ตอนที่ 6 ปักหลัก

เฉียวอวถงพบว่า เป็นเรื่องดีที่พ่อของลูกอย่างฉินเยี่ยอยู่ที่บ้าน คอยเตรียมอาหารให้วันละสามมื้อและทำความสะอาดห้องให้ ด้วย

เทียบกับที่ถูกเรียกว่าแม่แค่ไม่กี่ครั้งแล้ว ถือว่าไม่ได้มีอะไร เสียหายเลย

ฉินลี่เยี่ยจัดการทุกอย่างได้เป็นอย่างดี จนทำให้เฉียวอวถึงที่ เป็นผู้หญิงจริงๆถึงกับละอายใจ

“โป๊เหวินเหรอ เป็นไงบ้าง?” เฉียวอวถึงได้รับโทรศัพท์จากตู้ โป๊เหวิน ในขณะที่กำลังเดินเบียดเสียดกับผู้คนอยู่ในรถไฟ ใต้ดิน

“จะโทรชวนฉันไปกินข้าวเย็นเหรอ?”

ตู้โป๋เหวินกับเฉียวอวถงนั้นค่อนข้างสนิทกัน

“เธอเปลี่ยนงานเหรอ?” เพียงแค่ฟังคำไม่กี่คำนั่น ก็สามารถ รู้สึกได้ถึงใบหน้าของตู้โป๊เหวินผ่านทางสายโทรศัพท์ว่ามืดแค่ ไหน

“ทําไมไม่บอกฉัน!”

“ฉะ ฉัน…เฮ้อ เรื่องมันเกิดขึ้นกะทันหันไปหน่อย บอกนาย ตอนนี้ก็ยังไม่สายนี่นา แล้วอีกอย่าง ฉันก็ไม่สามารถรบกวนนายได้ทุกเรื่อง แค่นายช่วยฉันหนีฉันก็ซึ้งใจมากแล้ว”

เขาดูเหมือนว่าจะโกรธน้อยลงไปบ้าง เฉียวอวถงต้องระวังที่จะ ไม่ราดน้ำมันลงในกองไฟ

ใบหน้าของโปเหวินผ่อนคลายลงเล็กน้อย แล้วตอนนี้เธอ ทำงานที่ไหน? ฉันเดินทางไปดูงานต่างประเทศมา เลยซื้อของมา

ฝาก”

“ตอนนี้ฉันเกือบจะถึงบ้านแล้ว วันนี้ฉันเข้ากะเช้า” เธอแสร้ง ท่าเป็นผ่อนคลาย เพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอมีชีวิตที่ดี ไม่ได้ เหน็ดเหนื่อยจากการทำงาน ไม่มีอะไรให้ต้องเป็นห่วง “เอางี้สิ มานั่งเล่นที่บ้านฉันแป๊บนึง?”

หลังจากพูดประโยคนี้ออกไป สมองของเฉียวอวถึงก็รีบ ประมวลผลทันที

เธอลืมไปว่ามีคนอีกสองคนอยู่ที่บ้าน ถ้าโป๊เหวินเห็นเข้า เธอก็ไม่รู้จะทำยังไง

“ไม่อย่างนั้น …”

ยังไม่ทันได้หาทางรอด ตู้โป๊เหวินก็ได้วางหูโทรศัพท์ไปแล้ว ดู เหมือนว่าเรื่องนี้จะไม่สามารถปกปิดได้อีกต่อไป

ในห้องเช่ามีเพียงแค่เสี่ยวจิ๋นคนเดียวเท่านั้น

ฉินลี่เยี่ยไปทำงานเป็น “คนทำความสะอาด” เพื่อจะได้ไม่ต้อง กิน “ข้าวบด”
“เฮ้อ … ” เฉียวอวถงถอนหายใจอย่างแรง ก่อนจะเดินเข้าไป ในอาคาร

ทันทีที่ออกจากลิฟต์ก็ได้ยินเสียงของเสี่ยวจีนและแน่นอนว่า

โป๋เหวินด้วย

พวกเขากำลังทะเลาะกัน

“ที่นี่เป็นบ้านหม่ามีของผม แล้วก็ต้องเป็นบ้านของผมด้วย!! นั่นเป็นเสียงของเสี่ยวจีน

