4

“เอ่อ… ฉันว่า… ฉันขอตัวก่อนดีกว่าค่ะ” เสมือนมีเสียงไซเรน เตือนภัยดังก้องอยู่ในหัว หลังจากที่ต่างยืนจ้องตากันเงียบๆ อยู่ นาน หญิงสาวจึงตัดสินใจที่จะเอ่ยขอตัวก่อนที่ความรู้สึกร้อน วูบวาบเพียงแค่สบตากับเขาจะแผ่ขยายไปทั่วกายมากกว่าที่เป็น อยู่

“อย่าเพิ่งสิ” แค่เพียงคำห้ามทุ้มนุ่มที่หลุดจากปากเขาเท่านั้น แต่มันกลับหยุดปลายเท้าที่กำลังจะหมุนตัวเดินออกไปจากห้อง หรูหราแห่งนั้นได้อย่างชะงักงัน ดวงตาของเขาพราวระยับด้วย เสน่ห์แห่งบุรุษเพศอย่างร้ายกาจ จนลินินต้องเบิกตามองอย่าง หลงใหลไม่อาจจะถอนสายตาไปไหนได้

และเหมือนชายหนุ่มจะรู้ว่าสายตาแพรวพราวของตัวเองมี อิทธิพลมากเพียงได้ จึงจุดรอยยิ้มทรงเสน่ห์ที่มุมปากขึ้นอย่างยิ่ง พอใจ ร่างสูงโปร่งก้าวไปข้างหน้าเพื่อประชิดร่างบางอีกนิดขณะ ที่ดวงตายังจับจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่หวานสีนิลที่มีร่องรอย งามราวกับท้องฟ้ายามราตรีที่ประดับด้วยดวงดาราที่ส่องแสง ระยิบระยับ อะไรบางอย่างที่หญิงสาวก็อธิบายไม่ถูกในดวงตาคู่ นั้นตรึงเท้าของเธอให้หยุดอยู่กับที่

“ฉันยังไม่ได้บอกเลยว่าต้องการอะไรเพิ่ม” น้ำเสียงของเฟลิ กซ์เสมือนบทเพลงแสนไพเราะที่แผ่วพลิ้วมาตามสายลม ขับ กล่อมให้เธอเคลิบเคลิ้มหลงลืมการควบคุมตัว ดวงตาคู่หวานเผลอเลื่อนลงมาจ้องมองนิ่งที่ริมฝีปากหยักของเขายามที่เขา ขยับปากพูด แล้วลินินก็ต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง เมื่อ เผลอตั้งคําถามกับตัวเองว่าริมฝีปากคู่นั้นมันจะเร่าร้อนแค่ไหน กันนะ หากเขาบดเบียดจุมพิตลงมาบนเรียวปากของเธอ? และ ชายหนุ่มเองก็มองเห็นปฏิกิริยาของเธอเสียด้วย จนเผลอส่งเสียง หัวเราะในลำคอออกมาพยางค์หนึ่งอย่างพึงพอใจมากกว่าจะ เยาะเย้ย ” ”

“อะ….เอ่อ…” และเสียงหัวเราะทุ่มพลิ้วนั้นทำให้คนที่เผลอ จินตนาการอะไรไปไกลได้สติ ก่อนที่จะถอยห่างจากร่างสูงที่ ความร้อนระอุของเขาแผ่รังสีออกมา หัวใจของเธอสั่นไหวอย่าง น่าประหลาด ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนทำให้หัวใจของเธอเหมือน ถูกจับเขย่าเพียงแค่สบตามอย่างนี้ เฟลิกซ์คือคนแรก ไม่เพียงแค่ หัวใจของเธอหรอกที่สั่นคลอน แม้กระทั่งในช่องท้องของเธอก็ ปั่นป่วน ความประหม่าเกิดขึ้นมาอย่างกะทันหันจนไม่กล้าสบตา กับเขาอีก น้ำเสียงก็เลยตะกุกตะกักตามไปด้วย และ…แล้วคุณ ต้องการอะไรล่ะคะ ฉันจะให้พนักงานเอาขึ้นมาให้

