ตอนที่ 5 เมื่อไรถึงจะรักใคร่ซึ่งกันและกัน

ตอนที่ 5 เมื่อไรถึงจะรักใคร่ซึ่งกันและกัน

ปฏิหาริย์ของวัจสาลนลาน หรือว่าทุกคนคิดว่าเขาเป็น ผู้หญิงยังไง?แต่ เมื่อคืนนั้นก็เป็นปฏิกิริยาธรรมชาติ ถ้าว รพลไม่ทําอย่างไง เธอก็คงไม่สะท้อนกลับ

เห็นเธอลำบากใจแล้วไม่พูด ความโกรธของธัชชัยค่อยๆ สงบลง “พี่ชายฉันโกรธมาก ผู้หญิงอย่างเธอ ยังกล้าอยู่ วงศ์ตระกูลตระกูลศรีทองอีก?”

วรพลโกรธมาก แต่ว่าตำหนิแต่ธัชชัย ไม่ใช่วังสาที่น่า

สงสาร

เมื่อพ่อบ้านภูษิตเห็นวังสาถูกกลั่นแกล้ง ก็เลยรีบออกมา ช่วย “ได้แล้วได้แล้ว คุณผู้หญิงกินข้าวเถอะ ไม่งั้นเดี๋ยว กับข้าวมันจะเย็นแล้ว ถ้ามันเย็นแล้วจะไม่อร่อยนะค่ะ ท่านชัยไม่ใช่จะเอากับข้าวไปให้ท่านวรพลที่ข้างบนหรอ

เขาก็ไม่กล้าพูดเยอะ ท่านชัยคนนี้คือเอาแววตาที่เฉียบ คมของเขามองมาหาเธอ เหมือนว่าถ้าเธอพูดผิดอะไร ก็ จะยิงเธอตายตรงนี้เลย
วังสารู้พ่อบ้านภูษิตใจดี แล้วส่งสายตาที่ขอบคุณไปให้ แล้วค่อยๆเดินอ้อมธัชชัยที่เต็มไปด้วยความเย็น หน้าของ เขาหันไปกินข้าวต่อ เห็นแต่ผมสั้นที่ค่า

วังสาถอนหายใจ ตัดสินใจแล้วว่าวันนั้นจะดูแลวรพ ลดีๆวัจสาเตรียมเอากับข้าวไปห้องครัว บรรยากาศของ ตรงนี้อึดอัดเกินไป

คิดไม่ถึงว่า ธัชชัยกินเสร็จแล้ว เช็ดปากแล้วลุกขึ้น พูด อย่างเย็นชาว่า”อาหารเช้าของพี่เตรียมเสร็จยัง?”

พ่อบ้านภูษิตตอบรับ แล้วรีบวิ่งไปที่ห้องครัว”ได้แล้วครับ ท่านชัย”วังสาได้ยินว่าเป็นข้าวเช้าของวรพล รู้สึกว่าตัว เองตัดสินใจแล้วว่าจะดูแลวรพล งั้นข้าวเช้านี้เธอไปส่ง เองดีกว่า อีกอย่างไปขอโทษต่อหน้าจะดีกว่า

” พ่อบ้านภูษิต ให้ฉันเอาขึ้นไปเถอะ”

พูดเสร็จก็เดินไปหาพ่อบ้านภูษิต ฝ่ามือที่บอบบางยัง ไม่ทันได้จับถูกถาดรอง อาหารเหลวที่ทำอย่างพิเศษนี้ก็ ถูกมืออันใหญ่เอาไป

ความกดขี่ของผู้ชายคนนี้อย่างแข็งเหมือนเดิม เขาแค่ ยืนไว้อย่างงั้น วัจสาก็รู้สึกจะหายใจไม่ออก
แต่ว่าการกระทำของเขานี่ทำให้ธัชชัยคาดไม่ถึง มืออัน เล็กๆของเขาจับถาดรองไว้

“ไม่ลำบาก ฉันคือภรรยาของวรพล ให้ฉันมาดูแลเขา เถอะ “เสียงหวานๆดังขึ้น

แววตาของธัชชัยเต็มไปด้วยความรังเกียจ ผู้หญิงคนนี้ ยังเล่นกลยุทธ์แสร้งไม่พอหรอ? เขาใช้แรงดึงถาดรอง ออกจากมือวัจสา ทันใดนั้นเล็บของวัจสาก็ขีดโดนมือ ฝ่ามือที่นุ่มนวลก็ออกเลือดขึ้นมา ขณะนั้นเธอก็กำหมัด ขึ้น ไม่ได้จะยอมแพ้ต่อผู้ชายคนนี้ไม่ได้

ธัชชัยยิ้มอย่างเหยียดหยาม“ตอนนี้ค่อยมาทำเป็นเส แสร้งทำเป็นอ่อนโยนเพรียบพร้อมมันช้าไปไหม?ถ้าฉัน ให้เธอขึ้นไปส่งข้าวให้เขา เธอคงไม่ทำร้ายพี่ชายอีกครั้ง หรอก?

