ตอนที่ 17 มีคนสะกดรอยตามพวกเรา

ยามค่ำคืนของฤดูร้อนที่มีเสียงจักจั่น ลมดาราที่พัดผ่านปลิวไป

เสื้อเชิ้ตสีขาวหิมะ บวกกับกางเกงยีนสีครามห้าส่วน ผมที่ ดำมืดเปล่งประกายได้จัดขึ้นสูงเป็นหางม้าสะบัดอยู่เหนือศีรษะ สวมใส่รองเท้าแตะหนังแกะสีขาว เทียนชิงแต่งตัวแนวเด็ก นักเรียนที่สดใส ยืนตั้งหน้าตั้งตารออยู่ที่ทางออก

จริงๆแล้ว สิ่งที่เธอชอบที่สุดคือกระโปรง

แต่ก็เข้าใจว่าผู้หญิงออกบ้านดึกๆมันอันตราย จึงเปลี่ยน เป็นสวมใส่กางเกงมาแทน

สองหูตั้งขึ้นฟังเสียงประกาศของรถไฟอย่างตั้งใจ ประกาศ เวลาตี1.15นาที ในที่สุดเธอก็ได้เห็นรูปร่างที่สูงโตที่คุ้นเคย รวม ถึงความรู้สึกที่ปลอดภัยและสบายใจของเธอ ค่อยๆ ใกล้เข้า มาเรื่อยๆ

ว่าเป็นรถไฟเที่ยวไหน หยุดเมื่อไหร่ สถานีที่จะถึงบลาๆ

แขนที่ขาวนวลโบกไปโบกมา

“พี่เสี่ยวหลง!

เธอกระโดดขึ้นอย่างดีใจ

ในท่ามกลางผู้คนที่มากมายเพิ่งเสี่ยวหลงมองไปก็เห็นเลยว่า เป็นเธอ

ตัดบุคลิกของเธอที่ไม่เหมือนกับใครแล้ว แค่พูดถึงว่าแค่ เธอกระโดดไปมา ตะโกนๆ ก็สามารถแยกเธอออกจากฝูงคนที่มากมายได้แล้ว

เพิ่งเสี่ยวหลงหัวเราะด้วยสีหน้าที่ทำอะไรไม่ได้ เดินไปทาง เธอได้สองก้าว หลังจากนั้น ก็ได้หันข้างไปมองผู้หญิงคนหนึ่ง

หญิงสาวคนนั้นไว้ผมสั้น ใบหน้าที่ดูดีทุกสัดส่วน สีผิวสี ข้าวโอ๊ตที่ทำให้เธอดูแข็งแรง สวมใส่ชุดเดรสที่ทำด้วยผ้าฝ้าย มีนกบางตัวก็เอาแต่ตามเมิ่งเสี่ยวหลง เดี๋ยวๆก็มองเขา

มู่เทียนซิงตะลึงไปสักแปป

ก็ไม่ตะโกน

และไม่เรียกแล้ว

เธอเพิ่งจะเห็นว่าบนมือของเพิ่งเสี่ยวหลงได้ถือกระเป๋าเดินทาง สองใบที่มีขนาดใหญ่ ข้างนึงเป็นสีดำ อีกข้างเป็นสีแดง

นึกถึงตอนที่เขาให้ตนเปิดให้แค่ห้องเดียว แล้วยังสั่งเธอว่า ให้นอนอยู่ที่บ้านดีๆ ไม่ต้องมารับเขาเรื่องนั้น ใจของเทียน ชิงกระตุกไปทีหนึ่ง!

แม้ว่าเขาจะโต

กว่าตน แต่ก็อายุแค่ 20 ปีเอง อย่าบอกนะ

ว่าอยู่ร่วมกับแฟนตั้งแต่แรกแล้ว?

มองดูคู่หูที่โตมาด้วยกันของเธอเดินมากับผู้หญิงคนอื่นต่อ หน้าต่อตา เทียนซึ่งบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง

ไม่รู้แหละแต่ในใจว่างเปล่าไปหมด

เสมือนกับว่าเลี้ยงหมูตัวหนึ่งมาตั้งแต่เล็กๆ ทันใดนั้นก็บอกกับ ตนว่าจะออกไปดูโลกภายนอกเองอย่างนั้นอะ

สายตาของเธอ มองไปที่ผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ข้างๆเขาตลอด
แต่กลับกันสายตาของเพิ่งเสี่ยวหลง

ของเธอตลอด

กลับมองบนใบหน้า

สีหน้าที่ยิ้มแย้มของเขาก็ได้เก็บเข้าไปตามอาการมีหน้าที่แย่ ของเธอ ในขณะที่ยืนมั่นคงอยู่ตรงหน้าเธอ เขาขมวดคิ้ว

: “ดึกๆไม่นอนอยู่ที่บ้าน ใครสั่งให้แกออกมา? ”

มู่เทียนชิงจ้องมองผู้หญิงคนนั้นๆ แล้วก็หันสายตาหลักไป

ทีแรกมารับเขาด้วยอารมณ์ที่ดี ผลที่ได้คือสรุปว่าเขาให้

“เซอร์ไพรส์”เธอใหญ่โตขนาดนี้ นี้ก็สั่งเถอะ แต่ต่อหน้าแฟน แค่เอ่ยปากพูดมาคำแรกก็เป็นแต่คำสั่งสอน เธอจะรับได้ได้ อย่างไร?

