ตอนที่ 8 นักฆ่าเข้ามา
สีหน้าของป่ายฉินแดงกว่าเดิม ขนาดล่าคอขาวใสยังมีสีแดง ออกมา ถ้าพูดขึ้นมาอันที่จริงก็มีเรื่องนี้เกิดขึ้นจริง แต่นั่นเป็น ความทรงจําที่ผ่านมายาวนานมากแล้ว ไม่คิดว่าน้าหรุงจะเล่า เรื่องนี้ให้ฉินเฟิงฟัง
“ไม่มีเรื่องแบบนี้!” ป่ายฉันจะไม่ยอมรับแน่นอน
“จริงหรือ อาจจะเพราะน้าหรุงจำผิดแล้ว ฉันค่อยไปถามพรุ่งนี้ อีกรอบ” ฉินเฟิงหัวเราะแหะๆ
“หี” ปายฉินออกเสียง หี อยางเย็นชา พูดว่า”ฉันเตือนเธอนะ
ไม่ต้องมาทำพฤติกรรมแบบนี้ ฉันกับเธอไม่มีทางเป็นไปได้เลย”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เสียงของป่ายฉินเย็นชา กลับสู่ความเป็น ประธานบริษัทที่เย็นชา
“ได้ เธอเป็นเจ้าของห้อง เธอพูดอะไรก็ได้”ฉินเฟิงก็ไม่อยากจะ กระตุ้นป่ายฉินมากเกินไป เห็นได้ดีแล้วก็หยุด พูดว่า”ใช่แล้ว คืน นี้ฉันนอนที่ไหน? ฉันเห็นว่าโซฟานี้ก็ไม่เลวนะ ไม่นั้นนอนที่นี่ก็ได้ แล้ว”
เขาไม่พูดยังจะดีกว่า พอพูดมาแบบนี้ ป้ายฉันก็ไม่อยากจะทำ แบบนั้นได้แต่พูดอย่างไม่มีทางเลือกว่า “ตามฉันขึ้นมา
ฉันเพิ่งรีบตามติดอยู่ข้างหลัง เมื่อเดินมาถึงชั้นสองแล้วเลือก ห้องแขกหนึ่งห้อง
“ฉันเตือนเธอนะ อย่าไปเดินไปทั่ว ถ้าไม่นั้นฉันจะไล่เธอออก
ไปเลยนะ เหมือนไม่ค่อยไว้ใจฉันเพิ่ง ป้ายฉันอดที่จะพูดไม่ไว้
“พอแล้ว เข้าใจแล้ว”ฉินเฟิง โบกมือจะไล่ป้ายฉันออกไป
หลังจากปายฉินออกไปแล้วเขารีบปิดประตูห้องและรอยยิ้ม บนใบหน้าก็หายไปด้วย
เมื่อกี้นี้เขารู้สึกได้ว่ามีกลิ่นอันตรายเข้ามา
“ไม่ใช่ว่าหยางเพิ่งมาหาถึงหน้าบ้านได้เร็วขนาดนี้เลยหรือ?” ฉินเฟิงไม่แน่ใจ แต่เวลาที่เขาอยู่ในเมืองจีนยังน้อยและไม่ได้ไป ยุ่งกับกองกำลังอื่น คิดว่าน่าจะเป็นหยางเฟิงไม่มีผิด
แต่ว่าสิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจคือหยางเฟิงมีใจกล้าถึง ขนาดที่สามารถลงมือภายในวิลล่าหวงถึงเปย่วนเลยหรือ? แม้ว่าเขาไม่รู้ว่าเบื้องหลังของวิลล่าหวงถึงเวนคือใคร แต่ถ้ามี อะไรเกิดขึ้น ในตรงนี้จริงคิดว่าตระกูลหยางจะยืนอยู่ในเมืองจึงคงจะยาก แล้ว
“เรื่องที่คิดไม่ออกสามารถไว้ข้างๆก่อน จัดการกับคนที่ ต้องการก่อนค่อยว่ากันสายตาของฉันเพิ่งเต็มไปด้วยความ ดุร้าย
ห้องพักแขกที่ฉันเพิ่งเลือกไว้ห้องนี้พอดีเป็นห้องที่ขัดขวางทาง ที่ไปหาห้องพักของปายฉัน อย่างไรก็ตาม อันที่จริงเป้าหมายของ คนนั้นคือฉินเฟิง ส่วนของปายฉันฝางนั้นน่าจะปลอดภัย
“หู!” ฉันเพิ่งถอนหายใจยาวๆออกมา เริ่มที่จะปรับความ สมดุลของร่างกายรอให้คนนั้นขึ้นมาหาด้วยตัวเอง
เวลาผ่านไป แต่ภายในวิลล่าบ้านเลขที่สิบเก้ายังไม่มีเสียง อะไรเกิดขึ้น แต่ฉินเฟิงเหมือนโดนสะกดจิตหยุดนิ่งนั่งตัวตรงอยู่ บนขอบเตียง
“เป็นคนยอดฝีมือ ฝ่ายตรงข้ามสามารถอดทนมีความ พยายามขนาดนี้เป็นสิ่งที่ฉันเฟิงคาดไม่ถึง แต่ตอนนี้ที่นี่เขาเป็น คนควบคุมก็ย่อมได้เปรียบไม่น้อย
ทันใดนั้น ภายในห้องของปายฉันมีเสียงร้องตกใจออกมา
“ให้ตายเถอะ!”
