ตอนที่ 1 ตระกูลจางถูกฆ่าล้างครอบครัว

สมัยราชวงศ์หนานหมู่ เทียนเจ่อ ปี14 ในฤดูอันหนาว เหน็บของเดือนสิบสอง หยดน้ำค้างกลายเป็นน้ำแข็ง

ลมพัดแรงหวีดหวืด ในคุกใต้ดินอันมืดมิดที่อยู่ลึกสุด เสียงฟาดด้วยแส้ดังลอยมา ตามด้วยเสียงกรีดร้อง อย่างเจ็บปวดของหญิงสาวที่ทำให้รู้สึกขนลุก

มองดูเครื่องมือทรมานหลากหลายชนิดกองอยู่ ภายในห้องขังต่างๆเปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยเลือดสีแดง สด บางอันถึงกับมีเนื้อของมนุษย์ติดอยู่ กองทับถม กันลงมาเป็นชั้นๆเวลาหลายปี ปกคลุมจนไม่หลงเหลือสี เดิมอย่างน่าสยดสยอง

หญิงสาวที่ถูกผูกติดกับเสาผมห้อยลงมาอย่างกระ เซอะกระเซิง บนเรือนร่างถูกทุบตีจนเต็มไปด้วยเลือด และยังมีลอยตราประทับด้วยโลหะที่ดูแล้วน่าตกใจ แต่ ทั้งหมดยังไม่จบลงเพียงเท่านี้

อ๊ะๆๆ! ” น้ำเกลือถังหนึ่งถูกสาดมา หญิงสาวส่งเสียง กรีดร้อง เจ็บปวดจนทำให้นางสั่นไปทั้งตัว แต่ก็ไม่ สามารถหยุดความเคียดแค้นและความไม่ยอมแพ้ใน สายตาของนางได้

ชายหนุ่มสวมเสื้อคลุมลายมังกรสีเหลืองสดยืนพูด อย่างเย็นชาอยู่ตรงหน้านาง “จางยโหรว ถ้ารู้ว่า ควรทำอย่างไรก็รีบสารภาพมาซะ เจ้าจะได้โดนทรมาน น้อยลง ”
ความงดงามในอดีตของจาง วี่โหร่วหายไปจนหมด สิ้น แต่ถึงแม้จะจนตรอกเช่นนี้ก็ยังไม่สามารถปิดบัง ความเย่อหยิ่งในตัวของนางได้ “ ข้าไม่ได้มีความผิดใด และจะไม่มีวันยอมรับความไม่ยุติธรรมนี้เด็ดขาด

หญิงสาวบอบบางที่อยู่ด้านข้างเช็ดน้ำตาทันที “ ฝ่า บาทต้องทวงความยุติธรรมคืนให้ข้านะเพคะ ลูกชาย ที่น่าสงสารของเราอายุเพียง 3 เดือนก็เสียชีวิตตั้งแต่ ยังไม่ทันได้เกิด และข้าจะมีหน้าไปเจอฝ่าบาท เจอ ราชนิกุลและบรรพบุรุษของราชวงศ์ได้อย่างไรกัน ”

จ้าวซินซินเคยเป็นน้องสาวที่ดีของนาง นางเชื่อใจนาง ทุกอย่าง นางได้เป็นกุ้ยเฟยได้ก็เพราะนางจางยวี่โหร่ว ช่วยสนับสนุน

เมื่อคิดถึงในอดีตต่างๆนาๆ จางยวี่โหร่วตัวสั่นเทา เหตุ ใดใจคนจึงน่ากลัวได้ถึงเพียงนี้?

เป่ยจื่อห้าวรีบปลอบโยนทันที “ โหร่วเอ๋อร์อย่ากังวล ไปเลย ข้าจะทวงความยุติธรรมคืนเพื่อเจ้าแน่ พวกเจ้า นำตัวผู้หญิงชั่วคนนี้ไปหั่นเป็นชิ้นๆซะ จัดการ!”

