ตอนที่ 3 ทั้งโลกเยาะหยันเขา

บ้านใหญ่ของตระกูลหลิงตั้งอยู่ที่ยอดเขาทางตะวันออกของ ชานเมืองM

ในช่วงฤดูร้อน รถวนขึ้นไปที่วงแหวนรอบๆเขา ทุกที่เต็มไป ด้วยความเขียวขจีอย่างเต็มตา บรรยากาศหลังจากที่ฝนตกหนัก สดชื่นมากๆ เมื่อเปิดหน้าต่างเล็กน้อย ก็จะได้ยินจักจั่นได้อย่าง ชัดเจน

ในบรรดาคุณชายทั้งสี่ของตระกูลหลิงมีแค่หลิงเลเพียงคน เดียวที่อาศัยอยู่นอกบ้าน

พี่ชายทั้งสามคนของเขาปัจจุบันนี้ก็อาศัยอยู่ที่บ้านใหญ่ของ

ตระกูลหลิงกับผู้หลักผู้ใหญ่ของตระกูลหลิง

เพียงเพราะว่าคุณปู่หลิงรักและทะนุถนอมลูกชายคนเล็กที่ พิการ เขากลับไปกลับมาในเมืองนอกเมืองไม่ไหว ก็เลยซื้อบ้าน สวยๆที่อยู่ในเมืองทิ้งไว้ให้เขาหลังหนึ่ง ชื่อที่ไพเราะทำให้เขาพัก ฟื้นได้อย่างสบายใจ ที่จริงความหมายก็คือเขาละทิ้งการเป็นผู้ สืบทอดตระกูลหลิงไปแล้ว

ลึกๆหลิงเล่ก็เข้าใจอยู่นิดหน่อย แต่ก็ไม่อยากทำให้บาน ปลาย ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยินดีที่จะอยู่แยกกับลูกเสือลูกตะเข้ที่ บ้านนั้นด้วย

ความจริงแล้ว ตั้งแต่ตอนนั้นหลังจากที่หลิงเล่ย้ายออกมาตอนอายุสิบเจ็ด ชีวิตของเขาก็สงบสุขไม่น้อยเลยจริงๆ

ทันทีที่คีย์การ์ดบางๆ สแกน ประตูไฟฟ้าแสนสวยก็มีเสียงดัง ขึ้นแล้วเปิดออก จั่วหนก็ขับรถแล่นเข้าไปในบ้านใหญ่ของตระ กูลหลิงช้าๆ

เกือบปีหนึ่งที่ไม่ได้กลับมา บ้านหลังนี้ก็ยังคงเหมือนแต่ก่อน แม้ว่ามันจะตั้งอยู่บนยอดเขา ดูเหมือนว่าแสงแดดจะส่องไปทั่ว แต่กลับให้ความรู้สึกกดดันมากกว่า ต่างจากทิวทัศน์ของสนาม หญ้าข้างนอกที่สวยงามเป็นธรรมชาติ ไหนจะบรรยากาศที่สดชื่น และรื่นรมย์

รถก็ขับผ่านโรงจอกรดที่อยู่ในสวนมา ตรงมาหยุดที่หน้าประตู บ้าน นี่คือสิทธิพิเศษที่หลงเล่สามารถมีได้

จั่ว หยิบรถเข็นออกจากท้ายรถ แล้วจัดการเปิดที่ประตูเบาะ

หลัง

พ่อบ้านก็เดินตรงมารับกุญแจรถที่อยู่ในมือจั่วหวัน จั่วหน เดินมาหาจั่วซีและช่วยกันประคองหลิงเล่ออกมาจากในรถอย่าง ระมัดระวัง และพามานั่งบนรถเข็นอย่างปลอดภัย

หลังจากที่ฝนตกหนัก ท้องฟ้าบนยอดเขาก็เกิดสายรุ้งที่สว่าง พร่างพรายอยู่เส้นหนึ่ง

จั่วซีเดินเข็นหลิงเล่ไปทางเข้าประตูบ้านใหญ่อย่างช้าๆ เหตุการณ์นั้นอยู่ภายใต้แสงพระอาทิตย์ รถเข็นที่ทาสีเงินเหมือน จะมีแสงวูบวาบที่อยู่ภายใต้ร่างของหลิงเล ในที่สุดแสงแวววาว ทําให้ตาลาย
อย่างไรก็ตาม เมื่อรถเข็นเพิ่งเข็นผ่านปากประตูมาก็มีตู้ปลา ขนาดใหญ่สูงเหมือนกำแพง หลิงเล่ยังไม่ได้เห็นหน้าเต่าทะเลที่ อยู่ภายในชัดๆ ก็มีเสียงแซวๆขี้เล่นดังเข้ามาที่ห้องโถงแล้ว

“เสี่ยวสื่อ! ในที่สุดแกก็กลับมาแล้ว!