ฉินเฟิงตะคอกเสียงเบาๆ ไปลากเปิดประตูแล้วกระโดดออก ไป ทําไมเขาคิดไม่ได้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะมาเพราะป้ายฉัน เพราะ ฉะนั้นการตัดสินใจเกิดความผิดพลาดไป ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับ ป่ายฉินเขาจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตเลย
“เปิดให้ฉัน!” ประตูที่ทำมาจากต้นโอ๊กที่มีคุณภาพอย่างดี โดน เขาใช้เท้าถีบจนบินออกไป
ฉันเพิ่งทำตัวเหมือนเสือดาวหลังจากที่ประตูห้องบินออกไป แล้วก็กระโดดเข้าไป สายตามองไปที่รอบห้องแต่ไม่เห็นมีเงา ของป่ายจิน
“ๆๆ! เหมือนมีเสียงน้ำไหลดังขึ้นมา
“อยู่ห้องน้ำ!”ฉินเฟิงสายตาสว่างขึ้นมาใช้ศอกทุบตีกุญแจ ประตูแล้วผลักเข้าข้างในโดยไม่ลังเล และตะโกนดังๆว่า “ใจ เย็นๆ มีเรื่องอะไร…….
“เรื่อง……
คำพูดของฉินเฟิงที่มีพลังอย่างมากมายแต่ก็ไม่สามารถพูดต่อ ไปได้
ป้ายฉันยืนอยู่หน้าเขาโดยที่ไม่ได้สวมใส่แม้แต่ชิ้นเดียว และ ทำหน้าอึ้งมองมาทางตัวเอง ในสายตานั้นเต็มไปด้วยพลังความ แค้นอันตรายที่ฆ่าคนได้เป็นระยะๆ
“ฉันจะบอกว่าที่ฉันเข้ามาคือจะมาช่วยเธอ อย่างนี้เธอน่าจะ เชื่อนะ”ฉันเพิ่งทำท่าหันหัวกลับไปอย่างยากลำบากและทำการ อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น “ไสหัวออกไป ออกไปเลย แต่ตอนนี้ป้ายฉันจะฟังเขาอธิบาย
ได้ที่ไหน หยิบครีมอาบน้ำมาหนึ่งขวดโยนไปที่ฉินเฟิง
ฉินเฟิงไม่หลบหลีก โดนไปหนึ่งที พูดว่า “เมื่อกี้นี้ฉันคิดว่ามีนัก ฆ่าเข้ามาถึงจะวิ่งเข้ามาหา ไม่ว่าเธอเชื่อหรือไม่แต่ทั้งหมดนี้เป็น เรื่องจริง”
“ออกไป……ออกไป…..”ปายฉันรีบก้มตัวลงพูดเสียงร้องไห้ ดูท่าทางแล้วในเวลาชั่วครู่ชั่วยามไม่สามารถพูดให้เข้าใจกัน
ได้
“เรื่องทั้งหมดนี้คืออะไรกันนะ”ฉันเพิ่งยิ้มแบบไม่รู้จะทำ อย่างไรดีและออกจากห้องน้ำพร้อมใช้มือปิดประตูไปด้วย
ทันใดนั้น ไฟในห้องป่ายฉันก็ดับไปหมดเลย มีลมพัดแรงๆเข้ามาตรงไปที่หลังคอของฉันเพิ่ง
แม้ว่าไม่เห็นแต่ฉันเพิ่งยังสามารถคาดเดาได้ว่านี่คือเท้าขวาที่ ใหญ่และแข็งแรง แรงนี้สามารถทำให้หินแตกละลายได้ ถ้าโดน ถีบจริงๆหัวของเขาอาจจะบินออกไปเลย
“ปัง!”
