ตอนที่ 3 ผู้หญิงของผม ไม่ต้องรบกวนคุณหรอก
นี่มันเสียงจากสวรรค์ชัดๆ
เมื่อเขามาถึงหน้าประตูแล้ว เธอจะปล่อยไปได้อย่างไร
เฉียวอวถึงหันกลับมามองดูเขาอย่างตื่นเต้น พร้อมด้วยรอย ยิ้มที่ชั่วร้ายที่มุมปาก เสี่ยวจางหวาดกลัวรอยยิ้มของเธอจนต้อง ก้าวถอยหลังและกอดห่อเสื้อผ้าเอาไว้แน่น
การกระทำของเขาทำให้เธอหงุดหงิดมาก
“ไป นายไปกับฉันหน่อย”
“เอวถึง ผมยังไม่พร้อม
ฉันแค่บอกให้ไปด้วยกัน แล้วเจ้าเด็กนี่คิดอะไรอยู่
เมื่อเขาเห็นว่าใบหน้าของเธอมืดลงไปอีก เขาก็ลนลานจนพูด ติดอ่าง
“เอวถุง ผมแค่จะมาบอกว่า มีคนรอพี่อยู่ข้างนอกนั้น ให้พี่ รีบออกไป อย่ามัวช้าอยู่
“ฉันรู้แล้วว่ามีคนรอฉันอยู่ข้างนอก!”
“พะ พี่รู้”
“เหลวไหล!”
เธอโกรธจนหน้าขาว พอจะก้าวเท้าออกมาด้านหน้าประตู
พร้อมเขา ประตูก็เปิดออก หัวเล็กๆลอดเข้ามา ดวงตากลมโต น้ำตากลับเป็นประกายทันทีที่เห็นเธอ ระส่ำระลึกเรียก
“หม่ามี้”
เฉียวอางที่กำลังยื่นมือออกไปเพื่อจะเปิดประตู เมื่อเห็นเจ้า ตัวเล็กนั่นก็ตัวแข็งไปครู่หนึ่ง
เขา…..มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?
เสี่ยวจางเห็นเธออึ้งไปก็รีบหันกลับมามองจากช่องว่างข้าง
ผนัง
“เอวถง ลูกชายพี่เหรอ?”
ลูกชาย?
เธอขมวดคิ้ว แต่ในใจพลันปรากฏความคิดดีๆขึ้นมา เธอก็อุ้ม เสี่ยวจีนขึ้นมา พร้อมทั้งมองเขาด้วยรอยยิ้ม
“ใช่แล้ว เป็นไง เขาดูเหมือนฉันไหม?”
เขามองไปที่เจ้าเด็กน้อยตัวอ้วนกลม ตัวขาว ดูน่ารัก ไร้เดียง สาและฉลาด แล้วจึงมองเฉียวอลง ไม่เห็นว่าสองคนนี้จะเหมือน กันตรงไหน
แต่ถึงอย่างไรเขาก็ยังคงพยักอย่างแรงให้กับทั้งคู่ด้วยสีหน้า ราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปทั้งตัว
“เหมือน!”
“ใช่ไหม ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน” เธอยิ้มแย้ม พลางหยิก
ไปที่แก้มอ้วนกลมของเขา เสี่ยวจีนถูกทำให้มึนงงด้วยท่าทีที่แสนอบอุ่นของเธอจนเหมือ
ลอย
เขาตกตะลึงที่ได้รับความรักจากแม่อย่างท่วมท้น แม่ของผมน่ารักจริงๆ
เธอจับลงบนแก้มของเขาอย่างแผ่วเบา “หนูช่างเป็นเทวดา น้อยของฉันจริงๆ”
เสี่ยวจีนตัวแข็งทื่อ ก่อนจะหันหลังกลับแล้ววิ่ง ร่างอ้วนกลมสี
ขาวของเขานั้นลื่นอย่างกับอะไรดี จนเธอจับเอาไว้ไม่ทัน
“ป่าปี้ หม่ามี้จุ๊บผมด้วย!
เขามาที่นี่ด้วยหรือ?
