ตอนที่ 15 ระบำเปลื้องผ้า

ตอนที่ 15 ระบำเปลื้องผ้า

ลู่หย่าอันรับฟังข้อเสนอของ หลงหลิน แม้ว่ามุมปากกำลังยกขึ้น ยิ้มอยู่แต่รอยยิ้มนั้นก็แฝงไปด้วยความชั่วร้าย

“ก็ได้ ถ้างั้นเธอก็ทำการแสดงให้พวกเราดูก็ได้…พวกเธอว่า พวกเธออยากเห็นเขาเต้นระบำเปลื้องผ้าหรือเปล่าล่ะ ฉันได้ข่าว มาว่า เธอเต้นเก่งมากเลยนะ

หลงหลิน ได้ยินดังนั้นก็ยิ้มอย่างชอบอกชอบใจมาก ดูน่าสนุก แหะ

หลินหยุนซินหน้าซีด หน้าเสียมาก ๆ ขึ้นมาทันที

ไม่ เธอไม่เต้น

แววตาของหลินหยุนซินฉายความรู้สึกอับอายขายหน้าออกมา เธอพูดออกมาว่า “ฉันเต้นไม่เป็น

ลู่หย่าอันสีหน้าดูเย็นชาขึ้นมาทันที “ นี่เธอปฏิเสธพวกเราเหรอ ฉันบอกแล้วไง เธอทำให้พวกเราอารมณ์เสีย เธอควรจะขอโทษ พวกเรา ทำให้พวกเรามีความสุข มีความสุขสิ เธอต้องจําฐานะ ของตัวเองเอาไว้ให้ดีสิ เธอเป็นแค่คนใช้นะ
หลินหยุนซินรู้สึกว่าคนที่อยู่รอบ ๆ ต่างก็มองมาที่ตัวเธอกันหมด เหมือนกับมีปลายดาบเป็นหมื่นพันเล่มทิ่มแทงร่างกายเธออย่าง รุนแรง ทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอกันหมด

เธอพยายามฝันให้ตัวเองไม่ตัวสั่น พยายามฝืนไม่ให้น้ำตาของ ตัวเองร่วงลงมา

เพราะเธอจะร้องไห้ต่อหน้าคนเหล่านี้ไม่ได้

สายตาของเธอยังคงมองไปที่ลู่หย่าอันแล้วพูดว่า “ถ้าเธออยาก ให้ฉันขอโทษ ถ้างั้นฉันจะขอโทษด้วยวิธีของฉัน…เธอให้ฉันดื่ม เหล้า ฉันดื่มก็ได้ ดื่มแล้ว….ฉันก็ไปได้ใช่ไหม”

ลู่หย่าอันพูดอย่างเหยียดหยาม “แน่นอนอยู่แล้ว ก็แล้วแต่เธอจะ เลือกนะ อยากจะเลือกดื่มเหล้าก็ได้นะ แต่ว่า….เมื่อกี้ฉันพูดผิดไป ไม่ใช่สิบขวดที่อยู่ตรงหน้าแต่เป็นเอามาอีกสิบขวด มาทำเป็นเย เกอร์บอมบ์แล้วกัน แน่จริงก็ดื่มให้หมดสิ ไม่อย่างนั้น ถ้าเธอดื่มไม่ หมดก็อย่าได้คิดจะไปเลย..แต่ถ้าเธอเสียใจ เธอจะเต้นระบำาแก้ ผ้าก็ได้นะ ทั้งง่ายทั้งสบายดีด้วย”

หลินหยุนซินทุ่มสุดตัว เธอบอกกับตัวเองในใจ ไม่ว่าเธอจะต้อง ดื่มไปครึ่งชีวิต แม้ว่าจะต้องเจ็บปวดอีกสักแค่ไหน เธอก็จะทำต่อ ไป เธอจะไม่มีวันเลือกเต้นระบำเปลื้องผ้าต่อหน้าทุกคนเพื่อให้ ทุกคนสนุกสนานกันแน่นอน
ในเวลานี้เอง คนใช้ที่ยินดีกับความโชคร้ายของเธอก็เอาแก้วใบ ใหญ่หลายใบมา จากนั้นก็รินเหล้าลงไปผสมกันทั้งหมด

แววตาของบางคนกลับฉายความสงสารและความสงสัยออก มา ถ้าต้องดื่มเหล้าลงไปให้หมด แม้แต่ชายหนุ่มที่ดื่มเหล้าจนชิน มาหลายปีก็ยังทนไม่ไหวเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสาวงามผู้บอบบาง ราวกับต้นหลิวที่พลิ้วไหวที่อยู่ตรงหน้าเลย

หลินหยุนซินไม่ได้มองไปที่คนอื่นที่อยู่ที่นี่อีก จากนั้นก็หยิบแก้ว เหล้าขึ้นมาดื่มแก้วแรก

แต่เธอก็รีบดื่มเกินไป พอเธอไอไม่หยุด หน้าก็แดงก่ำขึ้นมา แดง เหมือนกับมีเลือดฝาด ยิ่งทำให้เธอดูมีเสน่ห์ชวนหลงใหลยิ่งขึ้น ทำให้คนอดที่มองเธอไม่ได้

แต่ทว่า ทุกคนเห็นท่าทางเธอดื่มเหล้าก็มั่นใจได้ว่าเธอดื่มเหล้า ไม่เป็นจริง ๆ

แบบนี้พวกเขามั่นใจได้เลยว่าเธอทนต่อไปไม่ไหวแน่ ๆ ดังนั้น พวกเขาจึงรอให้เธอยอมแพ้ไปเอง แล้วมาเต้นระบำเปลื้องผ้าให้ เวทีลุกเป็นไฟให้พวกเขาดู

เหล้าผสมกรอกลงไปในคอของเธอแก้วแล้วแก้วเล่าแล้วก็ลงไป

ในท้องของเธอ
เธอรู้สึกแต่เพียงว่าเหล่าพวกนี้เผ็ดร้อนมาก บาดคอเธอเจ็บบาด และตอนนี้เธอก็มึนงงอยู่

แต่เธอจะหยุดไม่ได้…

พอดื่มไปได้หนึ่งในห้าส่วนหลินหยุนซินก็นั่งยองลงไปกับพื้น แล้วอวกออกมาอย่างหนัก

มีคนเตือนเธอแล้วให้เธอยอมแพ้ซะ ทำไมต้องทนทุกข์ทรมาน ด้วย เธอไม่มีทางทำสำเร็จแน่นอน ดังนั้นสู้ยอมแพ้ตอนนี้ไปเลยดี กว่า ไม่ต้องดื่มเหล้าแล้ว พอถึงตอนนั้นก็ยังต้องเต้นรำอีก

แต่ทว่า ดูเหมือนว่าหลินหยุนซินจะไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้น แม้ว่าจะ อวกจนย่ำแย่สักแค่ไหน เธอก็ยังดื่มต่อ