ตอนที่ 1 จุดเ…

ในตอนที่ชายคนนั้นกดร่างทาบทับลงมาหลินเนี่ยนเองก็รู้สึก ทว่าแขนขาทั้งสองข้างกลับไร้เรี่ยวแรงและสติของเธอก็เลือน รางเกินกว่าจะต่อต้านได้

ความเจ็บปวดภายในใจตอกย้ำความรู้สึกเจ็บเจียนตาย ในตอนนั้นได้อย่างชัดเจน เธอเก็บความบริสุทธิ์มาเป็นเวลา กว่ายี่สิบปี แต่กลับต้องถูกคนแก่น่าขยะแขยงพรากมันไปจาก

เธอ

เป็นเพราะเงินเพียงอย่างเดียวที่ทำให้ลุงของเธอยอมขาย เธอให้กับตาแก่ตัณหากลับอายุห้าสิบกว่านี้

ทั้งๆที่ลุงเป็นลุงแท้ๆของเธอแต่เขากลับกล้าทำแบบนี้… เธอไม่น่าเผอเรอจนประมาทคนพวกนี้เลย

เกลียด…เกลียดที่สุด

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนเมื่อหลินเฉียนเริ่มรู้สึกตัว ตื่น เธอขยับเปลือกตาช้าๆ ก่อนที่จะลืมตาขึ้น ตอนนี้ท้องฟ้าด้าน นอกเริ่มสว่างแล้วและเธอก็พบว่าตัวเองสามารถขยับนิ้วได้แล้ว ด้วยความสามารถในการควบคุมร่างกายและสติสัมปชัญญะ ของเธอกลับคืนมาแล้ว
หลิงเฉียนพาร่างกายที่บอบช้ำลุกขึ้นนั่งช้าๆ ผมซอยสั้น ในเวลานี้กระเซอะกระเซิงไม่เป็นทรงและมีบางส่วนปรกลงมา ถึงตา มือเรียวปัดปอยผมออกตามสัญชาตญาณก่อนจะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นเผยให้เห็นคางมนและแนวสันกรามเล็กได้รูป เครื่องหน้าทั้งหมดประกอบกันอย่างลงตัวไร้ที่ติที่ถูกขับเน้น ด้วยผิวขาวละเอียดนวลเนียนราวกับหยกเนื้อดี นี่เป็นความ สมบูรณ์แบบที่สวรรค์สร้าง

ภายใต้แสงอ่อนๆ ในยามเช้าตรู่ เธอดูคล้ายกับเด็กหนุ่มที่ มีดวงตาสดใส ไม่สิ…สาวน้อยต่างหากล่ะ

หลินเฉียนดึงผ้าห่มปิดบังหน้าอกเปลือยเปล่าของตัวเอง ในขณะที่เรือนร่างไร้ที่ติส่วนที่เหลือถูกซ่อนไว้ภายใต้ผ้าห่มผืน ใหญ่

ในห้องมืดสลัว หลินเงี่ยนใช้ตาคู่งามกวาดมองไปรอบๆ ที่นี่เต็มไปด้วยกลิ่นที่ทำให้เธอรู้สึกวิงเวียน เพราะมันผสมปนเป ไปด้วยกลิ่นของเหล้า น้ำหอม ควันบุหรี่และกลิ่น……..กลิ่น ของเหลวของผู้ชายที่น่าขยะแขยงนั่น

เธอรู้สึกปวดร้าวไปทั่วทั้งตัวคล้ายร่างกายกำลังจะแตก สลาย โดยเฉพาะจุดซ่อนเร้นที่อยู่ระหว่างเรียวขาทั้งสองข้าง เพราะทันทีที่ขยับเธอก็รู้สึกราวกับเนื้อในส่วนนั้นถูกเฉือนซ้ำๆ มันเจ็บแสบไปหมด

ผู้ชายที่อยู่ข้างกายยังคงหลับสนิท เขานอนคว่ำ โดยหัน ใบหน้าเข้าหาตัวเธอ ภายใต้แสงสลัวๆ เธอจึงมองเห็นเพียงภาพของแผ่นหลังที่เลือนรางเท่านั้น

ทุกอย่างเงียบเชียบมีเพียงจังหวะการหายใจเข้าอย่าง สม่ำเสมอเท่านั้นที่บ่งบอกว่าชายผู้นี้ยังคงหลับสนิท ซึ่งถ้าไม่ใช่ เพราะหลินเนี่ยนอยู่ใกล้มากและถ้าหากไม่ตั้งใจฟังให้ดีเธอคง

ไม่ได้เสียงลมหายใจของเขา

ตาแก่ไร้ยางอายที่แสนน่ารังเกียจนี่เป็นของเธอได้ แล้วแต่ก็ยังจะทำกับเธอได้ลงคอ มันจะต้องเสียใจที่ทำกับเธอ แบบนี้!

