บทที่ 3 ความอดทนของคนเป็นแม่ 1.2

เอเตนเดินตามกลิ่นอาหารมาถึงห้องครัวเล็กๆ ที่จัดวางอย่าง ลงตัว เขามองร่างสมส่วนที่กำลังทำอาหารอยู่หน้าเตาไฟฟ้า ร่าง สูง ใหญ่ยืนกอดอกพิงขอบเคาน์เตอร์บาร์ มองดูแม่ครัวกำลังทำ อาหารอย่างคล่องแคล่ว เอเดนเป็นคนไม่ชอบทำอาหาร ไม่เคย เข้าครัว และไม่เคยยืนมองดู ใครทำอาหารด้วย แต่ไม่รู้เหมือน กันว่า ทำไมเขาถึงได้ยืนอยู่ตรงนี้ แทนจะเดินออกไปจากห้อง หรืออาจเป็นเพราะกลิ่นอาหารที่ทำให้กระเพาะร้องหิว ก็อาจมี ความเป็นไปได้เป็นเพราะตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ ยังไม่มีอะไร ตกถึงท้อง

แม่ครัวจำเป็นใช้ช้อนตักข้ามต้มปลาขึ้นมาชิม เมื่อรสชาติเป็น ที่พอใจ ดวงดาราปิดเตาไฟฟ้า ก่อนจะปิดฝาหม้อรอให้เมญ่ากับ ชายคนนั้นลงมาก็จะนำไปเสิร์ฟให้ทาน จากนั้นก็หมุนตัวตั้งใจจะ ไปปอกผลไม้ให้เมญ่า ทว่าก็ต้องชะงักเมื่อเห็นชายรูปร่างสูง ใหญ่หน้าตาหล่อเหลา ผิวพรรณดี นัยน์ตาเขาเป็นสีน้ำทะเลดูน่า ค้นหาและอุดมไปด้วยเสน่ห์ ดวงตาของเขาช่างคุ้นเหลือเกิน เหมือนใครสักคนแต่นึกไม่ออกว่าเหมือนใคร แล้วยังรู้สึกถึง อัตราการเต้นของหัวใจที่ระผิดปกติ

เอเดนมองหน้าแม่ครัวสาวที่จัดว่าสวย แต่เป็นความสวยใน ระดับล่าง เพราะส่วนใหญ่ผู้หญิงที่เขาพบเจอจะเป็นความสวย ความงดงามระดับพรีเมี่ยม ไม่ดารา นักแสดงก็นางแบบ หรือไม่ ก็นางงาม หรือถ้าไม่ใช่อาชีพที่กล่าวมา ความสวยก็จะมีมากกว่าหญิงสาวตรงหน้าที่ไม่มีความโดดเด่นอะไรมากนัก แต่ทำไมถึง ชวนมองมากกว่าหญิงสาวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเขาก็ไม่รู้ โดย เฉพาะเวลานี้ หล่อนกำลังส่งยิ้มให้เขา ช่างเป็นรอยยิ้มที่เต็มไป ด้วยความสดใส ความสวยระดับล่างยกระดับขึ้นมาทันใด

“เมญ่าล่ะคะ” ดวงดาราทักชายแปลกหน้าด้วยภาษาสากล จากรูปลักษณ์ภายนอกบอกให้หล่อนรู้ว่า เขาไม่ใช่คนไทย

“อาบน้ำอยู่มั้ง” เอเดนตอบ ก่อนถามกลับ “สำเนียง ใช้ได้ เมาสอนเหรอ”

ดวงดาราไม่ตอบ แต่ส่งยิ้มให้

“คุณจะรับกาแฟไหมคะ”

“กลิ่นอาหารที่เธอทําหอมดี มันเรียกว่าอะไร” เขาถามถึง อาหารที่ทำให้ตัวเองหัว

“ข้าวต้มปลาค่ะ คุณกินได้ไหมคะ ถ้ากินได้ฉันจะตักให้

“เอาสิ หิวจนแสบท้องแล้ว” เอเดนไม่ปฏิเสธ

“คุณนั่งเลยค่ะ ฉันจะตักให้กิน

เอเดนทำตามที่สาวแปลกหน้าที่รู้สึกว่ามีความคุ้นเคยบอก มองดูดวงดาราตักอาหารใส่ชามและนำมาวางตรงหน้าตน ก่อน จะนำถ้วยเล็กๆ ที่มีพริกลอยอยู่บนน้ำส้มสายชู พริกป่นและพริก

