ตอนที่ 12 ปรมจารย์แห่งการเล่นเกมส์

ตอนที่ 12 ปรมาจารย์แห่งการเล่นละคร

“แย่งชิงกันอย่างเป็นธรรมเยี่ยงไรหรือ?” ฮ่องเต้รีบถาม

“จางยวี่โหร่วกับข้าเราผ่านพิธีแต่งงานกันแล้ว และเข้า เรือนหอแล้วด้วย นางเป็นภรรยาตามกฎหมายและตาม ประเพณีของข้า ไม่แน่ตอนนี้ในท้องนางอาจจะมีสาย เลือดของข้าก็เป็นไปได้ ข้าจะทิ้งนางแบบนี้เลยหรือ?”

ปัญหาที่เขาพูดอยู่นั้น ก็เป็นสิ่งที่ทุกคนไม่ได้คำนึงถึง ใช่ สิ ในเมื่อมีความสัมพันธ์กันด้านร่างกายแล้ว นี่ก็ใช่ว่าจะ เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

เปลี่ยนคนกลับมานั้นเป็นเรื่องง่าย แต่ถ้าเกิดจางยวี่โหร่ว ท้องขึ้นมาล่ะ ลูกต้องเป็นของใคร สายเลือดของราชวงศ์ นั้นไม่สามารถเปรอะเปื้อนได้เลยแม้แต่นิด

จางยวี่โหร่วไม่สามารถไม่ชื่นชมวิธีการที่ดีของหันยี่ฉีได้ แค่ประโยคเดียวก็ทำให้ฝ่ายตนเองมีจุดแข็งขึ้นมา นาง มองสีหน้าที่โกรธแค้นและกัดริมฝีปากของลี่เฟยกับแวว ตาความโกรธของเป่ยจื่อห้าวแล้ว ในใจของนางรู้สึกได้ใจ มาก

“แต่ข้าเห็นแก่ความรักที่ลึกซึ้งขององค์ชายสาม และ เพราะว่าเขากับยวี่โหร่วมีการหมั้นหมายมาก่อน เพราะงั้นข้าเลยยอมถอยหนึ่งก้าว ให้เวลาสามเดือน ให้ข้ากับ องค์ชายสามได้แย่งชิงกันอย่างเป็นธรรม และให้ยวี่โหร่ว ตัดสินใจเอง ถ้าถึงเวลานั้นแล้ว นางยังอยากแต่งงานกับ องค์ชายสาม ข้าจะไม่ยุ่งอีกแน่นอน แต่ถ้าเกิดคนที่นาง เลือกคือข้า งั้นหลังจากนั้นเป็นต้นไปองค์ชายสามห้าม มารบกวนชายาของข้าอีก วิธีนี้ได้ไหม?”

“ได้ เอาตามนี้เลย!” ฮ่องเต้ยังไม่ทันพูด เป่ยจื่อห้าวก็รีบ ตอบตกลงเลย

เขาไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของจางยวี่โหร่วใน ตอนนี้ ยังมีความมั่นใจเต็มร้อยว่านางยังคงรักตนเองอยู่ เพียงแต่ว่าเสียความบริสุทธิ์ไปเลยรู้สึกผิดต่อตนเอง

วันนี้เขาพูดคำพูดจากใจไปขนาดนั้น ซ้ำยังตั้งใจแสดง ให้นางเห็นว่าสามารถทิ้งชีวิตเพื่อนางได้ ความซึ้งในใจ ของนางน่าจะทวีคูณ ไม่แน่เดี๋ยวออกไปก็อาจจะพุ่งเข้า มาในอ้อมกอดเขาเลยก็เป็นไปได้

จางยวี่โหร่วแสดงเก่งมาก นางแสดงสีหน้าตามที่เขา อยากเห็นจริงๆ เป่ยจื่อห้าวเลยไม่มีความสงสัยใดๆเลย

มีเพียงลี่เฟยที่กลัวลูกชายตนเองเสียเปรียบ เลยรีบพูด เพื่อประโยชน์ของตนเอง

“ในเมื่ออ๋องชิงผินพูดเช่นนี้ พวกข้าก็ต้องยอมรับอยู่แล้ว แต่ว่ายวี่โหร่วจะอยู่ที่ตำหนักอ๋องชิงผืนไม่ได้ ต้องอยู่ ที่ตำหนักไท่ซือ ถ้าจื่อห้าวหรืออ่อง งฝันอยากพบนาง ก็ ไปหาได้เลยโดยตรง เพื่อป้องกันคนนินทากัน”

