ตอนที่ 2 ไม่ปล่อยเธอไปหรอก

ตอนที่ 2 ไม่ปล่อยเธอไปหรอก

เธอไม่สามารถขอความช่วยเหลือได้ ถ้าคุณน้าเข้ามา เธอก็ไม่รู้ จะอธิบายยังไงดี ต้องโดนเข้าใจว่าจงใจมายั่วสวาทแน่นอน แล้ว เธอก็จะโดนไล่จากตระกูลล่

ทันใดนั้นเองหลินหยุนซินเหยียดแขนยาวออกไปคว้าเสื้อคลุม อาบน้ำ ขณะที่กำลังรีบร้อนเอาเสื้อคลุมอาบน้ำมาปิดบังเรือนร่าง ของตนเอง ส่วนเอวของตัวเองก็โผล่ออกมาต่อหน้าเขาอย่างจัง

เมื่อลู่สั้นจือเห็นรอยเสี้ยวพระจันทร์ที่อยู่กลางเอวของเธอเข้า เขามองสํารวจเธอด้วยแววดาที่ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ที่แท้เธอคือ…

ผู้หญิงเมื่อห้าปีก่อนก็คือเธอนี่เอง…

ดีมาก !

เขาเปลี่ยนใจแล้ว !

ในเมื่อเขาเจอเธอแล้ว ถ้างั้นเธอก็อย่าได้คิดที่จะให้เขาปล่อย เธอไปอีกเลย !
หลินหยุนซินรู้สึกว่าสายตาของลู่สิ้นจือที่จ้องมองตัวเองอยู่นั้น เหมือนกับหมาป่าอันตรายตัวหนึ่งก็ไม่ปาน

ทันใดนั้นจากเดิมที่ยืนนิ่ง ๆ อยู่หน้าอ่างน้ำ ผู้ชายผู้ใช้สายตาเย็น ชาจ้องมองเธออยู่ก็เข้ามาใกล้ชิดเธอในอ่างน้ำทันทีแถมยังใช้ แขนกอดร่างของเธอเอาไว้ไม่ให้เธอออกไปจากอ่างน้าอีกด้วย

หลินหยุนซินไม่อยากจะเชื่อเลยว่า สิ้นจือจะกอดเธอแบบนี้ แถมยังจะยื่นมือลงไปลูบคลำเรือนร่างของเธอในอ่างน้ำไปทั่วอีก ด้วย

หลินหยุนซินตกใจกลัวจนพูดไม่รู้จะพูดอะไรดี “คุณ…คุณปล่อย

ฉันนะ ! ”

แต่หลินหยุนซินได้ยินอันอัน ลู่หย่าอัน)เรียกอย่างลังเลอยู่ แถม ยังเคาะประตูแล้วด้วย “คุณอา ทําไมฉันถึงได้ยินข้างในมี…เสียง ของผู้หญิงล่ะ”

หลินหยุนซินใจเต้นจนแทบจะขึ้นมาถึงคอ

ล่สิ้นจือเห็นหลินหยุนซินหวาดกลัว จึงแผ่รังสีปีศาจชั่วร้าย ออกมาแล้วพูดกับหลินหยุนซินว่า “ปล่อยเธอไปงั้นเหรอ เธอ มาอ่อยฉันถึงที่เองนะ ถ้าเธอไม่อยากให้เขาเข้ามาก็เงียบๆ หน่อย…ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ถ้าเธอยังพูดอีกคำเดียว ฉันจะให้เขาเข้ามาทันที

หลินหยุนซินโกรธจนตัวสั่น ผู้ชายคนนี้รู้ไหมว่าเขากำลังทำ อะไรอยู่ !

เธอเป็นหลานสะใภ้ของปู่เขานะ !

