EP.5 เปิดซิงค์ผัว 5

ผมพยายามบิดตัวออกด้านข้าง เพื่อหลบเลี่ยงสายตา นั้น เพราะไอ้ตัวโตมันก็ไม่ยอมฟังผมเลย และน้าเยาว์ที เดินเข้าหาก็ทำให้ผมแทบจะแทรกฝาไม้กระดานหนีเสีย ให้รู้แล้วรู้แรดกันไปเลย เพราะสายตาของน้าเยาว์นั้น… มันทำให้ผมต้องกลืนน้ำลาย

“น้า… น้าอยากจะขอร้องหนึ่ง”

“ขะ… ขอร้องเรื่องอะไรครับ”

ทั้งน้ำเสียงเว้าวอนและสายตาว้าวุ่นของน้าเยาว์ที่มอง สบมามันทําให้ผม… สาบานได้ว่าถ้าน้าเยาว์ไม่มายืนตรง นี้ ผมคงจะแตกคามือตัวเองไปแล้ว แต่มันทำไม่ได้น่ะสิ

“หนึ่งอย่าเอาเรื่องที่เห็นน้าแก้ผ้าไปบอกใครนะ น้า… น้า อายน่ะ”

“โธ่! ผมก็คิดว่าอะไร ผมไม่บอกใครหรอกครับน้าเยาว์ ผมเองนั่นแหละที่เป็นคนผิด ไม่น่าพรวดพราดเข้าไปเลย ผมเองก็ต้องขอโทษน้าเยาว์ด้วยนะครับ ขอโทษจริงๆ ที่ ผมรีบจนไม่ดูตาม้าตาเรือ”

ผมยกมือไหว้น้าเยาว์ รู้สึกโล่งอกอยู่เหมือนกันเพราะใน ที่สุดก็ล่วงรู้ถึงความไม่สบายใจของแกแล้ว แต่น้าเยาว์กลับไม่มองที่มือผมเลย สายตาแสดงอาการบาง อย่างกลับมองต่ำลงกว่านั้น ชนิดที่ผมต้องพยายามหนีบ ต้นขาตัวเองแน่น ผมก็กลัวใจตัวเองเหมือนกันนะครับ

“น้าไม่โกรธหนึ่งหรอก แต่น้าอยาก… อยากให้หนึ่งไก่

โทษ”

“ถะ… ไถ่โทษแบบไหนครับ”

ผมรู้สึกอยากจะเขกหัวตัวเองเหมือนกัน รู้สึกว่าผมชักจะ ติดอ่างซะแล้ว อ่างแบบนี้ผมไม่ชอบนะครับ ถ้าเป็นอ่าง อย่างอื่นล่ะดีหน่อย

“ก็..” ฝ่ามือของน้าเยาว์แตะเบาๆ ที่ไหล่ของผมก่อนจะ ลูบไล้ลงด้านล่างทั้งที่ดวงตายังจ้องมองผมอย่างกับจะ กิน…

‘เฮ้อ!’ ผมกำลังถอนหายใจในใจ บ้าหรือเปล่า ใครจะ ถอนหายใจในใจตัวเองได้ ก็ผมนี่แหละครับทำได้ ใครจะ กล้าถอนออกไปดังๆ ล่ะ ในเมื่อใบหน้าของน้าเยาว์ห่าง จากผมแค่คืบ ใช่ครับอ่านไม่ผิดหรอก ‘แค่คืบเท่านั้น… ผมเผลอฮัมเพลงไม่เลือกเวล่ำเวลาอีกแล้วครับ

“น้า… น้าเยาว์ จะ… จะให้ผม ทะ… ทำอะไรครับ ผะ… ผม…”
ราวกับจะรู้ใจผมดี น้าเยาว์ทาบฝ่ามือนุ่มๆ นั้นบนริม ฝีปากของผมก่อนที่วาบ… หัวใจผมตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อ มือของน้าเยาว์กระตุกผ้าเช็ดตัวของผมออก และไอ้ตัว โตของผมก็ดูจะดีใจเหลือเกินที่ได้ไปอยู่ในฝ่ามือของ น้าเยาว์ซะแล้ว ตอนนี้ผมไม่รู้แล้วว่าควรจะพูดอะไรบ้าง เพราะน้าเยาว์ไม่ปล่อยโอกาสให้ผมได้พูดเลยสักนิด

