ตอนที่ 5 มาเล่นชู้

ตอนที่ 5 มาเล่นชู้

หลินหยุนซินหันหลังให้ประตูอยู่

เพียงแค่แขนอันแข็งแรงทั้งสองข้างของชายหนุ่มกอดรัดเอว เธอเอาไว้เธอก็ตกใจจนสะดุ้งโหยงเหมือนโดนไฟช็อต

หลินหยุนซินหันหน้าเข้าหาแสงไฟจากโคมไฟที่ห้อยอยู่บน เพดานถึงได้เห็นว่ายืนสูงตระหง่านกำลังจ้องมองเธออยู่

เขาอยู่บนเตียงด้วย !

หลินหยุนซินตกใจจนกรีดร้องออกมา

ลองคิดดูสิ กลางดึกป่านนี้แถมยังเป็นห้องนอนของตัวเองอีก จู่ ๆ พอตื่นขึ้นมาก็เห็นผู้ชายนอนอยู่บนเตียงของตัวเอง จะไม่กลัว ได้อย่างไรกันล่ะ !

ลู่สิ้นจือขมวดคิ้ว โน้มตัวเอามือปิดปากหลินหยุนซินเอาไว้

สายตาที่เขาจ้องมองหลินหยุนซินเหมือนกับสายตาที่จ้องเหยื่อ ก็ไม่ปาน พอเธอถูกเขาจับได้แล้ว เขาไม่มีทางปล่อยเธอไปเด็ด

ขาด !
ล่สิ้นจือพูดจาข่มขู่ “ถ้าเธออยากร้องเรียกให้ทุกคนมาเห็นชาย โสดหญิงม่ายอยู่บนเตียงด้วยกันสองต่อสอง ก็ร้องเลย ทางที่ ดีที่สุดก็ร้องให้มันดัง ๆ หน่อยด้วยนะ ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะไม่ ได้ยิน”

พูดจบล่สิ้นจือก็ปล่อยมือของเขาเพราะมั่นใจว่าเธอจะไม่กรีด ร้องอีก

เมื่อลู่สิ้นจือพูดจบก็เหมือนกับราดน้ำเย็นลงมาที่หัวของ หลินหยุ นซินอย่างแรงทำให้เธอได้สติขึ้นมา

เธอจะปล่อยให้คนในบ้านหลังนี้มาเห็นคุณชายลู่อยู่บนเตียงของ เธอไม่ได้เด็ดขาด

ไม่อย่างนั้น พอพวกเขามาเห็นภาพในตอนนี้เข้า แม้ว่าเธอจะมี ปากก็ยากที่จะแก้ตัว

อีกอย่าง แม้ว่าเธอจะไม่ผิดแต่คุณแม่จะต้องโทษเธอแน่ ๆ เพราะ คุณแม่ไม่มีทางโทษล่สิ้นจือแน่นอน !

ดังนั้นหลินหยุนซินจะกรีดร้องออกมาไม่ได้เด็ดขาด แน่นอน เธอสั่นไปทั้งตัวเพราะหวาดกลัวและโกรธมาก
แขนทั้งสองข้างของผู้ชายคนนี้ยันขนาบข้างศีรษะของเธอเอา ไว้ เอาหน้าอกของเขาแนบเธอไว้กับเตียงทําให้เธอหนีไปไหนไม่ ได้

หลินหยุนซินมองลู่สิ้นจืออย่างระแวงและโกรธมาก “คุณเข้ามา ได้ยังไง ฉันล็อกประตูแล้วนะ แล้ว… คุณคิดจะทําอะไรกันแน่ เนี่ย”

ลู่สิ้นจือพูดอย่างไม่สนใจใยดี “ไม่มีกลอนประตูอะไรบนโลกใบ นี้มาขัดขวางฉันได้หรอก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงกลอนประตูเน่า ๆ ของ เธอเลย ส่วนฉันมาทำไมน่ะเหรอ แน่นอนว่าฉันมา…เล่นชู้กับเธอ ไง”

เล่นชู้งั้นเหรอ

คำนี้ทิ่มแทงเข้าไปในใจของหลินหยุนซิน

“คุณมันหน้าด้าน คุณออกไปนะ” หลินหยุนซินดิ้นรนต่อสู้และพูด ตอกกลับไป

แต่วินาทีต่อมาลู่สินจือแก้ชุดนอนของเธอออกอย่างง่ายดาย

เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไร ตั้งแต่เขามีอะไรกับเธอใน ห้องนําเขาก็โหยหาร่างกายของเธออยู่ตลอดเวลา
ดูท่าทางร่างกายของเธอจะมีเสน่ห์อะไรบางอย่างที่ทำให้เขา ปรารถนาในตัวเธออย่างแรงกล้าไม่มีที่สิ้นสุดจนอยากจะเอาแล้ว เอาอีก !

“ไอ้สารเลว…แก…แกอย่าแตะต้องตัวฉันนะ…

คราวนี้ลู่หย่าอันไม่ได้อยู่ที่ประตู เธอบอกได้เลยว่า มันไม่เหมือน กับตอนที่อยู่ในห้องน้ำตอนพลบค่ำนั้นเลย เธอไม่กล้าเปล่งเสียง ใด ๆ ออกมาเลยสักคำเดียวเพราะกลัวลู่หย่าอันจะได้ยินเข้า

แต่ทว่าลู่สิ้นจือกลับเล้าโลมร่างกายของเธอ ดูร่างกายของเธอ สั่นเทาไม่หยุดเพราะนิ้วของเขาสัมผัสร่างกายของเธอ “ดูสิ…เธอ มันปากกับใจไม่ตรงกัน ปากบอกว่าไม่ แต่ร่างกายของเธอกลับ ยอมรับฉัน ไหนบอกฉันมาซิ สามีของเธอทำแบบนี้กับเธอหรือ เปล่า”

พอนึกถึงตั้งแต่เธอแต่งงาน ก่อนที่สามีของเธอจะกลายเป็น มนุษย์ผัก เธอก็เคยโดนแบบนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนโดนหนาม ทิ่มแทงเข้าไปในหัวใจ ทั้งอิจฉาริษยาทั้งยากที่จะอดกลั้นมันเอา ไว้ !

หลินหยุนซินรู้สึกโกรธแค้นและอับอายมากเหลือเกิน เธอจงใจ พูดโกหกออกไป ไอ้สารเลว แกมันสู้สามีของฉันไม่ได้หรอก ร่างกายของฉันเป็นของเขา เรื่องบนเตียงเขาเก่งกว่าแกเป็นพันเท่า”