ตอนที่ 2 ผู้ชายคนนี้น่าตบจริงๆ

ตอนที่ 2 ผู้ชายคนนี้น่าตบจริงๆ

ขณะนั้น ปยุตที่มีรูปร่างอ้วนท้วนเดินมาถึงตรงหน้าวัจ สา ใบหน้าเต็มไปด้วยจำใจ ในสายใจของวัจสารู้สึกว่าน่า เกลียดมาก ลูกสาวของเขาคือสิ่งของมีค่า ทําไมเขาถึง ต้องเหมือนสินค้าที่โดนพวกเขาโยนไปโยนมา?

” วังสา ช่วยอาด้วย เธอจมใจเห็นวงศ์ตระกูลเดิมขุนทด ล้มละลายหรอ ลูกสาวของอาทั้งสามคนนี้ไม่ได้เรื่อง มี แค่เธอ ใจกว้าง เหมาะสมที่จะแต่งไป เธอวางใจ อาจะ ยุติธรรมต่อเธอแน่

“คนอยู่ชายคายังไงก็ต้องก้มหัว” ความหมายนี้ วัจสาได้ เข้าใจเร็วเกินไปแล้ว

“ ได้ค่ะอา ฉันยอมแต่งงานกับเขา ขอบคุณที่เลี้ยงฉันมา ยี่สิบ “บุญคุณที่เลี้ยงเธอมา

ยังไงก็ต้องคืน ถึงแม้ใจของวัจสาจะชาไปแล้วก็ตาม แต่ ว่าเบ้าตาของเขาก็แดงขึ้น เขาหันหน้าแล้วเตรียมตัวจะ ออกไป คนของวงศ์ตระกูลศรีทองก็รอนานแล้ว

ปยุตเห็นเบ้าตาของวังสาเริ่มแดงขึ้น ใจของเขาก็ไม่ดี เหมือนกัน ยังงั้นก็เป็นลูกสาวของน้องสาว ตอนนี้เขาจะ ต้องส่งเธอไปในขุมนนรกด้วยมือตัวเอง เขายื่นมือออกไป เพื่อที่จะหยุดวัจสาไว้ แต่โดนวราลีตัดหน้าไว้

“ วัจสา ฉันว่าวรพลก็ดีนะ ตอนยังไม่เกิดอุบัติเหตุ เธอยัง เคยเห็นรูปเขาเลย รูปร่างหน้าตาก็หล่อเหลา พรสวรรค์ ก็ดี ถือว่าเป็นบุพเพสันนิที่ดี” วังสามองก็ไม่มองวราลี คำ พูดของวราลีนี้เหมือนฝังเข็มไว้ในข้างใน ก็หมายความ ว่าวัจสาเหมาะแค่แต่งงานกับคนพิการ

วัจสาไม่สนใจวราลี แต่เขายิ่งพูดยิ่งคึกคักขึ้นมา รอเธอ แต่งไปแล้ว ก็อย่าลืมพูดถึงวินีในตรงหน้าของธัชชัยด้วย อย่างวินีทั้งสวยงามทั้งมีศีลธรรม ต้องได้แต่งงานกับเขา แน่ๆ วงศ์ตระกูลเดิมขุนทดกับวงศ์ตระกูลศรีทองก็จะได้ สัมพันธ์กันยิ่งขึ้น

ขณะนี้วังสาอยากยิ้มเยาะ คนบ้านนี้เห็นแก่ตัวจริงๆ ใช้ ยารักษาก็หายไม่ได้ คำพูดที่อยากห้ามวัจสาไว้ตอนนี้ก็ไม่มีแล้ว แค่พูดไปว่า”วัจสาเธอไปแต่งตัว หน่อย พ่อบ้านของวงศ์ตระกูลศรีทองยังรออยู่ข้างล่าง “คำพูดที่ปยุตอยากจะหยุดเขาไหว้ตอนนี้ก็ไม่มี

ห้องรับแขกของตระกูลเดิมขุนทด

“ให้พ่อบ้านภูษิตรอนานจริงๆ” เสียงหวานๆ

ขณะนี้ใบหน้าของวราลีเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แตกต่าง ตอนที่อยู่ในห้องอ่านหนังสือมากเหมือนไม่ใช่คนเดียวกัน พ่อบ้านภูษิตได้ยินเสียงก็เงยหน้าแล้วมองขึ้นไป เห็นแต่ ข้างหลังของวราลีมีผู้หญิงคนหนึ่งที่ใส่ชุดแซกสีกากีอย่าง งดงาม