“เหอะ เหอะ หรือว่าเป็นเพราะแรงเรียกร้องของพ่อพวกเรา โทรไปตามไม่กี่สายก็เอาเสี่ยวซื้อกลับมาได้แล้ว”

“นี้จะไปโทษมันก็ไม่ได้ มันเดินไม่ได้แล้วยังพูดไม่ได้อีก ทั้ง ชีวิตก็ต้องพึ่งจั่วหรับกับจั่วซีให้ดูแล จะเดินทางกลับมามันก็ไม่ ง่าย พี่ใหญ่ พี่สอง พวกพี่ก็อย่าไปดุด่ามันเลย ยังไงพวกเราก็มีอ ยังดีเท้ายังดีแล้วก็พูดได้ด้วย เสี่ยวซื้อเป็นแบบนั้น พวกเราไม่ เข้าใจความรู้สึกหรอก”

“ฮา ฮา ฮา!”

“เจ้าสามพูดถูก!”

สีหน้าของจิ๋วดูไม่ดีเอามากๆ เมื่อเทียบกับคุณทั้งสามที่มี สุขภาพดี หลิงเล่ก็โดนดูถูกเหยียดหยามจากตระกูลหลิงอย่างไม่ น่าสงสัย ตั้งแต่พวกคุณชายเล็กๆสามารถดูได้จากชื่อเรียกในวัน ธรรมดา จะเรียกคนอื่นว่า เจ้าใหญ่ เจ้าสอง เจ้าสาม เมื่อวนมา ถึงหลิงเล่ก็กลายเป็น เสี่ยวซื้อ

สำหรับเรื่องนี้ หลิงเล่กลับมีสีหน้าที่เฉยๆ

เมื่อรถเข็นผ่านเข้ามาทางประตูทางเข้า หลังจากที่ร่างของ หลิงเล่เข้าอยู่ในห้องรับแขกตรงกลางและอยู่ในสายตาของคนคน จั่วซีพูดเสียงเบาๆอย่างมีมารยาทและสุภาพ คุณชายใหญ่ คุณสอง ชายสาม”

สามคนอยู่บนโซฟายังไม่ทันจะตอบโต้ สายตาถูกคุณเดินออกมาจากข้างบันไดดึงดูดความสนใจเป็นเสียงเดียวอย่างไม่ได้หมาย พ่อ”

ร่างสง่างามในชุดสีแดงส้ม แอบอิงถึงประคองใหญ่ที่สุดแห่งตระกูลหลังค่อยๆเข้ามาใกล้

เธอคือภรรยาคนที่ของหลิงหยวน เจ๋งเชี่ยน

คุณชายใหญ่กับคุณชายสองของตระกูลหลิง เป็นที่ภรรยาคน แรกของหลิงหยวนเป็นคนให้กำเนิด

หลังจากนั้นหยวน

หลวงก็ตายอย่าง

ภรรยาที่สองตลอดและได้รับการยอมรับ จนกระทั่งคลอดชายสามหลิงหยวน ยอมรับเธอ แล้วจดทะเบียนสมรส จัดงานแต่งงานใหญ่ โต

แม่ของหลิงเล คือสาวสวยแสนงดงามและมีความ สามารถคนหนึ่งหลิงหยวนเจอ

หลิงหยวนปกปิดเรื่องตัวเองแต่งงานแล้วพยายามจะไล่ตามจีบเธออย่างยากลำบากเป็นระยะเวลาหลังจากที่ทําสาวสวยท้อง เลยพากลับมาที่ประเทศจีน
ตอนที่แม่ของหลิงเล่รู้ว่าถูกหลอก ก็ยืนกรานที่จะจากไป แต่ หลิงหยวนก็ตัดสินใจที่จะหย่ากับภรรยาคนที่สองเพื่อหมั้นกับเธอ

ความยุ่งเหยิงระหว่างความรักและความเกลียดชังของรุ่นพ่อ แม่ มีความสลับซับซ้อน การต่อสู้ระหว่างผู้หญิงทำให้คุณชาย สามสี่คนต้องมาไม่ถูกกันและระแวงกัน และสาเหตุของเรื่อง

วุ่นวายต่างๆก็มาจากความใจง่ายและใจดำของหลิงหยวน

แต่ตอนนี้หลิงหยวนก็อายุมากแล้ว และไม่สามารถเคลื่อนไหว ได้ ภรรยาทั้งสามคนก่อนหน้านี้ก็เสียชีวิตก่อนเวลาอันควร ก็เลย แต่งงานกับภรรยาตัวน้อยที่น่ารักและอ่อนเยาว์ เพิ่งเชี่ยน เพื่อที่ จะอยู่ข้างกันไปแก่เฒ่า

ถ้าถามคุณชายทั้งสี่คนนี้ สำหรับหลิงหยวนแล้ว ภายในใจ ของพวกเขามีตรงไหนที่ไม่เกลียดหลิงหยวนบ้าง

แต่การที่เติบโตมาในครอบครัวใหญ่ ก็รู้จักประเมิน สถานการณ์และชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสีย มันเป็นการเอาตัวรอดพื้น ฐานของพวกเขา

