ตอนที่ 5 แต่ง…

ติดตามตอนอื่น ๆ ได้ที่ : novelrealm

หลินหยีรีบก้าวเท้ามาด้านหน้าทันที เพื่อที่จะให้ตัวเองได้ อยู่ในจุดที่เฉิงเซียวมองเห็นอย่างชัดเจน

ทว่าเฉิงเซียวก็มองข้ามหลินหนีไป เขาหรี่ตาลงและมอง ไปยังชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังหลินหยก่อนจะชะงักไป

– ในที่สุดเขาก็ได้เจอคนที่กำลังตามหาแล้ว

ถ้าเขาไม่รู้มาก่อนหน้านี้ เขาคงคิดว่าผู้ชายที่อยู่ด้านหลัง หลินหยีเป็นผู้ชายจริงๆแน่ๆ แต่เขาจำเธอได้ สาวน้อยคนนี้ เป็นผู้หญิง—

เขาเห็นหญิงสาวสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวลายสก๊อตสีฟ้าอ่อน และคอเสื้อตัวโคร่งที่หลวมจนเลื่อนตกลงมาและเผยให้เห็นผิว เนียนใส เมื่อบวกรวมกับแสงอาทิตย์นอกหน้าต่างที่สาดส่อง มากระทบตัวทำให้เธอดูเปล่งปลั่งสดใสยิ่งขึ้น

กู้เฉิงเซียวมองดูอีกฝ่ายอย่างละเอียดไม่ว่าจะเป็นผมที่ถูก ซอยสั้นไปจนถึงผิวขาวนวลเนียนผุดผ่องที่มองเห็นจากส่วนที่ โผล่พ้นเสื้อผ้าของเธอ ขณะที่เขากำลังจับจ้องเธออยู่นั้นหญิง สาวก็ก้มหน้าลงพร้อมกับพาร่างที่ดูผอมแห้งบอบบางหลบไป อยู่มุมหนึ่งของห้อง อืม ดูท่าทางจะไม่ค่อยมีปากมีเสียงนะ
ดีเลยตรงกับที่ต้องการอยู่พอดี

เงยหน้าขึ้น” เขาสั่งคนที่ยืนหลบมุมก้มหน้างุด

หลินเงี่ยนสะดุ้ง หมายถึงฉันเหรอ?

จูม่านยได้ยินแขกคนสำคัญของบ้านพูดก็ดึงหลินเนี่ยนอ อกจากมุมห้องก่อนที่จะพยายามดันตัวเธอให้ออกไปนอกห้อง “ดูแต่งตัวเข้าสิ วันนี้มีแขกมาที่บ้าน อย่างน้อยๆก็ควรไว้หน้า กันบ้าง ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!

“เดี๋ยวก่อน” เฉิงเซียวเห็นสิ่งที่ม่านยกำลังทำก็อดไม่ ได้ที่จะเอ่ยปากหยุดยั้งเธอไว้

หลินเผยเห็นเฉิงเซียวมีท่าทีไม่พอใจนักก็คิดเอาว่าต้น เหตุมาจากหลินเจียน ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจหลานสาวเป็น อย่างมาก แต่เขาก็สะกดอารมณ์โกรธและรีบพูดขึ้นมา ว่า “เอ่อ..หลินเนี่ยนเป็นลูกสาวของน้องชายของผมกับอดีต ภรรยาของเขาน่ะครับ เฮ้อ…เธอไม่มีพ่อแม่คอยอบรมเลี้ยงดูตั้ง แต่เล็กๆแล้ว หวังว่าคุณจะไม่ถือสานะครับเพราะเธอเองก็น่า สงสาร”

คำพูดของหลินเผยเสียดแทงหัวใจของหลินเงี่ยนอย่าง

รุนแรง

ให้เธอเข้ามาครับ

หลังจบคำพูดของเฉิงเขียว ม่านบวก็ทำได้เพียงแค่ ปล่อยมือออกจากตัวหลินเงี่ยนและไม่ลืมกระซิบขู่เสียงเบากับหลานสาวของสามี “แกมันตัวช่วยในบ้าน ถ้าครั้งนี้แกทำเสีย เรื่องละก็ ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่