คำพูดของลี่เฟยตรงใจของจางยวี่โหร่วพอดี ในใจของ นางดีใจมาก ตอนแรกคิดว่าลูกสาวที่ออกเรือนแล้วก็ เปรียบเสมือนน้ำที่สาดออกไป แต่งงานแล้วก็ไม่สามารถ อยู่กับพ่อแม่ได้แล้ว การได้อยู่กับครอบครัวของตนเอง นางฝันก็ไม่เคยฝันว่าจะมีเรื่องดีแบบนี้

ถ้าลี่เฟยรู้ความคิดของจางยวี่โหร่วแล้ว ก็ไม่รู้ว่าอารมณ์ ของนางจะแย่แค่ไหน ตอนนี้นางน่าจะคิดว่าตนเองกำลัง ได้เปรียบใหญ่เลย

“เอาตามนี้เลย!” ฮ่องเต้โบกมือขึ้นเบาๆ ตามใจพวกเขา เลย

หลังเดินออกจากห้องหนังสือ หันยี่ฉีพูดเสียงต่ำ ใช้ ระดับเสียงที่ได้ยินกันแค่สองคนพูดเบาๆข้างใบหูของนาง “ตัวแสบ เจ้าติดค้างข้าอีกแล้ว คิดดูดีๆว่าจะตอบแทนข้า ยังไง”

พูดจบ เขาก็หันหลังแล้วเดินออกไปเลยเหมือนไม่มีอะไร เกิดขึ้น จางยวี่โหร่วดูแผนหลังที่ยาวของเขา ในแววตามี ความสับสนเล็กน้อย
เป่ยจื่อห้าวบาดเจ็บ เวลานี้หมอหลวงก็รีบตามมาทำแผล ให้เขา จางยวี่โหร่วอยากจะไป แต่เขากลับจับมือของนาง ไว้อย่างแน่น ยังพูดอีกว่าถ้านางไปแล้วเขาจะไม่ยอมทำ แผล ยอมเลือดไหลไม่หยุดจนตาย

จางยวี่โหร่วไม่อยากสนใจความเป็นตายของเขาอยู่แล้ว แต่ลี่เฟยยืนมองอยู่ข้างๆ นางเลยต้องจำใจอยู่ต่อ

หมอหลวงดูแล้วบอกว่าแผลไม่ลึกมาก ไม่มีอันตรายถึง ชีวิต แค่เปลี่ยนยาตรงเวลา ไม่ให้โดนน้ำ ก็จะไม่เป็นอะไร มาก

ก็รู้ว่าเขาก็แค่เล่นละคร ถ้าพูดถึงเรื่องกลัวตาย เป่ยจื่อ ห้าวถือว่าอยู่อันดับต้นๆเลย เป็นไปได้ยังไงที่เขาจะยอม ให้ตนเองตกอยู่ในอันตราย

รู้ว่าเป่ยจื่อห้าวไม่เป็นไรแล้วฮ่องเต้ก็วางใจ จากนั้นก็ถู กลี่เฟยชวนไปดื่มน้ำชาที่ห้องนอน แล้วออกจากที่นี่ด้วย ความรวดเร็ว

ตอนนี้ห้องหนังสือที่กว้างใหญ่ เหลือเพียงพวกเขาสอง คน จางยวี่โหรวใช้วิธีที่เร็วที่สุดจัดการกับอารมณ์ของ ตนเอง
ในเมื่อหันยี่ฉีช่วยนางขวนขวายมาได้สามเดือน งั้นนาง ต้องห้ามพลาด ต้องใช้ให้คุ้ม

ชาติก่อน หลังจากที่เป่ยจื่อห้าวแต่งงานกับนาง แล้วได้ ความช่วยเหลือจากตระกูลจาง ก็รวมพวกข้าราชการกัน ใหญ่ ฮ่องเต้องก็มีโรคประจำตัวอยู่แล้ว หลังจากรู้การก ระทำของเขาก็เสียชีวิตเพราะความโมโห จากนั้นเป่ยจื่อ ห้าวก็เปลี่ยนราชวงศ์ หลังจากขึ้นครองราชย์แล้วมีอำนาจ ใหญ่อยู่คนเดียว ฆ่าพี่น้องที่แย่งชิงกับเขาและข้าราชการ ที่ไม่ยอมเขาให้ตายหมด วิธีโหดเหี้ยมที่สุด

นางต้องเปลี่ยนเหตุการณ์นี้ ไม่ให้แผนการของเป่ยจื่อ ห้าวสําเร็จ

“โหร่วเอ๋อ…..เป่ยจื่อห้าวยื่มมือออกไปหานาง จางยวี่ โหร่วลังเลเล็กน้อย จากนั้นก็ยื่นมือเข้าไปในมือของเขา

ไม่ว่าความเกลียดในใจของเธอจะมากเพียงใด ก่อนที่ นางยังไม่มีโอกาสเต็มร้อยที่จะสับเขาให้ตายเป็นชิ้นๆ นางต้องจําไว้เพียงคําเดียวคือ อดทน!

