Chapter 2

ห้างสรรพสินค้า B

“ค่ะพี่นุช”

ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้างสรรพสินค้า B อ่อแล้วก็กำลังคุยโทรศัพท์ อยู่กับผู้จัดการส่วนตัวอยู่ วันนี้เป็นวันที่ฉันได้พักผ่อนสบายๆ อาทิตย์หนึ่งทาง BEM เขาจะให้ฉันได้ว่างสักวัน แต่ถ้าวันปกติ งานแน่นทั้งวันเหมือนกัน ฉันควรจะได้พักบ้างนั้นแหละถูกแล้ว และตอนนี้ผู้จัดการส่วนตัวก็โทรศัพท์มานี่ขนาดวันหยุดนะนั้น

(นิจ๋า คืองี้จ๊ะ ป๋าธีมเขาจะส่งเราไปร่วมงานเดินแบบการกุศลที่ สเปนนะ คราวนี้ทางห้องเสื้อ Pink P ติดต่อมาขอเป็นนิเลย ทาง นั้นอยากได้เพราะหนูสวยรูปร่างนางแบบเหมาะมากที่จะเดิน แบบชุดฟินาเล่ แล้วก็มีงานโฆษณาเพิ่มอีกหลายตัว คือต้องถ่าย ทำหลายประเทศเลย เราจะเอายังไง?)

ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ถ้าฉันบอกว่าไม่เอาจ๊ะ ไม่รับจ๊ะ ป่าธีมจะยอมหรือไง เหอๆ แต่ฉันอยู่ที่ BEM ฉันคือ Number one แล้วป่าธีมค่อนข้างจะยอมฉันหรือรับฟังฉันก่อนเสมอ เขา เป็นเจ้านายที่ดีคนหนึ่งเลยแหละ นี่พี่นุชถึงมาถามก่อนไงหละว่า ฉันจะยังไง ฉันไม่อยากเรื่องมากกับป่าเพราะเขาปั้นฉันมาเขา เกรงใจฉันพอสมควร ฉันมันตัวทำเงินของ BEM ในยุคนี้เลย แหละ ก็พอจะมีปากมีเสียงกว่าดารานักแสดงคนอื่นหน่อย
“รับไปเถอะค่ะเอาที่พี่นุชคิดว่าไหว ไม่อยากเรื่องมากกับป่า”

(น่ารักที่สุด เพราะว่าง่ายแบบนี้ไงป่าถึงได้เกรงอกเกรงใจมี อะไรถามก่อนเสมอ ถ้าเป็นดาราในสังกัดคนอื่นนะป่าไม่เคยให้ มาถามแบบนี้หรอก จะสั่งให้ไปแค่นั้น)

ฉันไม่ได้ตอบอะไรนั่งฟังรายละเอียดงานต่อไป ฉันนี่มันเจ้าแม่ โฆษณา กับเจ้าแม่อีเว้นท์จะรายรับเป็นร้อยๆล้านต่อปี รับงาน ทั้งปีจนไม่มีเวลาจะมีแฟนหรือได้เกี่ยวกับเขาบ้างเลย ฉันมีพ่อมี แม่อยู่ต่างจังหวัด สองคนไม่ชอบอยู่สังคมแบบนี้ เขาบอกว่าชอบ อยู่สงบๆ ในไร่ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรก็ตามสบายเถอะ ส่วนฉันก็ ทำงานเก็บเงินเมื่อวันหนึ่งหมดสวยและหมดยุคความนิยมของ ตัวเองฉันจะได้มีเงินเหลือใช้ทั้งชาติยังไงหละ

“แล้วไปกันสองคนเหรอคะ? ปกติป่าจะมีทีมงานไปกับนินะ ช่างแต่งหน้า ช่างผม บอดี้การ์ด ”