เดิมทีหลินเงี่ยนไม่ต้องการจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เลยสักนิด แต่เมื่อได้ยินป้าสะใภ้พูดแบบนั้น เธอก็ชักอยากจะ ทำให้เรื่องนี้สนุกขึ้นแล้วสิ

หี แขกสำคัญนักใช่ไหม ดี งั้นขอเข้าไปสร้างความวุ่นวาย ให้พอหอมปากหอมคอสักหน่อยก็แล้วกัน การทำให้พวกเขา ไม่มีความสุขคือสิ่งที่ทำให้เธอมีความสุข

“ให้เธอเข้ามาครับ” เฉิงเซียวพูดอีกครั้งด้วยน้ำเสียง เยือกเย็นจนทำให้อุณหภูมิภายในห้องลดลงไปหลายองศา บรรยากาศภายในบ้านเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความ ตึงเครียด

หลินเงี่ยนเองเมื่อได้ฟัง ก็สะดุ้ง เธอกำสายกระเป๋าสะพาย นักเรียนแน่น โดยไม่รู้ตัว แล้วจึงเดินเข้าไปด้านในเธอ เงยหน้า ขึ้นอย่างไม่ค่อยจะนอบน้อมสักเท่าไหร่ ทว่าเมื่อเธอมองไปที่ เฉิงเซียวสาวน้อยก็ชะงักไปราวกับกำลังเห็นอภินิหารจากองค์ พระประธานในโบสถ์

เป็นเพราะแสงแดดยามเย็นที่ส่องลอดหน้าต่างเข้ามา ปะทะนัยน์ตาทำให้เธอตาพร่าจนต้องรีบหลบอีกทั้งระยะห่างที่ มากพอสมควรก็ทำให้หลินเฉียนเห็นใบหน้าเขาไม่ชัดเจน แต่ ไม่ว่าอย่างไรรังสีความน่าเกรงของผู้ชายคนนี้ก็ทำให้เธอ รู้สึกหวาดหวั่นอย่างมาก
ทำไมหน้าเธอถึงมีแผลมากขนาดนั้น?

หลินเจียนตอบกลับไปเสียงเบา ไม่ทันได้ระวัง ก็เลย…

หกล้ม”

หกล้ม? คงจะมีแค่หลินหยีเท่านั้นแหละที่จะเชื่อเหตุผล หลอกเด็ก ดูแผลที่จมูกกับเปลือกตาเธอสิ ดูก็รู้ว่าเพิ่งถูกชก

มา

ทันใดนั้นเฉิงเชียวพูดขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่ มันกลับดูเหมือนกำลังสั่นคลอนภูเขาทั้งลูกเธอแต่งงานกับ ฉันเถอะ”—

หลินเจี๋ยนนิ่งอึ้ง

ทุกคนในบ้านก็เช่นกัน

“คุณคะ เอ่อ… ธะ…เธอไม่ใช่ลูกสาวของฉันนะคะ คุณ

ตั้งใจจะมาขอลูกสาวของฉันไม่ใช่เหรอคะ?” จูม่านยได้ยินคำ พูดนั้นก็ลนลานและอดไม่ได้ที่จะรีบพูดแทรก เธอพยายามผลัก ลูกสาวทั้งสองของตัวเองให้ก้าวออกมาด้านหน้า

“คุณคะ หลินเซียวกับหลินหยีเป็นลูกสาวแท้ๆของฉันค่ะ คุณพิจารณาใหม่เถอะนะคะ

หลังจากได้ยินประโยคนั้น เฉิงเชียวก็รู้สึกว่ามันคงจะไม่ ได้เป็นเรื่องดีเท่าไหร่นักที่จะพูดปฏิเสธ เขาเองก็ไม่อยากจะ ทำร้ายน้ำใจคนที่นับได้ว่าเป็นผู้ใหญ่ของบ้านหลังนี้ออกไป ตรงๆ แต่เขารู้ดีว่าหากไม่ออกปากให้ชัดเจนตั้งแต่ตอนนี้ก็คงไม่ใช่เรื่องดีเช่นกัน