ตู้โป๊เหวินเมื่อต้องเผชิญหน้ากับการขู่ตะคอกของเด็ก เขาก็ได้ แต่นวดขมับอย่างหัวเสีย เขาไปดูงานที่ต่างประเทศแค่ไม่กี่วัน

เฉียวอวถงก็แล่นไปมีลูกชายอายุสามสี่ขวบซะแล้ว แล้วหัวใจ ดวงน้อยๆที่แสนบอบบางของเขาจะรับได้อย่างไร

“เสี่ยวจิ่น โป๊เหวิน!”

เมื่อเฉียวอวถึงปรากฏตัว เสี่ยวจีนกำลังกระชากกางเกงของ โป๊เหวิน พลางพร่ำถามเพียงแค่ว่าโปเหวินเป็นใคร? ความ สัมพันธ์ระหว่างเขากับเฉียวอวถงนั้นเป็นเรื่องสำคัญที่สุด

“หม่ามี้!”

เฉียวอางที่ยังไม่ได้ตั้งตัวก็ถูกเสี่ยวจีนโผเข้าใส่ จนเซถอย หลังไปหลายก้าว

“โป๋เหวิน เรื่องมันค่อนข้างซับซ้อนน่ะนะ”

ไม่ควรป่าวประกาศเรื่องน่าเกลียดในบ้าน ที่นี่มีคนสอดรู้สอดเห็นอยู่เต็มไปหมด การส่งเสียงดังตรงทางเดินแบบนี้จะดึงดูดผู้ ชมจำนวนมากได้ในทันที

ตู้โป๊เหวินชำเลืองมองเสี่ยวจีนที่อยู่ในอ้อมแขนของเฉียวอง แล้วก็เลิกแขนเสื้อขึ้นอย่างไม่พอใจ

“ถงถง เรื่องของเด็กคนนี้ เป็นยังไงกันแน่?

“โปเหวิน นายฟังฉันอธิบายก่อนสิ” เฉียวอวถึงอุ้มเดี่ยวจีน เข้าไปในห้องนอน

“เสี่ยวจีน หนูเล่นอยู่ในนี้แป๊บนึงก่อนนะ ฉันกับคุณลุงมีเรื่อง ต้องคุยกัน”

เสี่ยวจิ่นจําต้องปล่อยมือจากแขนเสื้อของเฉียวอวถึงอย่างไม่ เต็มใจ

“เด็กดี เสี่ยวจีนเก่งที่สุด”

เสี่ยวจิ่นไม่ได้พูดอะไร แต่บนใบหน้าเล็กๆของเขาเต็มไปด้วย ความคับข้องใจ

ในที่สุดเสี่ยวจีนก็ยอมแพ้

“เด็กนั่นมาได้ยังไง?” ตู้โปเหวินไม่เชื่อว่าอยู่ดีๆเฉียวอวถึงจะ มีลูกโตขนาดนี้โดยที่ไม่มีใครรู้เห็น

“รับมาเลี้ยง” เธอไม่ได้โกหก “ฉันเจอเขาอยู่ข้างถนน…”

เธอพยายามชักแม่น้ำทั้งห้ามาสาธยาย

“ดังนั้นตอนนี้คุณก็เลยอยู่กับเด็กคนนี้ แล้วก็พ่อของเขาด้วยเนี่ยนะ”

โปเหวินผุดลุกขึ้นทันที

ต่อไป”ในหัวเธอแต่น้ำเต้าหู้อยู่ไง

เธอรู้สึกกลัวบ้างเลยรึ? ให้แปลกหน้า

เนี่ยนะ

เธอนี่…ตู้ได้ หยุดรัวคำถามไปเสียอย่างนั้น

เฉียวอวถึงอย่างคุณคิดนะ พ่อของเด็กคนเขาเป็นคนซื่อสัตย์ นอกจาก พวก

เห็นได้ว่าคำอธิบายของจำเป็นต้องพูด แต่ความคิดของเขา ฉันเขี่ยเองก็ใช่คนดี

เสี่ยวจีนตัวน้อยเดินไปตอนเสี่ยวจิ๋นโทรไปบอกฉินเยี่ย เขาก็ใกล้จะมาแล้ว ตอนแรกเขาคิดจะซื้อวัตถุดิบสำหรับการทำอาหารใน มาร์เก็ตที่อยู่ใกล้แต่จากเสี่ยว จิ่นแล้ว
เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรอีกต่อไป

