจ้องมอง ผู้ชายคนนั้นอยู่ ไม่รู้ว่าด้วยความโกรธหรือเครียด หล่อนใช้ สองมือปิดปาดเอาไว้ไม่กล้าพูดอะไร

พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ไม่ใช่ว่าฉันอีหลินจะไม่ยอมปล่อย ไป พวกเราสองคนก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยทำอะไรกันมาก่อน มันก็ ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่อะไร

หล่อนเพียงรับสามีของตัวเองไม่ได้ แค่สามีในนาม ชั่วคราว ตอนที่ทำเรื่องอย่างว่า ปากก็เอาแต่พูดถึงแต่เชื่อผู้ หญิงคนอื่น

พอพูดถึงตรงนี้แล้ว การที่หล่อนกลายเป็นผู้หญิงคนอื่น มันจะไม่ใช่เรื่องใหญ่ได้ยังไงล่ะ

“คุณเป็นผู้หญิงของผม ผมไม่มีสิทธิ์แตะต้องตัวคุณเห รอ?”

โม่อที่ดึงสติกลับมาก็เห็นภรรยาของตนยืนกัดฟันกร อดๆจ้องมาที่ตนด้วยท่าทางที่ดูเหมือนจะเข้ามาขย้ำเขาจะให้

ตาย
“ถ้าผมแตะต้องตัวคุณ มันก็ไม่ได้ผิดกฎหมาย

ไม่อยิ้มอย่างชั่วร้าย สายตาจ้องมองไปยังผู้หญิงด้าน หน้าด้วยสายตาเหลาะแหละ สายตาคู่นั้นดูเหมือนจะจ้องไปยัง เรือนร่างของฉันอีหลินที่อยู่ในชุดนอนบางๆ

“นายกำลังมองอะไร

ฉินหลินพอถูกสายตาที่กำลังกวาดมองเรือนร่างของ

หล่อน ทำให้หน้าแดง ก็เอามือขึ้นมาปิดเรือนร่างของหล่อน

ทันที

หล่อนพูดตะคอกออกมา “นั่นมันแค่ธุรกิจ! นายก็รู้ดีว่า งานแต่งงานของพวกเรามันเป็นเพียงแค่สัญญาที่ทำขึ้นมา เท่านั้น เชื่อถือไม่ได้

เนื่องด้วยความโกรธ ทำให้หน้าอกของฉันอีหลินสั่นอย่าง แรง สองมือที่พยายามจะปิดของบางอย่างอยู่ กลับกลายเป็น ไม่ได้ดั่งที่ใจต้องการ มันดูเหมือนยั่วยวนแทน

ฉันอีหลินรู้สึกเสียดายที่แต่งงานกับโมอในตอนแรก

หล่อนรู้สึกว่าหล่อนควรจะคุยกับเขาให้ดีหรือไม่ก็ทำ สัญญาที่แบ่งความสัมพันธ์ระหว่างเขาสองคนให้ชัดเจนขึ้นมา สักฉบับหนึ่งก่อน

พอโม่อวี่เห็นหญิงสาวที่มีท่าทางยั่วยวนตรงหน้า ในหัว ก็นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

แม้ว่าเขาจะเมาแล้ว แต่ว่าความรู้สึกพอใจที่อยู่บนร่างกายของเขามันทำให้เขารู้สึกเหมือนได้เติมเต็มอะไรบาง อย่าง บนมือราวกับว่ายังคงรู้สึกถึงสัมผัสที่ละเอียดนั่น

ความรู้สึกที่ทำให้หวนคิดถึงนี้ เขาถึงกับไม่เคยสัมผัสได้ จากร่างกายของมู่หลิงมาก่อน

“โม่อฉันรู้สึกว่าเราต้องเซ็นสัญญากันสักฉบับ ข้อแรก

นายไม่สามารถเข้ามาห้องของฉันได้ตามอำเภอใจ

“ข้อสอง นายไม่สามารถมองฉันด้วยสายตาที่ลามปาม ใช่ ห้ามมองด้วยสายตาแบบนั้น ข้อสาม ห้ามแตะ….……

ลี่โม่อไม่ได้ฟังคนที่ยืนพูดอยู่ด้านหน้าของเขาเลยแม้แต่ น้อย เขาเพียงมองหล่อนเท่านั้น ในใจก็เต้นด้วยความตื่นเต้น เป็นระยะๆ