“แล้วเธอคิดว่าฉันต้องการอะไรล่ะ?” หนุ่มฝรั่งเศสเจ้าของ ใบหน้าหล่อบาดใจสาวไม่ถามเปล่า แต่ยังรุกคืบเข้าไปประชิด คนที่ศีรษะไม่พ้นอกกว้างของตนอีกนิด ซึ่งลินินก็มีปฏิกิริยาระ แวดระวังภัยเร็วพอที่จะก้าวถอยหลังเพื่อยืดระยะห่างในทันที

“ฉะ…ฉันจะทราบได้ยังไงล่ะคะ?” สาบานได้เลยว่าเธอไม่ได้ ตั้งใจจะประชดเขาจริงๆ นะ เพียงแต่ตอนนี้ ไอร้อนจากร่างกาย ของเขา สายตาพราวระยับ และน้ำเสียงแสนไพเราะชวนเคลิ้มฝันกำลังทำให้สมองของเธอหยุดสั่งการไปชั่วคราว

เธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลยสักนิด ไม่รู้ว่าจะวางมือวางไม้ อย่างไร ไม่กล้าแม้กระทั่งจะต่อตากับเขา ไม่ใช่เพราะเขาน่ากลัว ในเชิงที่ว่าข่มขวัญ แต่น่ากลัวในเชิงที่ว่ามีเสน่ห์แห่งบุรุษเพศที่ แสนอันตรายจนเธออยากจะทำตัวเป็นผู้หญิงร่านร้อน ผลักเขาลง กับพื้นพรมของห้องนี้ แล้วจัดการปล้ำเขาเสีย

“สิ่งที่ฉันอยากได้น่ะเหรอ?” น้ำเสียงของเฟลิกซ์ยังคงแผ่ว พลิ้ว… เหมือนบทเพลงที่มีเมโลดี้ที่แสนเสนาะหู ชายหนุ่มก้าว ขณะที่เธอเผลอเคลื่อนสายตาขึ้นมาสานสบกับดวงตาของเขา ตอนนี้ชายหนุ่มอดรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นราชสีห์ใจร้ายผู้หิวโหย ไม่ได้ ก็ดูดวงตาใสซื่อคู่นั้นของเธอ ตอนนี้มันกำลังสั่นระริก เหมือนลูกกระต่ายน้อยที่กำลังตื่นกลัวเพราะรู้ตัวว่าต้องกลาย เป็นเหยื่ออันโอชะของเขาในอีกไม่กี่อึดใจข้างหน้า

“ยะ…อย่าทำอย่างนี้เลยค่ะ” หญิงสาวร้องห้ามเพราะรู้สึกถึง อาการคุกคาม ทว่ามันกลับเป็นคุกคามที่แสนเร้าใจเสียมากกว่า จะน่าตื่นตระหนก

“ทำอะไรล่ะ? ฉันยังไม่ทันได้ทำอะไรเธอเลย” เขาว่า น้ำเสียง กลั้วหัวเราะเหมือนกำลังทำเรื่องสนุกสนานอยู่ จนคนตัวเล็ก เหลือบตาขึ้นมองอย่างไม่พอใจ เป็นจังหวะเดียวกับที่เธอถอยมา จนมุมที่ผนังห้องด้านหนึ่งของเพนต์เฮาส์สุดหรู

“อุ๊ย!” ลินินสะดุ้งกับความเย็นเยียบของผนังที่บาดเข้ามาใน ผิว พอถลาจะไปข้างหน้าก็ปะทะเข้ากับร่างสูงที่เดินเข้ามาประชิดตัวจนแทบจะบดเบียดสิงเป็นเนื้อเดียวกัน