(อ่อ คราวนี้มันต่างประเทศไม่ใช่แถบเอเชียนะ เป็นโซนยุโรป ป่าบอกว่าจะมีคนมาดูแลน จะเป็นทีมงานของ J Group นะ พี่ ชายของป่าเป็นเจ้าของ เขาจะดูแลเราตลอดที่อยู่ที่นั้น)

ฉันพยักหน้าอย่างเข้าใจ คนทั่วไปจะมองว่า J Group คือ บริษัทที่สร้างหนัง สร้างละครฟอร์มยักษ์ แต่ถ้าคนที่รู้สึกกว่านั้น จะรู้ว่า บริษัทนี้เส้นสายเยอะทั่วโลก ก็คือไม่มีใครอยากจะเป็น ศัตรูกับเขาถ้าเป็นมิตรกับทาง J Group นั้น จะมีแหล่งสนับสนุน ชั้นดีแล้วละครหรือหนังที่เข้าฉายแค่มี J Group เป็นที่ปรึกษา หรือสนับสนุน ก็ทำให้รายได้ทะลุเป้าอย่างไม่น่าเชื่อ แต่ไม่มีใครได้เห็นหน้าประธาน J Group หรอก เขาเก็บตัว

“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นเราคงต้องไปพักที่สเปนที่แรกก่อนใช่มั้ยคะ?”

(ใช่เลยจ๊ะ เอาเถอะๆพี่ไม่กวนแล้วเราเที่ยวพักผ่อนให้สบาย เถอะ อย่าลืมดื่มของบำรุงร่างกายที่พี่ให้ด้วยนะ)

“จ้าๆ ”

ฉันกดวางโทรศัพท์ก่อนจะเก็บของเข้าที่แล้วเดินช็อปปิ้งไป ตามเรื่องของฉัน ฉันกำลังจะหยิบนาฬิกาหรูของผู้ชายเรือนหนึ่ง ว่าจะซื้อให้คุณพ่อนะ ถึงจะไม่ชอบใส่แต่ฉันก็อยากจะซื้อของ แพงๆ ให้พวกท่านบ้าง

หมับ!!!!

“อ๊ะ!!!!”

ฉันกำลังจับนาฬิกาแต่มีมืออีกคนมาจับมือฉันไว้อีกที ฉันเลย หน้ามองเขาก็ต้องตกตะลึงกับความหล่อและมีเสน่ห์ของเขามาก หือออ หล่อกว่าพระเอกหนังอีกอ่ะ

“ผมจะเอาเรือนนี้”

ฉันก้มมองมือตัวเองที่ถูกเขาจับไว้แล้วเหลือบสายตามองเขา นิสัยแย่สุดหน้าตาดีซะเปล่า นี่ฉันจับก่อนฉันต้องได้ริยะ!!!

“แต่ฉันจับก่อนคุณนะคะ ”

“แต่ผมจะเอา!!”

“ฉันก็จะเอาค่ะ”
เราสองคนยื้อแย่งกันไปมาจนฉันเริ่มจะมีน้ำโห ผู้ชายอะไร ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลยสักนิด จะแย่งของกับผู้หญิงทำได้ ยังไงยะ!!

“นี่!! เธอ!!! ไปเอาเรือนอื่น

“แต่ฉันสะดุดตาเรือนนี้ ฉันจะซื้อให้คุณพ่อค่ะ ขอให้ฉันเถอะ”

“ไม่ได้!!! ผมจะเอาเหมือนกัน!!!

เราสองคนต่างไม่ยอมกันจนลูกน้องเขามาห้ามทัพ ฉันมองเขา จ้องหน้าอย่างไม่ยอมแพ้จนพนักงานเดินมาร้องห้าม

“เอ่อ คะ…คุณทั้งสองคนใจเย็นๆนะคะ คือนาฬิกาเรือนนั้นมัน เป็นลิมิเต็ดของทางร้านเรามีแค่เรือนเดียว แล้วมันถูกจองไว้แล้ว ค่ะ คงขายให้คุณทั้งสองคนไม่ได้ เอ่อ คุณนิลองดูเรือนอื่นก่อน มั้ยคะ?”