จริงๆแล้วโม่อวี่ก็รู้สึกประหลาดใจไม่น้อย สองสามปีมา นี้ สิ่งที่เขาไม่เคยขาดเลยก็คือผู้หญิง เขามั่นใจในด้านของการ ควบคุมอารมณ์ของตัวเองมาก

แต่ว่าเขาก็เริ่มไม่แน่ใจ ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงทำให้เขารู้สึก เติมเต็มความรู้สึกแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน ยิ่งไปกว่านั้นหลังจาก ที่ได้ลิ้มรสชาติของหล่อนแล้ว ถึงขนาดที่ว่าไม่อรู้สึกไม่ อยากออกห่างเลย

ตอนนี้ฉินอีหลิน ใส่ชุดนอนที่แทบจะไม่เซ็กซี่เลย แถมยัง เป็นชุดนอนที่ดูหน่อมแน้มน่ารักด้วยซ้ำ และเป็นเสื้อโคร่งๆ แทบจะไม่เห็นส่วนโค้งเว้าของผู้หญิงเลย
แต่ว่าเขาก็ยังคงไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้

อยู่ดี

ลี่โม่อวี่ไม่ใช่คนที่โกหกต่อความรู้สึกตัวเอง ถ้าอยากทำ ก็ต้องได้ทํา

ฉินหลินที่ยังไม่รู้ถึงอันตรายที่กำลังมาก็ยังคงพูดพล่าม

ถึง “สัญญาหลังแต่งงาน” อยู่ต่อ ไม่ทันไรก็ถูกโม่อเข้ามา สวมกอด หันตัวของหล่อนกดเข้ากับโซฟา

หล่อนไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับอยู่ชั่วขณะหนึ่ง มันเกิดอะไร ขึ้นกันแน่ สองตาก็เหม่อมองไม่อที่อยู่ใกล้มากๆ

พอมองเข้าไปในตาของเขาที่เต็มไปด้วยความพิเรนทร์ หล่อนก็ได้สติกลับมาทันที

“โม่อ! เรื่องของเมื่อคืนช่างมัน แต่ตอนนี้นายไม่ได้เมา จะมาทำตัวคลุ้มคลั่งอะไรอีก

ฉินอีหลินจ้องมองชายที่อยู่บนตัวหล่อนด้วยความตกใจ กลัว หล่อนบิดตัวไปอีกด้านอย่างสุดแรง ไม่อยากจะทำเรื่อง อย่างว่ากับเขาอีกแล้ว ตอนนี้หล่อนปวดไปทั้งตัวแล้ว

“นายดูชัดๆ ฉันไม่ใช่แขกของนายนะ!”

โม่อที่กะจะ “เปลื้องผ้า” ของฉันอีหลิน ริมฝีปากก็ยิ้ม

อย่างมีเสน่ห์น่าดึงดูด

ดวงตาที่มีเสน่ห์เจ้าเล่ห์คู่นั้นทำให้ชายคนนี้กลายเป็น

ปีศาจอย่างสมบูรณ์แบบ
โม่อมองดูสีหน้าอาการที่หวาดกลัวของฉินหลิน มือก ถอดเสื้อของหล่อนอย่างไม่สะทกสะท้านแม้แต่น้อย

“ไม่ใช่ เมื่อคืน พวกเราสองคน………กันมาแล้ว แล้วตอน นี้นายเริ่มมีอารมณ์อีก ถ้าเกิดหมดแรงขึ้นมาจริงๆ คืนนี้นายจะ ทําให้พวกแขกของนายพอใจได้ยังไงล่ะ? แบบนี้จะทำให้นาย เสียเครดิตนะ”

ฉันอีหลินพบว่าโม่อไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ก็เริ่มพูดโน้ม น้าวด้วยสีหน้าที่กระวนกระวายใจ

จริงๆ หล่อนพูดออกมาจากใจจริง ที่หล่อนพูดมันก็คือ

ความจริง

“คุณอยากจะบอกว่า ฉันไม่ไหว?

