บทที่4 ไปหาเผยลี่เชิน

บทที่4 ไปหาเผย เชิน

“ประธานไป ตอนนี้พวกเราจะทำยังไงกันดีคะ นักข่าว เรียงสายโทรเข้ามาจนสายจะระเบิดอยู่แล้ว”

ไปเสวีเอ่อ คิ้วขมวดพันกันยุ่ง เสียงที่เอ่ยตอบออกมา แทบจะไม่ได้ยินก่อนจะโยนแท็บเล็ตทิ้งไปข้างตัว “ฉันรู้ เรื่องนี้แล้ว เธอก็ไปจัดการติดต่อกับสื่อที่สนิทกับเราให้ ระงับข่าวนี้ไปก่อน โดยเฉพาะพวกบริษัทการตลาดที่มีสื่อ ในอินเทอร์เน็ต…

“แต่ท่านประธาน… คือบริษัท… บริษัทไม่รู้จะเอาเงินจาก ตรงไหนแล้วนี่สิคะ”

เสียงสั่นๆของเลขาทำเอาไปเสว่อเอ๋อร์หน้าสั่นราวกับ ถูกสาดด้วยน้ำเย็นจัด

บรรยากาศเปลี่ยนเป็นหดหู่โดยฉับพลัน เธอนิ่งเงียบไป สักพัก ก่อนจะเปิดปากออกมาอีกครั้งนึง “งั้นตอนนี้เธอ ช่วยฉันหาวิธีติดต่อเลขาของเผยลี่เซินที บอกเขาแค่ว่า ฉันมีเรื่องจะคุยกับประธานเผย จัดการจองห้องอาหารไว้ ด้วย”

“ท่านประธานเผยเหรอคะ?” เลขาส่งเค้นเสียงอย่างยาก ลำบาก “ประธานไป๋… เรื่องของคุณกับคุณชายรองของตระกูลเผยพึ่งจะถูกนักข่าวตีข่าวใส่วันนี้ แล้วตอนนี้ เรายังจะติดต่อประธานเผยแบบนี้มันจะดีเหรอคะ?”

ไม่ต้องบอกไปเสบู่เอ่อร์ก็รู้ว่าเลขาของเธอกำลังกังวล เรื่องอะไร แต่ว่าตอนนี้ก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วเช่นกัน ตอนนี้ถ้าเปรียบเผยลี่เซินเป็นการพนัน ต่อให้โอกาสมี เพียงแค่หนึ่งในพันเธอก็พร้อมลงพนันนั่นล่ะ

“ไม่เป็นไรหรอก เธอแค่ไปทำตามที่ฉันบอกนั่นแหละ”

“เข้าใจแล้วค่ะ” เลขาส่งตอบกลับแต่ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ย ทิ้งท้ายไว้ “ห้างสรรพสินค้าก็เหมือนสนามรบ ตระกูลเผย ที่รักษาชื่อเสียงของตนให้คงอยู่มาจนถึงทุกวันนี้ แน่นอน ว่าพวกเขาก็มีวิธีจัดการของพวกเขา การที่พวกเราจะ เอาเนื้อออกมาจากปากของสัตว์ร้ายแน่นอนว่ามันเรื่องที่ ไม่ใช่เรื่องง่าย”

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันรู้”

ว่าจบก็จัดการวางสาย ไป๋เสบู่เอ๋อร์นอนนิ่งอยู่บนเตียง อย่างเหม่อลอย ผ่านไปไม่รู้กี่สิบนาที โทรศัพท์ได้รับ ข้อความจากเลขาตัวเองว่าจัดการนัดเวลากับเผยชื่อ เรียบร้อย ให้เธอออกไปอีกทีตอนสี่โมงเย็น

ไป๋เสบู่เอ๋อร์เปลี่ยนชุดเป็นชุดที่สง่างามกว่าเดิม เปลี่ยน กลับไปสู่อดีตอันรุ่งโรจน์สมกับเป็นคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลไป่ ตั้งแต่เครื่องแต่งหน้าจนถึงเครื่องประดับ มองตั้งแต่หัวจรดเท้ายังไม่เห็นข้อบกพร่องจากผู้หญิงคน นี้เลยสักนิด