หลินเนี่ยนค่อยๆพลิกผ้าห่มออกอย่างระมัดระวังแล้วกวาด ขาลงมานั่งขอบเตียงช้าๆ ก่อนจะก้มลงเก็บเสื้อผ้าที่ กระจัดกระจายอยู่ตามพื้นแล้วรีบใส่มันให้เร็วที่สุด เธอไม่ สนใจแล้วว่าเสื้อผ้าของเธอจะมีสภาพยังไงเพราะตอนนี้เธอ ต้องหนีไปให้พ้นจากตาแก่บ้ากามนี้ก่อนที่เขาจะตื่นให้ได้

ใช่! ต้องหนี!

แต่…ทันทีที่เธอใช้เท้าเหยียบพื้นและยันร่างลุกขึ้นยืน ขา ของเธอก็อ่อนแรงลงจนทำให้ร่างบางล้มลงไปกองที่พื้น

ตุบ!

ดูเหมือนมือของเธอจะปิดโดนอะไรบางอย่างให้ตกลงมา ด้วย มันเป็นกางเกงของผู้ชายที่ยังคงมีเข็มขัดหนังร้อยอยู่ หัว เข็มขัดนั้นทําจากโลหะทอง ทันทีที่มันตกกระทบพื้นจึงมีเสียง ตังเกิดขึ้น
ตาแก่ที่อยู่บนเตียงถูกปลุกให้ตื่นด้วยเสียงเมื่อครู่ ภายใต้

ความมืดสลัว ตาคู่งามมองเห็นเขาค่อยๆ ใช้มือดันร่างใหญ่โต ลุกขึ้นนั่ง หลินเจียนรีบคว้ากางเกง มือขวาของเธอจับที่หัวเข็มขัด ขณะที่มือซ้ายจับกางเกงไว้แน่น ก่อนที่จะใช้แรงทั้งหมดที่มีคุณ

ด้วยความเกลียดชังที่เกิดขึ้นภายในใจออกแรงฟาดมันไปที่

ศีรษะของคนบนเตียงอย่างแรง

“อ๊าก” ชายคนนั้นร้องเสียงดังลั่น ก่อนที่จะทรุดตัวลงไป ด้วยความเจ็บปวด เขาหลับไปอีกครั้ง

เธอมีเวลาคิดไม่มากนัก หลินเจี้ยนโยนกางเกงทิ้งไป พร้อมกับรีบวิ่งออกไปจากห้องด้วยความทุลักทุเล

-หนี ต้องหนีให้ได้!

เวลานี้เป็นช่วงสายของวันแล้ว หลี่เหยียนกดกริ่งเพื่อ เรียกเจ้าของห้อง ทว่ากลับไม่มีเสียงตอบรับกลับมา เขาจึงถือ วิสาสะใช้คีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไปด้านในโดยไม่รอคนจากอีก ด้านเปิดให้

หลังจากที่เข้ามาในห้องภาพตรงหน้าก็ทำให้หลี่เหยียน เกิดอาการตกตะลึง “หัวหน้าครับ! หัวหน้าเป็นอะไรครับ?

“!” เฉิงเขียวขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นด้วยความเจ็บปวด และมึนงง เขารู้สึกตัวตื่นขึ้น หัวของเขาปวดตุบๆ และรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างครอบอยู่บนหัวของเขา

หลี่เหยียนตกใจจนแทบจะร้องออกมา “โชคดีจริงๆที่ หัวหน้าใน หัวหน้าไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ? บอกผมได้รึเปล่า ว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”

เมื่อคืนหลังจากที่ดื่มเสร็จแล้ว หลี่เหยียนก็พาหัวหน้า ของเขากลับมาที่ห้อง แต่ในตอนนั้นดูเหมือนหัวหน้าจะสร้าง เมาแล้วแถมยังสั่งให้เขากลับไปพักผ่อนด้วย ถ้ารู้ว่าจะเป็น แบบนี้หลี่ปู้เหยี่ยนคงจะส่งเฉิงเชียวให้เข้าไปถึงในห้องด้วย ตัวเองตั้งแต่แรกและไม่ปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

