ตอนที่ 5 นี่เหรอพ่อคน

ดนัยณัฐโมโหมากที่หวาทำเหมือนไม่สนใจเขา จึงรีบเดิน ตามขึ้นไปแล้วกระชากแขนของยี่หวาอย่างแรง แต่เพราะยี่หวา ยังไม่ทันได้ตั้งตัวจึงเซถลาถอยหลัง บวกกับขาที่อยู่บนบันไดจึง ทำให้ทรงตัวไม่อยู่เลยตกลงไปข้างล่าง

ส่วนดนัยณัฐปล่อยแขนยี่หวาก่อนที่เธอจะตก ทำให้เขารอด…

ดังนั้น หวาที่ตกลงมาทำให้หัวได้ไปกระแทกกับขอบบันได อย่างแรง เลือดสีแดงค่อยๆ ไหลลงมาเปื้อนชุดนักเรียนของเธอ ไม่หยุด

“แกคงไม่ได้คิดว่าฉันจะฆ่าแกใช่ไหม”

น้ำเสียงเย็นชาออกมาจากปากดนัยณัฐ รวมถึงสีหน้าไร้ความ รู้สึก ทำให้ยี่หวาที่ตอนแรกคิดว่าพ่อคงไม่ได้ตั้งใจ กลับต้อง เปลี่ยนความคิดใหม่ทันที

“ถ้าพ่อไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ช่วยพาหนูไปโรงพยาบาลหน่อยได้ ไหม”

โชคดีที่หวายังพอมีสติอยู่บ้าง เพราะถ้าเธอสลบไปมีหวังเธอ อาจจะได้นอนตายอยู่ข้างล่างตรงนี้ เนื่องจากเธอรู้ว่าคนในบ้าน หลังนี้คงไม่มีใครอยากจะพาเธอไปหาหมอหรอก

“ดูด้วยตอนนี้มันกี่โมงแล้ว ถ้าอยากไปมากก็หารถไปเอง” แล้วความคิดของเธอก็ไม่เคยผิดจริงๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่คนเป็นพ่อพูดออกมา

“งั้นหนูขอเงินหน่อยได้ไหม”

“ฉันไม่ให้ แกก็เอาเงินที่ไปนอนกับผู้ชายวันนี้มาใช้สิ” ว่าจบ ดนัยณัฐก็เดินหันหลังขึ้นห้องไปเลย ปล่อยให้หวายืนเลือดไหล อยู่ข้างล่างคนเดียว

นี่เหรอพ่อคน?

พ่อคิดว่าวันนี้เธอไปขายตัวมาจริงๆ สินะ แล้วเธอจะทำยังไงดี เงินเก็บเธอก่อนหน้านี้ก็เอาไปซื้อเสื้อกับข้าวต้ม แล้วก็ยาให้ ผู้ชายคนนั้นหมดแล้ว

เนื่องจากยี่หวาจะได้เงินไปโรงเรียนแค่วันละยี่สิบบาทจาก แม่นม อันที่จริงเธอจะต้องได้ไปโรงเรียนวันละพันแต่แม่เลี้ยงก็ เก็บไปหมดไม่ให้เธอเลยสักบาท ดังนั้นทุกครั้งเธอจะคอยเก็บ เงินที่ได้ไว้ซื้อยาทาแผลตัวเอง ส่วนข้าวเธอก็จะกินกับแม่นมใน ครัวตอนเช้าก่อนที่ทุกคนจะตื่น เลยใช้เงินในส่วนนี้ซื้อแค่น้ำตอน เที่ยง ซึ่งเธอจะได้กินข้าวแค่วันละมื้อ แต่เธอก็อยู่ได้เพราะชิน แล้ว