เธอผลักประตูออกมา จึงเห็นว่ามีผู้ชายตัวสูงคนหนึ่งนั่งอยู่บน เก้าอี้ด้วยสีหน้าเย็นชา ปล่อยออร่าชนิดหนึ่งออกมาทำให้คนไม่ อยากเข้าใกล้ แม้ว่าเขาจะยังคงสวมใส่เสื้อผ้าสบายๆอย่างเสื้อ แขนสั้นและกางเกงยีนส์
เสี่ยวจิ๋นตะโกนอยู่ในอ้อมแขนของเขา “ป่าปี หม่ามีจับผม ด้วย หม่ามีจุ๊บผม”
“อืม”
เขาหันมาเผชิญหน้ากับเธอช้าๆ
เธอถูกแช่แข็งไว้ด้วยสายตาเย็นชาของเขา ก่อนที่เฉินเฉิงจะ เดินมาตรงหน้าเขา ด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ ส่วนดวงตาฉายแววกระด้าง
นั่นสินะ เธอถอยไม่ได้แล้ว!
“คุณมาเร็วจัง”
“อืม”
หม?
เฉียวอวถงอยากจะบ้าตาย พูดมากกว่านี้มันจะตายไหม เฉินเฉิงสีหน้าเย็นชา พูดอย่างใจเย็นว่า “ถงถง นี่คงจะไม่ใช่ แฟนของคุณหรอกนะ”
เธอมองหน้าเขา “แล้วยังไง เขาหล่อกว่าคุณตั้งเยอะ”
ใบหน้าของเขาจมลง ผู้ชายคนนั้นหล่อมาก ดวงตาของเขา เย็นชาและมีออร่าที่ทรงพลังอย่างไม่อาจอธิบายได้เปล่งออกมา จากตัวเขา
เขาประหลาดใจที่เขารู้สึกอย่างนั้น
เขามองผู้ชายคนนั้นตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะที่มุมปากของเขา จะปรากฏรอยยิ้มเยาะเย้ย “ถงถง คุณคงจะไม่ได้คบกับพนักงานทำความสะอาดหรอก
เฉียวอวถึงเหลือบมองไปที่เขา ซึ่งแต่งตัวเรียบง่ายไปหน่อย ดู แล้วก็เหมือนพนักงานทำความสะอาดจริงๆนั่นแหละ
เธอถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ ริมฝีปากของเธอขยับพูดว่า “แล้วยังไง ถึงจะเป็นพนักงานทำความสะอาดก็หล่อกว่าคุณแล้ว กัน”
สีหน้าของเฉินเฉิงคล้ำลง ดูเหมือนว่าในดวงตาของเขาจะมี ความโกรธเคือง
“เฉียวอวถง คุณคิดว่าพ่อของคุณจะเห็นด้วยเหรอ?”
“เห็นด้วยหรือไม่ก็ช่างเขาสิ” เธอไม่แยแสหน้าตาของตัวเอง อีกแล้ว มองไปที่ผู้ชายคนนั้นอย่างเฉยเมย
“คุณไม่เห็นเหรอว่าลูกชายของฉันตัวโตขนาดไหนแล้ว? ”
ทันใดนั้นมุมปากของชายผู้นั้นก็ยกยิ้มขึ้นมา เมื่อวานผู้หญิง คนนี้ยังปฏิเสธอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่ยอมรับว่าเป็นลูกชาย ของเธอ แต่พอมาวันนี้เธอกลับยอมรับออกมาอย่างคล่องปากซะ แล้ว
แต่เฉินเฉิงไม่ได้โง่ขนาดนั้น เขาจะเชื่อได้อย่างไรว่า แค่ใน
ช่วงระยะเวลาสองปีที่เธอออกมาจากตระกูลเฉียว เธอจะมี ลูกชายที่โตจนวิ่งได้แล้วแบบนี้ เขามองดูเธออย่างเหยียดหยาม “คุณไม่ต้องดึงเอาคนใกล้ตัว
มาหลอกผม เพื่อที่จะหนีจากผมหรอกนะ”
เธอจ้องมองเขาแล้วพูดว่า “คุณหลงตัวเองเกินไปแล้วจริงๆ” “แล้วเขาชื่ออะไร บ้านเขาอยู่ที่ไหน ในบ้านเขามีคนกี่คน?