“คุณหนูหลินที่ผมมาหาก็คือหลินเนี่ยนครับ

” ”

คนตระกูลหลินทั้งบ้านเกิดอาการตกตะลึงในทันที เพราะ หลินเงี่ยนเวลานี้ที่มีสภาพกระเซอะกระเซิง ใบหน้าเต็มไปด้วย รอยฟกช้ำแถมเสื้อผ้าก็ยับยู่ยี่ ไหนจะทรงผมที่เหมือนกับรังนก นั่นอีก ตอนนี้เธอเองก็อายุแค่ยี่สิบปีเท่านั้น ไม่รู้เลยจริงๆว่า เฉิงเซียวชอบเธอไปได้อย่างไร

คนทั้งหมด นงงานสับสนจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะ หลินเผยที่ยืนอึ้งสมองตีบตันไปหลายวินาที มันจะเป็นแบบนี้ ไปได้ยังไง? และที่สำคัญคือเขาขายหลินเนี่ยนให้กับประธาน หัวแล้วด้วย เมื่อคืนพวกเขาก็กันแล้ว แถมดูเหมือนว่า ประธานหัวจะไม่ได้ออมมือสักนิด หลินเฉียนถึงได้มีสภาพแบบ นี้กลับมา

จูม่านสะกิดสามีของเธอราวกับอยากจะให้เขาพูดอะไร

บางอย่าง

ขณะที่หลินเผยกำลังจะอ้าปากพูด เฉิงเดียวก็ลุกขึ้นยืน เขาก้าวเท้ามาด้านหน้า ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะเดินมาถึงตัวเขา หลินเผยก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันบางอย่างจนทำให้คำพูดที่เขา คิดจะพูดออกมาถูกกลืนกลับเข้าไปเหมือนเดิม

กู้เฉิงเขียวไม่ได้มองสองสามีภรรยาหลิน สายตาคมจับ จ้องอยู่ที่สาวน้อยผมสั้น เขาเดินตรงเข้าไปหาเธอพร้อมกับถามขึ้นมาอีกครั้งว่า “เธอเต็มใจจะแต่งงานกับฉันไหม? ตอนนี้เลย

“ว่าไงนะ?” สีหน้าของหลินเนี่ยนตกตะลึง ถ้าเสียงในหัว เธอดังออกมาถึงข้างนอกได้ หลินเนี่ยนมั่นใจว่าแม้แต่บ้าน ข้างๆก็คงได้ยินคำว่า ‘เซรัด’ ได้อย่างชัดเจน

“ฉันถามเธอว่า…หลินเนี่ยน เธอเต็มใจจะแต่งงาน กับฉัน เฉิงเชียว-ไหม?” เฉิงเชียวถามอีกครั้ง เขาจงใจ เน้นทุกเสียงทุกพยางค์ให้ชัดที่สุด

หลินเนี่ยนเบิกตากว้าง หรือว่านี่เธอกำลังฝันอยู่? ผู้ชายที่ ลุงของเธอต้องประจบเอาใจ คนที่ลุงและป้าดูเกรงใจมากเหลือ เกิน คนที่แค่เห็นไกลๆก็ยังดูดีมีชาติตระกูลและเหมือนจะเพ อร์เฟคไปเสียทุกอย่างขนาดนั้น แต่กลับขอผู้หญิงอย่างเธอแต่ งานเนี่ยนะ?!