..” วจสาก็ไม่รู้จะพูดยังไง เรื่องที่เขาพูดก็เป็นความ จริง แต่เขาพูดซ้ำๆอย่างนี้มันหมายความว่าไง?ทำไมถึง ไม่ยอมให้โอกาสเธอทำความดีมาชดเชยความผิดล่ะ

ธัชชัยเห็นเธอเป็นแบบนี้ ก็พอใจแล้วเดินออกไป แล้วทิ้ง คำพูดไว้ว่า “ถ้ายังมีครั้งหน้าฉันจะตีขาเธอหักแน่”

น้ำเสียงเยือกเย็นและไร้น้ำใจ ให้ผู้อื่นฟังแล้วรู้สึกไม่ สงสัยเลยว่าถ้าเธอหนีอีกครั้งหนึ่ง ผู้ชายคนนี้จะไม่มีขา เธอหัก

วังสาไม่มีแรงจริง ครอบครัวแบบนี้ น้องชายของสามียัง เป็นคนที่เผด็จการและไม่มีเหตุผล ตัวเองอย่าให้เขา

วังสากินข้าวเสร็จ ก็เอาถ้วยจานเข้าไปห้องครัว แล้วไป ดูว่าป้าอ้อยต้องการความช่วยเหลือไหม ตอนอยู่วงศ์ ตระกูลเดิมขุนทด ถ้วยชามทั้งหมดเธอก็เป็นคนล้าง วราลี เอาเธอเป็นคนรับใช้ที่ใช้สั่งงานไปทั่ว

บอกว่าตัวเองซินเดอเรลล่า ก็ไม่มีเจ้าชายดีๆอย่างเขา มี แต่ชะตากรรมที่โศกเศร้า

ป้าอ้อยเห็นวังสาเก็บถ้วยจานก็ตกใจจนหน้าซีด รีบรับ ถ้วยจานจากมือเธอ”คุณผู้หญิงคุณทำอะไร? ฉันทำเอง ก็ได้”

ตอนเขาจับมือของวัจสา บังเอิญจับโดนแผลของวัจสา วัจสาเจ็บจนสูดหายใจเข้า
ป้าอ้อยเห็นความเจ็บปวดบนหน้าเธอ ท่าทางก็ร้อนรัน มาก เปิดมือของเธอ เห็นฝ่ามือที่เต็มไปด้วยเลือด ตกใจ มาก

คุณผู้หญิงเป็นไรมากไหมค่ะ ทำไมมือออกเลือดเยอะ ขนาดนี้ มา รีบมาทำแผลคะ” ป้าอ้อยพูดเสร็จแล้ว บดึง จสาออกไป

ป้าอ้อยให้เธอนั่งอยู่ที่โซฟา แล้วรีบไปหยิบชุด ปฐมพยาบาล

วังสานั่งอยู่ตรงนั่น แล้วเปิดฝ่ามือ นอกจากฝ่ามือที่อัน ขาวแล้วยังมีบางทีที่เต็มไปด้วยรังไหม นี่คือเพราะว่า ทำงานบ้านมานานเลยเป็นรอยตรา

เขาดูเลือดในฝ่ามือ แล้วนึกถึงสีหน้าที่กังวรของป้าอ้อย สังเกตได้ว่าไม่มีคนเป็นห่วงเธอนานแล้ว ตั้งแต่พ่อแม่ไม่ อยู่ เธอก็กลายเป็นเด็กที่ไม่มีพ่อแม่รัก

การที่ป้าอ้อยเป็นห่วงวังสา ทำให้ใจของเขาอบอุ่นมาก

“ คุณผู้หญิงรีบเอามือมาให้ฉัน “ ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไร ป้า อ้อยก็เอาชุดปฐมพยาบาล มาแล้ว ป้าอ้อยดึงมือของวัจ สามา แล้วใช้ยาฆ่าเชื้อทําความสะอาดแผลเสร็จก็เตรียมตัวฉีดหยุนหนามไปเหยา “คุณผู้หญิงคะ เดี๋ยวมันจะเจ็บหน่อยนะคะ ทนทนหน่อย”