โม่อวี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย สายตาพิเรนทร์ของเขาทำให้ หน้าของฉันอีหลินแดงขึ้นราวกับมีเลือดฝาด

บนกายของฉันอีหลินสวมใส่แค่ชุดนอน ข้างในไม่ได้สวม

ใส่ชุดชั้นใน ในเวลานี้กระดุมทุกเม็ดถูกปลดออกจนหมดแล้ว ผิวขาวๆของหล่อนถูกแสงแดดส่องมาเหมือนมีออร่าสีทอง ปกคลุมอยู่

“สวยจริงๆ”

โม่อมองผลงานชิ้นเอกของเขาอย่างพึงพอใจ จนถึง

ขนาดเปิดปากชื่นชม

“ปล่อยฉันไป!”
ถึงแม้ว่าเมื่อคืนสองคนจะทำเรื่องอย่างว่ากันมาแล้ว แต่ ตอนนั้นมันมืดสนิท ตอนนี้หล่อนก็เปลือยกายให้ผู้ชายสำรวจ อย่างละเอียดขนาดนี้แล้ว จะปล่อยให้ผ่านไปได้ยังไง

“ปล่อยไป? ปล่อยไปแบบนี้เหรอ?”

หลังจาพูดเสร็จ โมอก็ยิ้มอย่างชั่วร้าย เขาแก้ผ้าของ ฉินหลินจนหมดราวกับปอกเปลือกไข่ เผยให้เห็นผิวขาวๆรูป ร่างอ้อนแอ้นของหญิงสาว

ผิวพรรณเนียนอย่างกับไข่ไก่

โอวี่บังเอิญหันไปเห็นใบหน้าแดงๆของฉันอีหลิน เขาก็ ต้องทำให้ผู้หญิงที่กล้าดูถูกเขาได้รู้ว่าเขาไหวจริงหรือเปล่า

ถึงแม้ว่าฉันอีหลินไม่หยุดที่จะดิ้น แต่หล่อนก็แค่ผู้หญิงตัว เล็กๆคนหนึ่งจะไปสู้โม่อวี่ที่แรงเยอะขนาดนั้นได้ยังไง ไม่ว่า จะไม่เต็มใจเพียงใด ตอนนี้หล่อนก็ได้มา “สบตาอย่างยิ่งๆ หน้า” กับลีโอแล้ว ในขณะนั้นฉันอีหลินคิ้วขมวดสีหน้าโกรธ จริงจัง: “สี่โม่อวี่ นายรีบลุกออกไปจากตัวฉันเลยนะ

ถึงแม้ว่าจะเป็นคำพูดที่ปฏิเสธ แต่ตอนที่ฉันอีหลินพูดออก มานั้น มันยังให้ความรู้สึกยั่วยวนอยู่ด้วย

แม้ว่าพวกเขาสองคนรู้ดีว่า ฉันอีหลินไม่มีเจตนาที่จะยั่ว โม่ออย่างแน่นอน โดยเฉพาะในเรื่องอย่างว่า

“ผม ลุกขึ้น” มาตั้งนานแล้ว คุณอย่ามากล่าวหาผมแบบ
โม่อมองไปยังผู้หญิงที่โกรธสุดๆด้วยสายตาเหมือนถูก เอาเปรียบ รู้สึกดีสุดๆ

“นายออกไปนะ!”

ฉันอีหลินทนคำยั่วยุของโม่อได้ที่ไหนกันล่ะ สีหน้าแดง เดือด กัดริมฝีปาก หล่อนใช้แรงถีบชายคนนั้นออกจากตัวเอง แต่ดันถูกมืออีกมือหนึ่งจับเอาไว้

“คุณอดใจรอไม่ไหวขนาดนี้เลยเหรอ

โม่อพูดขึ้น ภายในตาของเขามีความรู้สึกต้องการมาก ขึ้นกว่าเดิม

“ลีโม่อนายรีบออกไปเดี๋ยวนี้เลย!

“คุณต้องบอกผมก่อนว่า สรุปแล้วผมยังไหวอยู่หรือเปล่า

“นายไหว นายยังไหว! โอวี่ นายมันไอ้คนสารเลว!

“คุณบอกว่าผมยังไหวอยู่ งั้นผมต้องออกแรงให้เห็นสัก หน่อยแล้วล่ะ”

แดดสาดส่องผ่านหน้าต่างลงบนโซฟา เพื่อให้คนสองคน ที่กำลังได้รับความเจ็บปวดอยู่รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