บทที่ 9: เลือดเย็น

พอพูดจบ จู่ๆเธอลืมตาขึ้นมา สายตาที่ท้าทาย ของเธอจ้องมองไปที่ภูชิต

“ภูชิต แน่จริงก็ฆ่าฉันเลย!” รอยยิ้มที่อยู่บน ใบหน้า กลับเป็นรอยยิ้มที่เจ็บปวดและสิ้นหวัง วินาทีที่

สบตาเขา แววตาเขานิ่งไปครู่นึง

จากนั้นมือที่บีบคอเธอไว้หยุดลง ดวงตาคู่ที่เส แสร้งเป็นคนบริสุทธิ์ใจ

ทำไมถึงเปลี่ยนไปเหมือนเจ็บปวดและสิ้นหวัง ขนาดนี้?

ผู้หญิงที่สมควรตายคนนี้มีสิทธิ์อะไรสิ้นหวัง? ริชชี่ เสียลูกไปและต้องตัดมดลูกทิ้ง

คนที่ควรจะดีใจที่สุดคงจะเป็นเธอไม่ใช่หรือ?

“คุณภูชิต คุณกลายเป็นคนขี้ขลาดแบบนี้ตั้งแต่ เมื่อไหร่?

ไม่กล้าฆ่า?หรือว่า…….” จอมขวัญหัวเราะเยาะ

“ หรือว่าเสียดาย? ”พริบตาเดียวคำพูดที่ท้าทาย ของเธอทำให้เขาโกรธขึ้นมาอีกครั้ง
มือของเขาค่อยๆบีบแรงขึ้น หัวเราะและพูดด้วย น้ำเสียงเย็นชา:

“ ผมเสียดาย! เสียดายที่จะให้คุณตายอย่าง สบายแบบนี้!

ผมจะเก็บชีวิตคุณไว้ค่อยๆทรมานคุณ! ให้คุณ เหมือนตายทั้งเป็น!”

ทุกถ้อยคำเหมือนแฝงด้วยพิษที่ร้ายแรง มันช่าง เลือดเย็น

แต่จอมขวัญกลับชินกับความเลือดเย็นแบบนี้จน ไม่มีความรู้สึกแล้ว

นี่คงจะเป็นเพราะหัวใจตายด้านไปแล้ว

เห็นเธอไม่พูด ยิ่งทำให้เขาโมโหจนผลักเธอไปที่

กำแพง

“เอามดลูกของคุณปลูกไถ่ให้ริชชี่ซะ! เพราะ รองเท้าคู่ที่ผมทิ้งไปก็ไม่กล้ามีใครเอา

คุณเก็บมดลูกไว้ก็ไม่มีประโยชน์ ชดใช้คืนให้ริชชี่ ผมจะปล่อยชีวิตต่ำต้อยคุณไว้!”

จอมขวัญฟังแล้วอึ้งจนตาค้าง จากนั้น ก็เอามือลูบที่ท้องและผลักเขาออก

“ภูชิต คุณนี่โง่จริงๆ ริชชี่แท้งลูกและต้องตัด

มดลูกทิ้ง

มันเกี่ยวอะไรกับฉัน!ทำไมฉันต้องยกมดลูกให้

เธอ?”

“มีสิทธิ์อะไร?”ภูชิตหัวเราะเยาะ “ก็มีสิทธิ์เพราะ คนโหดเหี้ยมอย่างคุณ

ไม่สมควรได้เป็นแม่คนไง!

ถ้ามีลูกคุณก็จะสอนลูกให้โหดเหี้ยมและเจ้าเล่ห์ เหมือนคุณไง!”

พอพูดจบ เขาหยิบกระดาษใบนึงออกมาจาก

กระเป๋าเสื้อ

และเขยี้วงไปที่หน้าของจอมขวัญ “ นี่คือใบ บันทึกของวันที่คุณไปจัดยา

นอกจากจัดยาบำรุงครรภ์ให้ริชชี่แล้ว คุณยังเอา ยาทำแท้งให้ริชชี่ด้วย!

จนทำให้ริชชี่แท้ง หลักฐานชัดเจนขนาดนี้แล้ว คุณยังจะแก้ตัวยังไงอีก?”
เขาแทบจะไม่ให้โอกาศเธอพูด เขากัดฟันพูดต่อ

“ดูและร่างกายที่ต่ำต้อยของคุณให้ดีๆ รอให้ริชชี่ อาการดีขึ้นค่อยผ่าตัดปลูกไถ่มดลูก!”

“ ถ้าฉันไม่ยอมหล่ะ?” เธอร้องถามเสียงดัง

ชิต

ถ้าคุณรู้ว่าในท้องฉันก็มีลูกคนนึงเหมือนกัน คุณ ยังจะตัดสินใจแบบนี้ไหม?

ฮิม ” ภูชิตหัวเราะอย่างเลือดเย็น “งั้นก็ไม่ต้อง (( หย่า!ผมจะให้คุณอยู่บ้านหลังนั้น

เป็นคุณผู้หญิงของตระกูล รุ่งเรืองกิตต์ และเหงา หงอยไปจนแก่คนเดียว”

พอพูดจบ เขาก็เดินจากไปอย่างเร็ว จอมขวัญ มองดูชายที่เดินจากไป

ร่างกายเธอค่อยๆทรุดลงมาจากกำแพง

ฮัม

หัวใจเหมือนว่างเปล่าจนไม่มีความรู้สึก…..เจ็บ เธออยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก

ผู้ชายคนที่รักมาตลอดมอบให้คนอื่น
จนไม่เหลือแม้แต่เศษเสี้ยวให้เธอ ในห้องอัลตร้า ชาวน์ จอมขวัญนอนอยู่บนเตียง

เธอใช้เครื่องมือตรวจอัลตร้าซาวน์ที่หน้าท้องด้วย และดูจอแสดงผลไปด้วย

ภาพในจอสามารถเห็นตัวอ่อนได้อย่างชัดเจน มันช่างเป็นสิ่งที่สวยงาม

นี่คือลูกของเธอ นี่เป็นลูกคนแรกของเธอและเป็น ลูกที่เกิดจากคนที่เธอรัก

ลูกในท้องยังมีอายุครรภ์ไม่ถึงสองเดือน ยังไม่ได้ เป็นรูปเป็นร่าง

และยังไม่รู้ว่าเป็นเพศหญิงหรือเพศชาย เขามี สิทธิ์ที่จะเกิดมาบนโลกนี้

มาสัมผัสความรักความสวยงามของโลกใบนี้

หรือว่าคนที่เป็นแม่อย่างตัวเองจะช่วงชิงสิทธิ์ที่เขา สามารถมาเกิดบนโลกใบนี้?

คิดแล้วมันช่างโหดร้ายจริงๆ! แต่ว่า ลูกไม่ได้

เป็นที่ยอมรับของคนอื่น

แม้แต่พ่อแท้ๆของลูกยังไม่อยากให้ลูกได้คลอดออกมา ถึงแม้แม่จะรักลูก

แต่ก็ยากที่จะรอดพ้นจากมือของคนร้าย จอม ขวัญหลับตาลง น้ำตาไหลท่วมหน้า

เธอสั่นไปทั้งตัวจนเครื่องตรวจอัลตร้าซาวน์ หล่นจากมือตกลงไปที่พื้นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้