เสี่ยวจีนบอกว่ามีผู้ชายคนหนึ่งกำลังจะปล้นภรรยาของเขา คนแรกที่เขาคิดคือเฉินเฉิง

“ฉันไม่อนุญาตให้เธออยู่กับชายแปลกหน้า!” ตู้โป๋เหวินเค้น ประโยคหนึ่งลอดไรฟันออกมา ในขณะที่ทำหน้าตาถมึงทึง

เฉียวอวถึงหรบตาลง ไม่กล้าสู้หน้าโปเหวิน

“ฉันคิดว่าสถานการณ์ในตอนนี้มันก็ดีอยู่แล้ว” ปลายเสียงเริ่ม แผ่วลงอย่างเห็นได้ชัดว่าไม่มั่นใจ

“ฉินลี่เยี่ยก็เป็นคนดี แล้วฉันเองก็ชอบเสี่ยวจีนด้วย”

ตู้โป๊เหวินแก่กว่าเธอแค่ไม่กี่ปี หลังจากที่แม่ของเธอเสียชีวิต ลง เฉียวอวถึงก็สนิทกับเขาแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น ดังนั้นเขาจึง เป็นมากกว่าเพื่อนของเธอ เธอไม่อาจเพิกเฉยต่อความรู้สึกของ เขาได้

“เธอจะทำแบบนี้ไม่ได้ ถ้าเธอไม่สนใจตัวเอง แล้วใครหน้า ไหนในโลกจะมาช่วยเธอ!”

“ฉันไม่ได้…….”

พูดยังไม่ทันจบ ประตูก็ถูกเคาะ

ฉินลี่เยี่ยปรากฏตัวขึ้นที่ประตู

เขายังคงสวมเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบอยู่ เหมือนเดิม
“เด็กน้อย เธอไม่ใช่แม่ของหนู ดังนั้นพวกเธอจึงไม่สามารถ

อยู่ด้วยกันได้” เป็นเรื่องยากที่ตู้โป๋เหวินจะอดทนอธิบายเรื่องพวกนี้ให้เด็กฟัง

“ดี!” เสี่ยวจีนทําหน้าตาบูดบึงใส่ตู้โปเหวิน

“ป่า รีบไปพาหม่ามีมาเร็ว!!!

ฉินลี่เยี่ยยังคงนิ่งเงียบ

เฉียวอวถึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกใจ ผู้ชายคนนี้เป็นอะไรไป กล่ะเนี่ย? ขนคิ้วจะไหม้อยู่แล้วยังจะทำหน้าตายอยู่อีก เห็นว่า จะพึ่งพาให้ผู้ชายคนนี้มาแก้ปัญหาคงจะไม่ได้การเสียแล้ว

“เสี่ยวจิ่น เด็กดีต้องสุภาพนะครับ แล้วคุณลุงเขาก็ไม่ใช่คน เลว เขาเป็นเพื่อนที่ดีของแม่” เธอพูดอธิบายอย่างอดทนและ เอาใจใส่

ด้วยหวังว่าเด็กน้อยจะไม่เข้าใจสิ่งนี้ผิดๆ “คุณลุงไม่ได้จะมา แย่งแม่ไป แม่เป็นแม่ของเสี่ยวจีน ไม่มีใครสามารถแย่งไปได้

“หม่ามีก็คือภรรยาของป่า คุณลุงคนนี้จะมาพรากภรรยา ของป่าปี้!”คำพูดของเสี่ยวจีนทำให้เฉียวอวถงตกใจ