บทที่11 ช่วยครั้งที่สอง

บทที่11 ช่วยครั้งที่สอง

“ช่วยเธองั้นเหรอ?” เผย เชินมองคนที่อยู่ในอ้อมแขน ของตน ก่อนจะสบถเสียงเย็น “ไป่เสว่เอ๋อร์ หน้าเธอนี่มัน หนาดีจริงๆ”

นิ้วเรียวยาวพยายามง้างริมฝีปากที่กัดแน่นของหญิงสาว อย่างรุนแรง ก่อนใบหน้าแสนเย็นชานั้นจะประคองคนใน อ้อมกอดออกไปจากที่นี่

เป็นเวลาเช้าตรู่ของอีกวันกว่าไป๋เสบู่เอ๋อร์จะฟื้นคืนสติ

แค่เพียงหันไปมองรอบตัวก็ทันเห็นเผยลี่เชินที่นุ่ง ผ้าเช็ดตัวปิดส่วนล่างเดินออกมาจากห้องน้ำ กล้ามเนื้อ แปดแพคที่แข็งแรงยังคงเต็มไปด้วยหยดน้ำ ซึ่งความเป็น จริงนั่นเป็นสิ่งที่น่าล่อใจมาก

เธอพึมพำกับตัวเมื่อรู้สึกใจเต้นแรงราวกับถูกเติมเต็ม

ชายหนุ่มอีกฝั่งที่เห็นเธอตื่นแล้วก็ไม่ได้มีสีหน้าตกใจ อะไร ดูเหมือนความชื้นของน้ำจะฝังลึกเข้าไปถึงดวงตา อีกคน ทำให้มันลึกลงไปอีกอย่างยากที่จะคาดเดาสายตานั่น

เขาทำเพียงแค่มองไปที่เตียงแค่แป๊ปเดียว ก้าวไปข้าง หน้าเทน้ำหนึ่งแก้ว แล้วเดินกลับมายื่นให้คนบนเตียง พร้อมสายตาที่เย็นชาเหมือนเดิม “ไป่เสว่เอ๋อร์ นี่เป็นรอบ ที่สองที่ฉันช่วยเธอ

การที่ตื่นขึ้นมาแล้วเจอเผยลี่เชินเป็นคนแรก เธอก็ไม่รู้ ว่าทําไมเหมือนกัน แต่มันทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย

มองเห็นมือหนากำลังถือแก้วน้ำในมือ ไป๋เสบู่เอ๋อร์ที่ไม่รู้ ตัวเรื่องปากตัวเองก็ไม่ได้ระวังเสียจนบังเอิญไปโดนแผล จนได้ เธอสูดหายใจเข้าออกแรงๆอีกครั้งก่อนจะเรียกสติ กลับมา “เออใช่ แล้วจ้าวหยางหลินเป็นยังไงบ้าง?

จริงๆเขาก็ไม่ได้คิดไปถึงว่าคำถามแรกของคนพึ่งตื่นขึ้น มานี่จะเอ่ยถึงผู้ชายคนอื่น เผยลี่เชินว่างแก้วลงแทบจะ ทันที สายตามองเธออย่างเย็นชา “ตายไปละ

“ว่าไงนะ?!”

ไป๋เสว่เอ๋อร์ตกใจ ว่าจะลุกขึ้นยืนตามอีกคนไปแต่ เรี่ยวแรงที่ไม่มีทำเอาล้มกลับไปที่เตียงเหมือนเดิม “ตอน นี้ตระกูลไป๋จะมีข่าวลบๆอีกไม่ได้แล้ว บอกฉันมาตรงๆว่า เกิดอะไรขึ้นกับจ้าวหยางหลินกันแน่?”
เรื่องไม่ดีจะต้องเกิดขึ้นเรื่อยๆต่อแน่ๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับ จ้าวหยางหลินเข้าจริงๆ เป็นข่าวขึ้นมาก็ไม่พ้นว่าเธอจะ ต้องโดนกล่าวหาอีกแน่

มองเห็นท่าทีแบบนั้นของหญิงสาว เผยลี่เซินก็เผลอ ขมวดคิ้วมุ่น ประชดประชันออกไป “แต่ก่อนไป๋เจิ้งตงเคย บอกฉันไว้ ว่าลูกสาวของเขาไม่มีความสามารถในการ ทำธุรกิจ แต่ถ้าตอนนี้เขามาล่ะก็ ฉันคงต้องรีบไปให้เขา เปลี่ยนคำพูด”