“ว่าไง? ฉันทําอะไรเธอเหรอลินิน?” นี่ก็เป็นเรื่องน่าแปลกอีก เหมือนกัน ปกติเฟลิกซ์ไม่ใช่คนที่จะมานั่งจดจำชื่อผู้หญิงที่ไม่ได้ สลักสําคัญอะไร แต่เขากลับจำชื่อของคนตรงหน้าได้ขึ้นใจ แม้ว่า จะเคยได้ยินเพียงแค่ครั้งเดียวตอนที่เธอแนะนำ

“คะ….คุณ… กำลังคุกคามฉัน” ในที่สุดหญิงสาวก็เน้นเสียง ตอบออกมาได้ ตอนนี้เหมือนมีอะไรบางอย่างขมวดเป็นเกลียว อยู่ในช่องท้องของเธอ ลมหายใจอุ่นๆ ที่เป่ารดหน้าผากมนของ เธอ กลิ่นน้ำหอมบุรุษอันเป็นกลิ่นประจำตัวของเขา และความไอ ร้อนจากร่างกายสูงโปร่ง กำลังทำให้เธอปั่นป่วนไปหมด เหมือน เกล็ดเลือดในกายสูบฉีดแรงขึ้นและเร็วขึ้น สตินึกคิดของเธอ รวนไปหมด

“คุกคาม? คุกคามยังไงเหรอ?” ชายหนุ่มยิ้มยั่ว รู้สึกสนุกกับ การได้หยอกเย้าแม่กระต่ายน้อยให้ยิ่งประหม่าและตื่นเต้น ทั้งยัง ขัดเขินยิ่งขึ้น เพราะเวลาเธอรู้สึกอย่างนั้น แก้มของเธอมันแดง เปล่งปลั่งจนน่าจูบเสียจริงๆ

“กะ…ก็ที่คุณทำอยู่นี่ไงคะ” ลินินตอบ พยายามจำกัดสายตา อยู่ที่ช่วงอกกว้างของเขา เธอรู้ว่าควรจะพาตัวเองออกจาก สถานการณ์ไม่น่าไว้วางใจนี้ เธอควรจะผลักเขาให้ออกห่างและ วิ่งหนีไปเสีย แต่ใครจะไปคิดว่าผู้ชายที่ดูสูงโปร่งอย่างเขา พอ เห็นใกล้ๆ จนแทบจะสิงกันได้อย่างนี้

เฟลิกซ์กับดูตัวใหญ่กว่าเธอทั้งหลายเท่าตัว และอีกอย่างก็ดูแข็งแรงหนุนแน่นไปด้วยมัดกล้ามทุกสัดส่วน แม้ไม่ได้ใหญ่โต เหมือนพวกเล่นกล้ามจริงจัง แต่มันก็คงสวยงามน่าลูบไล้ อนุมาน ได้จากเสื้อเชิ้ตที่รัดรึงเนื้อตัวของเขาให้พอได้เขย่าใจสาวๆ เล่น

“ยังไงล่ะ? ฉันก็แค่จะตามมามองสิ่งที่ขาดเหลือ แต่เธอก็ เอาแต่ถอยหลังหนีฉัน” น้ำเสียงไร้ความสำนึกผิดนั้นดังผ่านพ้น ริมฝีปากหยักสีระเรื่อดูเร่าร้อน ใบหน้าหล่อราวกับเทพบุตรโน้ม เข้าไปใกล้ใบหน้าของคนที่เอาแต่ก้มหน้างุดจ้องเขม็งอยู่แค่อก กว้างของเขา

“ละ….แล้วคุณต้องการอะไรล่ะคะ?” เพื่อไม่ให้หัวใจของเธอ สั่นไหวไปมากกว่านี้ ลินินจึงตัดสินใจที่จะตัดบทถามเขาไปเสีย จะได้รีบๆ หนีออกไปจากตรงนี้สักที

“สิ่งที่ฉันอยากได้…” เฟลิกซ์ลากเสียงบอกอย่างช้าๆ วางมือ ข้างหนึ่งค้ำยันที่ผนังข้างๆ ศีรษะของเธอ มืออีกข้างยื่นออกไปใช้ ปลายนิ้วแตะเข้าที่ข้างลำคอเล็กๆ เนียนละเอียดของเธอ

