ตอนที่ 1 ขโมยจูบแรกของเขา

แขนที่อุ่นกว่าก็ยกไปคล้องคอเขาไว้แน่น

แขนที่อ่อนนุ่มรวบเข้าหากันทันที แล้วก็จูบลงไปที่ริมฝีปาก ของเขาอย่างไม่ลังเลสักนิด!

อากาศที่บริสุทธิ์ก็ลอบเข้าไปในปากของเขาแบบนี้ ซึ่งนำมา ด้วยความนุ่มนวลหอมหวานที่มีเพียงแค่เด็กสาวที่มี

ชายหนุ่มใช้แรงตามสัญชาตญาณ ราวกับว่าจะดึงทุกอย่างใน ปากของเธอทั้งหมดออกมาอย่างตะกละตะกลาม

เขาใช้แขนทั้งสองข้างรวบร่างอันบอบบางของเธอไว้แน่น

ทำให้ร่างทั้งร่างของเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของตัวเองแล้วใช้

กำลังขังตัวเธอไว้

จูบที่เร่าร้อนนำมาซึ่งพลังที่กอบโกยทุกอย่างและได้ปล้นสติ ของคนทั้งสองคนไปอย่างไร้ความปราณี

หลังจากจูบอย่างดูดดื่มเป็นเวลานาน เขาก็พยายามอย่างมาก ที่จะลืมตาขึ้น

เมื่อหันหน้าไปทางที่แสงเข้า เพียงแค่แวบเดียว เขาก็จำหน้า เธอได้ขึ้นใจเลย

จำไว้ว่าหลังจากที่เธอโดนตัวเองจูบ ริมฝีปากก็บวมแดงจนน่า าตกใจ ไหนจะร่างกายที่มีส่วนเว้าโค้งราวกับหญิงสาวที่แสนเย้ายวน นอีก

“คุณชายสี่ หาเจอแล้ว สาวน้อยที่นายน้อยช่วยเอาไว้เมื่อครึ่ง ปีก่อนที่เมืองชิงเฉิง ที่แท้ก็คือลูกสาวคนเดียวของตระกูลมู่นี่เอง”

จั๊ว นั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับ ก็เอียงตัวเอาข้อมูลและรูปภาพซ้อน กันส่งไปให้กับผู้ชายที่นั่งอยู่ที่เบาะหลัง

โดยไม่รู้เลยว่าตัวเองไปขัดจังหวะความทรงจำที่แสนอาลัย อาวรณ์ของชายหนุ่ม จั่วซีก็ยังรายงานต่อไปว่า “ตระกูลมู่ย้ายมา อยู่ที่เมือง ได้สองปีแล้ว แต่ว่าพ่อแม่กลับยังอยู่ที่เมืองชิงเฉิง เมื่อปลายปีที่แล้วคุณหนูได้กลับไปเยี่ยมญาติที่บ้านเกิด แล้วก็ เลยเจอเรื่องนั้นของคุณพอดี”

คนที่นั่งอยู่เบาะด้านหลังไม่ได้พูดอะไร

ดวงตาสีดำสนิทจ้องเขม็งไปที่สาวน้อยที่อยู่ในภาพ ดูไปทีละ แผ่นทีละแผ่น แล้วก็ดูย้อนกลับมาทีละแผ่นทีละแผ่นอีกครั้ง

บรรยากาศที่แสนตึงเครียด ที่ขมับของจิ๋วซีมีเหงื่อออกเล็ก น้อย เธอตั้งใจมองไปที่พี่จั่วหรับที่นั่งอยู่ที่เบาะคนขับ เหมือนกับ ว่ากำลังขอความช่วยเหลืออยู่

จั่วหรับสังเกตสีหน้าชายหนุ่มที่นั่งอยู่เบาะหลังผ่านกระจกมอง หลังอย่างระมัดระวัง ก็เลยลองพูดหยั่งเชิงดูว่า “คุณชายสี่ครับ ครั้งที่แล้วที่โดนคุณชายใหญ่กับคุณชายสองร่วมมือกันแกล้งให้ ตกลงไปในอ่างเก็บน้ำ แล้วคุณหนูมู่ก็บังเอิญมาเห็น แล้วก็ช่วย เอาคุณชายขึ้นมาจากน้ำ และนั่นก็เป็นสถานการณ์ฉุกเฉินก็เลย ต้องผายปอดให้คุณชาย มันไม่ใช่การฉวยโอกาสอย่างที่คุณชายหมายถึงแน่ๆ หรือพูดอีกอย่าง การที่สาวน้อยตัวเล็กๆ ลากผู้ชายตัวใหญ่อย่างคุณชายขึ้นมาจากในน้ำมันไม่ง่ายเลย นะครับคุณชาย ปล่อยเธอไปไม่ได้เหรอครับ