ฉันมองหน้าเขาก่อนจะเบะปาก ใส่แล้วปล่อยมือออกจาก

นาฬิกาเรือนนั้น

“ฉันไม่ได้คุณก็ไม่ได้สมน้ำหน้า ชิ!!”

ฉันหันไปเลือกดูเรือนอื่นแทนไม่ได้สนใจเขาอีก แต่ก็ยังได้ยิน

เสียงผู้ชายคนนั้นอยู่

“ผมให้ราคาสองเท่า ยังไงผมก็จะเอาเรือนนี้”

ฉันอ้าปากค้างหันไปมองหน้าเบาทันที นาฬิกาโรเล็กซ์ราคา หกหลัก เขายอมจ่ายแพงเพื่อจะเอาให้ได้ โธ่!! พ่อคุณเอ้ย!! จะอยากเอาชนะอะไรขนาดนั้น

“แต่ทางเราขายจริงค่ะ TT”

ทำจะร้องไห้แล้วอดสงสารไม่ได้ เขามาเฟียชัดเลยอะข่มขู่พนักงานไปอีกก เลวกว่านี้อีกปะ

“แต่ผมจะเอาเรือนไปเรียกผู้

นี่คุณเขาบอกขายไม่ได้พูดเรื่องไงจะไปข่มขู่ พนักงานเพื่ออะไรกัน ก็แค่นาฬิกาเรือนเดียวอะไรจะขนาด”

ฉันหันจ้องหน้าเขาอย่างไม่พอใจสุดเอาเซ่ถ้าจะให้ลูก น้องเขามากระทืบฉันกลางห้างก็มันไปฉันดาราดังยะมี คนพร้อมมีใครมาช่วย

งั้นผมเปลี่ยนใจ

เขาวางนาฬิกาลงแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แปลกๆ ฉันยักไหล่เล็กน้อยดีนะเขายอมง่ายๆ จะได้ต้อง เรื่องกัน

“ก็นี่คะ

ผมหมายถึงผมไม่เอานาฬิกาแล้วเอาอย่างหึฉันเข้าใจที่เขาพูด เขาก็เดินมาจับแขนฉันแล้วลากออกไปโดยมีสายตาของคนในห้างมองมาแต่ไม่มีใครกล้ามาช่วยฉัน ฮืออออ จะพาฉันไปไหน!!

“ปะ..ปล่อยนะ ไอ้บ้า!!”

“เดินดีๆอย่าดื้อ ขอคุยด้วยหน่อย!!”

เขาเอ่ยยิ้มๆก่อนจะลากฉันไปในที่ลับตาคน ฉันพยายามจะหา ทางหนีทีไล่แต่ก็ไม่รู้จะไปทางไหน ฮือออ ใครก็ได้ช่วยด้วย ฉัน ยังไม่มีผัวเลยฉันจะตายตอนนี้ไม่ได้ ฮือออออ

“ปะ..ปล่อยฉันไปเถอะนะคะคุณ อีกๆๆ ฉะ..ฉันกลัวแล้ว”

ฉันยกมือไหว้เขาน้ำตาอาบแก้ม เขายื่นมือมาเกลี่ยแก้มฉัน อย่างแผ่วเบาก่อนจะเอ่ยออกมายิ้มๆ

“เธอสวยจัง สวยมาก”

ฉันรู้ตัวอยู่แล้วว่าฉันสวย สวยมากด้วย แล้วยังไงหละ? มาชม

ฉันทําไม..

“มาเป็นเด็กเลี้ยงของผมมั้ย ผมเพิ่งจะเทคนก่อนหน้านี้ไป เพราะเบื่อแล้ว ผมจ่ายหนักนะสนใจป่ะ? บ้านรถเงินสดเครื่องบิน ผมให้ได้หมดเลย ”

“ต๊ะ… วะ…ว่าไงนะ?!!!! “