ตอนที่ 2 ความอับอายของพิธีหมั้น

ตอนที่ 2 ความอับอายของพิธีหมั้น

จารวีผลักประตูที่กำลังแง้มอยู่อย่างสงสัย มีผู้ชายร่างสูง ใหญ่คนหนึ่งกำลังยืนหันหลังเข้าหาเธอ ซึ่งกำลังคุยอะไร สักอย่างกับผู้ชายใส่แว่นดำอีกคน เธอจับใจความเนื้อหา ที่พวกเขาคุยกันไม่ได้ละเอียดมากนัก แต่ได้ยินอย่าง คร่าวๆว่า “……กดราคาหุ้นของยาหวน!”

จารวีตะลึงงันไปในชั่วขณะ บริษัทยาหวนจํากัด ก็คือ บริษัทของคุณลุง…. ผู้ชายคนนี้ คนที่จะหมั้นกับพี่ในงาน หมั้น ไม่นึกเลยว่าจะมีแผนการร้ายที่จะซื้อบริษัทของ พี่ จริงๆแล้วเขาเป็นคนยังไงกันแน่นะ ในขณะที่อยู่ภาวะ ตกใจอยู่นั้น จารวีก็ใช้นิ้วกดไปที่ปุ่มอัดวิดีโอบนโทรศัพท์ มือถือ

“ครับผม คุณชาย พวกเราซื้อหุ้นของบริษัทยาหวนจำกัด ไปแล้วไม่น้อยเลย..….……..

“ชิ… ทันทีที่จารวีแตะไปที่ประตูห้อง เสียงอุทานที่อยู่ๆก็ ดังขึ้น ทำให้ทั้งสามคนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ตึงเครียด

ผู้ชายที่สวมแว่นดำคนนั้นนิ่งไป ร่างกายอันป่าเถื่อนของ ยศพลหันไปตามเสียงอย่างรวดเร็ว จารวีใจเต้นรัวไม่เป็น จังหวะ เธอรีบเอาโทรศัพท์มือถือซ่อนไว้ที่อกแล้วเดินถอยหลังไปทีละก้าว br/ “ฉันไม่ได้เห็นอะไรทั้ง นั้น ฉันไปก่อนนะ….

ยศพลหรี่ตาลง ดวงตาดำขึ้น เขาชิงตัดหน้าไปขวางหน้า เธอที่ทางเดิน สายตาที่รวดเร็วและดุดันนําเลืองมองไปที่ โทรศัพท์มือถือของเธอ พูดด้วยน้ำเสียงที่โกรธอย่างไม่ เกรงใจว่า “เอาโทรศัพท์มือถือมาให้ฉัน…..

จารวียังคงเดินถอยหลัง มือทั้งสองยังคงคอยระแวด ระวังมือถือที่ซุกซ่อนไว้ที่อ้อมอกของตน “ไม่ ไม่ให้ คุณ อย่าเข้ามานะ…” ยศพลโบกแขนที่ยาวออกไป จารวีแทบ จะไม่มีวิธีหนีรอด ทันใดนั้นก็โดนเขาฉุด br/ ลากเข้า มาแล้วผลักเธอกระแทกกําแพง เธอเจ็บหัวมาก จารวีโดน กระแทกที่หัวเข้าจนมึน ผู้ชายคนนี้มือหนักจริงๆ

หลังจากชายที่สวมแว่น คนนั้นเดินออกไปจากห้อง ประตูห้องก็ถูกปิดอย่างแรง สีหน้าที่ดุดัน แววตาทั้งสองที่ เรียวเล็กและมีสีดำราวกับหินออบซิเดียนของยศพลแผ่ รังสีที่ดุดันอันตรายราวกับเสือชีตาห์

“เอามานี่!” เสียงทุ้มต่ำสยบทุกอย่างด้วยกำลังอย่างไม่ ต้องสงสัย เขาขู่เข็ญเธอจนจนมุม