หลี่เหยียนพยุงตัวผู้เป็นนายของเขาให้ลุกขึ้นนั่งอย่าง ช้าๆ เฉิงเซียวหันไปเห็นรอยเลือดที่ติดอยู่บนปลอกหมอนจึง ทำให้รู้ว่าหัวของตนจะต้องมีเลือดออก เขาใช้มือแตะไปที่ ท้ายทอยก่อนจะรู้สึกถึงความเจ็บปวดรุนแรง

หลังจากหันไปมองกางเกงของตัวเองในมือของหลี่เห

ยียน สีหน้าของเฉิงเซียวก็เคร่งเครียดขึ้น…ใครมันบังอาจเอา กางเกงมาครอบบนหัวเขา? หลี่เหยียนสำรวจดูหัวเข็มขัดที่ติดอยู่กับกางเกงก่อนจะ เห็นว่ามีรอยเลือดเปื้อนอยู่บนนั้น “นี่หัวหน้าเอาเข็มขัดหัวตัว

เองเหรอครับ?”

“ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้น!” เฉิงเซียวต่อว่าพร้อมกับมองลูก น้องของเขาตาเขียว หลังพูดจบเขาก็ใช้สายตากวาดดูโดยรอบ ก่อนจะพบว่าบนผ้าปูที่นอนสีขาวบริสุทธิ์ที่มีคราบสีแดงเปื้อนเป็นดวงอยู่ด้วย!

ทันทีที่ตระหนักได้ว่าจะต้องมีคนลงมือทำร้ายเจ้านายของ เขาแน่ๆ หลี่เหยียนก็รีบพูดขึ้น “หัวหน้าเดี๋ยวผมรีบโทรตาม รถพยาบาลแล้วก็เรียกตำรวจมานะครับ! ”

ไม่นานนักเฉิงเซียวก็ถูกพามาส่งที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เขาเข้าพักในห้องวีไอพีที่ดีที่สุด ร่างกายสูงเด่นและสง่างามดู ภูมิฐานยืนอยู่ตรงหน้าต่าง คิ้วดกดำได้รูปขมวดน้อยๆ ดวงตา ดำสนิทจ้องมองไปข้างหน้าอย่างครุ่นคิด ถึงแม้จะมีท่าทางนิ่ง ขรึมและท่าทีที่ดูสงบ แต่ถ้าหากสังเกตดีๆจะพบว่าภายในตา ทั้งสองข้างกลับเรือไว้ด้วยแววแห่งความดื้อด้านและแฝงความ จริงใจเปิดเผยน้อยๆอยู่

ความสูงเกือบร้อยเก้าสิบเซนติเมตรทำให้ดูโดดเด่นใน สายตาของคนอื่นๆ

เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเขาจดจำได้เป็นอย่างดี ไวน์แดงแค่ เล็กน้อยพวกนั้นไม่มีทางทำให้เขาเมาปลิ้นจนเลอะเลือนหรือจํา อะไรไม่ได้แน่นอน เขากำลังถอดเสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำ ทันใดนั้นสายตาเขาก็เหลือบไปเห็นชายหนุ่มร่างเล็กในชุดขาว ที่นอนอยู่บนเตียง แม้จะปิดไฟมืดแต่ด้วยแสงจันทร์อ่อนๆ ที่สาด ส่องเข้ามาในห้องทำให้เขามองเห็นร่างของคนบนเตียงใต้ คน คนนั้นหลับสนิท โดยไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าเขาเข้ามาในห้อง หน่อย หลับสบายเลยนะ นี่มันจะมากเกินไปแล้ว!
วินาทีแรกที่ได้เห็น เฉิงเชียวรู้สึกโกรธมากเพราะแม้แต่ แม่ของเขาเองก็ยังไม่เคยได้แตะต้องเตียงของเขา แต่คนคนนี้ เป็นใครถึงได้ขึ้นมานอนอยู่บนเตียงเขาได้? อีกอย่างเป็นเพราะ เขาไม่เคยใกล้ชิดกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน คนอื่นๆจึงเอาเรื่อง ของเขาไปพูดต่อๆกันว่าเป็นเพราะเข้ากรมฝึกทหารจึงทำให้ เขากลายเป็นพวกชายรักชาย ซึ่งลึกๆแล้ว เรื่องนี้เขาเองก็อด สงสัยตัวเองไม่ได้ว่า มันเป็นอย่างที่คนพวกนั้นพูดกันจริง เปล่า

