ตอนที่ 9 ปกป้องเขาอย่างสุดความสามารถ

มู่เทียนซึ่งส่งรอยยิ้มให้เธอ “พี่สะใภ้ใหญ่”

ฟางหมิ่นจือยิ้มเล็กน้อยแล้วตอบกลับ “เด็กน้อยคนนี้ช่างพลัง เหลือล้น ทั้งสวย ทั้งสุภาพ โชคดีของเสี่ยวซื้อแล้ว”

“แน่นอนอยู่แล้ว ดีแค่ไหนที่นายท่านเตรียมการเร็ว ไม่อย่าง นั้นในสองปีนี้คงจะไม่ได้ลูกสะใภ้ดี ๆ มา” เพิ่งเชี่ยนยิ้มแล้วพาม เทียนซิงไปนั่งที่โซฟา

แต่มเทียนซิงค่อย ๆ ผนมือออกจากเพิ่งเซียนอย่างมีมารยาท ภายใต้สายตาประหลาดใจของอีกฝ่าย มู่เทียนซึ่งยิ้มพลาง ขอโทษ “น้าเซียนนำเลยค่ะ พวกเราจะตามไป

มือขาวกแฮนด์รถเข็นของหลิงเล่แล้วเป็นไปโดยไม่พูดอะไร ตอนนั้นเองที่เจิงเซียนและฟางหมิ่นจือถึงพึ่งมองเห็นคุณชายสี่ที่ ถูกตระกูลหลิงทอดทิ้ง

“หนูถึงพูดว่าเป็นโชคดีของเสี่ยวซื้อแล้ว” ฟางหมิ่นจือพาเจ๊ง เชี่ยนเดินนำไปก่อน “ต่อไปเราก็ไม่ต้องคอยดูแลเสี่ยวซื้อแล้ว เพราะตอนนี้เขาก็มีคนดูแลอยู่แล้ว”

มู่เทียนซิงเอาแต่เข็นรถเข็น เธอมองไม่เห็นสีหน้าของหลิงเล่ ในตอนนี้

คิดว่าเขาก็คงจะหน้านิ่งไร้ซึ่งการตอบสนองเหมือนเดิม บ้านนี้ต่างก็เพิกเฉยต่อเขาแต่เธอไม่สามารถทำได้

ที่เธอมาอยู่ตรงนี้ได้ก็เพราะเขา

หากไม่มีคุณชาย แล้วจะมีภรรยาคุณชายได้ยังไงล่ะ

“รับเครื่องดื่มไหมคะ” มู่เทียนซึ่งมองสาวใช้ที่เอาชานมกลิ่น หอมมาเสิร์ฟ เธอหยิบปากกาและกระดาษมาไว้ที่มือของหลิงเล่ แล้วถามเขาเสียงเบา

เจ๋งเขียนและฟางหมิ่นจือตะลึงไป ส่วนสาวใช้ก็เกิดอาการ

กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ไม่ใช่ว่าพวกเขาจงใจไม่เสิร์ฟชาให้หลิงเล่ แต่ตั้งแต่อุบัติเหตุ ทางรถยนต์หากเขาต้องการดื่มชาจะเป็นจั่วหวั่นหรือไม่ก็วที่จะ เป็นคนนำมาให้เขา

นายท่านเองก็ไม่รู้ว่าเขาเกิดเป็นบ้าอะไรขึ้นมา แถมยังทะเลาะ กันมาแล้วสองครั้งแล้วพูดว่า “คิดว่าฉันจะวางยาลูกชายตัวเอง เหรอ?”

หลิงเล่เองก็แปลกไป นายท่านโกรธมาก เขาไม่ค่อยตอบกลับ แล้วยังเมินเฉยทำธุระของตัวเอง

นับแต่นั้นมาบ้านนี้ก็ไม่เคยเตรียมชาไว้ให้หลิงเลอีกเลย

ฟางหมิ่นจือคิดว่ามู่เทียนชิงพึ่งจะมาเป็นภรรยาของบ้านนี้ เธอ คงจะไม่รู้เรื่องที่ผ่านมา เธอทายเล่น ๆ ว่าหลิงเล่คงไม่มีทางดื่ม เกรงว่าลูกสะใภ้คนใหม่นี้จะอับอายเพราะความเย็นชาของ หลิงเล่แล้ว
ฟางหมิ่นจือกำลังจะพูด แต่พลันเห็นหลังเล่เขียนคำสองคำลง บนกระดาษสีขาว นว่า ของเธอ