หน้าตาก็สวยงามมาก แต่งหน้าอย่างอ่อนทำให้เขายิ่ง ดูสุกใส ลูกตาโตๆที่เหมือนลูกเหงเหมือนกับพูดได้ เขา ยืนอยู่อย่างเงียบๆ เปรียบเสมือนรูปภาพรูปหนึ่ง พ่อบ้าน ภูษิตอดคิดไม่ได้ว่า ผู้หญิงคนนี้หรอที่ท่านชายใหญ่เลือก ให้ท่านชัยเป็นเจ้าสาว แต่ทำไมไม่เหมือนคุณหนูของวงศ์ ตระกูลเดิมขุนทด แววตาของพ่อบ้านภูษิตมองไปที่วังสา ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร”
วัจสา เรียกสิ “วราลียิ้มแล้วพูด

วัจสายิ้มกลับ “สวัสดีค่ะพ่อบ้านภูษิต”

พ่อบ้านภูษิต คนนี้แหละวัจสา หลานสาวของวงศ์ตระกูล เดิมขุนทด เขามีกิริยามารยาทเรียบร้อยและอ่อนโยน มาก

เหมาะที่จะเป็นสะใภ้ของวงศ์ตระกูลศรีทอง ถ้าเทียบกับ ลูกสาวที่ไม่รู้เรื่องอะไรของฉันนี่ถือว่าดีมากแล้ว วัจสาก็ ว่าเป็นลูกสาวคนหนึ่งของฉัน

พ่อบ้านภูษิตพูดอย่างชวนผู้อื่นขบคิด “เอาที่ฉันเห็น คุณ หนูทั้งสามมีบุคลากรมาก คุณหญิงไม่ต้องถ่อมตัวครับ” คุณหนูทั้งสามของวงศ์ตระกูลเดิมขุนทดไม่ใช่บุคลากร? เพื่อที่จะไม่แต่งงานกับท่านวรพรที่โฉมหน้าเปลี่ยนไป กระทั่งต้องน้องตัวเองส่งออกไป ท่านวรลคาดเดาได้ถูก จริงๆ เขามาที่นี้ได้รับก็คือผู้หญิงคนนี้

วราลีเหมือนยังฟังไม่ออกอุปมาที่เขาพูด ยังยิ้มอย่าง เบิกบาน: พ่อบ้านภูษิตชมเกินไปแล้ว เวลาก็ไม่ช้าแล้ว ใช่ ไม่ใช่ควรออกเดินทางแล้ว?” วัจสายิ้มเยาะในใจ อดรอไม่ ไหวที่จะโยนเขาขนาดนี้เลยหรอ? ในเวลานี้พ่อบ้านภูษิตเริ่มห่อเหี่ยวใจแทนวัจ สา รอยยิ้มก็เริ่มอ่อนโยนขึ้นมา งั้นคุณวัจสา พวกเราไป กันเถอะ เธอเตรียมตัวเสร็จหรือยัง? วัจสาดูพ่อบ้านภูษิต ที่เมตตา แล้วนึกถึงย่าที่เสียไปแล้ว ในใจก็เศร้าขึ้นมา สุดท้ายก็พยักหน้า

ฉันเตรียมตัวเสร็จแล้ว ที่เธอตอบช้านี้ในสายตาของพ่อ บ้านภูษิตก็จำใจมาก เพราะฉะนั้นเลยรักเด็กผู้หญิงคนนี้ ยิ่งไปใหญ่

“ งั้นเชิญคุณวัจสากลับไปกับผมเถอะ ” วัจสาขึ้นรถ แล้ว ดูบ้านที่อยู่มาได้ยี่สิบปี ในใจไม่มีความเสียดายอะไรเลย แค่รู้สึกว่าเจ็บใจมาก

ชะตากรรมที่ต้องอยู่บ้านของคนอื่น ทำให้เธอไม่มีสิทธิ์ ที่จะเลือก แม้กระทั่งเรื่องสำคัญของชีวิตก็ต้องเอามาเป็น แต้มการตอบบุญคุณ ความรักของเธอก็ไม่มีแล้ว ชีวิตก็ ไม่มีแล้ว

น้ำตาย่นสุดท้ายก็ค่อยๆลื่นลงมาจากหน้าที่ขาวสะอาด

รถขับไปอย่างและเร็วมาก ไม่ถึงชั่วโมงหนึ่งก็ถึงแล้ว
พ่อบ้านภูษิตพาวัจสามาถึงห้องรับแขก แล้วก็เดินออก ไป คนรับใช้ร้นชาให้วัจสาแล้วค่อยๆถอยออกไป

วัจสาดื่มไปหนึ่งคำ น่าอศจรรย์เล็กน้อย นี่มันชาตั่วลั่ง เพ้าของเขาอ้ยี เธอวางถ้วยชาลง แล้วมองไปที่การ ตกแต่งของห้องนี้ คฤหาสน์ที่อยู่ในครึ่งเขานี้ไม่ได้ตกแต่ง งดงาม แต่เข้าไปถึงข้างในถึงจะรู้ว่า ของทุกชิ้นในที่นี้ผ่าน การตกแต่งมาอย่างดี