จะหลบหนีก็ไม่ทันแล้ว นักฆ่าคนนี้เลือกเวลาที่กำลังดีทำให้ฉัน เฟิงไม่มีที่หลบ ในเมื่อไม่มีทางเลือก เขาได้แต่ยื่นหลังออกไป แทนคอที่อ่อนโยน มีแรงกระทบอย่างแรงเข้าไปในร่างกายของ เขาทันที ทำให้เขาบินออกไปชนไปที่ประตูห้องน้ำที่โดนทำร้าย ไปแล้ว
“อา……เธอทําอะไร!”ปายฉันยังไม่ฟื้นจากเหตุการณ์เมื่อกี้นี้ ทันใดนั้นร้องเสียงกรี๊ดขึ้นมา
“อย่าออกเสียง นักฆ่ามาแล้ว ทันใดนั้นฉันเฟิงถุยเลือดออก
มาและตะคอกเสียงเบา
ป้ายฉันเห็นเลือดละอองเต็มไปทั่วอากาศ เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ในขณะนี้ฉินเฟิงกระโดดไปถึงหน้าห้องน้ำ เอียงตัวไปด้าน ข้าง ใช้ไหล่ด้านข้างใช้แรงดันเข้าไป
รู้ว่าคนนั้นคาดไม่ถึงว่าฉันเพิ่งจะฟื้นตัวเร็วคล่องแคล่วขนาดนี้
ในเวลาอันเร่งรีบยกมือต่อยไปหนึ่งที่แต่ไม่ได้ทำให้ฉันเฟิงบาด เจ็บ กลับโดนแรงกระเทือนทำให้ถอยไปหลายก้าว
“อยู่ข้างในไม่ต้องออกมา”ฉินเฟิงตะโกนพูดกับชายฉันไป
แล้วรีบวิ่งเข้าไปในความมืด
เดินผิดหนึ่งก้าวก็จะผิดทั้งหมด
ป่ายฉินร้องออกมาด้วยความตกใจทำให้แผนของฉันเพิ่งพัง ไปหมดเลย เขาตกอยู่แผนของฝ่ายตรงข้าม
ถ้าฝ่ายตรงข้างเป็นแค่ยอดฝีมือธรรมดาเขายังสามารถเอา กลับคืนได้
แต่หลังจากที่ได้ทดสอบการต่อสู้แล้วเขาสังเกตได้เลยว่าคนนี้
ไม่ธรรมดา เมื่อเทียบกับตัวเองแล้วก็ไม่ได้ด้อยกว่านะ
“นี่คือคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวมาก”ฉินเฟิง ใช้พยายามมากถึงได้เอา กลับคืนมาหนึ่งตรา แต่ให้คู่ต่อสู้รู้มีป่ายฉินอยู่ในนี้แล้ว ถ้าคน นั้นใช้ปายฉันเป็นอาวุธมาโจมตี บังคับการเคลื่นไหวของฉินเฟิง ถ้าเป็นอย่างนั้นการเป็นอยู่ของเขาจะลำบากกว่าเดิม
อย่างไรก็ตาม ฉินเฟิงไม่ได้เพราะอย่างนี้รู้สึกตื่นตัว กลับกลาย เป็นว่า ในสมองเข้าใจชัดเจนกว่าเดิม
อยู่ในความมืด คนนั้นเหมือนหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ขนาดเสียงหายใจก็มีบ้างไม่มีบ้าง ทําให้ไม่สามารถรู้ตำแหน่งที่
ทางกลับกันตำแหน่งของฉันเฟิงชัดเจนมาก
ป้ายฉันเหมือนตกใจจนอึ้งไปเลย ร่างกายสั่นไม่หยุด ในหัวมี แต่ประโยคเดียวที่วนเวียนอยู่คือ “เขาไม่ได้โกหกฉัน มีนักฆ่ามา แล้วจริงๆ
“ปัง!”ทันใดนั้น ไฟส่องทางเดินก็ดับไปทั้งหมดอย่างกะทันหัน
ฉันเพิ่งตะคอกด้วยความโมโห”อยากจะไปหรือ ไม่ง่ายขนาด นี้”ตัวกระโดดขึ้นก็ได้ไล่ตามไป ถ้าให้คนนั้นหนีไปแบบนี้ นั้น หมายความว่าหลายปีที่ผ่านมาการฝึกฝนอย่างความตั้งใจของ เขาก็เหมือนไม่เคยทำ
“หิ่ง!”