คนอื่นๆต่างก็รู้กันทั้งนั้น ตระกูลหลิงที่ร่ำรวยแห่งมณฑลเจียง ตงมีคุณชายทั้งหมดสี่คน ทุกคนก็หล่อเหลาและมีพรสวรรค์ที่ไม่ เหมือนใคร มีแค่คุณชายคนที่สี่ที่มีอารมณ์แปรปรวนไม่คงที่ ไม่ เข้าใกล้คนแปลหน้า อีกอย่างเป็นโรครักความสะอาดแล้วก็กลัว น้ำ เป็นคนที่เอาใจยากที่สุด

จั่วหวันและวซีเป็นคนที่อยู่ข้างกายคุณชายมาตั้งแต่เล็กๆ พวกเขารู้โดยธรรมชาติเลยว่า ในขณะที่สาวน้อยตัวเล็กคนนั้น ผายปอดให้กับคุณชายสี่ครั้งก่อน ก็เป็นการขโมยจูบแรกของ คุณชายสี่เหมือนกัน

โดยส่วนตัวแล้ว พวกเขาคาดว่า ครึ่งปีมานี้คุณชายสี่พยายาม

ที่จะตามหาเธอ เพื่อที่จะคิดบัญชีกับเธอ

“คุณชายสี่ครับ ถึงแม้ว่าตระกูลมู่จะย้ายมาที่เมืองไม่นาน นัก แต่ว่าฐานะตอนนี้ก็ไม่ได้ต่ำต้อย แล้วคุณหนูเป็นลูกสาวคน เดียวของตระกูลมู่ ถ้าเกิดว่าคุณชายจะตามหาเธอเพื่อที่จะคิด บัญชี กลัวว่า”

จั่วซีพูดได้เพียงแค่ครึ่งเดียวก็หยุดพูดทันที

เพียงเพราะชายหนุ่มที่นั่งอยู่เบาะหลังเงยหน้าขึ้นมาอย่างไม่ คาดคิด ดวงตาที่ดำสนิทและจริงจังทั้งสองข้างตั้งคำถามพร้อม กับมองเขาราวกับว่ามองสัตว์ประหลาดอย่างไงอย่างนั้น แล้วก็พูดว่า “ใครบอกว่าฉันตามหาเธอเพื่อที่จะคิดบัญชีล่ะ”

จั่วหรับตกใจจนเกือบคุมพวงมาลัยไว้ไม่อยู่ ถั่วซีก็อ้าปาก

กว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ! ครั้งล่าสุดที่คุณชายสี่เปิดปากพูด มันคือเมื่อไหร่กันนะ

นานมาก นานจนจําไม่ได้แล้ว!

เมื่อเห็นถึงความตกใจของลูกน้อง หลิงเลก็หรี่ตาลงเล็กน้อย ดวงตาที่เป็นประกายสว่างสดใสสะท้อนถึงสัญญาณอันตราย ออกมาเล็กน้อย แต่จั่ว กลับถามเขาอย่างไม่กลัวตาย “งั้น คุณชายตามหาเธอ ทำไมล่ะครับ”

มุมปากของหลิงเล่ยกยิ้มขึ้นอย่างอารมณ์ดี แล้วก็เอารูปภาพ ที่อยู่ในมือรวมกันเก็บไว้อย่างดี ตาทั้งสองข้างก็มองออกไปนอก หน้าต่าง

ฝนกระหน่ำเทลงมาหนักมาก ถึงแม้ว่าจะเป็นตอนบ่ายกลาง ฤดูร้อนก็เถอะ สีของท้องฟ้าก็มืดครึ้ม เต็มไปด้วยละอองน้ำ เมื่อ มองผ่านกระจกสีเข้มของรถออกไปด้านนอก ก็จะเห็นทัศนวิสัยที่ ไม่กว้างนัก

หลิงเล่ก็พูดออกมาอีกสามคำ

พี่น้องตระกูล วก็รู้สักตกใจอีกครั้งทันที

จั่วหรับขับรถเบี้ยวไปอีกทางหนึ่ง แล้วก็รีบเหยียบไปที่เบรกรถทันที
ร่างของทั้งสามคนที่อยู่บนรถก็พุ่งไปทางด้านหน้าตามแรง กระชาก แต่พวกเขาทั้งหมดนั้นคาดเข็มขัดนิรภัย หน้าผากของ หลังเลไปชนเข้ากับเบาะหนังแท้ของที่นั่งคนขับ แต่ก็ไม่ได้มีอะไร แตกหัก

“คุณชายสี่ครับ!”

จั๊วซีที่ได้สติกลับมาใจก็เต้นแรงทันที แล้วก็บ่นพี่ชายพร้อมกับ ปลดเข็มขัดนิรภัยเพื่อที่จะหันไปดูสถานการณ์ด้านหลัง “พี่ขับรถ ยังไงเนี่ย ก็รู้อยู่ฝนตกทำไมไม่ขับช้าๆหน่อย!

“ฉัน” จั่วหรันเองก็ตกใจจนหน้าซีด แล้วพูดว่า “มีคนเดินเข้า มาชน!”