“เสี่ยวสื้อกลับมาแล้วเหรอ” หลิงหยวนยิ้มบางๆ แล้วบอกให้ เจิงเชี่ยนประคองตัวเองไปนั่งที่โซฟา

เจ้าใหญ่รีบยกซาหวินอูที่คุณพ่อชอบดื่มที่สุดมาเสิร์ฟ เจ้าสอง เอาหมอนรองหลังนุ่มๆไปไว้ข้างหลังคุณพ่อ เจ้าสามจุดบุหรี่ให้ คุณพ่อมวนหนึ่งด้วยตัวเอง

หลิงเล่นั่งอยู่ที่รถเข็นของเขาเช่นเดิม ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
จั่ว เอาปากกาและสมุดบันทึกเล่มเล็กที่อยู่ในฝ่ามือใหญ่ยัด ไปในมือเล็กๆของหลิงเล แล้วก็ถอยออกมาอยู่ด้านข้างอย่าง เงียบๆ

สายตาของคุณพ่อสแกนไปที่ใบหน้าของหลิงเลอยู่ครู่หนึ่ง ก็ ถามว่า “ช่วงนี้สุขภาพเป็นยังไงบ้าง

หลิงเล่หยิบกระดาษและปากกาขึ้นมา ตอบกลับไปหนึ่งคำว่า

“งั้นๆ”

หมายถึง ทุกอย่างก็งั้นๆ ยังเหมือนเดิม

ดูเหมือนว่าหลิงหยวนเกลียดการความหัวแข็งนี้ของลูกชาย คนเล็กมากๆ กับทัศนคติที่ดื้อรั้นถือทิฐิ

หลายปีนี้ ไม่ว่าพวกเขาจะพูดคุยเรื่องอะไร หลิงเล่ก็จะเขียน

เพื่อพูดกับเขา และก็จะมีแค่คำเดียวตลอด

เขารู้ว่าเพราะลูกชายยังฝังใจเรื่องของภรรยาคนที่สามตอนปี นั้นอยู่

ถึงอย่างไรก็ตาม ก็เป็นเพราะบุคลิกของลูกชายคนเล็กที่หยิ่ง ทระนงไม่เหมือนใคร ทำให้ภายในใจของคุณพ่อเขากับพี่น้อง คนอื่นที่ขี้ประจบประแจงนั้นมีความแตกต่างกัน

แต่ที่น่าเสียดายก็คือ ลูกชายที่หยิ่งทระนงแบบนี้ กลับกลาย เป็นคนพิการ!

หลิงหยวนไม่ได้มองเขาอีก สายตากวาดไปมองลูกชายคน อื่นๆ แล้วพูดอย่างช้าๆ “โรงงานทอผ้าชิงชั่นของตระกูลมู่น่ะ มีลูกสาวคนเดียวที่ตอนนี้อายุสิบแปด พวกแกน่ะใครอยากจะได้ เป็นเมีย

แล้วก็เงียบสนิทแปปนึง เพราะทุกคนคิดอยู่ในใจ

ในที่สุดเจ้าสามก็คือคนที่ทำลายความเงียบพูดว่า “ลูกพี่ใหญ่ ก็เข้าเรียนประถมกันหมดแล้ว ครอบครัวก็รักสามัคคีกันดี เห็น ชัดเลยว่าไม่เหมาะ พี่สองถึงจะบอกว่าเพิ่งหย่ามา แต่ว่าก็แกกว่า สาวสวยแห่งตระกูลมู่สิบปี ก็ชัดเลยว่าไม่เหมาะเหมือนกัน และ ถึงแม้ว่าผมจะอายุสามสิบต้นๆ แต่ว่าผมก็ยังโสดมาตลอดนะ พ่อครับ ผมดูแล้ว ปัญหานี้ผมจะรับมาจัดการเองครับ! ตราบใด ที่การแต่งงานครั้งนี้มันทำกำไรให้กับครอบครัวได้ แต่กับใครผม ก็ไม่สนหรอก บุญคุณที่ได้รับการเลี้ยงดูตั้งแต่เล็กจนโตจาก ครอบครัว มันก็เป็นเวลาที่ผมจะต้องตอบแทนบ้างแล้ว

เจ้าใหญ่มองอย่างเหยียดไปที่เจ้าสามหนึ่งที

เจ้าสองก็หัวเราะกากออกมาทันที แล้วพูดว่า “ที่คุณพ่อของ พวกเราเรียกเสียวซื้อกลับมาครั้งนี้ มันก็ชัดอยู่แล้วว่า เสี่ยวซื้อ คือคนที่คุณพ่อของพวกเราคิดเอาไว้

เจ้าสามขมวดคิ้ว ไม่น่าจะใช่หรอกมั้ง ลูกสาวคนเดียวของ ตระกูลมู่ นั่นคือเด็กสาวที่เปรียบเหมือนเพชรที่แสนแวววาวบน นิ้วมือ จะยอมมาแต่งงานกับคนพิการได้ยังไงกัน