วัจสาเรียนการออกแบบ ตัวเขาเองก็สนใจและมี พรสวรรค์ด้านนี้ ในสีสัน การตกแต่งของห้องนี้ถูกใจเธอ

มาก

เธอยื่นมือไปจับดอกปลอมในผนัง นี่คือจุดด้อยอย่าง

หนึ่ง

ธัชชัยแต่งตัวด้วยชุดดำทั้งตัว สายตาเพิ่งออกจากกล้อง วงจร ผู้หญิงในจอดูแล้วสวยและน่ารักมาก รูปร่างหน้าตา ก็ดี เสียดาย ธัชชัยไม่ชอบ
“ท่านธัชชัย คนมาถึงแล้วครับ” พ่อบ้านภูษิตโค้งหลัง ไปอย่างเคารพ แต่แววตาอันดำของธัชชัยดูไม่ออกว่ามี อารมณ์อย่างไร รู้แล้ว นายลงไปก่อน” แต่ว่า ท่านชัยไม่ ลงไปดูเหรอครับ ท่านชายใหญ่

พูดว่า…… นับภาษาอะไรเธอมาสั่งสอนฉัน?” เสียงของ ธัชชัยออกมา อุณหภูมิบริเวณก็ลดลง

พ่อบ้านภูษิตตอบรับแล้ว เลยรีบบถอยหลังออกไป อธิษฐานให้คุณวัจสาอย่างเงียบๆดีกว่า

ธัชชัยยิ้มเยาะในใจ ผู้หญิงอย่างนี้ แต่งงานก็เพราะถูก บังคับหรือไม่ก็คืออยากได้เงิน ขอแค่พี่สบายใจ แสดง ละครกับเธอก็ไม่เห็นเป็นไร

“ชัย”เครื่องรับเสียงส่งเสียงไม่ชัดเจนของวรพ ลมา”ได้ยินว่าคุณวัจสา ทำไมเธอยังไม่ลงไป?ให้ผู้หญิง รอน ธัชชัยสาปแช่งเบาๆ

ต้องเป็นพ่อบ้านภูษิตไปฟ้องแน่ๆเล

“รู้แล้ว ฉันจะลงตอนนี้เลย” “อย่าใส่ร้ายพ่อบ้านภูษิต ฉัน ดูในกล้องวงจรเอง อีกอย่าง เธอพาเขาขึ้นมาข้างบนให้ฉันดูหน่อย” วรพลรู้นิสัยน้องชายคนนี้ดี กลัวเขาจะกลั่นแกล้งเด็กผู้หญิงคนนี้

วัจสากำลังตั้งใจดูรูปในผนังคือใคร ประตูของห้องก็เปิด มาเสียงแกร๊ก มีคนเปิดเข้ามาแล้ว

เขาหันตาแล้วมองไป เห็นแต่ผู้ชายคนหนึ่งที่รูปร่างสูงโต หน้าตางามพริ้งยืนอยู่ตรงประตู ขนคิ้วอันงามพริ้งนั้นบิด ขึ้นมา”วังสา?” เสียงเต็มไปด้วยความเย็นมาและความ หยิ่งยโส

วัจสายับคิ้ว ท่าทีของผู้ชายคนนี้ ไม่ดีมาก “ใช่ค่ะ มิ ทราบว่าคุณเป็นใครค่ะ”

ธัชชัยมองใบหน้างดงามตรงหน้าเขา เยาะเย้ยในใจว่า แสดงตัวได้น่าเอ็ดดูมาก แต่ใครเขาจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะ มีจุดประสงค์อย่างไรที่มาที่นี่?

“ฉันยืนอยู่ตรงนี้ ไม่ได้นอนที่เตียง เธอว่าฉันเป็นใคร?”

แม้ว่าเสียงของเขาจะต่ำและน่าฟัง แต่ว่าคำที่เขาพูด ออกมานี่ ไม่ดีมากเลย
“ถ้าเธอไม่ใช่คุณวรพล งั้นรบกวนพาฉันไปเจอเขา หน่อยค่ะ ถึงยังไงวันนี้ตอนบ่ายที่มาทีนี้ก็เพื่อที่จะเจออีก ฝ่าย”

ธัชชัยก้าวขาไปอย่างยาว เดินแค่นิดน้อยก็มาถึงตรง หน้าวัจสา ก้มหัวแล้วมองเธอ แววตาเต็มไปด้วยความเย็น ชา จุดประสงค์ก็เพื่อที่จะเจออีกฝ่าย? แค่นี้เองหรอ