เธอขยับปากอยากจะเปิดปากพูดแต่สิ้นจือจ้องเธอตาเขม็ง เหมือนกับหมาป่าทำให้เธอรู้ว่าที่เขาพูดเมื่อกี้ไม่ได้ล้อเล่น

เธอกัดริมฝีปากแน่น ไม่กล้าพูดออกมาแม้แต่คําเดียว

สิ้นจือใช้แรงบีบบังคับกักขังเธอเอาไว้ในอ้อมอกตัวเองทำให้ เธอหนีไปไหนไม่ได้พร้อมกับพูดกับ อันอันที่อยู่นอกประตูไปด้วย “เธอรอฉันอยู่นอกข้างนอกนั่นแหละ เดี๋ยวฉันออกไป…ฉันมีเรื่อง จะคุยด้วย

หลินหยุนซินถลึงตาโต ไอ้…โรคจิต !

ทันใดนั้นเอง เขายิ่งบังอาจยิ่งลวนลามเรือนร่างของเธอตามใจ รอบ แต่เธอกลับไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้าน

ทันใดนั้นเองน้ำก็กระสาดกระเซ็นออกมาทำให้เกิดเสียงแปลก ๆ ดังขึ้นมาในอ่างน้ำ
กี่ครั้งทีเธออยากจะเปล่งเสียงออกมาแต่พอคิดว่าเขาจงใจรั้งล่ หย่าอันเอาไว้ให้รอเขาอยู่ข้างนอกประตู หากลู่หย่าอันรู้สึกว่ามี อะไรไม่ชอบมาพากลแล้วบุกเข้ามา ถ้างั้นเขาก็จะเห็นฉากที่พวก เรากําลัง…กันแบบนี้นะสิ

แล้วเธอก็จะโดนไล่ออกจากตระกูลลู่ !

เขายึดครอง “จุดอ่อน” ที่เธอกลัวที่สุดเอาไว้ เขาเลยทำอะไร ตามอำเภอใจก็ได้

น้ำตาของเธอร่วงลงมาจากมุมของดวงตา ร่างกายรู้สึกได้แต่ เพียงความเจ็บปวดเหมือนกับร่างจะฉีกขาดออกก็ไม่ปาน

ความรู้สึกหมดหนทางสู้กับความหวาดกลัวเมื่อห้าปีก่อนกลับมา ครอบงำ ร่างกายเธออีกครั้งทำให้เธอกลัวจนตัวสั่นไม่หยุด

แถมผู้ชายคนนี้ดูเหมือนปีศาจที่ดุร้ายและน่ากลัวเมื่อห้าปีก่อน กอดรัดเธอเอาไว้แน่นทําให้เธอไม่สามารถหนีไปไหนได้

ล่สิ้นจือเห็นผู้หญิงคนนี้เลือดร้อนปะทุขึ้นมา แต่รู้สึกว่ายังไงมัน ก็ไม่พอสําหรับเธอหรอก…

ลู่หย่าอันรอเกือบจะชั่วโมงหนึ่งแล้วแต่ยังไม่ยอมไปไหนยังไงซะคุณอาให้เธอรอเขาเองนี่

พอคิดถึงใบหน้าอันหล่อเหลาของคุณอา หย่าอันก็รู้สึกกระดูก กระเดี๋ยวไร้เรี่ยวแรงไปหมด

ถึงอย่างไรคุณอา ก็ไม่ใช่คุณอาแท้ ๆ ไม่ได้เกี่ยวข้องกันทาง สายเลือดแต่อย่างใด เธอจึงฝันอยากที่จะคบกับคุณอา

เพียงแต่ว่าคุณอา อาบน้ำในห้องน้ำนานเกินไปแล้ว อีกอย่าง เธอยังเสียงน้ำแปลก ๆ กับเสียงสะอึกสะอื้นราง ๆ อีกด้วย

เธอส่ายหัว เธอน่าจะหูฝาดไปเองล่ะมั้ง !

ทันใดนั้นเองลู่สิ้นจือก็ใส่เสื้อคลุมอาบน้ำหลวม ๆ ออกมา

แต่ลู่หย่าอันกลับตาแหลมเห็นรอยข่วนบนหน้าอก แต่ทว่าแป๊บ เดียวเขาก็รัดเข็มขัดหน้าอกเร็วแน่นเอง