ยี่หวาเดินออกมาจากบ้านทั้งสภาพแบบนั้น อย่างน้อยๆ อุปกรณ์ทำแผลของเธอก็อยู่ที่ฐานลับ แล้วก็ยังมียาฆ่าเชื้อกับยา แก้ปวดที่ซื้อให้ผู้ชายคนนั้นก่อนหน้านี้ อาจจะพอช่วยบรรเทา อาการเจ็บนี้ได้ ส่วนพรุ่งนี้ค่อยไปทำแผลที่ห้องพยาบาลของ โรงเรียนแล้วกัน

ภายในรถยนต์สีดำคันหนึ่ง กำลังจอดอยู่หน้าประตูบ้านจิรภิญญากุล เนื่องจากวายุเป็นห่วงหญิงสาวคนนั้นที่ช่วยชีวิตเขาไว้ แต่เพราะเธอปฏิเสธที่จะให้เขาไปส่ง ทำให้เขาต้องขับรถตาม หลัง โดยไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว อย่างน้อยเขาก็จะต้องได้เห็นว่าเธอถึง บ้านอย่างปลอดภัยเสียก่อน

ธาราธรไม่เข้าใจว่าพี่ชายเขาเป็นอะไร เพราะโดนยิ่งทำให้ สมองกระทบกระเทือน หรือว่าโดนวางยากันแน่ ถึงได้ให้เขาขับ รถตามผู้หญิงคนนั้น ทั้งๆ ที่พี่เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลย จนที่บ้านคิดว่าเขาเบี่ยงเบนทางเพศแล้ว

แต่ธาราธรจะรู้สึกยินดีกว่านี้ ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่หวา….

“ผมขับรถกลับได้ยังครับ” ธาราธรพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ถ้าพี่เขาจะโกรธก็ตามใจ เพราะเขาไม่ชอบผู้หญิงคนนั้นจริงๆ ผู้ หญิงที่เอาแต่ทำร้ายคนอื่นแบบนั้น

“มีปัญหาอะไร” วายุถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นและสีหน้าเย็น

ชา

ธาราธรที่รับรู้ได้ถึงความโกรธของพี่ชายก็รีบอธิบายทันที “ผู้ หญิงคนนั้นเคยคิดจะฆ่าเพื่อนตัวเอง แถมยังคอยทำร้ายคนอื่น ตลอด”

“เหตุผล” น้ำเสียงเรียบเฉยออกมาจากปากวายุ แสดงให้เห็น ว่าเขาไม่เชื่อในสิ่งที่ธาราธรพูด

“เพราะเธออิจฉาที่คนพวกนั้นรวยกว่า”

“เหรอ” วายุกดเสียงต่ำ สายตามองไปยังบ้านที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้งว่า “แล้วบ้านใคร”

มันแปลว่าเธออยู่บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้จะจนได้ไง…

นั้นเป็นสิ่งที่ธาราธรสงสัยเหมือนกัน เพราะที่โรงเรียนทุกคน ต่างก็รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นจนมาก แม้แต่เงินข้าวเที่ยงก็ไม่มีกิน ทําให้อิจฉาพวกคนที่รวยกว่าจนต้องคอยทำร้ายคนพวกนั้นอยู่ ตลอด

“เธออาจจะเป็นคนใช้

วายุไม่ได้ตอบอะไร แต่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะเชื่อ เขารับรู้ได้ถึง กลิ่นอายสูงส่งจากตัวหญิงสาวคนนั้น บวกกับกิริยาท่าทาง ยัง ไงก็รู้ว่าถูกสอนมาดี

วายุไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้ธาราธรคิดแบบนั้น คนที่ตัดสินใจช่วย

ชีวิตคนอื่น โดยไม่มีความลังเลทั้งที่รู้ว่าเสี่ยง จะไปฆ่าคนอื่นได้ไง

แล้วก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้วายรู้สึกว่าเธออาจจะไม่ ปลอดภัยก็เลยตามมา แต่ในเมื่อเห็นว่าหญิงสาวเข้าบ้านไปได้ สักพักแล้ว วายุก็หายห่วง “กลับเลย”