ตอนที่ 10 นางไม่เต็มใจตายไปอย่างนี้

ตอนที่10นางไม่เต็มใจตายไปอย่างนี้

ไม่จื่อฟงทั้งชีวิตนี้ออกรบมานับไม่ถ้วน ไม่เคยมีใครกล้า พูดด้วยน้ำเสียงสั่งเช่นนี้กับเขามาก่อนโดยเฉพาะเรื่องที่สั่ง ให้ถอดกางเกง’!

“อีนางข้าจะฆ่าเจ้าตาย! “โม่จื่อฟงกัดฟันพูด

“ก่อนจะฆ่าข้าถอดกางเกงก่อนเถอะ!”หลินซินเยียนไม่ได้ ถอยหนีแม้แต่น้อยตัดสินใจที่จะต่อกรกับเขา

ความหนักแน่นของนางทำให้โม่จื่อฟงตกใจจนลืมตัวเป็นครั้ง แรกหลังจากความเงียบสงัดไปสักพักโม่จื่อฟงกลืนน้ำลาย ลงคอ สุดท้ายก็พูดเสียงลอดไรฟันออกมาสองคํา”ต่ำช้า! ”

“ช้าแล้วอย่างไรยังดีกว่าไม่ต่ำช้าเช่นนี้อีก ก็แค่ผู้ชายที่ ไม่ใส่กางเกง คนอย่างอาเจ๊ อย่างอื่นไม่กล้าพูด แต่ผู้ชายที่ ไม่ใส่กางเกงก็เห็นมานักต่อนักแล้ว”

คงจะเพื่อให้กำลังใจตนเองหรือเพื่อเรียกความกล้าให้ตนเอง หลินซินเยียนถึงได้พูดโวโอ้อวด

“จริงหรือ”สายตาของโม่จื่อฟงมืดมัวลงอย่างน่ากลัว “เจ้าเคย เห็นก้นของบุรุษมานับไม่ถ้วน งั้นข้าเองดูถูกเจ้าไปแล้ว!

บรรยากาศรอบๆของชายคนนี้เริ่มแผ่รังสีอันตรายออกมา ความรู้สึกอันตรายเช่นนี้ทำให้หลินซินเยียนตัวสั่นอย่างไม่รู้ตัว ไม่รู้เหตุใดนางถึงอยากเปิดปากอธิบาย

“ก็ก็ไม่เท่าไร…

เมื่อก่อนในหอพักโรงงานมีหญิงที่เสน่ห์ยั่วยวนชำนาญเรื่อง ระหว่างชายหญิงเป็นอย่างมาก ใช้คำพูดของนางก็คือผู้หญิง ที่ทำงานได้ดีไม่สู้แต่งงานได้ดีมา แต่ถ้าอยากแต่งงานได้ดี ลีลาต้องยอดเยี่ยม ดังนั้นนางถึงลากคนในหอพักมาทดสอบ กันในนามว่ารู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง อยากจะ ได้ใจของบุรุษย่อมต้องได้ร่างกายของบุรุษก่อน

แม้หลินซินเยียนจะไม่เคยมีแฟนอย่างจริงๆจังๆแต่ด้วย บุญกุศลของเพื่อนร่วมห้องคนนั้น ร่างกายของหนุ่มหน้าใส เอย หน้าแก่เอย นางเห็นมาหมดเห็นมาเยอะแล้วก็เลยคิดว่า ชำนาญเรื่องแบบนี้แล้ว

“อ๋ม”ไม่จื่อฟงไม่พอใจกับคําตอบของนางอย่างเห็นได้ชัด

หลินซินเยียมหน้าแดงเล็กน้อยและรีบเปลี่ยนเป็นอารมณ์ เคร่งขรึมเอาจริงเอาจัง“ข้าเคยเห็นหรือไม่เคยเห็นก็ไม่เกี่ยว กับเจ้า ในเมื่อเจ้าไม่กล้าถอดกางเกงเช่นนั้นข้าจะช่วยจัดการ แทนเจ้าเอง หากเจ้ารู้สึกเหนียมอายก็ปิดตาซะ”
ท้องฟ้ายามแดดออกสว่างไปทั่วพื้นดิน ใครจะคิดว่าหญิง สาวที่อายุ10กว่าปีกล้าจะยื่นมือมาดึงกางเกงของชายแปลก หน้าคนหนึ่ง

