ตอนที่ 21 มาดูเร็ว เมียน้อยจะตีเมียหลวง!

ตอนที่ฉันนั่งรถไฟใต้ดินกลับไปยังบริษัท หิวจนท้อง ร้องจ๊อกๆ ฉันจึงไปที่ร้านอาหารที่มีเมนูลูกชิ้นเนื้อตุ๋นและ หมูเส้นผัดซอสสไตล์เสฉวนที่ฉันรักมากที่สุด

แต่เมื่อฉันตักใส่ปากกลับรู้สึกว่ามันจืดชืดราวกับเคี้ยว เทียน ไม่คิดเลยว่าจะไม่มีความอยากอาหารแม้แต่น้อย

หิว แต่กลับไม่อยากอาหาร

ฉันคิดว่าเพราะตัวเองเหนื่อยเกินไป เลยไม่ได้ใส่ใจนัก ฝืนใจกินข้าวต่อไม่กี่คำก็กลับไปยังบริษัท เริ่มต้นจัดการ งานที่ยุ่งจนแน่นเอี๊ยด

แต่เพียงแค่ทำงานล่วงเวลาจนถึง 3 ทุ่ม ก็ง่วงจนแทบ ลืมตาไม่ขึ้นแล้ว

สถานการณ์เช่นนี้ยังดำเนินต่อไปจนถึงสุดสัปดาห์ ฉันนอนหลับจนถึง 10 โมงกว่า ทันทีที่ตื่นขึ้นมาก็เจอติ ณณาอยู่ที่บ้าน

หล่อนเห็นฉันก็ล้อว่า“คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีวันที่เธอ นอนหลับอย่างเกียจคร้านแบบนี้”

ฉันยิ้มอย่างกระอักกระอ่วน ไม่เข้าใจเลยว่าทำไม ระยะหลังฉันถึงได้ง่วงนอนขนาดนี้

ฉันปรุงบะหมี่สำเร็จรูป แต่ก็ไม่มีความอยากกินเลย กินไปได้แค่ 2 คำเหลืออยู่ในถ้วยไม่น้อย
ฉันเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเทบะหมี่ที่เหลือทิ้ง เมื่อเข้าไป ในห้องน้ำ ติณณาเห็นเข้า ก็แปลกใจยิ่งกว่าเดิม เธอ เธอ ไม่เสียดายอาหารแล้วเหรอ?”

ตอนที่กำลังจะอธิบายนั้นเอง ก็รู้สึกมวนท้อง ฉันวาง ชามบะหมี่ในมือลง ก้มหน้าอาเจียนลงชักโครก

แต่ไม่มีอะไรออกมา

ติณณามองดูฉัน แล้วเกิดความประหลาดใจ“ณิชา นี่ เธอคงไม่ได้ตั้งท้องหรอกนะ?”

ครั้งนี้ ฉันต้องให้ความสนใจกับเรื่องนี้แล้วจริงๆ

ฉันเริ่มเช็คดูปฏิทิน เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์กว่าแล้ว ตั้งแต่วันหยุดของฉัน…

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ที่ฉันมีอะไรกับดนุนัย 2 ครั้งก่อน หน้านี้ ยังไม่ได้เริ่มใช้วิธีการ…

ทันใดนั้น ภายในใจฉันรู้สึกแย่ขึ้นมา

ฉันลากติณณาไปโรงพยาบาลด้วยกัน ป้ายแขวนไว้ ว่าแผนกนารีเวช

ตอนที่ผล B-Ultrasound ออกมานั้น เป็นอย่างที่คิดไว้ ฉันตั้งท้องได้ 5 สัปดาห์แล้ว

“เป็นอย่างนี้ได้ยังไง…”ฉันดูผลการตรวจตรงหน้าฉัน รู้สึกสับสนอย่างมาก
ติณณากลับกลับแตกต่างจากฉัน เธอแตะไหล่ฉันแล้ว หัวเราะยกใหญ่ “เป็นไปได้อยู่แล้ว ณิชา ผลออกมาแล้ว ว่ามีลูก ความรู้สึกของฝ่ายชายจะต้องไม่เหมือนเดิมแน่ๆ”

