บทที่6

“เฮ้! ยายณี ทำไมไม่บอกพี่เค้าล่ะว่าพวกเราไปงานฉลองส่ง ท้ายที่เรียนจบกันน่ะ แล้วอีกอย่างไม่ใช้แค่เราสองคนนะ เพื่อนที่ รออยู่อีกสิบกว่าคน มันจะไหวหรือ…”

มนธิรากระซิบข้างหูเพื่อนรักที่ปิดปากหัวเราะชอบใจ ไม่ยักรู้ ว่าเพื่อนรักตัวเองชอบแกล้งพี่ชายตัวเองแบบนี้ มนธิราคิดแล้ว ส่ายหน้าไปมา

แม้จะรู้ว่าสิ่งที่เพื่อนรักหล่อนกำลังกลัวอยู่ มันก็แค่ จิ๊บๆ “เหอะน่า…ไม่ต้องกลัว พี่ชายฉันเงินเยอะ นี่ก็จะเริ่มทำงานต่อ จากพ่อแล้วละ ตำแหน่งเสี่ย อนาธิป ธนเกียรติ รออยู่ตรงหน้า แล้ว” สีหน้าชื่นชมพี่ชายมีอยู่เต็มใบหน้า ทำให้ มนธิราคร้าน จะเถียง

“เฮ้ เฮ้ น้องฉันเที่ยวบาร์แล้วหรือนี่ พ่อแม่รู้หรือยังเนี่ย” เมื่อ แน่ใจว่าไม่ใช่ร้านอาหารอย่างที่คิดไว้ ชายหนุ่มถึงกับอ้าแขน ขวางทางเดินทันที

“มันมองไม่ดีเลยนะ ที่ผู้หญิงจะเข้ามาในที่แบบนี้”

ชายหนุ่มอดที่จะต่อว่าไม่ได้ ส่งสายตาตำหนิไปยังน้องสาว อย่างจริงจัง แต่ชายหนุ่มไม่คิดจะส่งสายตาตำหนิไปยังผู้หญิงอีก คน เพราะเข้ารู้และแน่ใจว่าไม่ใช่ความคิดของมนธิราแน่…

เมื่อโดนสายตาตำหนิจริงจังของพี่ชาย สาวสวยก็อดที่จะเถียงไม่ได้ “พี่คะ น้องโตพอที่จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร และตอนนี้มัน

ก็เป็นกลางวันอยู่นะคะ พี่อย่าคิดมาก” ว่าไป ก็ดึงเพื่อนรักที่ยืน นิ่งเหมือนจะเห็นด้วยกับคำพูดของพี่ชาย ไหนเพื่อนรักของเราหัวอ่อนเสียด้วยสิ… ดึงร่างเพื่อนรักแล้ว กระแทกพี่ชายที่ยืนกั้นทางด้านหน้าไปเบาๆ เดินฉับๆเข้าด้านใน

ทันที ปล่อยให้พี่ชายยืนอึ้งเหมือนเห็นผีตอนกลางวันไปพักหนึ่ง

“ยายณี งานนี้ต้องเป็นความคิดเธอแน่ๆ” ชายหนุ่มมั่นใจ อย่างนั้น เกาศีรษะตัวเอง เหนื่อยหน่ายกับความดื้อรั้นของน้อง สาวสุดสวยคนเดียวของตัวเอง

เมื่อห้ามไม่ได้ก็เข้าไปร่วมดูเหตุการณ์ก็แล้วกัน…ชายหนุ่มยก ยิ้ม

เพราะรู้จักนิสัยห้าวๆ ไม่กลัวอะไร ผิดกับมนธิราที่เป็นคน เงียบๆ เงียบจนบางทีเขาเองก็นึกสงสัยว่าหล่อนคงมีเรื่องอะไรไม่ สบายใจอย่างหนักอยู่เป็นแน่ แต่ก็ไม่อยากถามและก้าวก่าย เรื่องส่วนตัวของเพื่อนน้องสาวมานัก และจนวันนี้สีหน้าของผู้ หญิงคนนั้นก็ยังเหมือนเดิม เหมือนเมื่อเมื่อหลายปีก่อน

