ตอนที่16 คำถามสองข้อ
“ผมมีคำถามสองข้อที่จะถามคุณ
“คุณพูดมาสิ” เฉียวอวถึงกับฉันเยี่ยขยับเข้าใกล้กันมากขึ้น มันเป็นความรู้สึกอึดอัดที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน แต่ความรู้สึกนั้น ก็ได้เกิดขึ้นแล้ว
“คุณอยากแต่งงานกับเฉินเฉิงรึเปล่า?”
เฉียวอวถึงส่ายหน้า ไม่อยาก
“พวกเราแต่งงานกันดีไหม?”
คำถามนี้ถูกถามขึ้นเป็นครั้งที่สองในสถานการณ์ที่แตกต่าง กัน แล้วคำตอบล่ะ?
“คุณคิดให้ดีแล้วให้คำตอบผมก่อนคืนพรุ่งนี้ แต่ไม่ว่ายังไงผม ก็จะหาวิธีที่พาคุณไป” ฉันเยี่ยพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “ผมต้อง ไปแล้ว”
เฉียวองไม่ตอบสนองอยู่เป็นเวลานาน
แต่งกับใครดี?
เธอไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย
ตระกูล
“แกกลับมาทำไม?”
“ผมอยากแต่งงาน!!
“กับใคร?” คุณพ่อตู้ประหลาดใจมากเพราะนอกจากหญิงสาว ตระกูลเฉียวคนนั้นแล้ว โปเหวินก็ไม่ได้สนิทสนมกับผู้หญิงคน อื่นอีก “ลูกสาวตระกูลไหน?”
แม้ตู้โป้เหวินจะเป็นบุตรนอกสมรสแต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เขาจะแต่งงานได้ตามอำเภอใจ
ลูกหลานของตระกูลใหญ่มีหน้าที่และความรับผิดชอบในการ ส่งเสริมกิจการของตระกูล
“เฉียวอวี่ถง”
เมื่อคุณพ่อได้ยิน ก็หมดความสนใจไปในทันที
ตอนนี้ข่าวการแต่งงานระหว่างตระกูลเดียวกับตระกูลเฉินนั้น กำลังเป็นที่ฮือฮา แล้วจะให้เขาเข้าไปสอดตรงกลาง จะไม่ให้เกิด ปัญหาตามมาได้ยังไง?
“ฉันไม่เห็นด้วย ฉันอยากให้แกเป็นโสดไปก่อน” คุณพ่อผู้ใช้ มือยันโต๊ะเพื่อยืนขึ้น “ผู้หญิงดีดีมีตั้งมากมาย แกไม่จำเป็นต้อง ผูกมัดตัวเองเอาไว้ผู้หญิงตระกูลเฉียวนั่น เธอเป็นดอกไม้ที่มี เจ้าของแล้ว การเข้าไปขวางทางรักของผู้อื่นเป็นเรื่องที่ผิดศีล ธรรม”
โป๊เหวินหัวเราะหึๆ “ศีลธรรมเหรอ พ่อ พ่อไม่คิดว่าหัวข้อนี้ ไม่เหมาะสำหรับพ่อหรอกหรือ?”
“ฉันไม่เห็นด้วย พวกแกไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ ตระกูลเฉียว ไม่เหมือนคนอื่น มันเป็นเรื่องของอิทธิพลของตระกูล”
ตอนนี้ต่อให้พูดอะไรไปก็ไร้ผล เพราะเรื่องของความยุ่งยาก บางประการ “อย่าพยายามให้เสียเวลาอีกเลย”
พ่อลูกพยายามทำความเข้าใจซึ่งกันและกัน “พูดคำขอของ
คุณมาเถอะ”
ก่อนที่จะตกปากรับคำอะไรออกมาย่อมต้องมีข้อแลกเปลี่ยนที่ สมน้ำสมเนื้อ คุณพ่อเองก็ไม่ปฏิเสธเรื่องนี้
“มาทำงานให้บริษัทตระกูล จากนี้ไปบริษัทตระกูลตู้จะซื้อ บริษัทของแก และแกจะเป็นเพียงแค่ผู้บริหารของบริษัทเท่านั้น”
ข็งยิ่งแก่ยิ่งเผ็ด เมื่อสบโอกาสก็ใช้ยาแรงอย่างได้อย่างเหมาะ
เจาะ
หลังจากนี้ไม่ว่าโป๋เหวินจะเก่งแค่ไหน เขาก็ได้แค่ทำงานให้ กับสองพี่น้องพ่อเดียวกันต่างแม่ตลอดไป ไม่มีปากเสียงใดๆได้