จ้าวซินซินท่าทางโศกเศร้าเสียใจแอบอิงอยู่ในอ้อม แขนของเป่ยจื่อห้าว แต่ตอนที่นางแอบมองมาทางจาง ยวี่โหร่ว ในสายตากลับเต็มไปด้วยความเคียดแค้น เกลียดชัง และความสะใจอยู่เล็กๆ

เมื่อฮ่องเต้ออกคำสั่ง จางยวี่โหร่วก็ถูกคนนำตัวลงมา จากเสา จากนั้นกดมือของนางลงบนแผ่นไม้ แต่ตรงหน้าของนางมีมีดเล่มใหญ่วางอยู่ตามแนวขวาง

“ ข้าจะให้โอกาสเจ้าเป็นสุดท้าย สิบนิ้วเชื่อมโยงไปถึง หัวใจ เจ้าคงไม่อยากจะลิ้มลองรสชาติของการถูกตัด นิ้วขาดทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่หรอกนะ ”

มองเห็นสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้า สีหน้าของจาง วี่ โหร่วก็ยิ่งขาวซีดมากขึ้น แต่ยังคงส่ายหัวอย่างแน่วแน่ “ ไม่ สิ่งที่ข้าไม่ได้ทำ แม้ตายข้าก็ไม่ยอมรับ ”

“ พูดดีด้วยไม่ยอมทำตามต้องให้ใช้กำลังบังคับเสีย จริง ลงมือได้ ”

“ อ๊ากกก! ” เสียงกรีดร้องในครั้งนี้รุนแรงยิ่งกว่าครั้ง ก่อนอย่างเห็นได้ชัด บนกระดานมีนิ้วมือสิบนิ้วที่ถูก ตัดขาดนองเลือดวางอยู่ จางยวี่โหร่วนอนอยู่บนพื้น ร่างกายเจ็บปวดจนไม่สามารถหยุดตัวสั่นได้ ในตอนนี้ นางเหมือนคนที่ตายทั้งเป็น

ผู้ชายที่นางเคยรักอย่างสุดหัวใจคนนั้น ตอนนี้กลับ ตัดสินประหารชีวิตนางอย่างเลือดเย็น “ เจ้าถูกแต่งตั้ง เป็นฮองเฮาเป็นเวลาห้าปี ความผิดที่หนึ่ง : วางแผนลอบ ทำร้ายทายาทผู้สืบทอดบัลลังก์ในท้องของจ้าวกุ้ยเฟย ความผิดที่สอง : วางยาพิษลอบทำร้ายไทเฮาอย่างใจ กล้า ความผิดที่สาม : จางยวี่โหร่ว เจ้าเหี้ยมโหดอำมหิต เช่นนี้ ละเมิดอำนาจแห่งสวรรค์ ควรโทษประหารเก้าชั่ว โคตร ”

ไม่ นางไม่ได้ทำ!
จนถึงตอนนี้ นางจะเข้าใจได้อย่างไร เรื่องทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นฝีมือของเขากับจ้าวซินซินวางแผนใส่ร้าย แต่ นางไม่ยอมตายจากไปแบบนี้ ท่านปู่ของนางเป็นขุนนาง รับใช้ฮ่องเต้มาสามราชวงศ์ ชื่อเสียงสูงส่งท่ามกลาง ขุนนางนับร้อย สมาชิกพรรคมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง เป่ยจื่อ ห้าวสามารถสืบทอดราชบัลลังก์ได้ล้วนพึ่งพาการ สนับสนุนจากตระกูลจางทั้งสิ้น! แต่เขากลับกล้าทำกับ นางแบบนี้!