ชายหนุ่มโน้มตัวลงก่อนจะใช้นิ้วของตนเชยคางหญิง สาวบังคับให้มองตน “ดูเหมือนว่าฉันจะดูถูกเธอมากเกิน ไปจริงๆ เรื่องเมื่อคืนฉันไม่น่าจะโผล่ไป ทำเอาธุรกิจใหญ่ โตของคุณหนูไป่ล่มไม่เป็นท่า เมื่อคืนเป็นประธานจ้าว คืนพรุ่งนี้เป็นใครดีล่ะ ประธานซุนงั้นเหรอ ไป๋เจิ้งตงบอก ว่าเธอไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องธุรกิจ แต่ฉันกลับรู้สึกว่าการขาย เนื้อหนังมังสาของตัวเองก็ดูช่ำชองดีนิ”

“ปล่อยฉันนะ!” เธอขยับร่างกายพยายามให้พ้นมือของ อีกคน พยายามดันเข่าให้ชนเข้าต้นขาอีกคน แต่กลาย เป็นไปโดนส่วนอื่นเข้าแทนเสียให้

เผยลี่เชินสบถอย่างไม่พอใจ สีหน้าดูเริ่มที่จะโกรธขึ้นมา “นี่เธอคิดจะทำอะไร? จะหนีงั้นเหรอ?”

การสัมผัสเข้าตรงนั้นที่เปลี่ยนไปของอีกคนทำเอาเธออดจะหน้าแดงไม่ได้ เธอรู้สึกว่ายิ่งเธอขยับมากขึ้นใน เวลานี้เรื่องที่แย่จะต้องแย่ลงเรื่อยแน่ๆ

แต่ไม่ใช่เพราะร่างกายของอีกคนที่เปลี่ยนไป แต่เป็น เธอต่างหาก…

กลัวว่าอีกคนจะจับได้เข้า เธอเหยียดร่างกายมองไปที่เผ ยลี่เชินเล็กน้อยก่อนจะกระซิบเสียงแผ่ว “เผยลี่เชิน ฉันรู้ ว่าคุณดูถูกสิ่งที่ฉันเป็นอยู่ตอนนี้ แต่ตอนนี้แรงกดดันของ ตระกูลไปมันมากเสียเกินไป ถ้ายังจะเกิดเรื่องขึ้นอีก ฉันก็ ไม่สามารถไปยื่นข้อเสนอใครได้อีก ถือว่าฉันขอร้องคุณ เรื่องที่เกิดขึ้นอย่าให้เป็นเรื่องเลยเถอะ”

“งั้นเหรอ?”

ไปเสว่เอ๋อร์ไม่มีอะไรมาต่อรอง เธอทําได้แค่ก๋ามือแน่น ผ่านผ้านวมผืนหนา ก้มหัวลงอย่างหมดหนทาง “ประธาน เผย ฉันขอให้คุณช่วยสนับสนุน ขอแค่เรื่องพวกนั้นไม่ หลุดออกไป”

จริงๆแล้วเธอเป็นคนที่อ่อนโยนทั้งนิสัยและการ แสดงออก เสียงของเธอก็ดึงดูดให้เขารับฟังเช่นกัน

เขายกริมฝีปากก่อนจะโน้มศีรษะลงไปเพื่อที่จะจูบริม ฝีปากที่บอบช้ำนั่น ก่อนจะกัดเข้าริมฝีปากนั้นแผ่วเบา”ขอให้ฉันช่วยสนับสนุนเธองั้นเหรอ?”

ไปเสว่เอ๋อร์เริ่มรู้สึกเจ็บที่ปาก ร่างกายสั่นเทิ้มไปชั่วครู่ ไม่ทันจะได้ต่อต้านริมฝีปากหนาก็ผละออกไปค่อยๆจูบ ไล่ไปที่แก้มและไหปลาร้าไล่ความอุ่นร้อนของลมหายใจ ค่อยๆไล่ตามผิวกายเธอลงไปเรื่อยๆ

ไป่เสว่เอ๋อร์รู้สึกสะท้านไปทั้งตัว ราวกับมีไฟฟ้าช็อต หน้าอกเธอแล้วความชาไล่ไปทั่วร่างกาย “เผยลี่เชิน คุณ ทำอย่างนี้หมายความว่ายังไง…

“ไป๋เสบู่เอ๋อร์นี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่ฉันจะให้ จะเอาไม่ เอา?”

เผยลี่เชินเงยหน้าขึ้น สีหน้าแสดงความต้องการเล็กน้อย แต่ดวงตากลับมีความชั่วร้ายแฝงอยู่ในนั้น

เจ้าของชื่อที่ถูกเอ่ยถามส่ายหัวเรียกสติตัวเอง ก่อนที่ วินาทีต่อมาจะเอื้อมมือยึดไหล่หนาและยื่นตัวไปจูบตอบ กลับอีกคน

“เอา”