บทที่ 10 หนังสือสัญญา

สุดหล่อ?

สองคำนี้สัมผัสได้ถึงความโกรธในใจของณัฐ

แขนของเขาถูกมทิตาหนุนทั้งกลางดึก แขนมือมากจน ไม่มีความรู้สึกอะไร

เขาเอนตัวขึ้นมาอย่างแรง แล้วก็มองดูแผ่นหลังเล็กๆ ของเธอ”ไปหาสิ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับฉัน ตอนนี้ ทุกคนก็รู้กันหมดแล้ว คนที่ถูกคนอื่นว่าเหยียบเรือสอง แคมคือคุณ”

ในห้องไม่มีแสงสว่าง และมันก็มืดสนิท

แต่เสียงของเขาเหมือนกับใบมีดที่แหลมคม แทงไป หน้าอกของมทิตาอย่างตรงจุด

เธอแค่พูดเล่นๆ เธอจะไปหาสุดหล่อได้อย่างไร?

เขาใจร้ายมาก แค่คิดก็รู้สึกกลัว

“ฉันก็แค่พูดเล่นเฉยๆ ไม่ได้ไปหาจริง”เธอบ่นพึมพำ แล้ว เดินไปที่ห้องน้ำ
มองดูตัวเองในกระจก แล้วล้างหน้าด้วยน้ำเย็น

เมื่อมองย้อนกลับไป เธอถึงพบว่าตัวเธอสวมเสื้อของลุง

ไว้

เสื้อหลวมมาก แค่ถึงต้นขาเท่านั้น

และท่อนบนไม่ได้ใส่เสื้อชั้นใน

“ไอ้สัตว์…..เธออดไม่ได้ที่จะสาปแช่งด้วยเสียงเบา

ถ้าเป็นแบบนี้ก็แสดงว่าเธอถูกเห็นหมดทั้งตัว

เธอหน้าแดง แค่รู้สึกอายมาก

ก็ไม่รู้ว่าตัวเธออยู่ในห้องน้ำนานแค่ไหน และก็มีเสียง เคาะประตูจากข้างนอก “ชิงเฉิง?”

“เอ่อ..” เธอตอบ แล้วรีบจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วเปิด ประตู

“เธอทำอะไรอยู่” ไฟในห้องถูกเปิดอยู่ แต่ใบหน้าของ ณัฐดูเหมือนจะถูกปกคลุมด้วยน้ำค้างแข็งบาง ๆ

“ไม่… ไม่มีอะไร” เธอเดินผ่านเขา ปกปิดความตื่นตระหนกของเธอไว้ และพูดตะกุกตะกักอีกครั้ง

เขาผลักรถเข็น เดินตาม และคว้าข้อมือเธอไว้

เธอรู้สึกเจ็บ ตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา

เขาข้ามเธอไว้ มองลงมาที่เธออย่างเหยียดหยาม ตาสี ดำนั้นลึกล้ำมาก “คุณชอบเขามากหรอ”

น้ำเสียงที่ไม่แยแสและไม่อบอุ่นนั้น เหมือนน้ำแข็ง

“เคยชอบ” เธอรู้ว่า เขา ที่ลุงพูดถึงเป็นสุดหล่อ และสิ่งที่ เธอตอบคือความจริงเหมืองกัน

“ฉันไม่ชอบคนสองจิตสองใจ”ริมฝีปากบางของเขายก ขึ้นเล็กน้อย เหมือนปีศาจที่กำลังออกคำสั่ง ทำให้คน ปฏิเสธไม่ได้

“อือ” เธอตอบสั้นๆ ที่แสดงว่าเธอรู้

ใครๆ ก็ชอบคนที่รักเดียวใจเดียว?

หลังกลางดึก ทั้งสองนอนอยู่บนเตียง ไม่มีใครอยู่ติดกัน ร่างกายของพวกเขาแข็งทื่อ
มีคำถามเกิดขึ้นในใจของมทิตา

เหตุผลที่ลุงไม่แตะต้องเธอ ก็เพราะมีปัญหาทางเพศ

ไหม?

หรือว่าเป็นเพราะว่าเขาไม่อยากฉวยโอกาสจริงๆ

วันถัดไป

เมื่อมทิตาตื่นขึ้นมา ณัฐก็หายตัวไปแล้ว

ชั้นล่าง

พ่อบ้านอินทัชกำลังเตรียมอาหารเช้าให้เธอ

เมื่อเห็นเธอลงมา อินทัชก็ทักทายกันว่า “คุณหนูมทิตา คุณตื่นแล้วหรอ”

เขาดึงเก้าอี้ออก และจัดจานและตะเกียบไว้ ให้ความ เคารพกับเธอมาก จนทำให้เธอรู้สึกน่าเกรงขามมาก

ตั้งแต่เด็กจนโต มทิตาไม่เคยได้ให้ความสำคัญแบบนี้มาก
เธอแปลกใจ และพยักหน้าไปด้วย “ขอบคุณค่ะคุณลุง”

อินทัชตกใจและตกตะลึง

เขาเคยเห็นคนที่ประจบสอพลอมากเกินไป แต่เป็นครั้ง แรกที่เห็นผู้หญิงที่มีสุภาพอย่างมทิตาอย่างนี้

เธอไม่สบายใจมาก เธอกินเอง แต่มีคนอื่นคอยให้ บริการอยู่เคียงข้าง

เธอจึงเงยหน้าขึ้น แล้วพูดว่า “ลุง นั่งลง กินข้าวด้วยกัน

เถิด”

อินทัชปฏิเสธ เมื่อเห็นว่าเธอกินไม่สบายใจ เขาก็ออก จากห้องโถงไป

หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว แม่บ้านก็มาเก็บจานและ ตะเกียบไป

และอินทัชก็เดินไปหามทิตา พร้อมกับกองเอกสาร

เธอกำลังตกตะลึง อยากรู้ว่าณัฐเป็นใคร

“คุณหนูมทิตา นี่เป็นสัญญาการแต่งงาน คุณชายลงนามเรียบร้อยแล้ว”

เธอรับมันโดยไม่รู้ตัว และไม่รู้จะทำยังไง

ต้องลงจริงๆ หรือ

“คุณหนูมทิตา คุณโชคดีมาก คุณชายไม่เคยพาผู้หญิง กลับบ้านเลยสักคน” เมื่อเห็นเธอลังเล อินทัชก็อธิบาย ช้าๆ