ตอนที่ 6 คุณอารองกลายเป็นพ่อของฉันจริงๆ
ตอนที่ 6 คุณอารองกลายเป็นพ่อของฉันจริงๆ
หลินหรูและเซียวหง หน้าบึงตึง ทั้งสองจ้องเซียวหง
เขม็ง ท่าทางเซียวจินหนึ่งราวกับกำลังจะร้องไห้ เธอ กล่าวว่า “คุณอารองคะ ถ้าคุณอาไม่ชอบหนู แค่บอกหนู ดีๆ หนูก็จะไป แต่อย่าพูดแบบนี้เลยค่ะ จะเป็นการ
ทําลายความสัมพันธ์ระหว่างคุณอากับคุณพ่อนะคะ” “จินหนึ่ง เธอช่างน่าใจต่อพี่ชายกับพี่สะใภ้ของอาเสีย
จริง” เซียวหง ประชดและเสริมว่า “มิน่าล่ะพวกเขาถึง ลังเลมากมายที่จะยอมรับ โหรว โหรว เพราะเธอปาก
หวานอย่างนี้นี่เอง!
ถังเกือบหัวเราะออกมาดังๆ คุณอารองมีสายตาที่เฉียบ
คนจริงๆ!
ถัง หันไปทางเซียวในหนึ่ง เป็นอย่างที่เธอคาดไว้ ใบ
หน้าเซียวจิ้นหนึ่งเปลี่ยนเป็นสีแดงกำด้วยความอับอาย
คุณปู เขียวนิ่งเงียบไม่พูดอะไร ลูกชายทั้งสามของเชียว
หงสก้าวขึ้นมาและพยายามห้ามบิดา เซียวเหยากระซิบ
“พ่อครับ พอเถอะครับ” เซียวหงส์เดาะลิน จ้องหน้า
ลูกชายขณะกล่าวว่า “ตอน
ทํา พวกเขาทําแบบนั้นได้ แต่พอเอามาพูดไม่ได้อย่างนั้น
เหรอ”
ถังพยายามห้ามตัวเองด้วยความยากลำบากที่จะไม่ ปรบมือให้เขาช่างสุดยอดจริงๆ
กับคำพูดทั้งหมดนั้นเชียวหง หลินหรู และเซียวจิ้นหนึ่ง ล้วนมีท่าทีอับอาย แต่ยังไม่พอสําหรับเซียวหงสี เขาหัน ไปหาคุณปู่ เซียวแล้วกล่าวว่า “คุณพ่อครับ ผมจริงจังนะ ครับ พี่ใหญ่กับพี่สะใภ้ไม่ต้องการเลือดเนื้อเชื้อไขของตัว เอง แต่ผมทนนั่งดูหลานสาวของผมอาศัยอยู่ที่อื่นอย่าง น่าเวทนาไม่ได้ เพราะฉะนั้นเพียงแค่ประกาศว่า โหร วโหราเป็นลูกสาวที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของผมแค่นั้น
เอง!”
