ตอนที่11 ยังไม่ชัดเจน

ตอนที่11 ยังไม่ชัดเจน

คุณลุงหน้าเงิน คุณน้าใจดำอำมหิต ถ้าไม่ใช่มีพี่ฟันอยู่ จารวีก็ไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อแล้ว

“พี่พิน พี่รู้จักกับยศพลได้อย่างไรหรอ”จารวีถามขึ้นมา

รอยยิ้มที่มีความสุขปรากฏขึ้นใบหน้าของยุพิน เราสอง คนเพิ่งรู้จักได้แค่หนึ่งเดือนเท่านั้น แต่เขาดีต่อพี่มาก น้อง วี เขาเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟคที่สุดในโลก พี่รู้สึกว่าคนที่พึ่ ตามหาในชาตินี้ก็คือเขา…..

“แต่……..จารวีไม่กล้าคุยต่อไปอีก แบกกระเป๋าเดินทาง แล้วเดินออกไป”พี่พิน อีกกี่วันหนูค่อยกลับมา กระโปรงนี้ พี่เอาไปคืนให้เขา พี่ชอบเขาไม่ได้แสดงว่าหนูต้องรับเขา ทีหลังไม่ว่าเขาจะส่งอะไรมา หนูล้วนไม่เอา…….

ณ บ้านของอังคณา

จารวีก้มตัวอยู่กองหนังสือ มือจับดินสอแต่เหม่อลอยกับ หนังสืออยู่ อังคณากำลังนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เล่นเกม อยู่“คณา ฉันพบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งอยากจะทำร้ายพี่สาว ฉัน ฉันควรทำยังไง”
อังคณากำลังตั้งอกตั้งใจเล่นเกมอยู่“งั้นก็ไปบอกพี่สาว เธอและเตือนเธอด้วยสิ”

“แต่พี่สาวฉันรักเขาจะตาย แล้วจะทำยังไง”

“ไอ้ พวกสาวสวยล้วนชอบเจ้าชู้ เธอใจเย็นๆ ในเมื่อพี่ สาวเธอชอบเขาอย่างสุดจิตสุดใจ เธอที่เป็นน้องสาวก็ไม่ สามารถเข้าไปยุ่งได้ อีกทั้งเธอรู้ได้ไง ว่าเขาจะทำร้ายพี่ สาวเธอ”

“ฉันไม่คุยกับแกล่ะ ยังไง เขาก็อยากจะทำร้ายพี่สาวฉัน ฉันไม่ยุ่งไม่ได้…”

“งั้นเธอก็ไปฆ่าเขาสิ “อังคณายิงกระสุนปืนใหญ่ออกไป ยิงถูกเป้าหมายพอดี เธอหัวเราะดังๆขึ้นมา“โอเย่ ฉันชนะ แล้ว”

ฆ่าเขา!

“กร๊อกๆๆ…..สีเคาะประตูอย่างรุนแรงดังขึ้น อังคณารีบ วิ่งไป”กูไปดูว่าเป็นใคร เคาะจนประตูของกูจะพังล่ะ”

จารวีจ้องมองกล้องถ่ายรูปที่อยู่ข้างคอมพิวเตอร์ของ อังคณา เธอหวั่นไหวในใจไปนิด แล้วคว้าเอาการ์ดหน่วย ความจำในกระเป๋าออกมา เสียบเข้าไป หลังเปิดกล้อง ภาพที่อยู่การ์ดหน่วยความจำนั้นก็แสดงออกมาเธอแค่มองดูตาเดียวก็ไม่กล้าดูต่อไปอีก

ไอ้ชั่ว ไอ้สารเลว ฉันจะฆ่านาย……..จารวีรีบถอดการ์ด หน่วยความจำออกมา ใช้แรงหักมันเป็นสองซีก กำใน ฝ่ามืออย่างแน่น แน่นจนฝ่ามือเจ็บปวด

มีเสียงฝีเท้าหยุดชะงักที่หน้าประตู

“คณา คือใครอะ….”จารวีรู้สึกแปลก จึงเงยหน้าขึ้นมา มอง ข้างหลังของอังคณามีผู้ชายร่างใหญ่หล่อเหลายืน อยู่ อังคณาไม่เคยมีภูมิคุ้มกันต่อชายหล่อตลอด ตอนนี้ ดวงตาเธอมีแต่ฟองสีชมพู เธอพาหมาป่าตัวนี้เข้าบ้าน ด้วยตนเอง และชี้ไปยังจารวีเพื่อแสดงความดีกับยศพล

“นี่สิ เธอใช่จารวีที่คุณตามหาไหมคะ”

ยศพลถอดแว่นตากันแดดออกมา มองไปยังจารวีและ ยิ้มยั่วเย้า“จารวี เธอซ่อนล็กจริงๆ”

จารวีจ้องเขม็งไปยังอังคณาอย่างดุร้าย“แกขายฉันชัดๆ”

“ซิๆ ชายหล่อนี้ไม่เลวนะ”อังคณาเดินไปเข้าใกล้จารวี ก้มหัวพูดไปข้างๆหูเธอด้วยเสียงต่ำ”เขามีเฟอร์รารีนะ วี เธอควร พอใจสิ ถ้ามีผู้ชายแบบนี้ชอบฉัน ฉันจะเอาตัวไปให้ทันทีเลย”จารวีมองเธออย่างเมินเฉย คิดในใจว่า : ถ้าเธอรู้ธาตุแท้ของเขา เธอจะกล้าพูดแบบนี้อีกไหม

ออกจากบ้านอังคณา จารวีเงยหน้ามองยศพลด้วย ใบหน้าไร้อารมณ์”เราสองคนเคลียร์กันแล้ว นายอย่ามา ยุ่งกับฉันอีก”

“จารวี เธอมีสิทธิ์อะไรที่มาหยิงผยองต่อหน้าฉัน ใคร บอกเคลียร์กันแล้ว เธอเตะฉันไปทีหนึ่ง แถมวิ่งหนี ไปยังกล้ามาบอกว่าเคลียร์กันแล้วหรอ……”จารวีแบก กระเป๋าหนังสือเดินบนถนนคนเดิน และยศพลขับเฟอร์รา รีด้วยความเร็วเหมือนหอยทาก เพื่อไปเท่ากันกับเธอ