หรืออาจเป็นเพราะมองความคิดในใจของนางออก เป่ยจื่อห้าวยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “ จนถึงตอนนี้เจ้า คงไม่ได้หวังว่าจางไท่ซือจะมาช่วยเจ้าหรอกนะ? ข้า เป็นถึงโอรสแห่งสวรรค์ จักรพรรดิผู้มีเกียรติสูงศักดิ์ จะ เกรงกลัวตระกูลจางเล็กๆของเจ้าทำไมกัน? ข้าได้รับ หนังสือแจ้งมาว่าจางไท่ซือทุจริตและติดสินบน มีหลัก ฐานแน่นหนา ข้าได้สั่งให้ยึดทรัพย์สินทั้งตระกูลแล้ว”

อะไรนะ จางยวี่โหร่วเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อ “ ไม่… เป็นไปไม่ได้…”

ตระกูลจางต้นไม้ใหญ่ที่มีรากลึกจะล้มลงอย่าง ง่ายดายได้อย่างไรกัน ท่านปู่ของนางซื่อสัตย์สุจริตมา ทั้งชีวิต จะทำเรื่องทุจริตและติดสินบนได้อย่างไร เรื่อง นี้ต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังแน่ ทุกอย่างล้วนเป็นแผนการ ชั่วร้าย

เดิมทีแล้วแผนการของเขานั้นไม่ใช่นาง แต่เป็น ตระกูลจาง เขามีความคิดจะขุดรากถอนโคนตระกูล จางมาตั้งนานแล้ว
จางยวี่โหร่วมองพวกเขาอย่างกล้ำกลืนความเจ็บแค้น “ ต้องการเพิ่มความผิด เหตุใดจึงไม่พูดอะไร เป่ยจื่อ ห้าว เจ้าอกตัญญูคุณคนเช่นนี้ เจ้าจะต้องได้รับผล กรรมตามสนองอย่างแน่นอน แน่นอน! ”

เป่ยจื่อห้าวไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรแต่กลับหัวเราะ “ จาง ไทซือเป็นขุนนางรับใช้ฮ่องเต้มาสามราชวงศ์ ได้รับ ความสำคัญจากเสด็จปู่และเสด็จพ่ออย่างมาก หาก ไม่ใช่เพราะถูกบีบบังคับอย่างไร้ทางเลือกข้าก็ไม่ได้ อยากฆ่าเขา แต่ทว่าตอนนี้ ข้าจะให้โอกาสเจ้าได้ช่วย พวกเขาสักครั้ง ”

จางยวี่โหร่วร่างกายสั่นเทา จากนั้นก็เข้าใจในทันทีว่า โอกาสที่เขาพูดนั้นคืออะไร

บนแท่นประหารในวันพรุ่งนี้ หากเจ้ายอมรับความ ผิดไว้เพียงคนเดียว ข้าจะปล่อยตัวพวกเขาไปอย่าง ปลอดภัยแน่นอน ”

“ ท่านพูดจริงรึ? ” จางยวี่โหร่วมองตาเขาแล้วเอ่ยปาก

ถาม

กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ! ”

ตอนนี้นางยังมีตัวเลือกอื่นอีกงั้นเหรอ? ในเมื่อนางเป็น ลูกสาวของตระกูลจาง ก็ต้องปกป้องตระกูลจางอย่าง สุดกำลัง หากว่าชีวิตของนางจางยวี่โหร่วเพียงคนเดียว สามารถแลกกับชีวิตของคนในตระกูลจางอีก72คนได้ นางก็ต้องทำหน้าที่นั้นโดยไม่หวั่นเกรงอยู่แล้ว
สายลมพัดกระโชกแรง หิมะตกหนักปลิวว่อน

ตอนเที่ยงวัน บนแท่นประหาร เสา 72 ต้นรายล้อม เป็นวงกลม ใบหน้าคุ้นเคยเหล่านั้นที่ถูกมัดอยู่ด้านบน ล้วนเป็นญาติสนิทของจางยวี่โหร่วทั้งสิ้น

ผู้คนด้านล่างกระสับกระส่าย ประชาชนต่างพากันพูด คุยวิพากษ์วิจารณ์ไปจนถึงตั้งข้อสงสัย และไม่กล้า เชื่อว่าครอบครัวที่จิตใจดีและซื่อสัตย์สุจริตอย่างจาง ไทซือจะกล้าทําเรื่องเช่นนี้