เซียวหงสีคำว่า “เลือดเนื้อเชื้อไข เมื่อเขาพูดประโยคนี้ “นั่นลูกสาวฉันนะ!” เซียวหง ตะคอกใส่ด้วยความโกรธ “เซียวหงส์ อย่ามากดดันฉันขนาดนี้ นายไม่ได้มีหน้าที่
มารับผิดชอบครอบครัวฉัน
“เอ้อ ในเมื่อเธอเป็นลูกสาวพี พี่ก็ประกาศเลยสิ!” เซียว หงสีประชดประชันตอบโต้ “บอกให้โลกรู้ว่าพี่อุ้มลูกผิด คนกลับมาบ้าน ลูกสาวตัวจริงของพี่หายไปนานแล้ว! “ฉัน…” “ตกลง เธอบอกว่าจะรับเด็กคนนี้เป็นลูกสาวใช้
ไหม”
หลินหรูจู่ๆ ก็หยุดพูดแทรกเซียวหงอี้ขึ้นมา เธอจ้องหน้า เซียวหงสีด้วยสายตาเยือกเย็น “ดี ฉันเห็นด้วย แต่เธอจะ แนะนำเซียว โหรากับคนอื่นว่ายังไงล่ะ ในฐานะลูกใน สายเลือด หรือว่า ลูกนอกกฎหมาย ถังซีจ้องหน้าหลินหรู เธอพูดถึงลูกสาวในไส้ของเธอ อย่างนี้ได้อย่างไร
เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาถังที่จองถลึงใส่เธอ หลินหรูก็หัน มามองอย่างเย็นชา จากนั้นก็หันกลับไปมองเซียวหงสีซึ่ง ยังไม่ตอบคําถามเธอ และเยาะเย้ยขึ้น “ทำไมไม่ตอบฉัน
จริงๆ แล้วเธอก็ไม่จริงจังกับเรื่องนี้หรอกใช่ไหมเด็กบ้าน นอกแบบนี้ ใครจะอยากยอมรับว่าเป็นลูกสาว”
ถังซีกำหมัดแน่น กำลังจะตอบโต้ ทว่าในนาทีนั้นนั่นเอง
ที่เธอเห็นเซียวจินหนึ่งยิ้มเยาะอย่างเหยียดหยาม เธอจึง
พยายามอย่างหนักที่จะสงบสติอารมณ์ และลดศีรษะลง
อีกครั้ง มองดูฉากนี้ต่อไปเงียบๆ
“พี่สะใภ้คะ จะไม่ยอมรับ โหราโหรวจริงๆ เหรอคะ” ในนา ที่นั่นหยางจึงเรียน ภรรยาเซียวหงสีซึ่งยืนเงียบอยู่ด้าน
หลังก็ถามขึ้นเบาๆ
เซียวหง ตอบอย่างเย็นชา “เราไม่ได้พูดว่าเราจะไม่ยอม
รับเธอ เราแค่จะบอกคนอื่นว่าเธอเป็นลูกสาวบุญธรรม ซึ่ง จะมีผลกระทบด้านลบต่อเธอแค่เล็กน้อยเท่านั้น”
คุณปู่ เซียวกระทั่งไม้เท้ากระแทกพื้นอีกครั้ง “ต่างกันตรง
ไหนระหว่างสองอย่างนี้ ก็หมายความอย่างเดียวกันว่า ไม่ยอมรับเธอ!”
“แตกต่างกันแน่นอนค่ะ!” หลินหรูแทรกเข้ามา “ถ้าเราไม่ ยอมรับ เธอก็จะยังคงเป็นแค่เด็กขอทานหลังเขา “อ้าว ถ้าอย่างนั้นใครกันนะที่เป็นเด็กขอทานตัวจริง เซียวหงยิมเยาะ พร้อมกับเหลือบตามองไปที่เดียวในห นิ่งด้วยรอยยิ้มบางๆ “ผมคิดว่าพี่ใหญ่กับพี่สะใภ้คงคิด
ออกใช่ไหมครับ” “เธอ…