“คุณมันเป็นคนเลวทราม ฉันไม่ให้แผนการอันชั่วร้าย ของคุณสําเร็จหรอก…”
“งั้นเหรอ?” ร่างที่สูงใหญ่ของยศพลค่อยๆ เอามือข้าง หนึ่งยันผนังไว้แล้วโค้งตัวเข้าไปหาจารวี

ยศพลมองเธอจากมุมสูง ฝ่ามือเรียวเล็กข้างหนึ่งที่วาง ทาบอกอยู่นอกค่อยๆกางออก เผยให้เห็นผิวเนียนสีนวล อันบริสุทธิ์ที่ไร้รอยแผลเป็นอย่างเต็มตา ขนตาที่หนา กะพริบราวกับปีกผีเสื้อ ลูกตาดำที่ใสซื่อ br/ แฝงไปด้วย ความตื่นตระหนก ความตกใจและยังซ่อนความรู้สึกโกรธ แค้นขุ่นเคืองอยู่ภายใน แต่สีหน้าของเธอยังคงเหมือน ไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไร

มุมปากยศผลกระตุกพร้อมรังสีความชั่วร้ายที่แผ่ออก มา ผู้หญิงแบบนี้ เขาเห็นมาเยอะแล้ว…..เขาเอามือใหญ่อีก ข้างมากักเธอไว้ที่มุมกำแพงอย่างไร้อารมณ์

“จะส่งมือถือมาดีๆ หรือจะให้ฉันใช้กำลังกับเธอตอนนี้

เลย …”

ใบหน้าที่สวยงามของจารวีเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่มีความ เคืองโกรธ “ยศพล คุณมันเป็นคนชั่ว ถ้าคุณมาแตะต้อง แม้แต่ปลายเล็บของฉัน ได้เห็นดีแน่”

“อยากลองดูมั้ยล่ะ”

ยศพลพูดหยอกล้อพลางมองเธอ “ฉัน ยศพลคนนี้ เกิด มาไม่เคยโดนคุกคามขนาดนี้มาก่อนเลยนะ โดยเฉพาะผู้หญิง”

ทันใดนั้นเขาก็ยื่นมือมาฉีกเสื้อเชิ้ตสีเหลืองอ่อนแบบ เจ้าหญิงของเธอออก กระดุมทั้งแถบถูกเขาทิ้งจนไม่มีชิ้น ดี แล้วกระเด็นกระดอนอยู่บนพื้น เสื้อเปิดอ้าออกเป็นรู ขนาดใหญ่ เผยให้เห็นบราสีอ่อนข้างในและยังปรากฏให้ เห็นเนื้อสีขาวเนียนของเด็กสาวแรกรุ่น สายตายศพลเต็ม ไปด้วยความปรารถนาที่ชั่วร้าย

“อยากตะโกนมั้ยล่ะ? ให้ทุกคนเห็นไปเลยว่ามีนังแพศยา เล่นชู้กับพี่เขยในงานหมั้นของพี่สาวตัวเอง เชื่อสิว่าพี่ สาวเธอต้องดีใจมากแน่ๆ…จารวีอับอายจนแทบอยากจะ แทรกแผ่นดินหนี เธอนึกไม่ออกเลยจริงๆว่าถ้าผู้ชายคน นี้ลงมือกับเธอจริงๆ นึกไม่ถึง ด้วยซ้ำว่าเขาใช้วิธีการที่ชั่ว ช้าแบบนี้คุกคามเธอ “แกมันระยำ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นแกจะได้เสียใจภายหลังแน่!”

“สงมือถือมาให้ฉัน เร็วเข้าสิ ฉันจะนับหนึ่งถึงสาม นะ ถ้าเธอยังไม่ให้อีก คนที่จะเสียใจภายหลังก็คือ เธอ….”ใบหน้าของยศพลเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เหมือนกับ ปีศาจร้าย