ดวงตาของน้าเยาว์ฉายชัดถึงอารมณ์ไม่ต่างจากภาพ นางแบบในหนังสือโป๊ที่ผมซุกไว้ใต้ที่นอนเลยครับ มัน หยาดเยิ้มเหมือนคนจะหลับแหล่มิหลับแหล่ ผมว่าดวงตา แบบนี้ก็คงเหมือนตอนที่ผมกำลังจะคว้าสวรรค์ลงมาไว้ใน มือนั่นแหละ และริมฝีปากของน้าเยาว์ที่เผยอน้อยๆ อยู่ ใกล้ๆ ผมนั้น ก็ทำให้ลมหายใจผมติดๆ ขัดๆ ผมเผลอกลืน น้ำลายลงคออึกใหญ่ เมื่อน้าเยาว์ไม่ได้ยืนประจันหน้ากับ ผมอีกแล้ว แต่น้าเยาว์กําลัง…

น้าเยาว์ย่อกายลงนั่งคุกเข่าอยู่เบื้องหน้าผม ทั้งที่ในมือ ยังกอบกุมไอ้ตัวโตของผมเอาไว้ไม่ปล่อย มโนภาพในหัว ของผมวิ่งไวยิ่งกว่าจรวดพุ่งไปดวงจันทร์ เพราะผมกำลัง เห็นภาพในเหตุการณ์ข้างหน้า หรือผมจะเป็นคนมีญาณ พิเศษที่เรียกว่า ‘เดจาวู’ ที่มองเห็นเหตุการณ์ที่คิดว่าเคย เจอมาแล้ว หรือผมจะสามารถมองเห็นเหตุการณ์ที่กำลัง จะเกิดขึ้นในอนาคต และผมคงมีความสามารถพิเศษนั้น จริงๆ เมื่อน้าเยาว์แลบลิ้นออกมาแตะที่หัวลูกชายของผม

“อูย… น้าเยาว์ทำอะไรครับ” ถามอะไรโง่ๆ นั่นน่ะ ไม่รู้หรือว่าเขาเรียกว่าอะไร

โอ้ย… ผมด่าตัวเองแบบนั้นจริงๆ ครับ ค่าพูดมีร้อยแปด ประโยค แต่ผมดันถามอะไรโง่ๆ อย่างนั้นออกไปได้ยังไง

“หึหึ… ก็กำลังให้หนึ่งไถ่โทษยังไงล่ะ หนึ่งต้องเสียครั้ง แรกให้กับน้า ใช่มั้ย นี่เป็นครั้งแรกของหนึ่ง

“คะ… ครับ ครั้งแรก ผะ… ผมไม่เคย”

“น้าจะสอนให้หนึ่งเอง รับรองว่าหนึ่งจะเก่งกว่าใคร”

“คะ… ครับ ผม… อูย… น้าเยาว์ครับ ผม…

ผมพูดไม่ออกแล้ว หากจะถามถึงความผิดชอบชั่วดีว่า ผมไม่กลัวเหรอ ไม่คิดว่าบาปเหรอที่ทําแบบนี้กับน้าเยาว์ แล้วไม่คิดถึงน้ายิ่งเลยเหรอ ผมบอกได้เลยครับว่า ณ เวลานั้น ในหัวสมองผมมีแต่ภาพน้าเยาว์ที่อ้าริมฝีปาก ออกกว้าง และอมเอาไอ้ตัวโตของผมจนแทบจะมิดโคน ผมไม่มีภาพของใครอีก ไม่กลัว ไม่สน และไม่คิดอะไรทั้ง นั้น