“พอได้แล้วครับ!” เขียวเขียนกล่าวขึ้นด้วยท่าทีสงบนิ่ง “คุณพ่อ คุณแม่ เอาอย่างนี้ดีไหมครับ เราก็สมมติขึ้นมา ว่าโหรว โหรวเป็นน้องสาวฝาแฝดของจีนหนึ่ง ที่ถูกลักพา ตัวไปเมื่อหลายปีก่อน และตอนนี้เราหาเธอพบแล้ว” เซียวหงอืดวงตาเป็นประกายเมื่อได้ยินความคิดนี้ ด้วย วิธีนีเซียวจินหนึ่งก็ไม่จำเป็นต้องออกจากตระกูลเซียว และการกลับมาของเซียว โหรวก็จะสมเหตุสมผลอย่าง
สมบูรณ์ เป็นความคิดที่ดีจริงๆ “ไม่!” หลินหรูปฏิเสธ ความคิดนีทันทีก่อนที่เซียวหง จะ
ได้ตอบตกลง “วิธีนี้จะมีผลกระทบอย่างมากต่อชิ้นหนึ่ง เธอใช้เวลาถึงสามปี กว่าจะได้มายืนอยู่ในสถานะที่เธอ เป็นอยู่เดี ยวนี้ เราทำลายเธอไม่ได้! “คุณแม่ครับ!” เซียวเจียนมองมารดาอย่างเย็นชา แล้วกล่าวต่อไปด้วยท่าทีเฉยเมย “คุณแม่ไม่ยุติธรรมต่อ
โหรว โหรวเลย”
“ใช่ค่ะ คุณแม่ ทำตามที่พี่แนะนำเถอะนะคะ นี้เป็นวิธีที่
ดีที่สุดแล้ว” แม้จะแอบกัดฟันกับความคิด โง่ๆ ของเชียว เจียน แต่เซียวจิ้นหนึ่งก็ยังพยักหน้ารับด้วยท่าที่น่า
สงสาร “ทำแบบนี้ หนูก็จะได้ไม่ต้องจากคุณแม่ไป” “ไม่ ต้องห่วง แม่ไม่ปล่อยให้ลูกจากไปหรอกจ้ะ” หลินหรู
ปลอบโยนเซียวจีนหนึ่ง “ถ้าลูกต้องจากไป แม่จะไปกับ
ลูก”
“คุณพ่อคะ” เสียงอ่อนหวานนุ่มนวลของหยางจึงเสีย นทำให้ห้องโถงทั้งห้องเงียบกริบ “ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราอยากมีลูกสาวแบบโหราโหรว ได้โปรดให้โหราโหร วเป็นลูกสาวของเราเถอะนะคะ
ถังซึมองลึกเข้าไปในดวงตาหยางจึงเรียน ผู้หญิงคนนี้ สุภาพอ่อนโยน งดงาม และมีเหตุผล ที่สำคัญกว่านั้นคือ ในการพูดถึงสิ่งที่เธอต้องการทํา เธอบอกเป็นนัยว่า เธอ กับสามีต้องการรับเซียว โหราเป็นลูกไม่ใช่เพราะไม่มีใคร ต้องการเธอ แต่เพราะพวกเขาต้องการได้เธอเป็นลูกสาว
จริงๆ
ความอบอุ่นแผ่ซ่านในหัวใจเย็นเยือกของถังซี เธอรู้สึก
ซาบซึงใจ
วินาทีที่แล้วเธอยังคิดแผนการอยู่เลยว่า จะเข้าไปอยู่ใน บ้านเซียวหง แล้วสร้างความวุ่นวายยุ่งเหยิง ให้ปั่นป่วน
ไปทั้งบ้านเลย แต่ตอนนี้สิ่งที่เธอต้องการคือไปอยู่บ้าน
เซียวหง และมีความสุขอยู่ที่นั่น กับความอบอุ่นที่เธอ แทบไม่เคยได้รับมาก่อน
“คุณพ่อครับ ในเมื่อทุกคนเห็นด้วย ก็ให้โหราโทรไป เป็นลูกพวกเขาสิครับ” เซียวหงอีกล่าวอย่างกระตือรือร้นและ
โล่งใจ เมื่อเห็นว่าในที่สุดเผือกร้อนก็ถูกโยนไปอยู่ในมือ
คนอื่น
คุณปู่ เซียวไตร่ตรองเรื่องนี้อยู่เงียบๆ ไม่ว่าจะเป็นเซียวหง อีหรือเซียวหงลี ทั้งคู่ก็เป็นลูกชายท่าน แต่ท่านต้องถาม ความเห็นจาก โหรวโหรวก่อน…