ขณะที่เผชิญหน้ากับเป่ยจื่อห้าวต้องห้ามประมาท เพราะ เล่ห์เหลี่ยมของเขา มีมากกว่าที่นางสามารถจินตนาการ ได้

เห็นสีหน้าที่ยอมของจางยวี่โหร่วแล้ว ในแววตาของเพียง้อสาวที่มีความดูถูกเล็กน้อย ในหลวงตั้งโครง เข้าไปใหญ่ ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงที่สมควรตาย เขา ก็ไม่จำเป็นที่ต้องมาแสดงละครทำร้ายหนองต่อความ เหมือนจริงหรอก

โดย แผลเจ็บเหลือเกิน!

“ไหร่วเอ่อ ขอโทษนะ ข้าไม่ดีเอง ให้เจ้าได้รับความ เสียหายใหญ่หลวงเช่นนี้ ข้ารู้ว่าเป็นเพราะฮ่องชิงผืนนั้น บังคับเจ้า เรื่องเมื่อคืนก็ถือว่าเป็นความฝันละกันนะ เรื่อง ผ่านไปแล้ว หลังจากนี้พวกข้าเริ่มต้นใหม่กันนะ ดีไหม?

เซอะ…..หน้าชื่อใจคด! เอาเข้าจริงๆ เขาก็แค่อยากใช้ อำนาจของตระกูลจางเพื่อบรรลุเป้าหมายของเขา นางไม่ ยอมให้เขาสำเร็จลุล่วงแน่นอน

เป่ยจื่อห้าว เจ้าทำร้ายผู้อื่นนับไม่ถ้วน ตอนนี้ข้าจะให้เจ้า ได้ลิ้มรสชาติของการโดนทำร้ายบ้าง

สีหน้าที่เสียใจที่สุดของจางยวี่โหรว นางใช้ผ้าเช็ดหน้า เช็ดน้ำตา “ข้าก็หวังว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ แต่ตอนนี้ข้า ไม่บริสุทธิ์แล้ว ข้าจะคู่ควรกับเจ้าได้ยังไง?”

“ข้าพูดแล้วว่าข้าไม่สนใจ ไม่ว่าเจ้าจะกลายเป็นยังไงข้า ก็ไม่สนใจ เจ้าเป็นหญิงสาวที่ดีงามที่สุดในใจของข้าตลอดไป

“จื่อห้าว ข้าชอบเจ้ามากจริงๆ ข้าใฝ่ฝันอยู่ตลอด วัน แต่งงานของพวกข้าจะสวยงามเพียงใด หลังแต่งงานกับ เจ้าแล้วข้าต้องเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก แต่ ว่า…….าไม่ได้ตามใจคน ทำไมโชคชะตาถึงกลั่นแกล้งข้า เช่นนี้”

ทั้งสองต่างก็แสดงละคร แยกไม่ออกจริงๆว่าใครฝีมือดี กว่า แต่เวลานี้คนที่จากเหยื่อกลายเป็นผู้ล่านั้นเป็นจางย รี่โหร่ว เป่ยจื่อห้าวต้องคิดไม่ถึงแน่ว่านางล่วงรู้แผนการ ของเขาตั้งแต่แรกแล้ว นางยังต้องแสดงเป็นหญิงสาวที่ หลงใหลรักใคร่เป่ยจื่อห้าวไปเรื่อยๆ ให้เขาปล่อยวาง ความระวังที่มีต่อนางอย่างสิ้นเชิง

“โหร่วเอ๋อ ข้าบอกแล้วว่าไม่เป็นไร ตอนนี้ฟ้าก็ให้โอกาส ใหม่กับพวกข้าแล้วไม่ใช่หรือ? อ๋องชิงผินนั่นบอกว่าให้ เวลาสามเดือน แค่หลังจากนี้สามเดือนเจ้าปฏิเสธต่อ เสด็จพ่อ หลังจากนั้นเขาจะไม่มายุ่งกับเจ้าอีกแน่นอน”

“แต่ว่า…..” นางยื่นมือออกมาจับที่ท้องเล็กของตนเอง “ถ้าเกิดว่าข้าท้องลูกของเขาขึ้นมาจริงๆล่ะ?”

เป่ยจื่อห้าวโมโหจนเกือบจะควบคุมความโกรธในแววตา ไม่อยู่ สีหน้าที่พยายามควบคุมและกดดันนั้น ดูแล้วน่าตลกนัก”

“ไม่เป็นไร ถ้าเป็นลูกของเจ้า ข้าชอบหมด อีกทั้งจะเห็น เป็นลูกของตนเองอีกด้วย