เมื่อฉันเพิ่งใกล้จะไล่ตามมาถึงหน้าประตูห้อง มีลมพัดจาก การชกมือออกมาจากทางเดินอีกด้านหนึ่งมาตรงที่ศีรษะของเขา
อันที่จริงแล้ว คนนั้นไม่เพียงแต่ไม่ได้อยากจะหนีไป ยังกลับ วางแผนไว้
แต่ฉันเพิ่งเหมือนคาดเดาได้ว่าครั้งนี้จะหนึ่งครั้งหนึ่งที ทันใด นั้นร่างกายก้มลง เท้าซ้ายกระโดดไปข้างบนถีบไปที่ด้านหลัง
การชกมือ อยของคนนั้นไม่สําเร็จ เมื่อคิดไว้ในใจว่าแย่แล้วก็ โดนฉันเพิ่งใช้เท้าถีบไปจนถอยหลังไปหลายเก้า
แต่การถอยหลังนี้ก็จะทำให้ตัวเองอยู่ในมุมอาบโดนฉันเพิ่ง ขัดขวางทางที่จะหนีไปแล้ว ถ้าเขาอยากจะหนีไปจะต้องผ่านด่าน ฉินเฟิงก่อน
“ใครสั่งให้เธอมา?”ฉินเฟิงถามด้วยเสียงต่ำ
แต่ฝ่ายตรงข้างไม่ยอมพูดยังคงเงียบเหมือนเดิม
“ถ้าเธอไม่ยอมพูด นั้นฉันก็จะตีจนเธอจะพูด”ฉินเฟิงตะคอก ออกมา ล่าด้วยกขึ้นอีกครั้ง เปลี่ยนกำมือเป็นฝ่ามือ เหมือนมีด หนึ่งเล่มที่แหลมคมทิ่มลงมาอยู่รวดเร็ว
นี่เป็นท่าทางการฆ่าของหนึ่งในการต่อสู้ แสดงว่าเขารู้สึก โกรธมากเลยจริงๆ
ทันใดนั้น คนที่อยู่ในความมืดถีบเท้าออกมาอยากจะทําฉากที่ดินเฟิงขัดขวางเขา
“ยังจะมาอีก!”
ฉันเพิ่งมือซ้ายตบไปหนึ่งที ตบไปที่ข้อต่อเท้าขวาของคนนั้นที่ ถือขึ้นมาอย่างตรงๆ เขาถือโอกาสนี้ขึ้นมาเปลี่ยนมือขวากลาย เป็นมีด ใช้ความแรงตัดไปที่ไหล่ของคนนั้น
ฮะ!
เมื่อถึงเวลาอันสำคัญ ทันใดนั้นคนนั้นย่อตัวลงทำตัวเตี้ยลงไป ทำให้ฉันเชิงท่ามือกลายเป็นมีดนี้ไม่ได้ตัดไปที่ไหลตรงๆ แต่ไม่ ได้หมายความว่าคนนั้นจะไม่เป็นอะไร แม้ว่าไหล่ของเขายังอยู่ แต่ภายในสามเดือนอย่าคิดที่จะขยับ
โดนรังแกถึงขนาดนี้แล้ว คนที่อยู่ในความมืดนั้นก็ไม่อยากจะ อยู่ต่อไป ทันใดนั้นก้มตัวลงมาวิ่งออกไปจากใต้ตัวของฉันเพิ่ง เมื่อฉันเพิ่งกำลังบินขึ้น
ไม่ใช่มีแค่นี้ เขายังต่อยมือออกมาไปที่ใต้เท้าของฉันเพิ่ง
“เจาะ!”
ภายในลมพัดของกามือนั้น ฉันเพิ่งรู้สึกถึงพลังของการ หมุนเวียนไม่กล้าไปรับ ได้แต่บินขึ้นข้างบินต่อและได้ลอยบนฟ้าเลยจริงๆ
รอให้เขาลงมาถึงครึ่งทาง หมุนตัววิ่งออกไปคนนั้นก็ได้หนี ออกไปไกลแล้ว
“ฉันเคยบอกไว้ว่าถ้ามาแล้วก็อย่าคิดจะไปฉันเพิ่งยิ้มอย่าง เย็นชาไม่หยุดและวิ่งตามไป
“โอ้ก…….
