บทที่ 11 ฉันไม่ไป

“นี่คืองานเลี้ยงค็อกเทลของนายท่านวัชระ พุธหน้า เธออย่า ลืมไปล่ะ”ปาจรีย์ตอบไป ก็เดินไปที่ห้องน้ำด้วย

ดูเนื้อหาบนบัตรเชิญแล้ว หลังจากวารุณีค่อยๆคิดไปสอง วินาทีจึงคิดขึ้นได้

คุณวัชระท่านนี้เป็นเพื่อนที่รู้ใจของอาจารย์ผู้มีพระคุณเธอ แป๊บเดียวก็ไปถึงวันจัดงานเลี้ยง

ที่อยู่งานเลี้ยงเลือกจัดที่คฤหาสน์ตระกูลแววสูงเนินภูเขาน่าน คนส่วนมากในนี้ล้วนแต่เป็นคนมีชื่อเสียงในจังหวัดจันทร์ หลังจากวารุณีจัดการลูกทั้งสองคนเสร็จ เธอก็ปรากฏตัวที่นี่ อย่างตรงเวลา

ชุดราตรีที่สวม ในคืนนี้เป็นชุดที่เธอออกแบบเอง เป็นแบบ เพ้าสไตล์จีน ที่ต่างกับชุดกี่เพ้าคือชายกระโปรงออกแบบให้เป็น หางปลา

เนื้อผ้าสีกรม ผิวขาวด้านในยิ่งดูสวยงามมากขึ้น ผมสีดำยาว ม้วนขึ้นมา เผยให้เห็นส่วนคอที่เรียวยาว ใบหน้ามาพร้อมรอย ยิ้ม ทั้งตัวมีออร่าของความฉลาดและงดงาม

ภายในห้องงานเลี้ยงมีบรรยากาศงานสังสรรค์ที่ครึกครื้น ผู้คนเดินไปเดินมา
การปรากฏตัวของเธอ ทำให้สายตาคนจํานวนมากเป็น

ประกาย

“นี่ใครน่ะ? ทำไมไม่เคยเห็นเลย? ”

“งานเลี้ยงค็อกเทลของบ้านนายท่านวัชระ มาเข้าร่วมได้ตัวตน ต้องไม่ธรรมดาแน่

“อือ หน้าตาก็ไม่แย่ด้วย ทั้งหุ่นทั้งใบหน้าสวยยิ่งกว่าดารา อีก”

เผชิญหน้ากับการวิจารณ์และคาดเดา ใบหน้าวารุณีมาพร้อม รอยยิ้ม รับแชมเปญแก้วหนึ่งที่บริกรขึ้นมาอย่างสุขุมเยือกเย็น เดินไปข้างโต๊ะยาวคนเดียว เม้มปากเล็กน้อย

หลังจากที่ตัวเองไปจากตระกูลศรีสุขค่า เธอก็เข้าร่วมงาน

สถานการณ์เช่นนี้น้อยมาก พอเวลาผ่านไปนานก็ไม่ชิ้นเล็กน้อย

จากงานเลี้ยงเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการนั้นยังพอมีเวลาอยู่ วารุณีจึงเดินไปทางเดินยาวนอกห้องงานเลี้ยง สูดอากาศบริสุทธิ์ หน่อย จึงโทรหาแม่ที่อยู่ห่างไกล ถามสถานการณ์ช่วงนี้

“วารุณี? ! ”

เพิ่งเปิดกระเป๋าถือออก ทันใดนั้นเองเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาจาก ด้านหลัง

วารุณีที่ถือโทรศัพท์ก็ชะงักเล็กน้อย หันไปมองตามเสียง

ไม่คิดเลยว่า คนที่ยืนอยู่ข้างทางเดิน ที่เรียกเธอ จะเป็นพิชญา
วารุณีขมวดคิ้วเล็กน้อย จังหวัดจันทร์นี้เล็กจริงๆ กลับมาไม่ถึง

ครึ่งเดือน ก็เจอพิชญาสองครั้งแล้ว

เธอยืนอยู่ที่เดิม ไม่พูดอะไร

พืชญาเดินมาตรงหน้าวารุณีอย่างรวดเร็ว เสียงเบา ถามอย่าง

รีบร้อน “ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่? เธอมาทำอะไรที่นี่?”

เธอคิดว่าตัวเองมองผิดไป ไม่เคยคิดว่าจะเป็นวารุณีจริงๆ “ก็ชัดเจนดีนี่ ฉันมาเข้าร่วมงานเลี้ยงวารุณีหัวเราะไปตอบไป “จะเป็นไปได้อย่างไร? เธอได้รับเชิญจากที่ไหน? “พิชญาไม่ เชื่อ

นี่ไม่ใช่งานเลี้ยงค็อกเทลทั่วไป นี่คือคฤหาสน์ตระกูลแวว สูงเนิน หนึ่งในงานเลี้ยงที่สูงส่งที่สุดในจังหวัดจันทร์

คนที่ไม่มีตัวตนอย่างวารุณีนี้จะเข้ามาได้อย่างไร

“ดูเหมือนว่านี่ไม่ต้องให้เธอมากังวลหรอกมั้ง”พูดไป วารุณี สนใจท่าทางไม่ค่อยปกติบนใบหน้าพิชญา นอกจากแปลกใจ แล้วก็กลัวด้วย

ครั้งที่แล้วตอนที่เจอกันก็เป็นแบบนี้ หรือว่า พิชญากลัวเจอตัวเองจริงๆ?

แต่ทําไมนะ?

ในใจวารุณีเกิดความรู้สึกสงสัย
พิชญามองไปที่ห้องงานเลี้ยง พบว่าไม่มีใครสังเกตเห็นทางนี้ เธอจึงใช้แรงจับข้อมือของวารุณี เธอรีบไป ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เธอควร มา”

เธอพูดไปพลางจะจับวารุณีออกไปจากงานเลี้ยง

คืนนี้ไม่ว่าวารุณีจะแต่งหน้าหรือว่าแต่งตัว ก็ทำให้ใครต่างตก ตะลึง

ถ้าให้วารุณีปรากฏตัวที่ห้องงานเลี้ยง จะต้องดึงดูดความสน

ใจของนัทธีแน่

แบบนี้ ที่เธอพยายามพรางตัวมาตลอดห้าปีก็เป็นไปได้มากว่า จะถูกเปิดโปง

ยิ่งคิด พิชญาก็ยิ่งรู้สึกกลัว

“ฉันไม่ไปหรอก”หลังมือวารุณีสลัดออกจากพันธนาการของ พิชญา ริมฝีปากสีแดงอันเยือกเย็นยกขึ้น แล้วจับข้อมือของ พิชญาไว้ออกแรงดึงเล็กน้อย พิชญาก็มาอยู่ตรงหน้าเอง