รู้สึกน้อยใจแล้วยัดคีย์การ์ดใส่ที่มือของเมิ่งเสี่ยวหลง เธอ กําหมัดแน่นแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อึดอัด “ขอโทษ ที่ รบกวนพวกคุณ ฉันจะไปตอนนี้แหละ พวกคุณตามสบาย

ยังมาอะไรคู่หูโตด้วยกัน เชอะ อะไรวะ ไม่ได้เจอกันตั้ง

นาน เจอกันอีกทีก็ดูเธอก่อนเลย

เห็นแฟนดีกว่าเพื่อนจริงๆ

ยัยตัวแสบนี้โมโหดขึ้นสมองเลย หันหลังก็บอกจะไป ข้อมือกลับโดนมือที่ใหญ่จับไว้อย่างแน่น

เธอหันหน้า แล้วเบะปาก สีหน้าที่น้อยใจ

สีหน้าท่าทางที่น่ารักก็ได้เขียนไว้บนหน้าว่า ฉันโกรธแล้ว!โกรธมาก

น่าเสียดาย

รีบง้อนเร็ว!

ที่เธอเองไม่รู้ตัวอะไรเลย

เพิ่งเสี่ยวหลงมองเธอด้วยสายตาที่คมลึกไปหนึ่ง กำลังจะ เอ่ยปากพูด แต่กลับโดนผู้หญิงคนข้างๆแยกชิงก่อนซะงั้น

“คุณเป็นน้องสาวของผู้บัญชาการทหารเม็งของเราใช่ปะ? ได้ ข่าวว่าเขามีน้องสาวคนหนึ่งชื่อว่าเพิ่งเสี่ยวหวี เด็กกว่าเขาแค่ปี เดียว ต้องเป็นคุณแน่ๆเลย คุณสวยมากเลยค่ะ มองดูแล้วก็รู้ เลยว่าเป็นคนบ้านเดียวกันกับผู้บัญชาการทหารเม็งของเรา บุคลิกดูดีเหมือนกันเลย!

มู่เทียนซึ่งไม่ได้พูดอะไร และไม่ได้หันหน้าไป แต่แค่ฟังคำ พูดของผู้หญิง รู้สึกว่าตนน่าจะเดาผิดแล้วแหละ

พวกเขาไม่เหมือนความสัมพันธ์ระหว่างแฟนกันเลย แต่

กลับเหมือนว่าเป็นเพื่อนกันมากกว่า

“เธอไม่ใช่น้องสาวของผม”เมิ่งเสี่ยวหลงก็ไม่ได้ปล่อยข้อมือ ของมู่เทียนซึ่งออกเลยจับไว้ตลอด เขามองผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ สําหรับสายตาที่สงสัยของเธอแล้ว เขาก็ไม่ได้อธิบายอะไรมาก นัก แต่ว่ากลับพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา : “ตรงนั้นมีรถแท็กซี่ คุณนั่งแท็กซี่กลับไปเถอะ!

อย่าพูดเลย แม้ว่าเพิ่งเสี่ยวหลงเนี่ย จะอายุน้อย แต่ว่า

ตอนที่เย็นชาขึ้นมา อุณหภูมิรอบๆกายก็ต่ำลงตามไม่น้อยนะ “อ้อ ขอบคุณมากค่ะผู้บัญชาการทหารเพิ่ง! “หญิงสาวได้หยิบ กระเป๋าเดินทางของตนขึ้น กลับหลังหันแล้วหนีไปเลย
“หื้ม?

มู่เทียนซึ่งจึงจะหันหน้ามามอง เหวอไปสักสองวินาที แล้ว ก็มองเมิ่งเสี่ยวหลงด้วยความประหลาดใจ ผสมผสานกับรอย ยิ้ม: “เธอไม่ใช่แฟนของนายหรอ? พวกนายไม่ได้อยู่ร่วม กัน? ”

อาบน้ำอ่างเดียวกันตั้งแต่เรียนอนุบาล เธอแค่ขยับก้นเขาก็ รู้แล้วว่าขี้เธอเป็นยังไง!