ไทย

“คุณลองชิมดูก่อนนะคะว่ารสชาติถูกปากไหม ถ้าไม่ถูกปากหรือยังไม่อร่อยก็ปรุงเครื่องปรุงได้ค่ะ มีพริกดองจะมีรสเปรี้ยว พริกจะมีรสเผ็ด ส่วนพริกไทยโรยด้านหน้าชูรสชาติให้อร่อยขึ้น มีกลิ่นหอมค่ะ” ดวงดาราบอกคนไม่เคยกิน เอเดนหยิบซ้อนขึ้น มาตักข้าวต้มปลาใส่ปาก

“อร่อยนะ รสชาติแปลกดี แต่กินได้คงไม่ต้องปรุงอะไรแล้ว”

คนไม่คุ้นชินกับอาหารไทยบอก ก่อนลงมือกินข้าวต้มโดยไร้ ซึ่งคำถาม ดวงดาราที่รู้ว่า ชาวต่างชาติส่วนใหญ่ที่ตนรู้จักมัก ชอบดื่มกาแฟในมื้อเช้า แล้วหล่อนก็คิดว่า อาหารมื้อนี้ของเขา คือมื้อแรก หล่อนจึงเดินไปชงกาแฟมาให้เขา ไม่กี่นาทีก็เดินกลับ มาพร้อมกับกาแฟกลิ่นหอมกรุ่น

“กาแฟค่ะ” ดวงดาราวางมันลงเหนือชามข้าวต้มที่ตอนนี้เหลือ ก้นถ้วย

“รู้ได้ไงว่าฉันอยากได้กาแฟ” เอเดนถาม

“จากประสบการณ์ที่เคยทำงานกับคนต่างชาติ เกือบทุกคนที่ ฉันรู้จัก จะดื่มกาแฟในมื้อแรกของวันค่ะ ฉันก็เลยคิดว่าคุณคง ดื่มเหมือนกัน แต่ถ้าคุณไม่ดื่ม ฉันยกกลับได้ค่ะ”

“ไม่เป็นไร ฉันชอบดื่มกาแฟตอนเช้า

เขาพูดขณะวางซ้อนลงบนชามข้าวต้มที่ไม่เหลือสักเม็ด ก่อน ย้ายมือมาจับหูถ้วยกาแฟ ยกมันขึ้นดื่ม รสชาติกาแฟแม้ว่าจะ ไม่ใช่รสชาติที่เขาดื่มประจํา เอเดนชอบดื่มกาแฟดำไม่ใส่อะไร เลย ยามดื่มสัมผัสได้ถึงรสชาติและกลิ่นของกาแฟแท้ๆ ที่ไม่มี ความหวานจากน้ำตาลหรือความมันจากครีมเทียม ทว่ากาแฟถ้วยนี้ก็ทำให้รู้สึกได้อีกอารมณ์หนึ่ง มีความหวานเข้ามาในชีวิต

“มีอะไรกินมั่งลิซ ฉันหิวจะแย่อยู่แล้ว” เมญ่าส่งเสียมาก่อนตัว มองเอเดนที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร

“ลิซท่าข้าวต้มปลา เมญ่านั่ง เดี๋ยวลิซไปตักมาให้

ดวงดาราบอกเจ้าของห้องชุดที่ทรุดตัวนั่งข้างเอเดนที่นั่งจิบ

กาแฟ

“คุณกินเป็นเหรอคะ” เมญ่าถาม มองถ้วยข้าวต้มตรงหน้าเขา ที่หมดเกลี้ยง

“กินได้สิ มันก็เป็นอาหาร มาเมืองไทยไม่กินอาหารไทยก็มา ไม่ถึงน่ะสิ” เอเดนตอบ

“อร่อยถูกปากไหมคะ ถ้าไม่ถูกปาก เมญ่าจะพาไปกินห้องอา

หารอร่อยๆ ดีไหมคะ มีหลายที่เลย ที่โรงแรมที่คุณพักก็มีห้อง

อาหารไทยนะคะ ระดับติดดาวด้วย” เมญ่าพูดจ้อ เอาใจเขาเต็ม

“ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกับเธอ น้องสาวเหรอ” เอเดนไม่ตอบคำ ถามเมญ่า แต่กลับยิงคำถามใส่