ทว่า… “ฉันตกลง!” ถึงจะยังตกตะลึงและงุนงงอยู่แต่หลิน เฉียนก็ตอบออกมาในทันทีโดยไม่หยุดเสียเวลาคิดแม้แต่น้อย

พีทีที ก็การทำให้คนพวกนี้เจ็บปวด คือความสุขของเธอ โอกาสเอาคืนงามๆมาถึงแล้วจะมัวแต่ลังเลอะไรอยู่อีก

และมันก็เป็นไปอย่างที่หลินเนี่ยนคาด ทุกคนในบ้านตก ตะลึงไปพร้อมๆ กัน โดยเฉพาะจูม่านยที่แทบจะล้มทั้งยืนแล้ว ป้าสะใภ้ของเธอทำหน้าเหมือนกำลังขาดอากาศหายใจอยู่ตรง นั้น

กู้เฉิงเขียวแปลกใจไม่น้อยที่เห็นหลินเงี่ยนตอบตกลง อย่างง่ายดายเช่นนี้ ทว่าเขาก็รู้สึกพอใจอยู่มาก นี่นับเป็นโชคดีของเขาแล้วเพราะมันช่วยลดความยุ่งยากให้น้อยลงได้

นาทีถัดมา ท่ามกลางสายตาที่ยังคงนิ่งค้างอย่างตกตะลึง ของคนบ้านหลิน เฉิงเซียวก็พาหลินเจี้ยนเดินออกไปจากบ้าน โดยไม่สนใจใคร

ความเงียบงันอันเคว้งคว้างเข้าครอบงำคนบ้านหลิน…

จูม่านยวี่เหมือนจะได้สติขึ้นมาก่อน เธอกวาดตามอง ลูกสาวที่เป็นเหมือนกับอัญมณีล้ำค่าล้ำค่าของบ้านก่อนที่จะพูด ออกมาราวกับไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ให้ตายเถอะ เป็น แบบนี้ได้ยังไงเนี่ย มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง! หัวหน้านั้นตาบอด ยังไงถึงได้ไปคว้าเอากรวดข้างทางแทนที่จะเลือกพลอยน้ำงาม แบบนี้?”

หลินเผยที่ยืนอยู่ข้างๆเองก็ทุบหน้าอกของตัวเองอย่าง วิตกจริต “แย่แล้ว แย่แน่ แย่แน่ๆ” เขาเอาแต่พูดคำว่าแย่ไป มา ทั้งสีหน้าและแววตามีแต่ความหวาดกลัว เขาใช้สายตา ตื่นตระหนกจ้องมองมาที่ภรรยาของตัวเอง และม่านเองก็ พอจะเข้าใจความหมายของมัน เธอแทบจะร้องไห้ออกมาแล้ว

ธุรกิจของตระกูลหลินที่ผ่านมาไม่ได้ราบรื่นเท่าไหร่นัก โดยเฉพาะในปีนี้พิษของวิกฤติเศรษฐกิจสร้างปัญหาใหญ่หลวง โชคยังดีที่ได้ประธานหัวเข้ามาช่วยพยุงเอาไว้ แต่ขึ้นชื่อว่านัก ธุรกิจแน่นอนว่าการช่วยเหลือนั้นไม่ใช่จะให้เขามาแบบเปล่า ประโยชน์ เพราะมันมีข้อแลกเปลี่ยน

ประธานหัวชื่นชอบการเล่นสนุกกับหญิงสาวเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะกับเด็กสาวๆวัยขบเผาะ ก่อนหน้านี้เป้าหมาย ของหัวเทียนหมิงคือหลินหยีแต่คนอย่างหลินเผยจะยอมปล่อย ให้ลูกสาวแท้ๆของตัวเองถูกแบบนั้นได้ยังไง หลังจากที่ ปรึกษากับภรรยาของเขาแล้วทั้ง ไปแทน คู่ก็ตกลงกันว่าจะส่งหลินเนี่ยน

หลินเผยจะเป็นคนบอกให้หลินเนี่ยนออกไป ส่วนเรื่อง จัดหายาเป็นหน้าที่ของจูม่าน หลังจากนัดแนะกันเรียบร้อย แล้วสองสามีภรรยาก็พาหลินเจี๋ยนไปส่งถึงโรงแรมที่นัด หมายไว้กับหัวเทียนหมิงตามเวลานัด