“คุณจะถามเพื่อ!” เธอยืดตัวตรง จ้องมองเขา โดยปกป้อง พวกเขาเอาไว้ด้านหลัง
“นี่ไงสิ่งที่คุณต้องการ ฉันพามาให้คุณเจอที่นี่วันนี้หมดแล้ว”
เฉินเฉิงตะลึง คิดไม่ถึงว่าเธอจะทำเพื่อผู้ชายคนนั้นถึงขนาดนี้
เขายิ้ม “ถงถง ผมก็แค่เป็นห่วงคุณ”
“ผู้หญิงของผม ไม่ต้องรบกวนคุณหรอก”
เสียงเย็นเยียบดังมาจากทางด้านหลังของเธอ ความกดดันอัน แรงกล้าค่อยๆแผ่ออกมาจากข้างหลัง โอบล้อมเธอเอาไว้ภายใน
ความรู้สึกปลอดภัยที่อธิบายไม่ได้เต็มตื้นขึ้นมาในหัวใจของ
เธอ
เฉินเฉิงรู้สึกได้ถึงออร่าที่ทรงพลังซึ่งเปล่งออกมาจากผู้ชายคน นั้น เขาระงับความกลัวในใจ ก่อนจะส่งเสียงสบถอย่างแดกดันว่า
“เป็นแค่พนักงานทำความสะอาด กล้ามาแย่งผู้หญิงกับฉันได้ ยังไง”
“ผมคิดว่าคุณทำไม่ถูก” เขาเปิดริมฝีปากเย็นชาเบา ๆ และพูด ช้าๆว่า “พฤติกรรมแบบนี้เรียกว่าเด็กป.3”
ป.3 ..
ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า
เฉียวอวถึงหัวเราะในใจ โดยพยายามที่จะไม่แสดงออกทาง สีหน้า ทันใดนั้นเธอก็นึกชื่นชม คนที่แสดงเป็นแฟนอยู่ข้างหลัง เธอขึ้นมา
ช่างดุดันซะจริง
เมื่อเห็นสีหน้าของคนตรงหน้าเธอเปลี่ยนเป็นสีเขียว เธอก็ อารมณ์ดีขึ้นมาก
เฉินเฉิงโกรธจนหน้าเขียวและตึงจนแทบปริ เขานึกเสียใจมาก ที่มาหาเธอในวันนี้ เขารู้สึกอัปยศเหลือเกิน
เขาจะไม่ปล่อยผู้ชายคนนั้นไปแน่
“แกชื่ออะไร!”
“ฉินลี่เยี่ย”
“ดี ดี ดี” เขาหันหลังกลับและเดินเซไปเล็กน้อย
เฉียวอวถงมองตามหลังเขาไป ก่อนจะหันมามองเขาด้วย ความเป็นห่วงว่า “คุณอาจจะตกงานได้นะ”
เขาทำสีหน้าไร้อารมณ์ก่อนจะโยนความรับผิดชอบให้เธอ “ถ้าผมตกงาน คุณก็ต้องรับผิดชอบ”
“ฉัน?”
เธอมองเขาด้วยความสงสัย
เขาชำเลืองมองเธอช้าๆ “คุณใช้ประโยชน์จากผมเสร็จแล้วก็ จะถีบหัวส่งผมหรือไง?”
“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่” เธอโบกมืออย่างรวดเร็วและอธิบายว่า “ถ้า
หากว่าคุณตกงานเพราะฉัน ฉันจะรับผิดชอบเด็กคนนี้เอง”
“หม่ามี้” มือเล็กๆ ของเสี่ยวจีนกระตุกมือของเธอเบาๆ พลาง เงยหน้าขึ้นมองเธออย่างไร้เดียงสา “แล้วป่าปีล่ะ?”
“หนูจะให้ฉันรับผิดชอบเขาด้วยเหรอ?”
“ได้มั้ย?”
“ไม่ได้!” เธอปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย “ฉันเป็นผู้หญิงที่ยังไม่ได้ แต่งงาน จะมีผู้ชายตัวโตอยู่ในบ้านได้ยังไง?”
“ไม่ได้แต่งงาน?” ฉินลี่เยี่ยทวนสามคำนี้ออกมา แล้วมุมปาก ของเขาก็ผุดรอยยิ้มขึ้นมาทันที
รอยยิ้มของเขาตกอยู่ในสายตาของเธอ เธอพูดอย่างไม่พอใจว่า “คุณยิ้มอะไร?”
“ลูกเราโตขนาดนี้แล้ว คุณยังบอกว่าคุณยังไม่ได้แต่งงาน?
เรื่องของฉัน!
เห็นที่ผู้ชายคนนี้จะคุยกับเธอไม่รู้เรื่อง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