คุณปู่ เซียวหันไปมองถังซี ดวงตาท่านเต็มไปด้วยความ รู้สึกผิด นำเสียงแหบห้าวเอ่ยออกมา “โหรว โหรว ว่า
อย่างไร…
สายตาถังกวาดมองไปยังทุกคนในที่นั้น ทุกคนต่าง เงียบกริบ รอลุ้นให้เธอเลือกครอบครัวเซียวหงอย่างใจ
จดใจจ่อ
เธอยิ้มออกมา ก้าวเข้าไปกอดหยางจึงเรียน แล้วเอ่ย
ออกมาอย่างอ่อนหวาน “แม่คะ”
เสียงเธอนุ่มนวลอ่อนหวาน ไร้ร่องรอยของน้ำเสียงที่มีต่อ หลินหรูที่โรงพยาบาล เมื่อได้ยินคำๆ นี้หยางจึงเรียน รู้สึกหัวใจละลาย เธอตอบรับอย่างตื่นเต้น “จ๊ะๆ เด็กดี
ฉันคือแม่ของหนู”
หลินหรูกำมือแน่น จ้องเขม็งไปที่เซียว โหรว ซึ่งกำลังเรียก
ผู้หญิงอีกคนหนึ่งอย่างอ่อนหวานว่า “แม่” เซียวหงสีดีใจ อย่างเห็นได้ชัดเช่นกัน เขาตบไหล่เซียว โหร
วเบาๆ แสร้งทําเป็นน้อยใจขณะกล่าวออกมา “จะไม่
เรียกพ่อบ้างหรือ อาอุตส่าห์พูดไปตั้งเยอะ” ถังยิม แม้เซียวหงสีจะทําเหมือนหาเรื่องทะเลาะกับ เซียวหงอี แต่จริงๆ แล้วเขาต้องการเรียกร้องความ ยุติธรรมให้เธอ แน่นอนว่าเธอรู้สึกประทับใจในความใจดี ของเขาที่มีต่อเธอ ด้วยรอยยิ้มสดใส เธอก้าวไปข้างหน้า โอบกอดเซียวหงสีและเอ่ยเสียงอ่อนโยน “ขอบคุณค่ะ คุณพ่อ พ่อทำให้หนูรู้สึกอบอุ่นมากเลยค่ะ”
“เด็กโง่ ลูกควรได้รับสิ่งที่สมควรได้” เซียวหงลึกล่าวด้วย รอยยืม “ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะ
ดวงตาถังแดงเรือขึ้นมา ในความเป็นจริงเธอไม่ได้ต้อง
การกลับมาทีตระกูลเซียว แต่เวลานี้ความรังเกียจ
เตียดฉันท์ในใจเธอ ถูกแทนที่ไปแล้วด้วยความอบอุ่น ขณะมองดูภาพที่เต็มไปด้วยความรัก ลูกชายทั้งสาม ของเซียวหงลือดไม่ได้ที่จะยืมออกมา เซียวเหยาบอกว่า “คุณพ่อคุณแม่ครับ จะไม่แนะนำพวกเรากับน้องสาว
ของเราเหรอครับ”
“รีบร้อนกันจริง!” เซียวหงสีข่งตาใส่เซียวเหยา ก่อนจะ
แนะนำพวกเขาให้ถึงที่รู้จัก “โหรว โหรว นี่คือพี่ชายคนโต ของลูก เซียวเหยา นั้นพี่ชายคนรอง เซียวส่า และพี่ชาย
ที่สาม เซียวจิง”
พี่ชายทั้งสามเดินเข้ามาหาเซียว โหรว กอดเธอ
อย่างอบอุ่นทีละคน แล้วเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
“ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะ น้องเล็ก
เซียวจึงบอกว่า “ในที่สุดคุณแม่ก็จะได้แต่งห้องเจ้าหญิง
แล้วล่ะครับ คราวนี
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