แต่ทว่าวันรุ่งขึ้น นายพลหนุ่มหล่ออย่างเฉิงเสียวกลับมา รับหลินเจี่ยนไปจากบ้านนี้เพื่อไปเป็นภรรยาของเขา

ถ้าหากเรื่องนี้ถูกเปิดโปงขึ้นมาว่าหลินเฉียนเคยถูกพาไป ขายให้กับผู้ชายอื่นมาก่อนหน้านี้ ดูท่าว่าสถานการณ์ของพวก เขาอาจจะต้องเลวร้ายมากแน่ๆ

เมื่อหลินเผยและภรรยาของเขาคิดถึงผลลัพธ์ที่จะตามมา ทั้งสองก็รู้สึกขนหัวลุกขึ้นทันที เหงื่อเย็นๆไหลพลักไปทั่วทั้งตัว

เฉิงเซียวรีบพาหลินเจียนเดินทางไปที่สำนักงานทะเบียน แต่กว่าจะฝ่าการจราจรที่แน่นขนัดมาได้ก็เป็นเวลาปิดทำการ แล้ว ทว่าทันทีที่เฉิงเซียวกดโทรศัพท์เพียงครั้งเดียว หัวหน้า ของสำนักงานก็เดินทางมาทำเรื่องจดทะเบียนสมรส ให้กับพวก เขาด้วยตัวเองในทันที
กระบวนการทั้งหมดใช้เวลาเพียงแค่สองนาทีเท่านั้น

เมื่อคู่สามี-ภรรยาหมาดๆ ทั้งสองออกมาจากสำนักงาน ทะเบียนก็เป็นเวลาที่ฟ้าเริ่มมืดแล้ว พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน และไม่กี่นาทีถัดจากนั้นแสงสีทองก็จางหายไป

หลังจากก้าวพ้นออกมาจากสำนักงาน ภาพบรรยากาศ ของเมืองและผู้คนที่จอแจในยามอาทิตย์อัสดงก็กระตุ้นให้หลิน เฉียนรู้สึกตัว…บางทีอาจจะเป็นเพราะเครื่องแบบนายพลสูง ศักดิ์บนตัวเขาที่ทำให้เธอวางใจและตัดสินใจทำตามเขาเช่นนี้ แต่ไม่ว่าจะเพราะอะไร…

-ตอนนี้เธอได้จดทะเบียนสมรสกับชายแปลกหน้าที่เพิ่ง จะเจอกันครั้งแรกด้วยเวลาไม่ถึงชั่วโมงไปแล้ว…… นี่มันเป็น เรื่องประหลาดเกินไปรึเปล่าเนี่ย?

หรือว่าเราจะทำเกินไป? ถ้าอยากถอนตัวตอนนี้จะทันไหม

หว่า?

เฉิงเซียวที่เดินอยู่ด้านหน้าหันกลับมามองหลินเฉียนพร อมกับใช้สายตาสำรวจไปทั่วตัวเธอราวกับกำลังตรวจสอบ อะไรบางอย่างบนร่างเล็กๆ

ถึงแม้ใบหน้าของเธอตอนนี้จะเต็มไปด้วยบาดแผล มากมายแต่เขาก็ยังจำได้

ผมซอยสั้นเหมือนผู้ชาย ใบหน้าที่เรียกได้ว่าไร้ที่ติ เครื่องหน้าทั้งหมดถูกจัดวางอย่างลงตัวเหมือนกับเป็นภาพวาด ที่ถูกบรรจงวาดด้วยความประณีต ถ้าจะนับเป็นประติมากรรมคงจะเป็นศิลปะชั้นยอดที่ถูกสรรค์สร้างอย่างพิถีพิถันซึ่งนั่นก็ รวมไปถึงผิวที่ขาวนวลเนียนผุดผ่องราวกับหยกชั้นเยี่ยม ใช้

แล้ว…เป็นคนเดียวกัน ใช่เธอไม่ผิดแน่

“ขี้นรถ”

“อื้อ”

ติดตามตอนอื่น ๆ ได้ที่ : novelrealm