ทิ้งความประหลาดใจไว้บนหน้าของสาวตระกูลหลิง แต่ม เทียนซิงนั้นสงบนิ่ง

เธอมองดูกระดาษนั้นแล้วคิดว่าถ้าหลิงเล่ต้องการดื่มเหมือน กับเธอก็คงจะเขียนว่า “ชานม” แต่เขากลับเขียนว่า “ของเธอ” งั้นก็แปลว่าที่เขาต้องการคงจะเป็นชานมแก้วนั้นของเธอ

ชมนามเหมือนกันแต่ดูเขาต้องการอันนี้มากกว่า

มู่เทียนซิงคิดว่าทำไมถึงไม่มีใครเสิร์ฟชาให้หลิงเล เธอคิดใน ใจ หรือหลิงเล่จะมีเรื่องในอดีตถึงทำให้เขาตั้งตนว่าจะไม่รับชา จากตระกูลหลิง?

เธอหยิบแก้วนั้นขึ้นมาแล้วกล่าวขอโทษ “ฉันไม่รู้ว่ามันจะ

เป็นการทําลายกฎของคุณไหม แต่อนาคตฉันจะไม่ทำอีก

เจิงเชี่ยนและฟางหมิ่นจือตกตะลึงอีกครั้ง

วันนี้หลิงเลเขียนคำถึงสองคำให้กับเทียนชิง เทียบกับแต่ ก่อนที่เพียงแค่คำว่า ทอง ที่เขายอมเขียนก็ถือว่าถนอมน้ำใจมาก แล้ว

มู่เทียนซึ่งเห็นเพียงแค่สองคำก็ดูออกว่าหลิงเล่ไม่เคยดื่มชา ของตระกูลหลิง เด็กคนนี้จะเก่งเกินไปแล้ว

“เอาชามาให้คุณหนูมู่อีก” ฟางหมิ่นจือสั่งสาวใช้ด้วยรอยยิ้ม ทําราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เจิงเซียน มชา ในมือซ่อนดวงตา สนิทของตนเองเอาไว้

มู่เทียนชิงอายุเพียงสิบแปดปี เธอยังเด็กและไร้เดียงสาเกิน กว่าที่จะมาแต่งกับเสี่ยวซื้อ ตระกูลมู่นี่ก็แปลกที่เอาเด็กคนนี้มา ไว้กับพายุใหญ่ แต่ตอนนี้ ถ้านายท่านได้รู้ว่าคุณหนูตระกูลมู่นั้นฉลาดแค่ไหน

มันคงจะน่าสนใจเป็นอย่างมาก

ตอนนั้นเองทีหลิงหยวนเดินลงมาพร้อมกับลูกชายที่รายล้อม เขาทั้งสามคน

เขามองไปที่โซฟาก็พบกับสาวน้อยรูปงาม พลันปรากฏรอย ยิ้มขึ้น “555 เทียนซึ่งมาถึงแล้วนี่เอง”

มู่เทียนชิงทำตามเจิงเชี่ยน พวกเขาทุกคนลุกขึ้นยืนกันหมด

“สวัสดีค่ะคุณลุง สวัสดีค่ะพี่ ๆ

เธอมองสำรวจผู้ชายตรงหน้าทั้งสี่คนนี้อย่างรวดเร็ว

หลิงหยวนสวมเสื้อเชิ้ตผ้าไหมแขนสั้นสีน้ำตาล าล กางเกงขายาว สีดำ และรองเท้าหนังสีดำ และมีผิวสีซีด ยังไม่ถึงห้าสิบปีแต่ ร่างกายยังดูแข็งแรง ดูแล้วน่าจะดูแลสุขภาพร่างกายเป็นอย่างดี

ในอายุเพียงสี่สิบกว่า ๆ ใคร ๆ ต่างก็เรียกเขาว่า นายท่าน ก็ สามารถบอกได้อย่างดีว่าหลิงหยวนนั้นปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วย อำนาจและความรุนแรง