“ได้” ใช้เวลาเพียงสิบวินาทีโป๊เหวินก็ตัดสินใจได้แล้ว
ไม่ว่ายังไง เฉียวอวถึงก็สำคัญที่สุด
“เฮ้อ … แกยังเด็กเกินไปก็เลยถูกผู้หญิงจับ แล้วแบบนี้จะ ทำงานใหญ่ได้ยังไง!!” คุณพ่อตู้ทำเป็นทอดถอนใจ แต่ก็เห็นๆ กันอยู่ว่างานนี้ได้กําไรเห็นๆ
“พรุ่งนี้ผมจะไปที่บ้านตระกูลเจียว”
หลังจากออกจากตระกูลแล้ว ตู้โปเหวินก็ไปเลือกซื้อแหวน เพชรอย่างพิถีพิถัน ซึ่งอาจจะดูเหมือนรีบร้อนเกินไปและเฉียวอ ถงอาจจะไม่เห็นด้วย แต่เพื่อหัวใจของเขาเองมันก็ช่วยไม่ได้
“ในที่สุดก็ถึงเวลาแล้วสินะ?” เจออวี่กำลังรอรอให้ฉันเยี่ย หาเขาเพื่อหารือกันเรื่องแผนการช่วยเหลือเฉียวอง
“เวลาอะไร? นายพูดอย่างกับว่าฉันจะไปก่อการร้าย”
บ้านตระกูลเฉียวเป็นวิลล่าธรรมดาๆ สำหรับนักธุรกิจ จะว่าไป แล้วก็ไม่ได้มีมาตรการรักษาความปลอดภัยเข้มงวดอะไร แต่ ตอนนี้ห้องของเฉียวอวถึงกลับมีคนเฝ้าอยู่ตลอดเวลา และคนเฝ้า ก็เป็นแม่บ้านธรรมดาๆ ไม่ได้ช่วยป้องกันอะไรได้เลย
“รอ”
“แค่ต้องรอ!” ฮ่องเต้ย่อมไม่รีบร้อน
ฉันเยี่ยพยักหน้า “ดูก่อนว่าเธอตัดสินใจอย่างไร”
“…เลือกพวกเขาคนใดคนหนึ่ง!!
วันนี้เฉียวอลงกินข้าวไม่ลงอีกแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน ตอนนี้ที่ในหัวของเธอมีแต่เรื่องให้คิดเต็มไปหมด
เธอจะไม่ยอมแต่งงานกับเฉินเฉิง แต่ตราบใดที่เธอยังไม่ได้ แต่งงานตระกูลเฉียวและตระกูลเฉินก็คงจะไม่ยอมรามือ แต่ให้เธอหนีออกไปได้ ก็ไม่อาจจะอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆได้ตลอดไป
นี่คงเป็นโชคชะตาของเธอใช่ไหม?
“ฉันจะแต่งงานกับคุณ พาฉันไปได้แล้ว” เฉียวอวถึงส่ง ข้อความ “ยิ่งเร็วได้เท่าไหร่ยิ่งดี
“สิบเอ็ดโมงครึ่ง ผมจะไปให้ตรงเวลา
เฉียวอวถึงไม่ได้สงสัยในคำพูดของฉันเยี่ย เธอเชื่อเขาโดย ไม่มีเงื่อนไข
เธอนอนอยู่บนเตียงอย่างเงียบๆ ในห้องมีเพียงเสียงเข็ม นาฬิกาเท่านั้น
“ป่า โกหก!”
“พ่อจะไปเจอแม่ของลูกในตอนเย็น พวกเราไปเยี่ยมคุณ คุณย่ากันเถอะ” ฉินเยี่ยจำได้ว่าเขาสัญญาอะไรไว้กับลูกชาย ของเขาในตอนเช้า แต่ถึงแม้ว่าเขาจะทำมันยังไม่สำเร็จแต่ ผลลัพธ์ที่ได้ก็ไม่เลวนัก “ลูกกลับไปที่ห้องแล้วเก็บของซะ”
“ผมอายุแค่สี่ขวบ!”
“หืม?” ฉินลี่เยี่ยหัวเราะแล้วพูดว่า “งั้นลูกจะไม่ไปกับพวกเรา เหรอ?”
ดูเหมือนว่าเดี๋ยวจีนจะถูกเฉียวอวถึงตามใจซะจนเสียนิสัย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เขายังจัดการเรื่องต่างๆได้ด้วยตัวเองอยู่เลย
“ผมจะกลับไปที่ห้องเดี๋ยวนี้เลยครับป่า”
“อืม”
“เปิดหน้าต่าง”
ตรงเวลามาก
ฉินลี่เยี่ยปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าต่างทำให้เฉียวอองรีบวิ่งไปที่
ระเบียง
“พวกคุณ …
นอกจากฉินลี่เยี่ยกับกู้เจ๋ออ แล้วยังมีคนหน้าตาดีอีกสองคน
“คุณต้องการแบบนี้จริงๆ ใช่ไหม?