ไม่นานก็มาถึงสำนักงานใหญ่ของบริษัทเผยชื่อ เลขา ของเผยลี่เซินเหมือนมารอเธอที่ทางเข้าอยู่ก่อนแล้ว “คุณหนูไป์ ประธานเผยตอนนี้ติดประชุมอยู่ ไม่รู้ว่าจะ เสร็จกี่โมง อย่างไรรบกวนรอที่ห้องรับแขกก่อนนะคะ ถ้า มีอะไรต้องการเพิ่มเติมติดต่อดิฉันได้ตลอดเลย ”

“โอเค รบกวนด้วยนะ”

เลขาของเผยลี่เซินหาน้ำชามาให้ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ ได้ขออะไรเพิ่มเติมก็ขอตัวออกไป

ผ่านไปกว่าสามชั่วโมงในที่สุดประตูห้องรับแขกก็ถูกเปิด

ขึ้น

ไป๋เสว่เอ๋อร์รีบเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ดีหน่อยที่เป็นเผ ยลี่เชินเดินใกล้เข้ามา

ทันทีที่สบตากับนัยน์ตาสีเข้มนั่น ร่างบางก็ขยับอย่างอยู่ ไม่สุขเพียงชั่วครู่
เผยลี่เซินหัวเราะเบาๆก่อนจะนั่งลงบนโซฟาด้านข้าง “ตอนแรกผมก็คิดว่าคุณหนูไป๋จะจากไปแบบไม่ร่ำลา และหลังจากนี้จะไม่ได้เจอกันแล้วเสียอีก”

คนถูกกล่าวถึงเผลอหน้าแดงเมื่อคิดไปถึงเรื่องเมื่อคืน ไปเสว่อเอ๋อร์มองเฉไฉออกไปอย่างเกร็งๆก่อนจะรีบๆเอ่ย ธุระของเธอออกมา เพราะเธอก็ไม่ได้อยากจะถ่วงเวลา สาวความยืดให้มากความ “ประธานเผย ฉันต้องการเงิน สักก้อน”

เผยลี่เซินขยับขาขึ้นมาไขว่ห้าง “ได้ไหมนะ?”

เธอสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะตัดสินใจพูดออกไป “ประธานเผย คุณคงรู้แล้วเกี่ยวกับพวกความเห็นบนเน็ต วันนี้ ฉันคงไม่ต้องพูดมากเกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นของ ตระกูลไป๋ แต่ก่อนเพราะว่าความสัมพันธ์ของฉันกับเผย อี้ เผยชื่อคอยให้การสนับสนุนธนาคารเลยตกลงเรื่อง การเลื่อนชำระหนี้ แต่ในตอนนี้ข่าวนี้กระจายไปทั่วใน อินเทอร์เน็ต เรื่องนี้มันจะทำให้ทั้งฉันและไป๋ซื่อเหมือนถูก จ่อมีดรอเชือดตอนนี้ฉันต้องการเงินมากจริงๆ… แล้วเมื่อ คืน…คุณก็รับปากว่าจะช่วยฉันแล้ว”

ว่าถึงตรงนี้เธอก็หยุด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปสบตากับ ผู้ชายตรงหน้า “ประธานเผย คุณคงจะไม่คืนคำหรอกใช่ ไหม?”
เผยเซ็นไม่ได้พูดอะไรออกมา นัยน์ตาสะท้อนเงาของ หญิงตรงหน้าที่หน้าเริ่มจะสีชัดลงเรื่อยๆ ใบหน้าของชาย หนุ่มยังไร้การคาดเดา

การแสดงออกของเผยลี่เซ็นทำเอาไปเสบู่เอ๋อร์ใจสั่น ความสับสนวุ่นวายกำลังเทเข้ามา