วัจสาพยักหน้า ไม่ว่าบาดแผลที่เจ็บขนาดไหน ฉันก็เคย ผ่านมันมาแล้ว ป้าอ้อยเอาหยุนหนามไปเหยาฉีดลงไป ไม่ ได้ยินเสียงร้องของความเจ็บ เลยเงยหน้าขึ้นมา ริมฝีปาก ของวัจสาถูกกัดจนขาวหมด ทันใดนั้น เขารู้แล้วว่าเด็กผู้ หญิงคนนี้ดื้อรั้นมาก จะไม่ยอมยอมแพ้ต่อหน้าผู้อื่น อยู่ ตรงหน้าของธัชชัยจะไม่ได้ดี

ป้าอ้อยถอนหายใจ ข้างหนึ่งช่วยวจสาพันผ้าพันแผลอีก ข้างหนึ่งว่า “คุณผู้หญิงค่ะ ที่จริงรองท่านชายก็น่าสงสาร เหมือนกัน ท่านชายใหญ่ของพวกเราเพื่อที่จะช่วยเขา ตัว เองได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส รองท่านชายเลยรู้สึกผิด ช่วงนี้อารมณ์เลยไม่ค่อยดีเท่าไร ถ้าเรื่องที่เกี่ยวกับท่าน ชายใหญ่เขาก็จะกังวลมาก”

วัจสาคิดไม่ถึงว่าป้าอ้อยทันใดนั้นจะพูดถึงธัชชัย เธอก็ดู ออกได้ว่าธัชชัยและวรพลความสัมพันธ์พี่น้องลึกมาก แต่ ว่าธัชชัยพูดอย่างนี้มันน่าโมโหมาก

“ฉันรู้แล้ว” วัจสาพูดอย่างเฉยๆ
“คุณอย่าดูว่ารองท่านชายเป็นแบบนี้ แต่ที่จริงแล้วเขา เป็นคนปากแข็งใจอ่อน ภายนอกดูเหมือนจะดุร้าย ไม่แน่ ในใจอาจเคารพคุณก็ได้ ก็อยากตีต่อคุณ ตลอดเวลามา นี้เขาก็เป็นคนป้อนข้าวให้ท่านชายใหญ่ บางทีรองท่าน ชายก็เป็นคนอ่อนโยน”ป้าอ้อยพยายามที่จะช่วยธัชชัย พูดคำพูดที่ดีๆ เขาก็หวังว่าผู้หญิงคนนี้จะได้สมหวังกับ รองท่านชายเร็วๆ

วันสากระทบผ้าพันแผลของในมือ ธัชชัยเป็นคนอย่างไร เธอก็รู้คร่าวๆแล้ว แต่เธอก็ไม่ชอบที่ต้องใช้ชีวิตในชายคา เดียวกัน ทั้งสองเจอหน้าก็ทะเลาะกัน ท่าทางของธัชชัย มันเหมือนตรงไหนที่เอาเธอเป็นพี่สะใภ้?

เธอไม่อย่าฟังเรื่องของธัชชัยแล้ว เลยเปลี่ยนเรื่อง พูด “ป้าอ้อย ฉันถามหน่อย ทำไมวรพลไม่ไปผ่าตัดทำ ศัลยกรรม?ไม่แน่อาจกลับไปเป็นเหมือนเดิมก็ได้ “วัจสา คิด อย่างนี้ความมั่นใจก็คงจะเพิ่งขึ้นก็ได้

“วงศ์ตระกูลศรีทองมีเงิน ไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้ แต่ว่า คุณผู้หญิงคงไม่รู้ว่าท่านชายใหญ่บาดเจ็บอย่างรุนแรง มาก เดือนที่แล้ว เขายังเป็นลมอยู่เลย ช่วงนี้ยังช่วยชีวิต ไว้แล้วครั้งหนึ่ง เกือบจะเสียชีวิตไป ดังนั้นไม่ใช่ไม่ทำ เหมือนว่ายังทำไม่ได้” วัจสาฟังที่ป้าอ้อยพูดแล้วรู้สึกตก ตะลึง ดูจากเมื่อคืนแล้ววรพลดูเหมือนว่าสุขภาพร่างกายก็แข็งแรงดี ลงจากเตียงได้ ยัง ใช้แรงเยอะดึงเธอมาได้ ยังทับเธอไว้…….