เพิ่งเสี่ยวหลงเหลือบตาไปมองเธอหนึ่ง มือข้างนึงถือกระเป๋า เดินทางของตนเอง มืออีกข้างก็ยังคงจับมือของเธอไว้เหมือน เดิม แต่แค่ไม่ได้แรงเท่าก่อนหน้านั้น

ทั้งสองก็เดินออกไปด้วยกัน และเขาก็พูดไปด้วย : ลูกสาว ของครูผมอะ กลับมาทางเดียวกันพอดี ก็เลยช่วยเธอถือ กระเป๋าเดินทาง ไม่ได้มีอะไรนอกจากนี้แล้ว!

“ออ~! ”

“หิวมั้ย? ”

“ไม่หิว นายทานหรือยังหล่ะ หิวหรือเปล่า? ”

“ผมทานแล้ว”

ทั้งสองก็พูดคุยกันไปมา พอเดินไปถึงริมถนน คนขับรถ ก็ได้มารับกระเป๋าเดินทางของเพิ่งเสี่ยวหลงไป ยิ้มแย้ม แล้ว พูดอย่างสนิทสนม : “คุณชายเสี่ยวหลง ไม่เจอกันนานเลยนะ ครับ! ”
เพิ่งเสี่ยวหลงนิ่งไปสักพัก มองดูดีๆอย่างชัดเจนแล้วจึงพบ

ว่าคนขับรถนี้เป็นคนเก่าที่อยู่บ้านตระกูลมู่ตั้งแต่สมัยตอนที่อยู่ เมืองชิงเฉิง ก็ได้ยิ้ม: “ครับ” ไม่ไกลนัก ได้มีรถ โรลส์รอยซ์สีดำคันหนึ่ง ก็ได้จอดไว้ที่

ริมถนนเช่นกัน

หลังจากที่รถของบ้านตระกูลมได้ขับมุ่งหน้า รถคันสีดำนั้น ก็ได้ขับมุ่งหน้าตาม

สีหน้าของ วารันมืดนิดหน่อย

สีหน้าของนิ้วก็ไม่ได้ดีมากนัก แต่กลับก็ยังยิ้มและปลอบใจ หลังเล่: “คุณชายสี่ แม้ว่าเขาสองคนจะจับมือกันออกมา แต่ผมคิดว่า การที่คุณหนูให้คนขับรถของตระกูลมู่มารับด้วย เนี่ย เป็นไปได้นะที่ผู้ชายคนนี้อาจจะเป็นญาติอะไรของตระกู ลม”

“เป็นญาติทำไมไม่ไปนอนที่บ้านโดยตรงหล่ะ? คฤหาสน์ของ ตระกูลมู่ก็ไม่ได้ขาดห้องรับแขกแค่ห้องเดียวหรอก! “จั่วหน ปฏิเสธคำพูดของน้องชายอย่างไม่เกรงใจ

วซีจ้องตาพี่ชายไปหนึ่งที พูดต่อ : “คุณชายสี่ ผมรู้สึกว่า แววตาที่คุณหนูมองผู้ชายคนนั้นก็เสมือนกับมองพี่ชายข้างบ้าน ไม่แน่ผู้ชายคนนั้นอาจจะเป็นพี่ชายข้างบ้านที่ตอนอยู่เมืองชิงเฉิ งก็ได้นะครับ!

จั่วหรับเอาอีกแล้ว : “ก็แค่คนข้างบ้าน จำเป็นต้องเปิด

ห้องให้เองกับมือมั้ยคุ้มหรอ แล้วยังออกมารับตอนดึกๆอีกคุณหนูของตระกูลมดูแลข้างบ้านขนาดนี้เลยหรอ? ”

กระดาษสีขาวหนึ่งแผ่นได้ยื่นมาข้างหน้า

จั่ว กำลังจะเอ่ยปากพูด แต่ได้เห็นบนกระดาษเขียนไว้หนึ่ง

เงียบ

ทีนี้ ทั้งสองพี่น้องก็ต้องหุบปาก ใครก็ไม่กล้ารบกวน

คุณชายสี่

ภายในรถคันข้างหน้า คนขับรถกำลังเลี้ยวเข้าทางโรงแรม ซิง เพิ่งเสี่ยวหลงก็ได้เหลือบตาไปมองที่หน้าต่างกระจกรถ หลังอย่างรู้ทัน กล่าว “มีคนสะกดรอยตามพวกเรา! เทียนชิงหัวเราะ “นายคิดมากไปละ! ไม่หรอกหน้า! ”

เธอมีอะไรน่าให้คนอื่นมาตาม

อย่าล้อเล่นเลย!

สุดท้าย คนขับรถก็ได้มองไปด้านหลังผ่านทางกระจกมอง

หลัง ก็ได้พูดว่า “มีรถคันหนึ่งขับตามเรามาจริงๆด้วย ยัง

เป็นรถที่หรูอีก เมื่อตอนที่อยู่สถานีรถไฟผมก็ได้เห็นนะ แต่

ไม่ได้สนใจ พอตอนนี้คุณชายเสี่ยวหลงได้พูด ผมจึงจะพบว่า

เขาตามพวกเรามาหลายซอยแล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