บทที่ 2 แม่เลี้ยงของเธอนอนกับสามีของเธอ

เธอรู้ว่ามาร์คเกลียดเธอเพราะเขาคิดว่าเธอได้ ทรยศเขาในช่วงเวลาที่ลำบากที่สุดของเขาและเขาก็ เกลียดเธอ ความจริงนั้นมีเธอเท่านั้นที่รู้อยู่แก่ใจว่าใน เวลานั้นเธอต้องการที่จะอยู่กับเขามากกว่าใครๆ

ในเวลานั้น หยาดฟ้าแม่เลี้ยงของเธอ เอาชีวิตของ พ่อเธอมาขู่ให้เธอออกไปจากมาร์ค เธอไม่มีทางเลือก จึงจําเป็นต้องหลอกมาร์คว่าได้ทำแท้งเด็กในท้องไป แล้ว เพื่อที่จะได้ตัดขาดจาดเขาได้อย่างเด็ดขาดที่สุด

ต่อมาเธอหาพ่อของเธอจนเจอ แต่เธอไม่คาดคิด เลยว่าเธอจะถูกแม่เลี้ยงหลอกใช้ให้เธอเป็นฆาตกรฆ่า พ่อของตัวเองและถูกจำคุกตั้งหลายปี.

เธอเช็ดน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมาอย่างช้าๆ ในตอน นั้นเธอไม่สามารถอธิบายอะไรให้มาร์คได้เลย แต่ตอน นี้เธอสามารถอธิบายให้กับเขาได้แล้ว แต่เขาคงไม่เชื่อ เธออีกต่อแล้ว

แอมแปร์เดินไปถึงโรงพยาบาลโดยไม่รู้ว่าเธอไป ที่นั่นได้อย่างไรและรู้ตัวอีกทีเธอก็มาหยุดอยู่หน้าห้อง ของลูกเธอแล้ว รันเวย์ที่กำลังวาดรูปอยู่บนเตียงรีบ ซ่อนกระดานวาดภาพไว้ใต้ผ้าห่ม เมื่อได้เสียงฝีเท้าของ แอมแปร์ที่กำลังเดินเข้ามาในห้อง.

“แม่ครับทำไมตาแม่แดงแบบนี้ละครับ?” รันเวย์ ถามแม่ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความทุกข์ “ใช่คนคนนั้นไหมครับ คนคนนั้นเขารังแกแม่อีกแล้วใช่ไหมฮะ”

“ ไม่ใช่จ๊ะ” แอมแปร์ไม่ต้องการที่จะให้ลูกเป็น (( ห่วง เธอเลยพยายามยิ้มและพูดว่า “เพราะฝุ่นเข้าตาแม่ ระหว่างทางที่เดินมาหนะจ๊ะ”

รันเวย์ไม่เชื่อคำพูดของแอมแปร์ สายตาที่ดูเป็น ผู้ใหญ่และดูรู้เรื่องรู้ราวของเด็กอายุสี่ขวบจ้องมองไป ที่ใบหน้าของผู้เป็นแม่และพูดขึ้นมาว่า “แม่ครับ คนคน นั้นเขารังแกแม่อีกแล้ว!!

“แม่ครับ เป็นเพราะผมใช่มั้ยครับ คนคนนั้นเขาถึง ได้รังแกแม่แบบนี้?” กำปั้นเล็กๆของเด็กสี่ขวบกำแน่น “แม่ครับ ผมขอโทษที่ผมเป็นต้นเหตุให้แม่ต้องลำบาก ผมจะรีบๆโตเพื่อที่ผมจะสามารถปกป้องแม่และไม่ให้ ใครมารังแกแม่ได้อีก! ”

น้ำตาเอ่อล้นในดวงตาของแอมแปร์เธอโผ่เข้ากอด รันเวย์ไว้ในอ้อมแขนของเธอไว้แน่น “รันเวย์ลูกรักของ แม่ ลูกไม่ได้ทำให้แม่ลำบากเลยเพราะลูกเป็นดั่งดวงใจ ดั่งชีวิตของแม่ ขอเพียงลูกของแม่สบายดี แข็งแรง เท่า นี้แม่ก็ไม่กลัวอาไรอีกแล้ว”

รันเวย์กัดริมฝีปากของเธอไว้แน่นและไม่พูดอะไร อีก เขาเพียงกอดผู้เป็นแม่ไว้แน่นและให้ความอบอุ่น แก่เธอด้วยร่างเล็ก ๆ ของเขา เพราะรันเวย์รู้ดีว่าเพื่อ ที่จะหาเงินมารักษาอาการป่วยของเขา แม่ของเขาต้องทํางานหนัก ได้รับความเจ็บปวดและความล่ามาก มากมาย รันเวย์บอกกับตัวเอง เขาจะต้องสู้และหาย ป่วยไวๆเพื่อที่เขาจะสามารถปกป้องแม่อันเป็นสุดที่รัก ของเขา และไม่ปล่อยให้คนคนนั้นมารังแกเธอได้อีก!