นึกถึงตรงนี้ สมองของวัจสาก็ปรากฏภาพที่น่ากลัวนั่น ขึ้นมา หน้า ด

ป้าอ้อยไม่ได้สังเกตเห็นท่าทางที่แปลกๆของวังสา ข้าง หนึ่งเก็บของ อีกข้างหนึ่งก็พูดต่อว่า “คุณผู้หญิงค่ะอาการ ของท่านชายใหญ่เป็นบาดแผลในใจของรองท่านชาย คุณพยายามที่อย่าไปพูดตรงหน้าเขา อย่างนี้จะทำให้เขา ไม่ดีใจถ้าอย่างนี้ก็แย่ล่ะ ก็หวังว่าคุณจะให้อภัยรองท่าน ชาย อยู่รวมกับเขาดีๆ คนที่เสียเปรียบก็เป็นตัวคุณเอง”

พวกเขารักใคร่ซึ่งกันและกันก็คือความฝันของท่านชาย

ใหญ่

ป้าอ้อยกับพ่อบ้านภูษิตก็จะออกแรงให้ทั้งสองเข้ากันให้

ได้

“วัจสาสติเพิ่งกลับมา รีบพยักหน้า“รู้แล้ว”

วัจสาได้ยินว่าวรพลเพื่อที่จะช่วยเหลือน้องชายตัวเอง ได้รับบาดเจ็บ เกือบจะสิ้นชีวิต ยังดีสวรรค์ช่วย ที่ให้เขา รอดชีวิตมาได้
ขณะเดียวกัน ห้องมาบัดของวรพล

เธอดูสิ วังสาเขาดีขนาดไหน เธออย่าให้เขาผิดหวังล่ะ ดูท่าทีเธอตอนอยู่ห้องรับแขก ยกตนข่นท่านขนาดไหน? เมื่อคืนฉันไม่ได้พูดเธอ วันนี้ต้องด่าดีๆล่ะ”วรพลไม่ได้พูด อย่างนี้นานแล้ว

ธัชชัยเห็นเขาดูเหมือนผิดปรกติ รีบเอาน้ำข้างโต๊ะแล้ว เอาหลอดใส่ในปาก ในใจไม่รู้จะทำอย่างไร “พี่ เรื่องนี้พี่ ไม่ต้องเป็นห่วงได้ไหม?ฉันจะเข้ากับเธอยังไงก็เข้ากับเธอ อย่างงั้น ยังไงเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีอะไร”

คำพูดนี้วรพลฟังแล้วรู้สึกไม่ชอบ มือขวาที่ยังขยับได้ ผลักแก้วทิ้ง มองก็ไม่มองธัชชัย ธัชชัยรู้อยู่แล้วว่าเอาพี่ ชายไม่อยู่ บิดคิ้วดาบ พี่………

“อย่าเรียกฉัน เสียงของวรพรแหบแห้งและน่าเกรงขาม มาก พรุ่งนี้เป็นวันที่วัจสากลับไปเยี่ยมบ้าน เธอให้เวลา ว่างส่งเธอไป รู้ไหม?

สีหน้าของธัชชัยก็เย็นขึ้นมา พรุ่งนี้ฉันต้องไปบริษัท ไม่มี เวลาไปส่ง อีกอย่างฉันก็ไม่ใช่สามีเธอ ไม่มีเงื่อนไขอะไร ที่จะไปส่งได้ พวกเขาจะมองฉันยังไง
พวกเธอเป็นสามีภรรยาที่แท้จริง เธอลืมแล้วหรอว่าเธอ จบสมรสกับเธอแล้ว? จะให้ฉันเอาออกมาเตือนสติเธอ ไหม ?ตอน วรพลโกรธจริงแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าน้องชาย ของตัวเองจะเกลียดวัจสาได้ขนาดนี้ ถ้าไม่มีคนส่งเธอ ไปเยี่ยมบ้าน คนทางโน้นเขาจะดูเธอยังไง ?แต่งมาที่วงศ์ ตระกูลศรีทองแต่ไม่ถูกยอมรับเป็นผู้หญิงที่ถูกทอดทิ้ง

” ได้แล้ว รู้แล้ว” ธัชชัยตอบไปอย่างรอดหน้า ยังไงพรุ่งนี้ เขาก็จะไม่ไปส่ง พี่ก็ทำอะไรเขาไม่ได้ ผู้หญิงอย่างนั่นไม่ สมควรที่จะได้ความรักจากเขา”

“พี่อ่ะรักษาตัวดีๆช่วงนี้ฉันกำลังวางแผนเรื่องที่จะไป อเมริกาแล้ว”

หน้าที่บำรุงมาได้อย่างดีก็เพื่อที่จะใช้ในวันข้างหน้า ช่วง หลายเดือนนี้อาหารครบถ้วนและโภชนาอาหารครบทุก

ทั่วทุกมุ่ง น่าจะไม่เกิดปัญหาอะไร

“วรพลมองธัชชัย แล้วพูดไปว่า เธอมีเวลาทำเรื่องพวกนี้ ก็ควรที่จะพาเธอไปฮันนีมูนบ้าง เธอแต่งมาวงศ์ตระกูลศรี ทองแต่ไม่มีงานแต่งเลย แต่ฮันนีมูนนี้ไม่มีไม่ได้

วรพลพูดจบ ธัชชัยก็กระแทกประตูออกไป