หลังจากคิดแบบนั้นเขาก็ปลดกระดุมเสื้อคนตรงหน้าใน ทันทีเพื่อพิสูจน์รสนิยมทางเพศของตัวเอง

แต่…เดี๋ยวก่อนนะ…อะไรนุ่มๆ

ในเวลานั้นเองเขาก็รู้สึกราวกับถูกไฟช็อต ร่างทั้งร่างแข็ง

ที่อไป

เพราะทันทีที่เขาขยับตัวเข้าไปใกล้ เขาก็เห็นอย่างชัดเจน ว่าคนที่นอนอยู่ตรงหน้าเป็น “สาวน้อย” วัยกระเตาะที่มีกลิ่น กายหอมบริสุทธิ์ ที่ทำให้เขารู้สึกราวกับฝันไปเลยจริงๆ

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มไปก่อนหน้านี้ หรือเป็นเพราะต้องการจะพิสูจน์เพศของตัวเองกันแน่ที่ทำให้ ความโกรธของเขาแปรเปลี่ยนไปเป็นอารมณ์ลึกซึ้งจนหมดสิ้น เขาค่อยๆขยับตัวเข้าไปใกล้ร่างบางนั้นอย่างช้าๆ

เมื่อคิดถึงเรื่องในคืนนั้นเฉิงเซี่ยนก็ขมวดคิ้วเข้าหากัน แน่นขึ้น มีหน้าที่เรียบเฉยของเขาเริ่มแสดงความโกรธออกมาทำไมการควบคุมอารมณ์ของเขามันถึงได้แย่ขนาดนี้วะเนี่ย?

หลังจากเกิดเรื่องขึ้นก็ใช่ว่าเขาจะไม่รู้สึกอะไร หญิงสาว คนนั้นบริสุทธิ์ผุดผ่องแถมยังดูมีท่าทีตอบรับการรุกล้ำของเขา เป็นอย่างดี ความหวานและการตอบสนองอย่างไร้เดียงสา -ช่างเป็นอะไรที่ถูกปากถูกใจเขาเสียเหลือเกิน

ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นและช่วยเรียกสติของเฉิง เขียวให้กลับมาอีกครั้ง หลี่เหยียนเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับ เอกสารรายงานฉบับหนึ่งก่อนที่จะพูดด้วยความดีใจ “หัวหน้า ครับ ท้ายทอยของหัวหน้ามีแค่แผลด้านนอกไม่ได้มีผลกระทบ อะไร ส่วนร่างกายก็ปกติดีไม่มีการบาดเจ็บส่วนอื่น

กู้เฉิงเซียวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นายคิดมากไปเอง ฉัน บอกนายแต่แรกแล้วว่าฉันไม่ได้เป็นอะไร

หลี่เหยียนเสมองไปทางอื่นแล้วพูดดื่มในลำคอ เรื่องของหัวหน้าเป็นเรื่องใหญ่จะให้นิ่งเฉยแล้วคิดว่าเป็นเรื่อง เล็กๆน้อยๆได้ยังไงกันล่ะ? โชคดีนะที่ตรวจอย่างละเอียด ไม่งั้น ก็คงไม่รู้แน่ๆว่าในเลือดของท่านมีสารสกัดใบวิลโลว์ (190+ ()ผสมอยู่ด้วย”

“ใบวิลโลว์?”

“ใช่ครับ มันคือ….เอ่อ…ยาเสพติดชนิดนึงครับ

“ไม่ต้องอธิบาย ฉันรู้ว่ามันคืออะไร!” สีหน้าของเฉิงเหยี ยนแปรเปลี่ยนไป… ใครกันนะที่คิดจะจัดการกับเขา? ทันใดนั้น เขา ก็เปลี่ยนบทสนทนาทันที “คนที่ฉันให้ไปหา หาเจอยัง?”
หลี่เหยียนตอบ “หาเจอแล้วครับ เราเจอจากดีเอ็นเอใน หยดเลือดที่อยู่บนผ้าปูที่นอน นี่ครับข้อมูลของคนคนนั้น

กู้เฉิงเขียวรับเอกสารมาก่อนที่จะรีบเปิดอ่านอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้น “นายแน่ใจนะว่าเป็น เธอ?”

แน่ใจสิครับ” เฉิงเชียวตอบอย่างงุนงง เขาพยายาม อย่างมากที่จะไม่ขมวดคิ้วหรือกลอกตามองบน โล่หัวหน้า ได้ กันขนาดนั้น ไม่รู้เลยเหรอครับเนี่ยว่าเป็นเธอรึเปล่า!?