และในคืนเดียวกันนั้นเองอาการป่วยของรันเวย์ก็ ทรุดหนักอย่างรวดเร็วและกะทันหันมาก ทำให้แพทย์ ต้องรีบพาตัวรันเวย์เข้าห้องฉุกเฉินโดยด่วน แอมแปร์ที่ เป็นห่วงลูกแทบใจจะขาดรีบลุกตามไป ทำให้กระดาน วาดภาพที่รันเวย์ซ่อนไว้ใต้ผ้าห่มหล่นลงพื้น

แอมแปร์หยิบขึ้นมาดู และต้องตกใจกับภาพวาด นั้น เพราะมันเป็นภาพครอบครัวที่อบอุ่น ในภาพวาดนั้น มีลูก มีแม่และพ่อ …

รันเวย์มักจะบอกกับเธอเสมอว่า เขานั้นไม่ต้องการ พ่อตราบใดที่เขามีแม่อยู่

น้ำตาของแอมแปร์ไหลออกมาอีกครั้ง เพราะที่ จริงแล้วในใจลึกๆของรันเวย์นั้น เขาเองก็ปรารถนา อยากจะมีพ่อเหมือนเด็กคนอื่นๆ แต่พ่อแท้ๆของเขาจะ ไม่มีวันยอมรับเขาเลย…

รันเวย์ได้รับการช่วยเหลือและรักษาเบื้องต้นแล้ว แต่เนื่องจากอาการของเขาทรุดลงอย่างรุนแรง ทำให้ ต้องใช้ยาราคาแพงที่ต้องสั่งเข้าจากเมืองนอกเท่านั้นจึง จะรักษาอาการป่วยปัจจุบันของเขาได้
หลังจากที่แอมแปร์ออกมาจากคุกเธอถูกมาร์ค บังคับให้เซ็นสัญญาแต่งงานกับเขา อย่างไรก็ตามเขา แต่งงานกับเธอมันไม่ใช่ความรักแต่เป็นเพราะว่าเขา ต้องการแก้แค้นที่เธอเคยทรยศเขาเมื่อห้าปีก่อน

เขาหลายงานและแหล่งเงินทั้งหมดของแอมแปร์ ดังนั้นแหล่งเงินทางการเงินเพียงแห่งเดียวของแอมแปร์ คือต้องไปขอกับเขา เพื่อที่จะช่วยชีวิตของลูกน้อย แอมแปร์ทำได้เพียงก้มหัวของเธอต่อเขา ทําเหมือนผู้ หญิงขายตัวและไปขอเงินกับเขา.

จู่ๆ แอมแปร์ก็หลุดหัวเราะออกมาอย่างคนบ้า คราว นี้เธอต้องการห้าแสนบาท นั่นแสดงว่าเธอจะต้องมีอะไร กับเขาถึงห้าครั้ง!

มาร์คก็จะสามารถฟาดเธอด้วยเงินอีกตั้งห้าครั้ง

“คุณมาร์ค …”

คนรับใช้บอกกับเธอว่าคืนนี้คุณมาร์คกลับมา บ้าน ……… เธอรีบเดินไปที่ห้องนอนของพวกเขา อย่างเร่งรีบเมื่อไปถึงหน้าห้อง ภาพที่อยู่ต่อหน้าทำให้ แอมแปร์จุกจนพูดอะไรไม่ออกเลย เธอมึนจนคล้ายจะ เป็นลมตรงนั้นขนาดนั้นเลย

แม่เลี้ยงของเธอ หยาดฟ้ากำลังนั่งอยู่บนตัวของ มาร์คสามีของเธอ มือใหญ่ของมาร์ค ค่อยๆลบบนหลังของเธอและบรรจงช่วยเธอติดตะขอชุดชั้นใน ทีละขอ ทีละขอ “