[ชั่วชีวิตนี้ของฉันจะไม่มีวันรักเธอ]

ดูผลตรวจที่ออกมา โดยคำพูดของดนุนัยยังคงก้อง อยู่ในหูของฉัน อารมณ์ของฉันสับสนวุ่นวายและเจ็บปวด

นั่นทำให้ยิ่งไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี

“จิณณา โลกนี้มันแคบจริงๆเลยนะ”

ขณะที่ฉันยังไร้วิญญาณ ติณณาที่อยู่ข้างๆฉันก็เอ่ย ชื่อจิณณาออกมา

ฉันเงยหน้าขึ้น เห็นจิณณายืนอยู่ตรงหน้า ในมือถือ

ผลรายงานการตรวจ 2-3 แผ่น

จิณณามองหน้าฉัน แล้วยิ้มจางๆ “ณิชา เธอมาแล้วเหรอ”

เธอเอ่ยชื่อฉันโดยไม่มีความประหลาดใจใดๆ

ท่าทาง การเคลื่อนไหว ดูอ่อนโยน ราวกับเป็นคนละ คนก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง

ฉันยังไม่ทันได้ตอบอะไร ติณณาพูดแทนฉันเสียก่อน ว่า“โอ้ เป็นอะไรไปแล้วล่ะ? พระอาทิตย์จะขึ้นทางทิศ ตะวันตกแล้วสิ เธออยากจะเป็นคนดีขึ้นมา?”
จิณณาวางมือลงบนท้อง ดวงตาเปี่ยมไปด้วยรอย ยิ้มอย่างพึงพอใจ”ใช่แล้วล่ะ เพราะฉันกำลังตั้งท้อง ฉัน อยากเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับลูก

เธอพูด พร้อมกับมมองมาที่ฉัน แล้วเอ่ยว่า“ลูกของดนุ นัย”

สมองของฉันเดือดพล่านในชั่วพริบตา แต่ก็บังคับให้ ตัวเองสงบลง

ฉันมองออกว่า ติณณาที่อยู่ข้างๆฉันอยากจะพูดเรื่อง ฉันตั้งท้อง ฉันรีบจับเธอไว้ พูดอย่างใจเย็นว่า “มีลูกกับ สามีของคนอื่นมันดูมีเกียรติเหรอ? พอลูกของเธอเกิดมา เธอจะบอกลูกของเธอว่า แม่เป็นเมียน้อยได้เหรอ?”

เมื่อได้ฟัง สีหน้าของจิณณาเปลี่ยนไปทันที”แก! ไม่ใช่แกเหรอที่ใช้วิธีสกปรกจนได้แต่งงานกับดนุนัย”

“นั่นเป็นเพราะเธอมาขอร้อง”ฉันซ่อนรายงานการ ทดสอบไว้ข้างหลัง พูดต่อไปว่า “เรื่องการ แต่งงานคุณ ยายไม่ได้สืบหามูลเหตุตั้งแต่แรก จากนี้ไปถ้าเธอยัง ทำตัวไม่ฉลาด มาใส่ร้ายฉันถึงที่ คุณยายจะทำอย่างไร กับเรื่องนี้นะ คุณยายอาบน้ำร้อนมาก่อนเธอ เธอคิดว่า ท่านจะถูกหลอกด้วยคำพูดโกหกของเธองั้นเหรอ?”

ยิ่งฉันพูด สีหน้าของจิณณายิ่งเลวร้าย

ท้ายที่สุด หล่อนก็ทนไม่ไหว ชี้หน้าด่าฉันว่า“ณิชา แก นังคนสารเลว! ทั้งหมดนี้เป็นเพราะแก ถ้าแกไม่มาที่บ้าน จันทร์ มันก็จะไม่มีเรื่องพวกนี้เกิดขึ้นหรอก!”
หล่อนพูดแล้วเดินพุ่งตรงเข้ามาหาฉัน!

ติณณาเห็นดังนั้น ก็รีบปกป้องให้ฉันอยู่ด้านหลังของ เธอ แล้วตะโกนเสียงดังว่า “มาดูเร็ว เมียน้อยจะตีเมีย หลวง!”