ตอนที่ 3 อดทนเข้าไว้

“เอ่อ…ถ้างั้นก็แล้วแต่นายเถอะ ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อน ดีกว่า” ว่าแล้วก็ลุกตึงตังขึ้น เดินไปหยิบผ้าผ้าเช็ดตัวออก มาจากตู้ กำลังจะเข้าห้องน้ำอยู่แล้วเชียวแต่ต้องรีบเดิน กลับมาเพราะลืมล็อกตู้

ราชิดมองทุกอิริยาบถของเพื่อนร่วมห้องอย่างงุนงง เขา ไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนมีท่าทีอ้อนแอ้นราวกับผู้หญิง อย่างนี้มาก่อน ยิ่งในอัลดาฮุสแทบไม่เคยเห็นเลย

“ฉันไม่ขโมยของนายหรอกน่าทำไมต้องล็อกด้วย”

“เปล่านะฉันไม่ได้คิดอย่างนั้น พอดีมันชินตั้งแต่อยู่เมือง ไทยแล้วล่ะ ใช้เสร็จปุ๊บต้องล็อกปั๊บ”

“จะอาบน้ำทำไมไม่ถอดเสื้อผ้าออกก่อนล่ะ เกะกะเปล่าๆ”
“ช่างฉันเถอะน่า มันชินแบบนี้ไปแล้ว”

กำลังจะก้าวเท้าเดินไปแต่ทว่าราซิดกลับเอ่ยปากเรียก อีกครั้ง

“เดี่ยว!”

“อะไรของนายอีกเนี่ยจะได้อาบไหมวันนี้” เจ้าหล่อนยืน กอดอกทำหน้าถมึงทึงเมื่อถูกขัดใจ

“อ้อนแอ้นอย่างนายเข้าฟิตเนสด้วยเหรอ ทำไมกล้ามอก ถึงได้นูนขนาดนั้นเนี่ย” ราชิดถามซื่อ ๆ ไม่ได้คิดอะไร แต่ ทว่าคนที่ยืนอยู่กลับหน้าแดงก่ำ รีบยกผ้าเช็ดตัวขึ้นมาปิด ไว้

“ชะ…ใช่ เอาไว้ค่อยคุยกันนะฉันขอตัวเข้าไปอาบน้ำ

ก่อน”

มารีญารีบวิ่งแจ้นเข้าไปในห้องน้ำ ปิดประตูแล้วก็ยืนพิง หลัง ยกมือขึ้นทาบอกด้วยความโล่งใจ ก่นด่าตัวเองว่าไม่ น่าพลาดเลยทั้งชุดกันดูร่าก็ไม่ได้รัดรูปเลยสักนิด

“แกต้องระวังให้มากกว่านี้นะมารีญา” เธอเอ่ยกับตัวเอง เบา ๆ แล้วล้วงเอามือถือขึ้นมาส่งข้อความหาเพื่อนรัก
เธอและฟาติมารู้จักกันเมื่อครั้งไปเรียนที่อเมริกา ทั้งสอง เจอกันในชั้นเรียนพูดคุยกันถูกคอ จึงย้ายมาอยู่หอพัก ด้วยกันและกลายเป็นเพื่อนสนิทหลังจากวันนั้น ยิ่งมารู้ที หลังว่าฟาติมาเป็นลูกสาวรัฐมนตรีของประเทศอัลดาฮุส ยิ่งดีใจเข้าไปใหญ่เพราะนั่นจะทำให้เธอเข้าถึงความจริง เรื่องมารดาได้ง่ายขึ้น

Mariaaa : แกกก!!!!