“เจ้ากล้า!”ไฟมรสุมก่อขึ้นในใจอย่างไม่มีสาเหตุ น้ำเสียง ของโม่จื่อฟงใช้พูดออกมาราวกับน้ำแข็งเยือกเย็น

เงินทองที่อยู่ตรงหน้าหลินซินเยียนกัดฟันมองผ่านความ โกรธของเขายื่นมือไปอยู่ตรงสายคาดเอวของเขาดึงอย่าง รุนแรง สายคาดเอวหลุดออกเสื้อผ้าของเขาเปิดอ้าออกไป

ลายกล้ามหน้าท้องที่เต็มไปด้วยเสน่ห์อันเย้ายวน พูดได้ก็คือ ร่างกายของบุรุษผู้นี้ล้วนสมบูรณ์แบบอย่างยิ่ง

หลินซินเยียนขาดสติไปชั่วขณะหนึ่งการกระทำกลับยิ่ง บุ่มบ่าม นมือจับไปกางเกงของโม่จื่อฟง”เป็นบุรุษแล้วต้องพูด คําไหนคํานั้น ข้าช่วยเจ้าดูดพิษหลังจากจบเรื่องเจ้าต้องให้ หยกข้าด้วย! ”

บรรยากาศหยุดชะงักในช่วง ขณะนั้นทุกอย่างในป่าราวกับ เงียบสงัดปราศจากเสียงร้องใดๆ

บังเอิญมีใบไม้แห้งหนึ่งใบร่วงลงมาจากยอดต้นไม้หล่นใส่ที่ หน้าอกของโม่จื่อฟงเกิดความรู้สึกว่าสายไปเสียแล้ว

“เจ้าขาดเงินมากขนาดนี้เลย”หลังจากผ่านไปนานๆ ไม่ จื่อฟังขมวดคิ้จ้องหลินซินเยียนตาไม่กระพริบ
หลินซินเยียนไม่ได้เงยหน้าขึ้น นางหลบสายตาของเข้า”ใน โลกนี้มีใครจะไปรังเกียจว่าเงินเยอะหรือ

“เพื่อเงินไม่ว่าใครไม่ว่าให้เจ้าทำอะไรเจ้าล้วนทำรึ? “เสียง ของโม่จื่อฟงดูเย็นชาทันใดนั้นก็จับมือของนางที่ดึงกางเกงลง เขาอยู่

หลินซินเยียนก้มหน้าต่ำมุมปากเหยียดยิ้มอย่างเยาะเย้ย ตนเอง”ใช่ไม่มีเงินแล้วจะใช้ชีวิตได้อย่างไร”

“เหอะ”โม่จื่อฟงส่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างเหยียดหยาม เสี่ยววินาที ต่อไปเขาจับมือเล็กที่นุ่มนวลของนางและดึงลง มาที่ตำแหน่งสำคัญของบุรุษเพศพอดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้เรามา เปลี่ยนวิธีถอนพิษดีกว่า!”

ใต้มือสัมผัสถึงความรุ่มร้อน หลินซินเยียนที่ผ่านเรื่องนี้มาก็ รู้ดีว่านั่นมันหมายความว่าอย่างไร นางเบิกตาโตอย่าตกใจ เงยหน้าขึ้นมาและเหยียดยิ้ม ผู้ชายที่แท้ล้วนเป็นสัตว์ที่ใช้ ส่วนล่างคิดนี่มันยามไหนแล้วยังไม่ลืมเรื่องเช่นนั้นอีก”

“เจ้าบอกเองไม่ใช่หรือว่าให้เงินเจ้าก็พอแล้ว หยก ข้าให้เจ้า ได้แต่ต้องใช้วิธีของข้าถอนพิษ”โม่จื่อฟงส่งเสียงอย่างเยือก เย็นใบหน้าปรากฏความเยือกเย็นและเหยียดหยาม

การเหยียดหยามเช่นนี้มันทิ่มแทงตาของหลินซินเยียนนัก นางกัดริมฝีปากแน่นอยากจะตบหน้าชายไร้ยางอายผู้นี้ไปสักฉาดแต่มือของนางถูกเขาจับไว้อยู่แม้แต่แรงดึงกลับยังไม่มี