เมื่อได้รับการเตือนสติ เฉียวอวถึงก็คิดได้ว่าจากนี้ไปเธอจะไม่ สามารถย้อนกลับมาแก้ไขอะไรได้อีก
สําหรับเธอแล้วมีสิ่งของสำคัญไม่มากนัก แค่กล่องเล็กๆ ก็ เพียงพอที่เก็บอดีต เก็บความทรงจำ และเก็บทุกสิ่งทุกอย่างที่ เธอมี
“ใช่”
ห้องพักของเธออยู่บนชั้นสามซึ่งอยู่สูงจากพื้นดินมากกว่าแปด
เมตร
“จับผมไว้แน่นๆ!” ฉินลี่เยี่ยเป็นทหาร แม้ว่าจะต้องอุ้มเฉียวอ ถงเอาไว้ด้วย เขาก็สามารถโหนเชือกลงมาได้อย่างง่ายดาย
มีรถยนต์คันหนึ่งติดเครื่องรออยู่ไม่ไกล
“ขอบคุณพวกคุณจริงๆ”
“พี่สะใภ้ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ พวกเราก็แค่ทำสิ่งที่ควร ทำ หากวันหน้ามีอะไรให้พวกเราช่วยก็บอกมาได้เลยนะ”
เจออ ช่างเป็นคนที่พูดมากที่สุดเสมอ
“ฮ่าฮ่า” คงได้แค่ทำแบบนี้เท่านั้นถึงจะลดความเก้อเขินลงได้ “ขับรถดีดี” กู้เจ๋ออวี่เป็นคนขับรถ เขาจึงไม่มีทางเลือกมากนัก
ฉันเยี่ยบอกแผนการที่เขาคิดเอาไว้ให้เฉียวอวถงฟัง “พวก เราจะไปพบกับเสี่ยวจีนที่สถานีรถไฟแล้วจะกลับไปที่บ้านเกิด ของผม”
“หืม?”
“เพื่อป้องกันไม่ให้ตระกูลเดียวกับตระกูลเฉินหาคุณพบ พวก เราจะไปอยู่ที่นั่นสักพัก”
“ก็ดี” หลายวันมาแล้วที่เฉียวอวถุงนอนไม่หลับ เมื่ออยู่ในรถ ได้สักพักเธอก็ผล็อยหลับไป ไม่ทันได้บอกโปเหน……….
ตอนเช้า ณ สถานีรถไฟ
“หม่ามี้!”
“เสี่ยวจิ่น วันนี้เป็นเด็กดีรึเปล่า?”
“แน่นอนครับ แต่ผมคิดถึงหม่ามีมากๆเลย ป่าโกหกผมว่าหม่ามีจะกลับมาเร็วๆนี้ แต่ผมรออยู่ตั้งนาน!
ในที่สุดหลังจากที่ได้เจอเฉียวอลง เสี่ยวจีนก็ระบายความ ขมขื่นในใจออกมา
เฉียวอวถึงหันไปสบตากับฉันเยี่ยที่กำลังมองมาพอดี แล้ว ฉินลี่เยี่ยก็เป็นฝ่ายหลบสายตาก่อน
“หม่าม ต่อไปหม่ามีจะไม่ไปไหนแล้วใช่มั้ยครับ ที่บ้านของ กับย่าก็สนุกดีนะครับ”
“อืม ไม่ไปไหนแล้ว
ที่เบาะหนังสีเขียวบนรถไฟ
“แล้วนายจะไปด้วยทําไม?” ฉันเขียนึกไม่ถึงว่าเออก็จะ ซื้อตั๋วและขึ้นรถไฟไปด้วย
นี่ตั้งใจจะสอดรู้สอดเห็นไปถึงไหนกัน
“ฉันเองก็ไม่ได้ไปเยี่ยมคุณลุงคุณป้านานแล้ว และช่วงนี้ฉันก็ ไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่ เลยกะว่าจะไปเยี่ยมพวกท่านซักหน่อย”
ตอนนี้เจ้านายกำลังยุ่งอยู่กับการออกเดท ส่วนเรื่องในบริษัท ดำเนินไปอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยดี เขาจึงสามารถไปพักผ่อน ได้
“พวกเขาไม่อยากเห็นนายหรอก นายกลับไปได้แล้ว”
“ไหนๆก็มาแล้วน่า นอกจากนี้อากาศในภูเขาต้าซานยังสดชื่น จะตายไป ฉันก็อยากได้รับของขวัญจากธรรมชาติบ้าง”
เฉียวอลงใต้ยินคำว่าภูเขาต้าซานสองคำนี้ โชคดีที่เธอรู้จัก กับฉินลี่เยี่ยมาสักพักแล้ว ไม่อย่างนั้นเธอคงคิดว่าเธอถูกหลอก
มาขาย………
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