LadyFatima : เป็นยังไงบ้างทุกอย่างเรียบร้อยใช่ไหม

Mariaaa : เรียบร้อยดีทุกอย่างแต่ก็รู้สึกกลัว ๆ อยู่บ้าง พรุ่งนี้คุณราทิฟจะพาเข้าไปตำหนักแล้ว ไม่รู้ว่าจะโดน หนักไหนน่ะสิ

LadyFatima : ภาวนาขอให้แกอย่าตกไปอยู่ตำหนักเจ้า ชายเอลซาราฟเลย

Mariaaa : ทำไมยะ ที่นั่นมันเป็นยังไง แกทำให้ฉัน เครียดนะเนี่ย

LadyFatima : แกคงไม่โชคร้ายขนาดนั้นหรอกมั้ง เจ้า ชายเอลราซาฟเสือผู้หญิงตัวยง คนรับใช้สาว ๆ สว เคยรอดเลยสักคน ๆ ไม่

Mariaaa : เรื่องนั้นไม่น่าห่วงหรอกเพราะตอนนี้ฉันอยู่ในคราบผู้ชาย คงไม่มีใครคิดแบบนั้นกับฉันหรอกน่า

LadyFatima : อ๋อ ฉันก็ลืมไป ยังไงก็ระวังตัวด้วยละกัน เรื่องโทรศัพท์ก็เหมือนกันห้ามลืมทิ้งไว้ ห้ามทำหายเด็ด ขาดรู้ไหม

Mariaaa : จ้า ขอบใจมากแต่ตอนนี้ฉันขอตัวอาบน้ำก่อน

นะ

LadyFatima : ตามสบายเลยย่ะ มีอะไรทักมานะ

Mariaaa : โอเคจ้าเพื่อนรัก

ปิดหน้าจอมือถือแล้วมารีญาก็เริ่มเปลื้องผ้าออกทีละ ชิ้น ตบท้ายด้วยวิกผมสั้นออกเป็นปราการสุดท้าย นั่น ทําให้ผมยาวดกดำสยายตัวลงมาคืนความเป็นสตรีให้เจ้า หล่อนในพริบตา คงเป็นห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ นี้สินะที่ทำให้ เธอรู้สึกเป็นตัวของตัวเองที่สุด แต่มันคงจะดีกว่านี้หากได้ มีโอกาสแต่งเป็นผู้หญิงบ้าง ทว่านั่นมันคือความเสี่ยง หาก ใครจับได้มีหวังโดนลงโทษสถานหนักอย่างแน่นอน

เธออยู่ในห้องน้ำนานเกือบชั่วโมง ขัดสีฉวีวรรณจนลืม ไปเลยว่าตอนนี้ยังคงใครบางคนรอต่อคิวอยู่ด้านนอก หลังจากจัดการใช้ผ้ารัดเนินเนื้อทั้งสองให้แบนราบลง แล้ว มารีญาก็สวมใส่ชุดกันดูร่าออกไปจากห้องน้ำอย่างอารมณ์ดี แต่ทว่า…

“อ๊ย!” ร่างบอบบางชนเข้ากับร่างกำยำอย่างจัง จน กระเด็นถอยหลังไปหนึ่งก้าว

“ฉันนึกว่านายหลับไปแล้วซะอีก ผู้ชายบ้าที่ไหนอาบน้ำ เป็นชั่วโมง” ราชิดทำหน้าเซ็งเพราะนั่งรอ ยืนรอ เปลี่ยน อิริยาบถหลายท่วงท่าแต่เพื่อนร่วมห้องยังไม่โผล่ออกมา จากห้องน้ำเลย

“เอ่อ…ฉันขอโทษด้วย พอดีมันร้อนน่ะเลยอาบนานไป หน่อย เอาไว้วันหลังจะพยายามลดเวลาให้น้อยลงกว่านี้ นะ” ว่าแล้วก็เดินเลี่ยงออกมาโดยเร็ว ปล่อยให้ชายหนุ่ม ยืนหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่อย่างนั้น

“คนไทยทำตัวแปลกอย่างนี้ทุกคนเลยหรือเปล่าวะ

เสียงบ่นดังจากด้านหลังไม่นานเสียงปิดประตูห้องน้ำก็ ดังขึ้น หญิงสาวนั่งลงบนเตียงจากนั้นรีบถอดวิกผมออก นำไดร์เป่าผมให้แห้งก่อนที่ราชิดจะออกมาเจอเข้าเสีย ก่อน แม้ว่าทุกอย่างมันจะดูยากลำบากไปเสียหมด แต่ เธอก็ยอมทำเพื่อจะได้เห็นหน้ามารดาสักครั้งในชีวิต และ จะไม่ยอมให้ความพยายามในครั้งนี้ต้องสูญเปล่าอย่าง แน่นอน