ตอนที่13 คุณฝันกลางวันไปเถอะ

ตอนที่13 คุณฝันกลางวันไปเถอะ

“ยศพล นายคงรู้ดีที่สุดว่าฉันทำไมถึงไม่เอาเสื้อพวกนั้น ไม่จําเป็นต้องเปลี่ยนหรอก เพราะของ ยศพลเคยแตะ ต้อง ทุกสิ่งทุกอย่าง ฉันล้วนไม่เอา…..

เขากลั่นแกล้งจับคางของเธอขึ้นมา”ร่างของเธอ ฉันก็ เคยแตะต้องมาแล้ว เธอยังเอาหรือไม่เอา”

“นาย…..”จารวีเขม็งเขาทันที

ในร้านเสื้อผ้า จารวีไม่มีอารมณ์สักนิดที่อยากจะไปลอง ใส่เสื้อ เสื้อแบรนด์แพงๆ พนักงานที่เร่าร้อน กลับเจอกับผู้ หญิงที่ไม่มีความอยากซื้อของสักนิด

ยศพลมองต่อไปไม่ได้อีก ยื่นมือไปชี้“ตัวนี้ ตัวนี้ แถมนี้ แถวนั้น ห่อให้ฉันหมดเลย…”

บัตรเครดิตโดนโยงลงบนที่จ่ายเงินอย่างแรงๆ ดวงตา มีดดาของเขากลับมีประกายเย็นชาออกมา จ่ายเงินเสร็จ ยศพลก็เอาเสื้อผ้าเหล่านั้นทิ้งเข้าในรถ แล้วลากแขนของ จารวี ยัดเธอเข้าข้างหน้านั่งลงที่นั่งข้างๆคนขับ

หลังรถวิ่งฉิวผ่านอย่างรวดเร็วไปพักหนึ่ง ก็จอดอยู่หน้าประตูร้านกาแฟเปิดโล่งที่อยู่ชายหาดทะเล ที่นี่เป็น สถานที่ที่คู่รักมาเดทกัน ทิวทัศตอนคืนสวยเหมือนน้ำ นั่ง อยู่ที่นี่ สามารถมองเห็นดวงจันทร์ที่สว่างสดใสแขวนอยู่ ฟ้า บนน้ำทะเลมีแสงสีเงินกะพริบระยิบระยับอยู่

ยศพลลากจารวีออกมา กดเธอให้ติดอยู่บนผนังร้าน กาแฟนั้น“จารวี เธออยากหาความตายใช่ไหม”

“เอามือที่สกปรกของนายออกไป อย่าให้ฉันเกลียดนาย มากกว่านี้……ยศพลเดือดดาลเป็นอย่างยิ่ง เขาก้มหัวจูบ ลงไป ปิดปากที่พูดไม่หยุดไว้ ทะเลาะกับผู้หญิงเป็น เรื่องโง่ที่สุดจริงๆ จูบไปตรงๆทำให้ตัดความยุ่งยากออก ไปเยอะเลย

“อู๋ ปล่อย…จารวีดิ้นรน แต่กลับทำให้ยศพลจูบยิ่ง รุนแรงกว่า

พักใหญ่ ยศพลถึงจะปล่อยเธอ ทั้งสองหายใจหอบๆ จารวียังคงเขม็งเขาอยู่ เธอพูดด้วยสีหน้าไม่ยอม แพ้”ตกลงนายอยากจะทําอะไร”

“ฉันอยากจะทำอะไร เธอก็เห็นแล้วไม่ใช่หรอ จากนี้ไป เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ทีหลังถ้าฉันไม่อนุญาต เธอก็ห้าม ย้ายไปอยู่สถานที่นอกบ้านพูลสวัสดิ์ อีกทั้งห้ามหลบหนี ฉันด้วย…….
“ยศพล นายบ้าหรือเปล่า นายอย่าคิดว่านายเอาครั้ง แรกฉันไป จะได้เป็นคนสำคัญของฉัน นายอะไรก็ไม่ใช่ ขอรู้เอาไว้ วันหนึ่งฉันจะฉีกหน้ากากของนายออกมาต่อ หน้าพี่สาวฉัน “จารวีหน้าซีดเผือดและถอยหลังกี่ก้าว มอง ระแวดระวังไปยังเขา

ยศพลปล่อยมือ และยิ้มอย่างเสนียด ได้ ตามใจเธอ สัก วัน เธอต้องมาคุกเข่าและขอร้องฉัน…..

จารวียิ้มเย็นช้า”นายฝันไปเถอะ”เธอขึ้นรถและเอาเสื้อ เหล่านั้นเอามาทิ้งลงบนพื้น แถมเหยียบไปหลายทีอย่าง รุนแรง แล้วจากไปอย่างเด็ดเดี่ยว

จารวี เธอยังอวดดีได้ไม่กี่วันแล่ะ ยศพลยิ้มเย็นยะเยือก หลังจากนั้นแล้ว ยศพลไม่ได้ปรากฏตัวในสายตาของจาร วีเป็นสามวัน เธอรู้สึกสบายใจขึ้นเยอะมาก

ตอนเย็น จารวีเพิ่งก้าวเข้าประตูบ้าน ก็ได้ยินเสียง ร้องไห้แหลมคมของคุณน้า”ไอ้เลว ไอ้คนงี่เง่า นายเอายา หวนไปขายให้ดอกเบี้ยขูดเลือดได้ยังไง ไอ้แก่ยังไม่ตาย วันๆรู้แต่เล่นพนัน ดีล่ะ ตอนนี้ทั้งบ้านพังไปหมดล่ะ..….….……

จารวีมองดูคุณลุงที่ท้อถอยอย่างสะเทือนขวัญ คุณน้า ร้องไห้นั่งอยู่บนพื้นเหมือนหญิงปากร้าย”คุณน้า เกิดอะไร ขึ้นคะ.……….
คุณน้าเช็ดน้ำตาและเซมิ ไปยังจาร เธอกลับมาพอดี ละ คุณลงเธอเล่นพนันแพ้จนเสียบริษัทยาหวนไป ที่ สาวเธอก็ไม่กล้าไปขอบ้านโพธิสูง เอาล่ะ ตอนนี้ทั้งบ้าน ไม่มีของกินกันเลย รอหิวตาทั้งครอบครัวละกัน เธอก็อย่า ไปเรียนต่อล่ะ พรุ่งนี้ไปทำงานเถอะ”