จางยวี่โหร่วคุกเข่าลงบนพื้น ยอมรับความผิดทั้งหมด ที่ไม่ได้เป็นของนางในทันที

จางไท่ซือพูดอย่างเจ็บปวดใจว่า “ ยวี่โหร่ว ทำไมเจ้า ถึงโง่เขลาเพียงนี้ เจ้าคิดว่าเจ้ายอมรับผิดแล้วเจ้าสัตว์ ร้ายตัวนี้จะปล่อยพวกเราไปงั้นรึ? ”

นางมองดูเป่ยจื่อห้าวที่นั่งอยู่ด้านบนสูงสุดอย่างสุด ชีวิต หวังว่าเขาจะสามารถรักษาคำสัญญาและปล่อย คนในครอบครัวของนางไป

ในตอนนั้น เป่ยจื่อห้าวฉีกยิ้มขึ้นอย่างเยือกเย็น มือของเขาค่อยๆยกขึ้น ผู้คุมนักโทษประกาศพระ ราชโองการ เพชฌฆาตยกมีดขึ้น หัวของคน 72 คน กลิ้งหล่นลงมาจากบนเสาในแบบเดียวกัน แม้กระทั่ง เด็กทารกที่เพิ่งเกิดมาเพียงหนึ่งเดือนก็ไม่ละเว้น
ชีวิตเป็นๆทั้ง 72 ชีวิตสูญสิ้นไปในชั่วพริบตา ตระกูล จางถูกฆ่าล้างครอบครัว

จาง วี่โหรวตาแดงก่ำ ดวงตาทั้งสองข้างแตกร้าว และตะโกนด้วยเสียงอันแหบแห้ง “ เป่ยจื่อห้าว เจ้ามัน กษัตริย์จอมปลอมไม่รักษาคำพูด ข้าจะฆ่าเจ้า! ”

นางต้องการพุ่งเข้าไปหา แต่กลับถูกองครักษ์หยุดไว้ เท้าข้างหนึ่งเตะเข้ามาที่ท้องจนกลิ้งหล่นลงมาจากด้าน บน

จางยวโหร่วแหงนหน้ามองบนท้องฟ้า ร้องไห้โศก เศร้าจนน้ำตาเป็นสายเลือด นางจ้องมองเขาอย่างเอา เป็นเอาตาย หากสายตาสามารถฆ่าคนได้ เช่นนั้นใน ตอนนี้เป่ยจื่อห้าวคงจะต้องเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เป็นแน่

“อะไรคือความจงรักภักดี จิตใจซื่อสัตย์เด็ดเดี่ยว สวรรค์ช่างไม่ยุติธรรม ตระกูลจางภักดีต่อแผ่นดินมา สามชั่วอายุคน แต่กลับต้องเจอจุดจบเช่นนี้ เป่ยจื่อ ห้าว เจ้ามันเป็นคนหน้าซื่อใจคดไร้ความเมตตา ข้า จางยวี่โหร่วจะขอสาบานตรงนี้ว่า หลังจากที่ข้าตาย จะขอเปลี่ยนวิญญาณให้กลายเป็นผี คอยตามหลอก หลอนเจ้าทั้งวันทั้งคืน มองดูแผ่นดินของเจ้าถูกทำลาย ประเทศชาติถูกยึดครอง และครอบครัวของเจ้าแตก สลาย ”

หลังจากสิ้นคำนี้ นางก็เอาหัวชนเข้ากับเสาหลักต้น ใหญ่ตรงกลางแท่นประหาร กระแทกเลือดไหลนองและไม่มีเสียงใดๆอีกต่อไป

จางยวี่โหร่วเสียชีวิตแล้ว แต่ดวงตาของนางยังคงเบิก ตากว้างอยู่ เต็มไปด้วยความเคียดแค้นและไม่ยอมรับ

หากชาติหน้ามีจริง นางจางยวี่โหร่วจะไม่มีวันรัก ผู้ชายไร้หัวใจคนนี้อีก นางจะควักหัวใจและกระดูก ถลกหนังและเส้นเอ็นของเขาออกมาอย่างแน่นอน แม้ เป็นผีก็จะไม่ยอมปล่อยเขาไป