ภายในร้านที่ตกแต่งไว้ค่อนข้างอับ ไม่มีหน้าต่างเหมือนร้าน อาหารทั่วไป เสียงเพลงฟังขับกล่อมเบาๆ ภายในร้านทำให้ไม่รู้ สึกอึดอัด อื้ออึงจนเกินไป “เฮ้!! ทางนี้ยายณี ยายบี” เสียงตะโกน เรียกชื่อ ส่งเสียงดังบวกกับอาการโบกมือของเพื่อนๆ ทำให้คน เข้ามาใหม่ไม่ต้องเสียเวลาเดินหา

สายตาหนุ่มสาวหลายคู่ที่มองเลยไปยังชายหนุ่มที่เดินตามหลังหญิงสาวมาๆ บอกให้รู้ว่าหนุ่มหล่อคนคงมาด้วยกัน “ยายณี นั่นแฟนแกหรือวะ หล่อไม่เบา” เสียงแหลมเล็ก

ตะโกนชัดเจน เพื่อไปถึงคนรอบข้าง

เฮ้ยไม่ใช่” ถามมาเร็ว ตอบเร็วกลับไปทันที

สาวสวยในชุดเดรสเปิดไหล่อุทาน อ้าวไม่ใช่แฟนแกก็ เสียงเหมือนกลัวใครซึ่งถามเสียก่อน นัยน์ตาเบิกกว้างอย่างคอยลุ้น

ทั้งสามอึ้งไม่ว่าเพื่อนรับเสียงประสงค์เดียวกัน นั่นคือผู้ชายเดินมาด้วยใครแน่?

เคยเจอมาไม่ใช่หรือเสียงตอบอย่างเหนื่อยหน่าย แล้วที่อยากให้ชายมาด้วยก็เพราะแบบนี้แหละ…ส่ายหน้าไป มา

เออ…จริงด้วยว่ะ นั่นมันหลายแล้ว แต่ตอนหล่อชื่อฟางชุดหวานแขนเลยเข่า ขาพาดโชว์เรียวขาขาวไกล สายตาหวานเยิ้ม

ธาริณี ต้องรีบกันท่าเอาไว้ ” ไม่ได้ฉันมีคนหมายตาไว้แล้ว จะมาเป็นสะใภ้ฉันแล้วเหล่ตาจริงเช่นกัน
“ว้า…” เพื่อนหญิงที่ชื่อฟางครางเสียงออกมาเบาๆ ทำหน้า

เสียดาย

การกระทำของธาริณีที่พูดพลางหันมองไปยังเพื่อนรักนั้น คนที่เธอมองไม่มีโอกาสได้เห็นเพราะมัวแต่ส่งยิ้มให้เพื่อนๆ ใน กลุ่มอยู่

แต่งานนี้คนที่ได้ยินเต็มๆ และเห็นเหตุการณ์ อย่างอนาธิป หัวใจพองโตคับอก คิดจะตบรางวัลให้กับน้องสาว เพราะเขาเอง ก็ไม่คิดจะรังเกียจมนธิราอยู่แล้ว หากเป็นไปได้เขาอยากให้น้อง เป็นแม่สื่อแม่ชัก แต่สิ่งที่เขากลัวคือเรื่องราวที่ชายหนุ่มเคยได้ยิน มา มนธิราอยู่ใต้อาณัติของใครบางคน…

อนาธิปเริ่มคลายสีหน้าเมื่อเห็นว่าเพื่อนของน้องสาวไม่มี ท่าทางมีพิษมีภัย แถมยังรักใคร่หยอกล้อกันไปมาสนุกไปอีก แบบ แล้วที่ว่ารับเลี้ยงตลอดงานมันรวมเข้าด้วยกันหรือเปล่า ล่ะ… ชายหนุ่มคิดถึงตอนนี้ อยากจับน้องสาวมาตีก้นเสียให้เข็ด

เมื่อจัดการหาที่นั่งเรียบร้อย โดยมีอนาธิปที่นั่งข้างมนธิรา และธาริณีนั่งอีกด้าน งานนี้มนธิราถูกนั่งขนาบโดยพี่น้องตระกูล ธนเกียรติ