“นี่มันบนทางด่วนนะ ใครจะเดินมาชน

“มีคนขับมาจริงๆ ฉันจะโกหกแกทำไมล่ะ เกือบชนเธอไป

แล้ว!”

“คุณชายสี่ คุณไม่เป็นไรนะครับ”

สองพี่น้องกำลังพยายามจัดการกับสถานการณ์วุ่นๆ ทันใดนั้น ก็มีร่างของคนผอมบางตัวเล็กผิวขาวแอบวิ่งผ่านด้านหลังของจิ๋ว เข้าไปข้างในรถทันที

ท่าทางที่คล่องแค่วว่องไวนั้น เหมือนกับว่าเป็นสิ่งฝึกมาแล้ว เป็นพันๆรอบ!

รอยน้ำที่หยดลงตามตัวเธอที จนเปียกไปทั้งที่นั่งแล้วก็ที่ รองเท้า แล้วเธอยังปืนมาขดตัวครึ่งหนึ่งอยู่บนตัวของหลิงเล่แล้วก็พูดอย่างสั่นเทาว่า “ออกรถเร็วๆ เร็วๆ!”

จั่วหรืนมองดูผ่านกระจกมองหลัง

ก้อนกลมๆก้อนหนึ่งที่กำลังใส่ชุดเดรสยาวสีขาวนั่งอยู่เบาะ หลังด้วยความสั่นเทาเพราะความหนาวยะเยือก ทั้งเสื้อผ้าและ ผมยาวสีดำานั่นเปียกน้ำฝนไปหมด มันแนบสนิทไปกับร่างกาย ของเธอ รูปร่างเธอค่อนข้างดีเลย อย่างน้อย ในฐานะผู้หญิงก็มี เป็นต้นทุนที่น่าภูมิใจ ร่างกายของเธอมีหยดน้ำหยดอย่างต่อ เนื่องทั่วร่างของเธอ หน้าที่ซีดขาวไปครึ่งหน้า ไม่สามารถมอง เห็นสีหน้าเธอได้อย่างชัดเจน

แต่ว่า ด้านข้างที่ดูสมบูรณ์แบบอย่างไร้ที่ติ สันจมูกที่ค่อนข้าง โด่งนั้น ไหนจะคางที่โค้งได้รูปทั้งหมดอธิบายได้ว่าเธอเป็นสาว น้อยแสนสวยคนหนึ่งเลยทีเดียว

ในมือของเธอมีกระเป๋าใบเล็กใบหนึ่ง ที่กำลังถูกเธอกอดไว้ แน่นที่หน้าอกอย่างกังวลและระมัดระวัง

ไม่ว่าจะฟังจากน้ำเสียงที่เธอเพิ่งพูดเมื่อกี้ หรือว่าจากผิวพรรณ ที่ดูอ่อนวัยเหมือนผิวเด็ก เธอต้องเป็นสาวน้อยที่อายุไม่เกินสิบ แปดปีแน่ ดูแล้วช่างเป็นสาวน้อยที่น่าสงสาร

ฝนตกหนักแบบนี้

บนทางด่วนแบบนี้

มาขวางรถฆ่าตัวตายแบบนี้

เป็นสาวน้อยที่แปลกมากๆ
มุมปากของจั๊ว ก็ยกขึ้นมา เขาไปเปิดประตูรถของที่นั่งด้าน หลัง เพื่อที่จะดูว่าคุณชายได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า ไม่ใช่เพื่อให้ คนอื่นเดินเข้าไปอย่างสะดวก

ยิ่งไปกว่านั้น รถของคุณชายสี่ ใช่ว่าหมาแมวที่ไหนจะอยาก นั่งก็นั่งได้งั้นเหรอ

ก่อนที่คุณชายสี่จะหัวร้อน นิ้วขมวดคิ้วแล้วก็คว้าคอเสื้อของ สาวน้อยเอาไว้ เตรียมที่จะดึงเธอออกไป

ตัวการที่พุ่งออกมาอย่างกะทันหันเพื่อฆ่าตัวตายจนเกือบ ทำให้พวกเขาเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์

“อย่า! คุณ ข้างหลังนั้นมีคนไล่ตามฉันอยู่ รบกวนคุณหน่อยนะ เอาฉันไปปล่อยไว้ที่นอกเมืองก็ได้!”

ในขณะที่พูด เธอก็หยิบแบงค์ร้อยหลายใบออกมา แล้วส่งให้ วซี “จากในเมืองเรียกรถขึ้นทางด่วน ไปถึงนอกเมืองก็ประมาน ร้อยกว่าหยวน ฉันให้คุณพันหนึ่ง เป็นไง

จั่ว ตะลึงตัวแข็ง

ทีแรกเพราะว่าวิธีแปลกๆของเธอ แล้วก็เพราะว่าใบหน้าของ เธออีก ทำไมยิ่งดูก็ยิ่งคุ้นตานะ

คำตอบที่ปรากฏออกมา ตั๋วอ้าปากค้างแล้วมองไปที่หลังเล่ “คุณชายสี่ เธอ เธอคุณหนู…