ทางซ้ายมือของเขาคงจะเป็นคุณชายใหญ่หลิงเฟิง ในวัย สามสิบต้นนั้นสวมแว่นตาดำ เชิ้ตขาว และกางเกงขาวยาวสีน้ำตาลดูเข้ากันได้ดีกับเกียรติและศักดิ์ศรีของฟางหมิ่นจือ

ขวามือก็คงเป็นคุณชายรองหลิงรุ่ย ที่เกิดมาจากภรรยาคน เก่า พวกเขาทั้งสองคนมีลักษณะที่คล้ายกันมาก ว่ากันว่าเขาเด็ก กว่าหลิงเฟิงเพียงหนึ่งปี เขาคือหลิงหยวนเมื่อตอนวัยรุ่นก็ไป สนุกสนานตามประสาผู้ชายจนได้แต่งงานกับผู้หญิงคนหนึ่ง การ แต่งตัวของลูกคนที่สองออกจะสบาย ๆ เสื้อยืดสีเทาและกางเกง ยืน เขาพึ่งหย่าไปเมื่อปีที่และยังไม่มีลูก

คนที่จู่ ๆ ก็ขยับออกมาด้านข้าง แล้วพุ่งมาตรงหน้าเธอและ จ้องมองอยู่อย่างนั้นคงจะเป็นคุณชายสามหลังเ

เขาสวมเสื้อเชิ้ตที่มีกระเป๋าติดหลายจุดสีม่วงสดใสและวัสดุ ของเนื้อผ้าที่ทำให้เกิดลวดลายสีเข้มน่าหลงใหล แขนเสื้อและคอ ปกเสื้อถูกเจาะและแสงกระทบนั่นทำให้เธอลืมตาไม่ขึ้น

เขามีดวงตาเหมือนดอกพืชและสวยกว่าคุณชายใหญ่กับ คุณชายรองแต่เขาทำให้เทียนซึ่งรู้สึกไม่ดีเพราะกริยาที่เหมือน ผีเสื้อตอมดอกไม้นี่

ดวงตาที่คอยสังเกตนี้มองไปที่หลิงเล่อีกครั้ง

หลิงเล่นั่งอยู่บนรถเข็น เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีดำ กางเกงขายาวสี ดำ รองเท้าหนังสีดำที่ให้ความรู้สึกเย็นยะเยือก และแน่นอนว่า ใบหน้านิ่งเฉย เส้นผมสีเข้มที่ละเอียดอ่อนราวหมึกสีดำ ดวงตา กลมโตที่เหมือนกับหินออบซิเดียน ร่างกายของเขา โดยเฉพาะ ใบหน้าเกลี้ยงเกลานั้นขาวเนียน มือที่ขาวสวยยิ่งกว่าผู้หญิง ไม่ ว่าจะตรงไหนของเขาก็ล้วนเป็นสีดำที่บริสุทธิ์
ไม่รู้ทำไมเทียนซึ่งรู้สึกว่าสีดำของเขานั้นทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น ยิ่งกว่าผู้ชายตรงหน้าเธอ

ได้ยินมาว่าแม่ของคุณชายสี่เป็นคนโปรดของหลิงหยวน จาก รูปลักษณ์ของหลิงเล่ที่ดูดีกว่าพี่น้องของตัวเอง ก็ไม่ยากที่มีเทียน ชิงจะคาดเดาได้ถึงความงามของแม่ของเขา

น่าเสียดายที่คนที่มีความงามขนาดนั้นต้องมาแต่งกับหลิง หยวน

น่าเสียดายที่ลูกชายที่ดูดีแบบนั้นต้องมาอยู่ภายใต้การดูแล ของหลิงหยวน

“คุณหนูมู่ เรียกว่าพี่เยก็พอ” ดวงตาของคุณชายสามติดตรึง อยู่กับมู่เทียนซิงและเขาก็ยื่นมือออกมา

เขาอยู่ในสวนดอกไม้มานานหลายปียากนักที่จะพบสาวงาม

บริสุทธิ์ที่ปราศจากการตกแต่งแบบนี้