“เปล่าคะ เธอชื่อลิซเป็นคนรับใช้เมญ่าเอง ถ้าคนไทยก็เรียก ว่าขี้ข้าค่ะ”

เมญ่ากดดวงดาราต่อหน้าเอเดน ดวงดาราที่เข้าใจภาษาที่ทั้ง สองสื่อสารกันชะงักมือที่ถือทัพพี คอรู้สึกแห้งไปชั่วขณะหนึ่ง แต่ก็เลือกที่จะปล่อยผ่านคำพูดที่ได้ยิน ลงมือทำหน้าที่ของตน
เอเดนไม่เข้าคําว่า “ขี้ข้า จากน้ำเสียงและสายตาหยาม เหยียด ทำให้เขาเกิดความไม่พอใจดารานางแบบคนนี้ขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ตวัดสายตามองดวงดาราที่เดินถือถ้วย ข้าวต้มมาวางไว้ตรงหน้าเมญ่า ดวงตาของคนรับใช้เมญ่าตอนนี้ เศร้า ต่างกับเมื่อครู่ที่สดใส หล่อนคงสะเทือนใจกับคำพูดของ เมญ่า

“เมื่อวานฉันได้ชุดใหม่มาสองสามชุด เอาไปส่งซักด้วย เมญ่าสั่งดวงดารา

“ได้ค่ะ”

“อ้อ…ฉันให้เวลาเธอสิบนาทีไปเปลี่ยนผ้าปูที่นอน แล้วเก็บ หลักฐานให้หมดนะ ถ้ามีอะไรหลงเหลือให้แม่บ้านจับได้ว่า ฉัน นอนกับผู้ชาย ฉันเอาเธอหนักแน่” เมญ่าออกอำนาจสั่ง “เสร็จ แล้วก็เอากระเป๋าของฉันลงมาด้วย จะได้ไปกองถ่าย”

“ค่ะ” ดวงดาราจะพูดคำไหนได้นอกจากรับคำสั่ง หล่อนไม่ ต้องการมีเรื่องกับใคร โดยเฉพาะกับเมญ่า คนที่บุญคุณกับตน อะไรยอมได้ก็ยอมไป

ภายนอกเมญ่าคือดารานางแบบผู้อ่อนโยน รักเด็ก รัก ธรรมชาติ รัก โลก นิสัยดี พูดจาอ่อนหวาน เคารพนบน้อมผู้ใหญ่ ทว่าลับหลังคือตรงกันข้าม เมญ่าเป็นลูกครึ่ง หล่อนใช้ชีวิตแบบ เสรี ไม่รักนวลสงวนตัว พอใจชายใดก็พร้อมขึ้นเตียง แต่ไม่เคย ตกเป็นข่าวอื้อฉาว คนที่คอยเก็บหลักฐานความใคร่ยามที่เมญ่า กับชายหนุ่มมาระเริงรักกันที่นี่คือ ดวงดารา
เอเดนมองตามร่างดวงดาราที่ไม่มีรอยยิ้มบนดวงหน้า มีแต่ ความเศร้า ก่อนหันมามองหน้าเมญ่าที่นั่งทานอาหารอย่างสบาย อารมณ์ คำพูดระหว่างเมญ่ากับดวงดารา แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจ ฟังไม่รู้เรื่อง เท่าที่ฟัง เมญ่าแสดงอำนาจเหนือดวงดาราเต็มที่ ส่วนคนรับคำสั่งก็ยอมราวกับว่า เกิดมาเพื่อเป็นที่รองรับอารมณ์ เมญ่าจอมเอาแต่ใจ ความคิดของเอเดนเปลี่ยนไปเรื่องหนึ่งคือ อยากตีตัวออกห่างเมญ่า ทว่าเวลานี้ความคิดนั้นสวนทาง เขาชัก อยากมาที่นี่บ่อยๆ เสียแล้วเพราะที่นี่มีสิ่งที่น่าสนใจเกี่ยวใจให้ เอเดนอยากมา

น่าแปลกที่เอเดนมีความรู้สึกนี้เกิดขึ้นในจิตใจ…