หลังจากวิ่งตามไปไม่กี่ก้าว ฉันเพิ่งแอบถอนหายใจ ถอยกลับมา
เขาเกือบจะลือไปเลยว่า ในห้องยังมีป้ายฉันคนหนึ่งที่ต้องการ ดูแล เมื่อได้ยินเสียงร้องไห้อย่างน่าสงสารของปายฉิน ในสมอง ของเขามีเงาของอีกคนหนึ่งปรากฏขึ้นมา นั้นคือภารกิจสุดท้าย ของเขา คนที่ต้องปกป้องถางโล่วอยู่ ในภารกิจนั้นเขาได้พบเจอ อันตรายไม่น้อยเกือบจะไม่รอด
เสียงร้องไห้ของทั้งสองมาประทับกัน ทั้งในความทรงจำและ ในความเป็นจริง ทำให้ฉันเพิ่งมีความรู้สึกไม่รู้จะทำอย่างไรดี
“ฉันเทิง…………….เธออยู่ที่ไหน…..ปายฉันใส่เสื้อคลุม ออกมาจากห้องน้ำ เดินไปด้วยร้องไห้ไปด้วย
“ปัง!”ฉันเฟิงรีบเดินเข้าไปและเปิดฟ้าในห้อง
“ฉินเฟิง เธอไม่เป็นไรใช่ไหม”ป่ายฉินวิ่งเข้าไปกอดฉันเพิ่ง ทันที ถามอย่างเป็นห่วง เมื่อเธอเห็นฉันเพิ่งถยเลือดออกมารู้สึก เป็นห่วงมาก
ฉินเฟิงยิ้มขึ้นมาและกอดป้ายฉันไว้อย่างแน่น พูดว่า”วางใจ ได้แล้ว คนร้ายโดนฉันไล่ออกไปแล้ว ไม่เป็นไรแล้ว”
สําหรับบาดแผลที่อยู่บนร่างกาย นั้นไม่สำคัญไม่จำเป็นต้อง พูดถึง
“คุณหนู……คุณหนู……
ทันใดนั้นน้าหรุงร้องวิ่งขึ้นมา แต่นาทีนั้นได้เห็นฉากนี้ รู้สึก ดีใจมาก แต่เมื่อได้เห็นสภาพภายในห้องอย่างยุ่งเหยิง ถามไป ว่า”คุณหนู เธอเป็นยังไงบ้าง?
เมื่อได้ยินเสียงของน้าหรุง ป้ายฉันรีบออกมาจากอ้อมกอด
ของฉันเฟิง ทำหน้าแดงวิ่งไปหาน้าหรุง
“อาลี่วิ่งออกไปตามแล้ว คุณหนูเธอสบายใจได้แล้ว”น้าหรุง พูดปลอบใจไม่หยุด
แต่ฉินเฟิงรู้สึกไม่สบายใจ ก่อนหน้านี้คนที่ต่อสู้กับเขาเป็นคน ที่มีความสามารถ แต่คนที่ชื่ออาลี่เขายังไม่เคยเจอไม่รู้ว่าจะรอด จากการต่อสู้นี้หรือไม่
“ฉันตามไปดู มีน้าหรุงอยู่กับป้ายฉัน ฉันเฟิงก็สบายใจได้
“ไม่ต้องแล้ว”
ทันใดนั้น มีเสียงดังขึ้นจากด้านล่าง พูดว่า”คนนั้นไปเร็วมาก ฉันตามไม่ทัน” ในความพูดของเขามีอารมณ์เย่อหยิ่งแฝงอยู่ หมายความว่าขนาดฉันยังตามไม่ได้ เธอไปก็ไม่มีประโยชน์
“อาลี่ เธอได้รับบาดเจ็บไหม” ทันใดนั้นป้ายฉันถาม
“สบายใจได้ คุณหนู ให้เวลาฉันสองวัน ฉันจะต้องจับเขาออก มาให้ได้เมื่ออาลี่พูดจบประโยคนี้ก็ได้กลับห้องของตัวเองไป
แต่ฉินเฟิงก็ยังฟังออกว่า น้ำเสียงของอาลี่เหมือนรู้สึกอึดอัด น่าจะโดนรังแกมา อย่างไรก็ตาม สามารถรอดจากคนนั้นได้ แสดงว่าฝีมือของอาลี่ก็ถือว่าดี
หลังจากเปลี่ยนห้องแขกไปอีกห้องแล้ว น้าหรุงก็ได้กล่องให้
ปายฉันนอนหลับไป
แต่ฉินเฟิงก็ได้อยู่บนเตียงไม่ได้หลับตาทั้งคืน เขาคิดไว้ตลอด ว่าฝีมือของเขาสามารถจัดการทุกเรื่องได้ แต่ตอนนี้เพิ่งจะกลับ มาก็ได้เจอปัญญาหนักอย่างนี้ทำให้เขาได้ทบทวน
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