“อุ๊ย!” หญิงสาวสะดุ้งอีกครั้ง ความร้อนจากปลายนิ้วที่สัมผัส เข้าที่ลำคอและกำลังลากช้าๆ ไปตามแนวลำคอระหงบาดเข้าไป ในผิวเนื้อของเธอจนรู้สึกแสบร้อนไปหมด ก่อนที่เขาจะวกปลาย นิ้วขึ้นมาลูบไล้ไปตามแนวขากรรไกรบอบบางของเธอ หยุดที่ ปลายคางเล็กๆ แล้วดันคางมนของเธอขึ้นเพื่อให้เธอสบตากับ เขา ขณะเดียวกันนั้น… หนุ่มฝรั่งเศสทรงเสน่ห์ก็โน้มใบหน้าลง มาใกล้เรื่อยๆ จนลมหายใจหอมสะอาดอุ่นจัดของเขาเป่ารด ปลายจมูกเล็กของอีกฝ่าย
“ก็… เธอไงล่ะ” ความต้องการที่ออกจากปากของเขาทำเอา ลมหายใจของเธอสะดุด กรอบการดำเนินชีวิตที่คุ้นชินมาตลอด ร้องเตือนให้เธอได้สติ และวินาทีนั้นเองที่เธอตัดสินใจโฉบตัว ออกมาจากวงแขนแข็งแรงของเขา แล้วถอยไปปักหลักที่ประตู ห้อง ดวงตาหวานมองเขาอย่างตื่นตระหนก จนกระทั่งเปลือกตา บางปิดลงและเปิดขึ้นอีกครั้ง ความหวั่นไหวราวกับกระต่ายน้อย ตื่นตูมก็กลับกลายเป็นสุขุมเยือกเย็นได้อย่างเดิม

“ขอโทษค่ะ เรื่องนั้นฉันคงหามาให้คุณไม่ได้” เธอชี้แจงด้วย น้ำเสียงสุภาพอย่างที่ใช้เอาตัวรอดจากแขกซีกอมาแล้วหลายต่อ หลายราย และคิดว่ามันคงใช้ได้ผลกับคนตรงหน้าเช่นกัน “เอา เป็นว่าถ้าคุณนึกได้แล้วว่าขาดเหลืออะไรก็โทรลงไปสั่งได้เลยนะ คะ เบอร์โทรของรูมเซอร์วิสวางอยู่ข้างๆ โทรศัพท์ค่ะ ดิฉันคง ต้องขอตัวไปทํางานก่อน

เฟลิกซ์ไม่ได้คัดค้านอะไรเมื่อหญิงสาวเปิดประตูแล้วหายออก ไปจากห้องอย่างรวดเร็ว รับรู้ว่าผู้หญิงที่เพิ่งออกไปจากห้องนั้น เป็นคนไว้ตัวพอสมควร และดูเหมือนเธอที่จะพยายามควบคุมตัว เองเอาไว้ตลอดเวลา เหมือนลินินจะขีดเส้นแบ่งเขต ให้กับทุกคน ที่เข้ามาในชีวิตของเธอไม่ให้ข้ามเขตเข้ามาใกล้ในโซน ปลอดภัย

แต่ภายใต้คราบสุขุมเยือกเย็นแสนสุภาพที่เธอเพียร แสดงออกนั้น ชายหนุ่มกลับสัมผัสได้ว่ามันมีบางอย่างอยู่ อะไร บางอย่างที่ร้อนแรงและเย้ายวนใจแตกต่างจากความเย็นชา แสนสภาพที่เธอใช้เป็นเกราะป้องกันและไล่ผู้ชายทุกคนออกไปให้ห่าง

และเขาจะต้องค้นหามันให้เจอให้ได้…ไอ้ความร้อนแรงที่เธอ ซุกซ่อนเอาไว้เสียมิดชิดนั่นน่ะ