ผู้ชายคนนี้กดขี่มาก แต่วัจสาไม่หวาดกลัว แล้วมองไป ตรงๆที่ตาของเขา “ก็แค่นี้เอง”

“เฮ้ย”ธัชชัยโค้งตัวลง ไปชิดที่ข้างหูวัจสา ผู้หญิงอย่าง เธอ ฉันเจอมาเยอะแล้ว ไม่ว่าวันนี้เธอจะมีจุดประสงค์ อย่างไร แต่วันหน้าที่อยู่วงศ์ตระกูลศรีทอง เธอต้องปฏิบัติ ตามที่ฉันบอกให้หมด

วังสาอยากถอยหลัง แต่เห็นไม่มีทางแล้ว ลมหายใจผ ผ่าวของเขาเป่าโดนหูของเธอ ทำให้ ทำไมฉันถือต้องเชื่อ ฟังนายด้วย?คนที่ฉันจะแต่งงานด้วยคือวรพล ไม่ใช่นาย

ธัชชัยถอยไปก้าวหนึ่ง “ไม่เสแสร้งต่อแล้วหรอ?ยอมรับแล้วหรอที่แต่งนี่ก็เพราะมีจุดประสงค์อย่างอื่น? ”

“ คุณผู้ชายท่านนี้ค่ะ ฉันว่าคุณควรไปหาหมอทางแผนก หูแล้วล่ะ? หูข้างไหนได้ยินว่าฉันมีจุดประสงค์อย่างอื่น? ” วัจสาดูเธอไปอย่างเฉยชา

มือทั้งสองข้างของธัชชัยรอบอกไว้ มองเธออย่างเยือก เย็น ยังกล้ามาลากเสียงยาวกับเขา?

ตาที่เหมือนดอกพืชของเขาค่อยๆหรี่ตา ปล่อยเธอไว้ ชั่วคราวก่อน พี่เรียกเขาขึ้นไปข้างบนแล้ว สำหรับวัจสา แล้วเธอรู้สึกไม่ชอบผู้ชายคนนี้ที่ตามใจชอบเลย ไม่นึก เลยว่าจะพูดอะไรแค่นี้ก็ไม่พูดแล้ว

แล้วก็เดินออกไปเลย

ในห้องวรพร

“พี่ก็เห็นแล้ว ผู้หญิงคนนี้คงโดนบังคับมาหรือไม่ก็โลภ เงินทองบ้านเรา พี่ยังบอกว่าเธอใสสะอาด” ธัชชัยขึ้นไป แล้วก็พูด ที่จริงเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องนอนนั้นก็ผ่านกล้อง วงจรมาถึงตรงหน้าของวรพลแล้ว

“ธัชชัย นายอย่ามีอคติตอนอยู่รวมกับเธอ แล้วติดป้าย ห้อยให้เธอ ความคิดแบบนี้มันไม่ดีต่อตัวนายวรพลเคย เห็นภาพที่วังสา อยู่รวมกับธัชชัย

แล้วยิ่งแน่ใจว่าวัจสาเหมาะสมที่จะอยู่กับธัชชัย

ธัชชัยแค่ยิ้มอย่างเหยียดหยาม แล้วไม่พูดอะไรเลย

วรพรถอดหัวใจอย่างเบาๆ “วันนี้นายก็ต้องไปจบ ทะเบียนสมรสกับวัจสาแล้ว เรื่องนี้ถ้าเวลานานไปจะไม่ดี” เขารู้ว่าร่างกายของใครทนอยู่ไม่ได้นานแล้ว

วันก่อนหมอภาคินก็พูดกับเขาแล้วว่าสภาพร่างกายของ เขาในตอนนี้ทนไม่ได้นานแล้ว ตอนนี้พูดอะไรก็ยิ่งอยู่ยิ่ง ไม่ชัดเจน ถ้าเขาไปแล้ว ธัชชัยน่าจะไม่มีอะไรที่ต้องห่วง แล้ว จะอยู่แต่ในความแค้นที่เป็นเหวลึกยิ่งอยู่ยิ่งจมลงไป

“ธัชชัยไม่ใช่คนที่จะยอมใครง่ายๆ “วันหลังแล้วกัน ตอน นี้ไปอำเภอก็ไม่เปิด ไปแล้วก็ไร้ประโยชน”วรพลรู้อยู่แล้วว่าเขากำลังลวกๆ แต่เขาจะไม่ให้มัน ผ่านไปง่ายอย่างนี้ พูดไปว่า”ฉันให้คนในอำเภอมาแล้ว อันนี้นายไม่ต้องเป็นห่วง นายแค่เซ็นชื่อก็ได้แล้ว”

ตาดอกพืชของธัชชัยจองมอง พี่ชายคนนี้ของเขา ให้