เลย

“เจ้าเห็นข้าเป็นเด็กสามขวบอยู่หรือ ทําเรื่องเช่นนี้แล้วมัน จะถอนพิษงูได้อย่างไรกัน อย่างไรนางก็เรียนจบปริญญาโท เรื่องที่ฝืนกฎเกณฑ์ทางวิทยาศาสตร์เช่นนี้นางจะไปเชื่อได้ อย่างไร

โมจ่อฟงยักไหล่ขึ้นอย่างไม่รู้สึกหวั่นเกรง”ก็แค่พิษงู เท่านั้น”เพียงแค่พลังของเขาฟื้นฟูสองขั้น พิษงูเช่นนั้นก็ขับ ออกไปอย่างง่ายดาย

หลินซินเยียนพยายามเต็มที่คิดจะดึงมือกลับมา แต่แม้เขา จะอยู่ในสภาพจนมุมเช่นนี้ พละกำลังของเขานางคงจะไม่ สามารถขัดขืนได้

“ดูเหมือนว่าเจ้าจะรู้สึกไม่ดีใจนัก”โม่จื่อพ่งพูดเสียงเย็นชา “น่า เสียดายตอนนี้เจ้าไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว!สตรีที่เพื่อเงินทอง ยอมเสียสละทุกอย่าง ข้าไม่ต้องไปเอาอกเอาใจ!”

พูดจบ ยาเม็ดหนึ่งก็ถูกใส่เข้าไปในปากของหลินซินเยียน ยาเม็ดนั้นเมื่อเข้าปากแล้วก็จะละลายทันทีตอนที่หลินซิน เยียนคิดจะคายออกมาอย่างสุดชีวิตแต่มันได้ละลายเข้าไปใน ท้องแล้ว

“เจ้าให้ข้ากินอะไร? “หลินซินเยียนใช้มือล้วงเข้าไปในคอ ของตนเองจนน้ำตาไหลออกมา แต่ยาเม็ดนั้นได้ละลายไปแล้ว นางจะพยายามอย่างไรก็ไร้ประโยชน์

โม่จื่อฟงปล่อยมือนางและยืนพิงต้นไม้ด้วยความ เกียจคร้าน”ยังไม่เข้าใจอีกเจ้าช่วยข้าถอนพิษข้าให้ยาแก้ พิษกับเจ้า ทำไมหรือ เจ้าคิดว่าคนอย่างเจ้าข้าจะเชื่อคำ สัญญาจากปากของเจ้า

“เจ้า! “หลินซินเยียนหวาดผวา ชายคนนี้เจ้าเล่ห์กว่าที่นาง คิดไว้มาก

“เร่งมือหน่อย เจ้าไม่ใช่ชอบถอดกางเกง ครั้งนี้ข้าให้เจ้า ถอด! “โม่จื่อฟงหลับตาลงตอนนั้นคล้ายกับว่ามีความเสียใจ อยู่ในดวงตา

หลินซินเยียนมองหน้าที่บวมเป่งของเขาไม่มีความหล่อเหลา แต่ลักษณะท่าทางของเขากลับเหมือนเทพเจ้าสูงส่งงามสง่า แต่ดูเย็นชาห้ามให้คนอื่นเข้าใกล้

ชายที่ไร้ยางอายผู้นี้ทำไมถึงมีลักษณะท่าทางของผู้สูงส่ง กัน?

หลินซินเยียนกัดปากกำหมัดแน่นแล้วคลายออกเป็นหลาย ครั้ง ดวงตาเหมือนจะมีน้ำอยู่แต่ถูกนางบังคับให้กลับไป

มีนักเชี่ยวชาญทางกฎหมายเคยกล่าวไว้ว่าหากผู้หญิงได้ เผชิญหน้ากับอันตรายทั้งหมดล้วนไม่สำคัญ ที่สำคัญก็คือ รักษาชีวิตของตนเอง
พูดมันง่ายแตตอนที่ตนเองต้องเผชิญกับทางเลือกแบบนี้ กลับมากล่ามากอย่างมาก! เผชิญหน้ากับชายแปลกหน้าคน หนึ่งจะไม่ต่อต้านและให้เขาทำลงไปได้อย่างไร แต่ว่าเพื่อ ศักดิ์ศรีเชิดหน้าเดินหนีไปอย่างถืออวดแล้วตายไปอย่างอ นาถร?

นางไม่ยอม!หากตายเช่นนี้นางไม่ยอม!

หากไม่กลัวความตายแล้วจะห่วงเรื่องมีชีวิตอย่างอนาถกรี?